Աթեիստ (17.01.2017)
Ժողովուրդ, չե՞ք կարծում, որ քննարկում եք այն, ինչի մասին անիմաստ է խոսելը...
Կան ստեղծագործություններ, որոնք իրենց շուրջ յուրահատուկ վակուում են ստեղծում, տարածություն, որտեղ ընդհանրապես վերանում է ժամանակ հասկացողությունը, որտեղ լիակատար լռության հետ մեկտեղ՝ երբ ստեղծագործության խորհուրդը չպղտորելու համար նույնիսկ արկերը լուռ են պայթում, - նաև լիակատար անժամանակություն է տիրում: Ի՞նչ եք ընկել ժամանակի հետևից, երբ ձեր առջև հավերժությունն է բացահայտվել...
Մեր ցավն այն է, որ մենք կարծում ենք, որ հոգևոր լինելն ընտրության հարց է, այլ ոչ մեր էությունը: (մի հաղորդատվությունից)
http://www.akumb.am/showthread.php/60784, http://www.akumb.am/showthread.php/56471
http://www.akumb.am/showthread.php/61017, http://www.akumb.am/showthread.php/57267
Ես լավ հիշում եմ Ջեկ Լոնդոնի նմանատիպ մի ստեղծագործություն, որտեղ չափահաս մարդն ա անհեռատեսորեն մենակով ցրտին ճանապարհ ընկնում, ու երբ փորձում ա կրակ վառի մատներն արդեն սառած են լինում, չի կարողանում, էլի պառկում, քնում ու մահանում ա։
Ոչ աղքատ էր, ոչ թոքաբորբ, պարզապես ցրտից մարդը ճամփին մահացավ։
artak.am De gustibus et coloribus non est disputandum.
Sambitbaba (17.01.2017)
Տեսնես, էս Հայկօն ինչի ա սենց կասկածելիորեն լռում...
Գոնե մի քիչ գրմրեր կասկածելի չերևալու համար
Աթեիստ (17.01.2017)
Աթեիստ (17.01.2017)
դու ավելի դեմք ես. հումորը չհասկացար
Ձյունից հանեք երեխայի մահը, ստեղծագործության որակը ճիշտ մնացածի չափ ա։ Մեր մեջ ասած բավականին լավն ա էդ մնացած մասը։
Մահը հորինվել ա հուզականության ավելացման հաշվին ստեղծագործության որակը բարձրացնելու նպատակով, թեկուզ ոչ միտումնավոր, ենթագիտակցորեն։ Բայց իմ կարծիքով լրիվ հակառակ էֆֆեկտն ա ստացվել։
Եթե ստեղծագործությունը, որպես ամբողջություն չի հուզում, ցանկացած էդ նպատակով ավելացված կտոր հակառակ ազդեցությունն ա թողնում։
CactuSoul (19.01.2017)
Պատերազմից փախած երեք երեխան, որ գնում են անհայտ ուղղությամբ, էդքան էլ հուզիչ չի, հենց մահը ի հայտ եկավ սաղ փափկասրտերը հուզվեցին ու սկսեցին լաց ու կոց անել։ Մնացած առավելություններն էլ լուծվեցին էդ մի դրվագի մեջ։ Դու ինքդ շատ սուր ես ընկալում էդ մասը, դրա համար հակառակ էֆֆեկն ա ստացվում։
ինչ վերաբելվում ա մրցույթի մնացած գործերին, թե կատարմամբ, թե մտահղացումներով իրանք ահագին ցածր են Ձյունից էլ, իրենց սեթինգում էլ՝ անկախ արտամրցույթային գործից։
SWTS
Լոգիկադ չեմ հասկանում, մահվան ինչը՞ չի ռեալիստական։ Թե՞ դա արտառոց բան ա։ Եթե մնացածը հուզիչ չի քեզ համար, մահն էլ հուզիչ չի թվա։
Ես օրինակ հուզական տեսանկյունից չեմ նայում սենց պատմություններին։ Ինձ ավելի հետաքրքում ա ապրումները, որ մարդիկ ունենում են իրավիճակում, ոնց են ընկալում, ոնց են իրանց պահում։ Մի 50-70 տարի հետո էլ մանրամասներով հիշում են կատարվածը։ Լիքը պատմություններ եմ լսել պատերազմից, այնժամանակվա երեխաների աչքերով, ու ոչ մեկի ֆոնին էս պատմվածքը հորինված ու հատուկ կամ ենթագիտակցորեն հուզականություն ավելացրած, կամ անբնական չի թվում, ռեալիզմն էլ մահվան փաստից տուժած։
SWTS
Ստեղ մի պահ կա։ Ցրտից անշարժացած մարդուն ու մահացած մարդուն հաստատ յոթ տարեկան երեխան չի տարբերի։ Ու ընդհանրապես մենակ բժիշկը կարա տարբերի, որովհետև սրտի զարկերը դանդաղում են, շնչառությունը դանդաղում ա, բայց հնարավոր ա լինում հետ բերել։ Այսինքն, անգամ հեղինակը, որ էդքան համոզված ա, որ մեռնում ա երեխան, չի կարա համոզված լինի։ Միակ ռեալ բանը վերջույթի ցրտահարվելն ա։ Էն էլ եթե չեմ սխալվում, ցրտահարված վերջույթը տաքության մեջ ընկնելուց հետո նոր սևանում ա։
Համաձայն եմ ։)
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Էջանիշներ