Աթեիստ-ի խոսքերից
Բյուր, ես էլ որ իրանց տեսնում եմ, առաջին ցանկությունս մի բանով օգնելն ա։ Բայց հետո, որ սառը գլխով մտածում եմ, հասկանում եմ, որ ես օգնում եմ իմ «թշնամուն», էդ մարդուն, որ երկիրս էս վիճակում ա պահում։ Ու փոշմանում եմ տվածիս համար։
Ես կնախըտրեմ աչք փակել իրանց նոր տարու ու սոված գիշերների վրա։
Էնօր մի ընտանիքի մասին էր, որ 6 երեխուց 4-ը լուրջ մտավոր խնդիրներով էին ծնվել, օրվա հացի փող չունեին, մերն էլ էլի հղի էր, հերն էլ լուրջ հիվանդ պառկած (թե ումից էր հղի, ուրիշ հարց ա)։
Նայում էս էդ երեխեքին, ուզում ես տաս մորը սպանես։ Երեխեքը մանկատանը երևի ավելի լավ օրի կլինեին, քան էդ պայմաններում, բայց «մեր երկրում էդ օրենքի կարիքը չկա»։
Էդ պահին տեսա, կարդացի, կարեկցեցի, հերիք ա, հաջորդ պահին օգնելուց ցանկությունն իսպառ վերացավ։
Էջանիշներ