Այվի՜, քեզ էլ համ մեծ, համ փոքր պաչիկ: Ծլնգին էլ շնորհակալություն, հետաքրքիր էր:
Իսկ էստեղ հնչած կարծիքների հետ մեծամասամբ համաձայն եմ. շատ կանխատեսելի ու ուղղագիծ, հավասարաչափ, գծային սյուժե էր, դրա համար դետալների վրա էի փորձել կենտրոնանալ, քերականական վրիպակներ կային ահագին ու նույնիսկ չէի էլ փորձել Այվիի ասած իմ կոմֆորտի զոնայից դուրս գալ: Իսկ ինչ վերաբերում ա օգտագործածս անգլերեն երկու բառին՝ PhD ու lightsaber, ես կնախընտրեի խուսափել: Բայց դե PhDն հայերեն խոսակցականում էլ արմատացած ա, ես ու շատերը չեն ասում դոկտորականս բան, հիմնականում ասվում ա PhD, էդպես էլ գրել եմ: Իսկ lightsaber—ի համար խելքին մոտ թարգմանություն չգտա (լուսաթո՞ւր) , ինչ էլ գրեի, միայն SW նայած կամ իմացողը կհասկանար: Իրականում, դրա փոխարեն պատին կարար ցանկացած բան լիներ՝ ասենք Հալկի գլուխ, Միջնաշխարհի քարտեզ, Թորի մուրճ… Էլի, ոմանց ծանոթ կլիներ, ոմանց՝ անծանոթ:
Իրականում սա առաջադրանքը իմանալուց միանգամից հետո արագ սևագրել եմ, մտածելով որ ընթացքում լիքը լավ մտքեր կգան ու լուրջ պատմվածք կգրեմ, սրանով ուղղակի ուզում էի ապահովագրել ինձ, բայց ո՜չ ժամանակ եղավ, ո՜չ էլ կարողացա կենտրոնանալ, դրա համար չեղած տեղից սա ավարտեցի, ուղարկեցի: Վերնագիրն էլ դրեցի աչքիս տակ ընկած առաջին երկու բառը
Ես վստահ էի, որ ինձ քիչ թե շատ ճանաչողները միանգամից կիմանան, որ ես եմ: Մի պահ ուզում էի ֆիզիկոսի փոխարեն հերոսին քիմիկոս կամ կենսաբան դարձնել, բայց վերջին հաշվով, ֆիզիկայում կանայք ավելի քիչ են, ինձ էլ՝ ավելի հեշտ գրելն էդ թեմայով:
Իսկ ինչ վերաբերում է կարծրատիպին, որը ի սկզբանե մտածում էի որ կլինի գենդերային ու տարիքային, բայց նաև եղավ պրոֆեսորին հատուկ պահվածքի մասին, ինձ թվում ա՝ մեր մեջ բավականին խորը կարա նստած լինի: Ես վերջերս բավականին շատ հոդվածներ էի կարդում, ու ինձ միշտ հետաքրքրում էր հեղինակը: Ասենք, նույն իմ ուղեղում էլ էր մի տեսակ էդ հոդված գրող գիտնականի կերպարը կարծրացած որպես տարիքով, սպիտակած պապի: Բայց ասենք որոնածս հեղինակներից շատերը բավականին ջահել էին, հավես դեմքեր, ու մի զգալի հատվածն էլ կին էր: Իրականում, ինձ թվում ա՝ մենք մեղավոր չենք կարծրատիպերի համար, որովհետև դպրոցական դասագրքերում 8 տարի շարունակ տարիքով տղամարդ ֆիզիկոսների նկարներ ենք տեսել, էլ չեմ ասում, որ ԵՊՀ—ում դասախոսների մեծ մասը 70ն անց են, ու 50 տարեկան դասախոսը մեր շատ ջահելն էր: Ու դրա համար առաջին ասոցիացիան լինում ա միջին վիճակագրական պատկերը, որը բարեբախտաբար արդեն փոխվում ա, քանի որ էդ կարծրատիպերը կոտրողներ են հայտնվում: Ինչևէ, շատ խոսացի, մի անգամ էլ մերսի մրցույթի ու քննարկումների համար: ))
Մեջբերել
Էջանիշներ