Ինչ ծանր էջ էր, կարդում եմ խնդրանք-նամակները ու չգիտեմ ոնց արձագանքեմ։ Գումար ինքս չեմ աշխատում, որ փոխանցեմ, իսկ ամուսնուս դիրքորոշմանը նորմալ ծանոթ էլ չեմ, չենք խոսել էս թեմայով։ Որոշ խնդրանամակներ էլ կասկածանք են առաջացնում, որ մարդիկ այդ խումբը որպես կողմնակի եկամուտի աղբյուր են ընկալել, այսինքն պիտի իրենց չնչին բյուջեից փայտի գումար նախատեսեն, բայց դրա փոխարեն ուզում են և պատրաստ են եսիմ որ գյուղից գալ Երևան և տանել։
Մեկ էլ, երբ դեռ երեխաներս շատ չէին և ես էլ ավելի ակտիվ էի, մի քանի տխուր փորձ եմ ունեցել, երբ գնացել եմ ամապատասխան անձի ուն, որ օգնություն տանեմ և զարմացել, որ իրենց գույքն ու տեխնիկան նորագույն է, հագուստը վերջին մոդայի, իսկ քո տարած նվերին վերևից են նայում ու համոզվում ես, որ քո գնալուց հետո շպրտել են։ Դրանից հետո զուտ մանկատան երեխաների համար կազմակերպվող բաներին եմ մասնակցում, բայց շատ հազվագյուտ։
Եթե վստահելի աղբյուրից իմանամ, որ կա ընտանիք, որ իսկապես օգնության կարիք ունի, կմիանամ օգնողներին թե գումարով, թե հագուստով, կոշիկով, կարևորը էստեղ գրվի, ակումբին վստահում եմ։
Մեջբերել
Էջանիշներ