Աշխատուժի պրոֆեսիոնալիզմը Հայաստանում

[Smokie]

Ես հավանաբար ինքս ոտքերս կբարձրացնեի էդ պահին կմտածեի "մի քանի վայրկյան ա ի վերջո, թող իր գործն անի, գնա":
Ուրիշ բան, եթե իրեն էլ ոտքերը չխանգարեին ու ամեն ինչ հատուկ աներ:

[Har-am]

Ես հավանաբար ինքս ոտքերս կբարձրացնեի էդ պահին կմտածեի "մի քանի վայրկյան ա ի վերջո, թող իր գործն անի, գնա":
Ուրիշ բան, եթե իրեն էլ ոտքերը չխանգարեին ու ամեն ինչ հատուկ աներ:

Ես էլ համարիա թե նույն բանն արեցի, իրականում էդ տատին ինձ չխանգարեց ու եթե խանգարեր էլ ոչինչ, բայց դե ինքը պետքա իմանար, իրա խեկավարը պետքա ասեր, որ սեղանների տակ մաքրելը պետքա արվի, երբ հաճախորդ չկա:

[Տրիբուն]

Ընդհանուր առմամբ, աշխատուժի պրոֆեսինալիզմը կախված ա կրթությունից։ Ու ինձ ոչ մեկը չի կարա համոզի, որ մեր կրթական համակարգը կարա ավելի որակյալ մասնագետներ տա, քան նույնիսկ միջին արևմտյան համալսարաններն են, էլ չեմ խոսում հարվարդ-քեմբրիջների մասին։ Իսկ էն «քթի ծակ» պահանջող աշխատանքներում, ամեն ինչ էլ կարա լինի։ Ես Հայաստանում եմ էլ եմ տեսել լավ ու վատ գյաջ քաշող, դզող-փչող, Ուզբեկստանում էլ, եվրոպաներում էլ։

Իսկ սպասարկման ոլորտի որակը գալիս ա փորձից ու ժամանակից։ Մեր մոտ ծայրահեղությունից ծայրահեղություն ա։ Տեղ կա, որ մուննաթ զուննաթ ա, յանի քեզ լավություն են անում, որ դու իրանց մոտից օգտվում ես։ Տեղ էլ կա տեռորիզմ հյուրասիրություն ա, էն որ կես րոպեն մեկ ամանդ փոխում են, ոտերիդ տակը ավլում են, ու անձեռոցիկդ ձեռիցդ քաշելով տանում են։ Ու սեղանիդ կողը պաստայաննի մեկը հունական արձանի պես կանգնած ա, որ հենց ձեն հանես, սպասարկի։ Էս ի միջի այլոց մենակ հայկական ֆենոմեն չի, սաղ հետխորհրդային տարածքում նույն բանն ա։ Թրեյնիգներ, փորձ, տուրիստների քանակ, առանց մուննաթի բացատրել, ու ժամանակի ընթացքում կդզվի սա, բարդ բան չկա։

Բարդը նորմալ ոլորտներում որակյալ աշխատուժ ունենալն ա, որի համար համապատասխան կրթական համակարգ ա պետք, որի մայրիկը մեր գեղացիները հաջողությամբ լացացրել են։

[StrangeLittleGirl]

Ընդհանուր առմամբ, աշխատուժի պրոֆեսինալիզմը կախված ա կրթությունից։ Ու ինձ ոչ մեկը չի կարա համոզի, որ մեր կրթական համակարգը կարա ավելի որակյալ մասնագետներ տա, քան նույնիսկ միջին արևմտյան համալսարաններն են, էլ չեմ խոսում հարվարդ-քեմբրիջների մասին։ Իսկ էն «քթի ծակ» պահանջող աշխատանքներում, ամեն ինչ էլ կարա լինի։ Ես Հայաստանում եմ էլ եմ տեսել լավ ու վատ գյաջ քաշող, դզող-փչող, Ուզբեկստանում էլ, եվրոպաներում էլ։

Իսկ սպասարկման ոլորտի որակը գալիս ա փորձից ու ժամանակից։ Մեր մոտ ծայրահեղությունից ծայրահեղություն ա։ Տեղ կա, որ մուննաթ զուննաթ ա, յանի քեզ լավություն են անում, որ դու իրանց մոտից օգտվում ես։ Տեղ էլ կա տեռորիզմ հյուրասիրություն ա, էն որ կես րոպեն մեկ ամանդ փոխում են, ոտերիդ տակը ավլում են, ու անձեռոցիկդ ձեռիցդ քաշելով տանում են։ Ու սեղանիդ կողը պաստայաննի մեկը հունական արձանի պես կանգնած ա, որ հենց ձեն հանես, սպասարկի։ Էս ի միջի այլոց մենակ հայկական ֆենոմեն չի, սաղ հետխորհրդային տարածքում նույն բանն ա։ Թրեյնիգներ, փորձ, տուրիստների քանակ, առանց մուննաթի բացատրել, ու ժամանակի ընթացքում կդզվի սա, բարդ բան չկա։

Բարդը նորմալ ոլորտներում որակյալ աշխատուժ ունենալն ա, որի համար համապատասխան կրթական համակարգ ա պետք, որի մայրիկը մեր գեղացիները հաջողությամբ լացացրել են։

Կրթությունը մի քիչ կապ ունի, մի քիչ էլ չէ: Կապ ունի էնքանով, որ դիպլոմ ա տալիս բացարձակ անգրագետի, որը ոչ մի բանից չի հասկանում, բայց պիտի աշխատի: Բայց կապ չունի նրանով, որ նույն կրթական համակարգից դուրս են գալիս նաև շատ լավ մասնագետներ, որոնց գործի չեն ընդունում զանազան կաշառակերաԽԾԲ-ական պատճառներով կամ եթե նույնիսկ ընդունում են, էդ մարդիկ տարիների ընթացքում լճանում են:

[Ռուֆուս]

Ընդհանուր առմամբ, աշխատուժի պրոֆեսինալիզմը կախված ա կրթությունից։ Ու ինձ ոչ մեկը չի կարա համոզի, որ մեր կրթական համակարգը կարա ավելի որակյալ մասնագետներ տա, քան նույնիսկ միջին արևմտյան համալսարաններն են, էլ չեմ խոսում հարվարդ-քեմբրիջների մասին։ Իսկ էն «քթի ծակ» պահանջող աշխատանքներում, ամեն ինչ էլ կարա լինի։ Ես Հայաստանում եմ էլ եմ տեսել լավ ու վատ գյաջ քաշող, դզող-փչող, Ուզբեկստանում էլ, եվրոպաներում էլ։

Իսկ սպասարկման ոլորտի որակը գալիս ա փորձից ու ժամանակից։ Մեր մոտ ծայրահեղությունից ծայրահեղություն ա։ Տեղ կա, որ մուննաթ զուննաթ ա, յանի քեզ լավություն են անում, որ դու իրանց մոտից օգտվում ես։ Տեղ էլ կա տեռորիզմ հյուրասիրություն ա, էն որ կես րոպեն մեկ ամանդ փոխում են, ոտերիդ տակը ավլում են, ու անձեռոցիկդ ձեռիցդ քաշելով տանում են։ Ու սեղանիդ կողը պաստայաննի մեկը հունական արձանի պես կանգնած ա, որ հենց ձեն հանես, սպասարկի։ Էս ի միջի այլոց մենակ հայկական ֆենոմեն չի, սաղ հետխորհրդային տարածքում նույն բանն ա։ Թրեյնիգներ, փորձ, տուրիստների քանակ, առանց մուննաթի բացատրել, ու ժամանակի ընթացքում կդզվի սա, բարդ բան չկա։

Բարդը նորմալ ոլորտներում որակյալ աշխատուժ ունենալն ա, որի համար համապատասխան կրթական համակարգ ա պետք, որի մայրիկը մեր գեղացիները հաջողությամբ լացացրել են։

Այ էդ տեռորիզմ հյուրասիրությունը Տերյանի Երևան Պանդոկում ա: Պանդոկը շատ եմ սիրում, համ ուտելիքներն են համով, համ գներն են հարմար ու շատ հաճախ էնտեղ լանչ եմ անում: Մատուցողներն էլ վերին աստիճանի բարեհամբույր, ուշադիր, վերջին կտորը պատառաքաղով բերանս եմ դնում, պատառաքաղը ներքև չդրած ափսեն դիմացիցս տանում են: Մատուցողներից մեկն էլ ոնց որ կոնցլագերի աշխատող լինի, ձեռքերը հետևը դրած սեղանների մեջտեղով քայլում ա, որ որտեղ հանկարծ օգտագործած անձեռոցիկ կամ դատարկ ափսե տեսնի, գա միանգամից խլի:

Ու ամենավատն էն ա, որ իրենք իմ հետ էնքան բարեհամբույր են, որ ես չգիտեմ ոնց իրենց ասեմ, որ տենց սպասարկելն էլ ա սխալ:

[StrangeLittleGirl]

Այ էդ տեռորիզմ հյուրասիրությունը Տերյանի Երևան Պանդոկում ա: Պանդոկը շատ եմ սիրում, համ ուտելիքներն են համով, համ գներն են հարմար ու շատ հաճախ էնտեղ լանչ եմ անում: Մատուցողներն էլ վերին աստիճանի բարեհամբույր, ուշադիր, վերջին կտորը պատառաքաղով բերանս եմ դնում, պատառաքաղը ներքև չդրած ափսեն դիմացիցս տանում են: Մատուցողներից մեկն էլ ոնց որ կոնցլագերի աշխատող լինի, ձեռքերը հետևը դրած սեղանների մեջտեղով քայլում ա, որ որտեղ հանկարծ օգտագործած անձեռոցիկ կամ դատարկ ափսե տեսնի, գա միանգամից խլի:

Ու ամենավատն էն ա, որ իրենք իմ հետ էնքան բարեհամբույր են, որ ես չգիտեմ ոնց իրենց ասեմ, որ տենց սպասարկելն էլ ա սխալ:

Ես ահավոր ներվայնանում եմ էդ տեռորիզմ հյուրասիրությունից: ՄԹ-ում ա ահավոր տենց, որ րոպեն մեկ գալիս, հարցնում են՝ համո՞վ էր, ինչ-որ բանի կարիք ունե՞ք: Դա համարվում ա սպասարկման չափանիշ իբր, բայց ես ուզում եմ, որ ուտելիքը դեմս դնեն ու հանգիստ թողնեն հաց ուտեմ:

[Շինարար]

Ես ահավոր ներվայնանում եմ էդ տեռորիզմ հյուրասիրությունից: ՄԹ-ում ա ահավոր տենց, որ րոպեն մեկ գալիս, հարցնում են՝ համո՞վ էր, ինչ-որ բանի կարիք ունե՞ք: Դա համարվում ա սպասարկման չափանիշ իբր, բայց ես ուզում եմ, որ ուտելիքը դեմս դնեն ու հանգիստ թողնեն հաց ուտեմ:

հա, էստեղ շատ են մոտենում, բայց տենց պարտադրող ի, Բյուր, որ ներվայնանաս:

[One_Way_Ticket]