User Tag List

Նայել հարցման արդյունքները: Ո՞ր ստեղծագործությունն եք ամենաշատը հավանել.

Քվեարկողներ
12. Դուք չեք կարող մասնակցել այս հարցմանը
  • Լիֆտը և մի տուփ երջանկություն

    8 66.67%
  • Սուսոն

    4 33.33%
Էջ 1 4-ից 1234 ՎերջինըՎերջինը
Ցույց են տրվում 1 համարից մինչև 15 համարի արդյունքները՝ ընդհանուր 60 հատից

Թեմա: Գրական դուետ. Տուփը չբացել

  1. #1
    այվի ivy-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    01.04.2006
    Գրառումներ
    11,016
    Mentioned
    52 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Գրական դուետ. Տուփը չբացել

    Վերջապես կարող ենք սկսել մեր առաջին գրական դուետը

    Սա նշանակում է, որ նախապես երկու հոգի գրանցվել է՝ նախագծին մասնակցելու համար:
    Գրանցումները հիմա էլ են բաց. կարող եք ցանկացած պահի տեղեկացնել ինձ, որ ուզում եք մասնակցել գրական դուետի, և հենց հերթական զույգը գրանցվի, կսկսենք հաջորդ դուետը:

    Դուետում գրանցված երկու մասնակիցները տեղյակ չեն, թե ով է իրենց «հակառակորդը», ինքնաբացահայտվել չի կարելի:
    Մրցույթին մասնակցելու են միայն իրենք: Գրական առաջադրանքին համապատասխան ստեղծագործությունն ուղարկվելու է ինձ, դրվելու է այս թեմայում, ապա ընթերցողները որոշելու են, թե երկու աշխատանքներից որն էր ավելի լավ ստացվել: Լինելու է «մինի» քվեարկություն՝ երկու տարբերակով ու առանց բազմակի ընտրության հնարավորության:

    Թեև մրցույթին մասնակցելու են միայն տվյալ դուետի համար նախապես գրանցված երկու մասնակիցները, այնուամենայնիվ ցանկության դեպքում յուրաքանչյուրն էլ կարող է աշխատանք ուղարկել՝ ստորև ներկայացված առաջադրանքին համապատասխան: Այդ ստեղծագործոությունները կդրվեն՝ որպես արտամրցութային աշխատանքներ և բաց կլինեն քննարկման համար:

    Հիմա առաջադրանքի մասին:

    Գրել արձակ ստեղծագործություն, որում գործողությունների ու սյուժեի առանցքում մի տուփ է: Ինչ տուփ է, ինչու է պատմվածքում, ովքեր են կերպարները, ինչ ժանրի մեջ է պատմվածքը և մնացած ամեն ինչը որոշում են հեղինակները: Միայն մի պայման կա. պատմության մեջ տուփը չի բացվելու:
    Ծավալային սահման չկա, բայց աշխատեք ոչ վեպ գրել, ոչ էլ մի երկու տող կարճ արձակ: Աշխատանքները պետք է վերնագրված լինեն:

    Ստեղծագործությունները ներկայացնելու վերջնաժամկետը դեկտեմբերի 18-ն է՝ երևանյան ժամանակով երեկոյան 9-ը:

    Մաղթում եմ հաճելի ստեղծագործական շաբաթ

  2. Գրառմանը 20 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Apsara (12.12.2016), boooooooom (11.12.2016), Cassiopeia (11.12.2016), Chuk (12.12.2016), GriFFin (12.12.2016), kitty (12.12.2016), LisBeth (12.12.2016), Mr. Annoying (11.12.2016), reminilo (11.12.2016), Sambitbaba (11.12.2016), Smokie (11.12.2016), Աթեիստ (12.12.2016), Այբ (12.12.2016), Արէա (11.12.2016), Գաղթական (13.12.2016), Հայկօ (13.12.2016), Մուշու (11.12.2016), Նաիրուհի (12.12.2016), Նիկեա (11.12.2016), Վոլտերա (11.12.2016)

  3. #2
    այվի ivy-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    01.04.2006
    Գրառումներ
    11,016
    Mentioned
    52 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Լիֆտը և մի տուփ երջանկություն

    ***
    Աստիճանների մոտ կանգնած սպասում էի, որ իջներ: Արդեն չորս անգամ կանչել էի, իսկ ինքը դեռ չէր եկել: Բայց ահա հայտնվեց նա: Ամենավերևում վառվեց լույսը ու նա դանդաղ, հեզասահք, մեղմ և վեհորեն սկսեց ներքև իջնել իր լույսով լուսավորելով աստիճանահարթակը: Դրանք ողջ օրվաս ամենաերջանիկ ակնթարթներն էին: Դուք պարզապես չեք կարող պատկերացնել թե ինչ է զգում գործից մեռած վերադարձող մարդը, որ ստիպված է բարձրանալ 15-րդ հարկ: Ու բնականաբար այսքանից հետո նրա կյանքի ամենաերջանիկ ակնթարթը պետք է լիներ այն պահը, երբ նրա առաջ վերջապես բացվում էին վերելակի, թեկուզ սովետ տեսած, ճռճռան հատակով, փտած պարաններով ահասարսուռ վերելակի դռները և կանչում իրենց գորովագութ գիրկը: Հետո ինչ որ զուգարանը բուրում է ինչպես վերելակը: Ուզում էի ասել՝ լիֆտը բուրում էր ինչպես զուգարանը: Մի իմաստուն ասել ա` կյանքիդ ամեն օրը ապրիր այնպես, ասես դա վերջինն է։ Կյանքիս ամեն օրը չգիտեմ, բայց ամեն անգամ էդ վերելակ մտնելիս թվում է թե էդ վերջին անգամն ա։

    Մութ միջանցքում կանգնած երկար ժամանակ տանջվում եմ, որ բանալին կողպեքի մեջ մտցնեմ։ 10 տարի ա անցել, բայց մինչև հիմա ոչ ես եմ էդ կողպեքի լեզուն հասկանում, ոչ էլ ինքը իմ։ Վերջը բացում եմ դուռը ու տուն մտնում։ Պահարանի վրա եմ դնում պայուսակս, թղթերս ու պապիս ուղարկած կապոցը, դռան հետևում հանում կոշիկներս ու առանց լույսը վառելու, թաթերիս վրա քայլելով գնում եմ խոհանոց։ Չեմ ուզում արթնանա։ Չնայած չեմ էլ հիշում թե վերջին անգամ երբ ենք իրար արթուն տեսել։

    Տաքացնում եմ ճաշը, բայց հետո որոշում եմ թեյ խմել, իսկ արդյունքում գնում եմ քնելու առանց թեյի ու սոված։ Հավես չկա։ Էներգիա չկա։ Մտածում եմ` կինոների մեջ սենց պահերին ծխում են լուսամուտի մոտ կանգնած, լինել֊չլինելու մասին մտածելով, տրագիկ երաժշտության ֆոնին։ Իսկ ես չեմ ծխում։ Ես ուղղակի էնքան եմ հոգնում, որ նախընտրում եմ չմտածել։

    Հետո պառկում եմ անկողնումս ու որոշում քնել։ Կողքիս պառկած ա ինքը։ Սպիտակ մազերը կիսով չափ ծածկել են դեմքը, ուսերը ու լուսնի լույսի տակ արծաթից են թվում։ Սիրուն ա ինքը։ Ուզում եմ ձեռք տալ, մազերի հետ խաղալ, վերմակով ծածկել ուսերը։ Եթե ձեռքս մեկնեմ, կկպնեմ իրան։ Կկպնեմ, բայց իրան չեմ հասնի։
    Վերմակով ծածկում եմ ուսերը, թող չմրսի հանկարծ։ Նայում եմ իրան։ Էնքան սիրուն ա։ Էնքան սիրուն ա, որ մեռնելս գալիս ա։ Հետո նայում եմ էնքան, մինչև քնում եմ։ Մեկ-մեկ մտածում եմ, որ ինքը իմ օրորոցայինն է, առանց իրա չեմ քնի…

    ***
    Առավոտը լուսամուտից ներս էր լցվել ու արևի ճառագայթները ինչքան ուժ ունեին խուտուտ էին տալիս փակ կոպերս։ Շրջվեցի մահճակալիս մեջ ու մի քանի րոպե աչքերս փակ պառկած էի։ Արթնացել էր ու քայլում էր սենյակում։ Ոտնաձայները մեկ շատ մոտ էին լսվում, մեկ հեռանում էին։ Բացեցի աչքերս որ տեսնեմ ինչ է անում, բայց սկզբում ոչինչ չհասկացա։ Մազերը արձակ թափվում էին համարյա մինչև ծնկները ու հագին դեղին երկար գուլպաներից բացի ոչինչ չկար։ Էդ պահին շրջվեց, կարծես նկատելով որ արթնացել եմ։ Նայեց ինձ ու ժպտաց իր սպիտակ ժպիտով։
    - Բարի լույս,- ասում է ու մոտենում մահճակալին, մազերը թափվում են դեմքիս, աչքերի մեջ տեսնում եմ ինքս ինձ, զգում շնչառությունը դեմքիս վրա, ինձ շատ մոտիկ ու հետո համբուրում է այտս,- Դե վեր կաց։ Պետք է նախաճաշես ու շուտ գործի վազես, քանի չես ուշացել։
    Մի անգամ էլ է համբուրում ու գնում խոհանոց։
    Էն տարօրինակ զգացողությունն եմ ունենում, ու ինչ֊որ բան սխալ է, բայց ամեն ինչ էնքան լավ է թվում, որ էդ սխալը չեմ կարողանում տեսնել կամ չեմ ուզում։

    Խոհանոցում սեղանի մոտ նստած կաթ է խմում ու շուրթերի շուրջ սպիտակ բեղիկներ են առաջանում։ Էսօր ինքը սարսափելի սիրուն է ախր։
    Նստում եմ սեղանի մոտ իր դիմաց ու սկսում թեյս խմել ու զգում եմ ինձ նայող չարաճճի հայացքը, չարաճճի ժպիտը։
    - Որ թոշակի անցնեմ, մեր մասին ֆիլմ եմ նկարելու։ Մենք ընդհանուր առմամբ զիբիլ ենք, բայց մեր սիրավեպում լիքը սիրուն կադրեր կան,- ասում է ու լեզվով մաքրում կաթե բեղիկները։
    Դեժավյու։ Չգիտեմ ինչի սկսում եմ մտածել թե էլի եմ լսել էդ խոսքերը։ Ո՞վ էր ասում։ Ի՞նքը։ Ե՞րբ։
    - Մի՛ լրջացի, էդ կինոյում խոսք չի լինի այն մասին, որ դու գիշերները խռռացնում ես,- ու ծիծաղում է։ Ես էլ եմ ծիծաղում։ Ու մենք նախաճաշում ենք։
    - Իսկ դու աշխատանքի չե՞ս։
    - Հըըն, - պատասխանում է ու հետն էլ գլուխը բացասաբար շարժում,- բայց դու ուշանում ես։ Դե շուտ, վերջացրու ու վազի։
    Հետևում եմ հրահանգին։ Վերջացնում եմ թեյս ու դուրս գալիս։ Պատրաստվում եմ արագ֊արագ, համբուրում իրան ու դուրս գալիս տնից։ Վերելակին սպասելիս հիշում եմ, որ թղթերս թողեցի տանը։ Արագ հետ եմ գնում, տալիս դռան զանգը, բայց դուռը չի բացում։ Մտածում եմ` երևի բաղնիքում է։ Գտնում եմ բանալին, բացում դուռն ու տուն մտնում։ Վերցնում եմ թղթերս ու շրջվում որ դուրս գամ ու տեսնում եմ որ մեջքիս հետևում կանգնած է։ Էն հոլիվուդյան կինոների ուրվականների նման։
    - Վախեցա, - ասում եմ ու ժպտում, բայց իրոք վախեցել էի,- թղթերս տանն էի թողել, վերցրեցի, հիմա էլ գնում եմ։ Համբուրե՞մ քեզ։
    Ոչ մի բան չի ասում։ Ակնհայտորեն ինչ֊որ բանից դժգոհ նայում է ինձ ու չի խոսում։
    - Ինչի՞ ես տենց նայում։
    Էլի չի խոսում։ Սկսում եմ վախենալ։ Տեսնես ի՞նչ եմ արել։
    - Ինչի՞ չբացեցիր տուփը,- սառած հայացքով նայում էր ինձ վրա,- ինչի՞ չբացեցիր տուփը։

    Ու քիչ֊քիչ փազլի նման գլխումս հավաքվում էր ողջ պատկերը։ Գրողը տանի, ինչ էր կատարվում, գաղափար չունեի։
    - Բայց տուփը,- փորձում եմ խոսել, բայց բառերը սեղմվում են կոկորդումս, դեֆորմանում ու մինչև վերջ դուրս չէին գալիս։
    - Ինչի՞ չբացեցիր տուփը։
    - Ախր կպայթեինք, եթե բացեի,- ուզում եմ լաց լինել փոքր երեխաների նման որ սկսում են լաց լինել, երբ զգում են որ բարնանալու են իրենց վրա։
    Մոտենում է ինձ, գլուխը մոտեցնում ականջիս.
    - Մի գաղտնիք ասե՞մ… մենք պայթեցինք նաև էն դեպքում, երբ դու չբացեցիր տուփը։ Մենք մեռել ենք, սիրելիս։

  4. Գրառմանը 9 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    GriFFin (21.12.2016), Mr. Annoying (19.12.2016), Sambitbaba (19.12.2016), Smokie (20.12.2016), Աթեիստ (20.12.2016), Հայկօ (23.12.2016), Նաիրուհի (20.12.2016), Նիկեա (19.12.2016), Վոլտերա (19.12.2016)

  5. #3
    այվի ivy-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    01.04.2006
    Գրառումներ
    11,016
    Mentioned
    52 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)

    Բոլոր իրադարձություններն ու կերպարները հորինված են,
    ցանկացած համընկնում՝ պատահական
    Սուսոն

    Նոտարն աղմուկով մաքրեց կոկորդն ու շարունակեց կարդալ կտակը․
    - Մերսեդես-Բենց մակնիշի ավտոմեքենա, 1984թ․ արտադրության՝ Գեղամ Աշոտի Մանուկյանին։ Մինասյան փողոց, 26 շենք, բնակարան 4՝ Անուշիկ Աշոտի Մանուկյանին։
    Դահլիճում դժգոհության ալիք բարձրացավ, որ շատ արագ էլ մարեց, քանզի բոլորն անհամբերությամբ սպասում էին շարունակությանը։ Ամեն մեկը թաքուն հույս էր փայփայում, որ Պետրոս պապը հենց իրեն է կտակել կանաչ զարդատուփը, որի պարունակության մասին պատկերացումները զուտ երևակայության արդյունքն էին․ տուփը բացված վիճակում նրանցից ոչ մեկը երբեք չէր տեսել։
    - Կանաչ, ոսկեզօծ նախշերով զարդատուփ՝ Սուսաննա Նորայրի Նահապետյան։
    Նախորդից էլ ավելի մեծ ու տևական դժգոհության ալիք անցավ դահլիճով։ Շարունակությունն արդեն ներկաներից ոչ մեկին չէր հետաքրքրում։ Օրվա գլխավոր հարցը փոխվեց․ ո՞վ է այդ Սուսաննա Նահապետյանը, որին Պետրոս պապի թոռներից ոչ մեկը չի ճանաչում և ով, ակնհայտորեն, ներկա չէ կտակի ընթերցման արարողությանը։

    Սուսոն միակ մարդն էր, ով պարբերաբար այցելում էր Պետրոս պապին վերջին ամիսների ընթացքում։ Իսկ թոռներն անհամբերությամբ սպասում էին, թե ե՞րբ է վերջապես մեռնելու այդ համառ ծերուկը, որն այդպես էլ կենդանության օրոք չվայելեց թոռների սերն ու ուշադրությունը։ Մասամբ, թերևս, իր ծանր բնավորությունն էր պատճառը, բայց պակաս կարևոր չէր նաև թոռների՝ իրենց տատից ժառանգած նյութապաշտությունն ու շահամոլությունը։
    Վաղուց էր հեռվից հետևում Պետրոս պապին։ Զարդատուփի մասին լսելուց հետո որոշել էր․ այն ձեռք գցելու համար չպայքարելն անմտություն կլինի։

    Սուսոն միշտ հասնում էր իր նպատակին։ Դեռ մանկատան տարիներից վերցնում էր այն ամենն՝ ինչ իրեն դուր էր գալիս։ Երբեք չէր գողանում․ վերցնում էր տիրոջ համաձայնությամբ, ու այլևս չէր վերադարձնում։ Համոզելու մեծ վարպետ էր Սուսոն։ Տարիքի հետ էլ ավելի զարգացրեց իր այդ տաղանդն ու հմտացավ այդ գործի մեջ։ Համոզում էր այնքան աննկատ, որ երբեք ոչ ոք հիմք չէր ունենում նրան խարդախության մեջ մեղադրելու համար։ Ավելի հասուն տարիքում էլ ավելի կատարելագործվեց խարդախությունների ոլորտում։ Նրանից զգուշանում էիր բոլոր ծանոթները, բայց Սուսոն միշտ գտնում էր նոր մարդկանց, շահում նրանց վստահությունը, գումար, զարդեր կամ այլ թանկարժեք իրեր յուրացնում, ու, անցնում հաջորդ զոհի փնտրտուքներին։ Եթե մինչև հոգու խորքը խրված չլիներ թղթախաղի մեջ՝ անկասկած քաղաքի ամենահարուստ մարդկանցից մեկը կլիներ, բայց, բացի քաղաքի ծայրամասում գտնվող նախկին հանրակացարանի խարխուլ սենյակից՝ ամբողջ ավարը տարվել էր թղթախաղում։ Որոշել էր․ Պետրոս պապի գանձերը ձեռք գցելուց հետո անպայման թողնել թղթախաղը, գնալ արտասահման, ու վայելել վաստակած հանգիստն աշխարհի որևէ խաղաղ անկյունում, բոլորից հեռու։

    Սուսոն մտավ Նոտարի գրասենյակ կտակի հրապարակումից երկու օր անց միայն, հենց այն օրը, երբ տեղի էր ունենում Պետրոս պապի թաղման արարողությունը։ Ներկայացավ, ստորագրեց պահանջվող փաստաթղթերը, վերցրեց զարդատուփն ու ծրարը, որ կցված էր դրան ու արագ դուրս եկավ։ Համարյա վազելով անցավ հասավ հանրակացարան, բարձրացավ սենյակ, ներսից կողպեց դուռը, մոտեցավ պատուհանին, վերադարձավ, ևս մեկ անգամ ստուգեց․ դուռն իսկապես կողպված էր։ Բացեց ծրարն ու սկսեց կլանել տեքստը․ «Շնորհակալ եմ հոգատարությանդ համար, սիրելիս։ Դու ինձ համար անում ես ավելին՝ քան իմ հինգ հարազատ թոռները միասին վերցված։ Երկար մտորումներից հետո որոշեցի հենց քեզ փոխանցել այն գանձը, որ փախեփախի ժամանակ Խաթում տատս փոխանցեց ինձ ու պատվիրեց․ «Պինդ կպահես, բալա, էս մեր տոհմի հարստությունն է»։ Ճիշտ է դու իմ արյունակիցը չես, բայց առավել արժանի ես, քան թոռներս, որ իմ գոյության մասին մահիցս հետո միայն կհիշեն։ Մեր տոհմն իմ մահով կորցնում է իր․․․», հաջորդ տողերի վրայով Սուսոն արագ սահեցրեց աչքերը, «․․․ ամոթ ինձ, որ չկարողացա Տոհմին արժանի ժառանգ ունենալ․․․», մինչև հասավ իրեն իսկապես հետաքրքրող հատվածին․ «Տուփի բանալին կգտնես Ոսկու շուկայի 3րդ հարկում, 317 տաղավարում։ Հարցրու Գուրգենին, ասա, որ բանալու համար ես գնացել, ցույց տուր անձնագիրդ․․․»։
    «Ոսկու շուկան փակվում է 40 րոպեից*․ պետք է որ հասցնեմ», - կայծակնային արագությամբ ուսերին գցեց վերարկուն, ճանկեց տուփն ու դուրս վազեց։
    Նայեց ժամացույցին․ 17։57։ Վերնանցումը գտնվում էր բավականին հեռու, և, այնտեղով փողոցն անցնելու դեպքում հազիվ թե հասցներ ներս մտնել։ Կանգնեց, տեղը բերեց շնչառությունն ու որոշեց․ վերնանցումով չանժե անցնել․ ուշանալու ռիսկը մեծ էր։ Արագ-արագ անցավ փողոցի առաջին կեսը։ Մյուս կեսում մեքենաների հոսքը ոչ մի կերպ չէր դադարում։ Վերջապես որսաց հարմար պահն ու առաջ նետվեց։ Հնամաշ կոշիկները սակայն, պատասխանատու պահին դավաճանեցին․ սառույցի բարակ շերտի հետ անզգույշ շփման արդյունքում Սուսոն կորցրեց հավասարակշռությունը, սայթաքեց ու բերանքսիվայր փռվեց փողոցի մեջտեղում։ Մոտեցող մեքենան կտրուկ արգելակեց, հետևից ընթացքող բեռնատարը հազիվ հասցրեց խուսափել բախումից։ Այդ ամենն այնքան արագ կատարվեց, որ Սուսոն չհասցրեց ոչինչ մտածել։ Հեռացող բեռնատարը ձայնը միայն սթափեցրել նրան, բացեց աչքերն ու․․․ տուփից, որի մեջ իր երջանիկ ապագայի գրավականն էր՝ միայն ասֆալտի վրա դաջված փշուրներ էին մնացել։
    - Աննորմա՞լ ես, ա՛յ կնիկ, ո՞ւմ համար են սարքել էդ անտեր անցումը։
    Իսկ Սուսոն չէր լսում։
    _____________________________________________________________________________________________________________
    * Շուկայի հիմնական մուտքը փակվում է 18։00, դրանից հետո ներս մտնելն արգելված է։ Դուրս գալու համար օգտագործվում է պահեստային ելքը, որտեղից ներս մտնելն անհնար է․ մուտքը հսկվում է անվտանգության աշխատակիցների կողմից։

  6. Գրառմանը 7 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Mr. Annoying (19.12.2016), Sambitbaba (19.12.2016), Smokie (20.12.2016), Աթեիստ (20.12.2016), Հայկօ (23.12.2016), Նաիրուհի (20.12.2016), Նիկեա (19.12.2016)

  7. #4
    այվի ivy-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    01.04.2006
    Գրառումներ
    11,016
    Mentioned
    52 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Արտամրցութային աշխատանք (չի մասնակցում քվեարկությանը)

    Թովչանք

    Պողոսը չէր կարող ասել իր ներկայիս վիճակը հանդիսանում էր հիվանդության հետևանք, թե պատճառ։ Նրա հետ կատարվող ամեն ինչ իր մեջ կրում էր սոսկալի, անպարկեշտ մի բան, որ լցնում էր սիրտը ճնշող սարսափով՝ սերված բնակարանի գույնզգույն պատերից, փայլեցրած կատվի արձաններից ու փափուկ խաղալիքներից, որ մեռած աչքերով հետևում էին նրան ամեն անգամ, երբ ինքնամոռաց տիրում էր Մարիշի երկնային մարմնին։

    Այստեղ նա անց էր կացնում երկար ու կեղեքիչ ժամեր, դիտելով քնած Մարիշի հրեշտակային դեմքը, անթերի շպարված, և հազիվ զսպում նրա ունայն գանգատուփը ափերի մեջ անմարդկային ուժով ճզմելու ցանկությունը։ Թվում էր ժամանակը վաղուց կանգնել է, իսկ դրսի մարդիկ դադարել են գոյություն ունենալ։ Պետք էր միայն, որ Մարիշը իր խնամված,սպիտակ ձեռքը դներ Պողոսի կրծքին, որ բոլոր վախերը վերածվեն անսահման, ամենակուլ երջանկության, մտքերը լցվեն միայն նրա պիրկ ու տաք ներսում լինելու հաճույքով։

    Տարօրինակ գաղափարները բորբոքում էին Պողոսի երևակայությունը, երբ նա մտածում էր Մարիշի մասին, վերածվում մոլագարության։ Նման զբաղմունքը չափազանց լուրջ փորձություն էր Պողոսի գիտակցության համար, սակայն նա իր մեջ բավարար ուժ չէր գտնում լքելու Մարիշին և այդ տունը, վարդագույն կահավորանքով ու հագուստի անծայր պահարններով, որոնց մեջ անբացատրելի ձևով տեղավորվում էին բազմաթիվ նորերը։

    Լինում էին պահեր, երբ Մարիշը բացում էր իր արնագույն ներկած շուրթերն ու այնտեղից դուրս էր գալիս չկապակցված, սակավ բառակույտ, և Պողոսին սկսում էր երևալ մոտալուտ ազատման հեռանկարը։ Բայց այդպիսի պահերը տևում էին մի քանի րոպե ու լուծվում բազմադրույթ իրականության մեջ։

    Այդ գիշեր նա զարթնեց խլացնող, աններդաշնակ ձայներից, որ թափառական շների ոռնոցի ու ոստիկանական մեքենաների ազդակների հիպերբոլիկ խառնուրդի էր նման։ Կիսամութ սենյակը լցվել էր ծանր, տաք գոլորշիով, որ ստորգետնյա մռայլ քարանձավերում է լինում։ Անկենդան հայացքների ներքո Պողոսը ուշադիր զննեց ձյութի նման սև անկյուններն, որոնց թվացյալ անշարժությունը կլանում էր, ինչպես Մարիշի հեշտանքը։ Պողոսի հիվանդ ընկալման մեջ հայտնվեց անսովոր մի զգացում, որ այնտեղ ինչ-որ բան կա թաքնված, անառողջ մի բան, որ սմքելու էր իր ուղեղն ու մարմինը, վերջնականապես զրկեր սառը դատելու կարողությունից։ Նա մեկնեց ձեռքը դեպի Մարիշը։ Չոր ու կնճռոտ մաշկը դուրս պրծավ նրա մատներից, շրջված մարմինը ամբողջովին կորցրեց նախկին հմայքն ու գեղեցկությունը։ Անատամ բերանից՝ մահվան շնչի պես սառը, լսողության մեջ սողոսկեցին անհասկանալի շշուկներ։ Պողոսը հետ քաշվեց դեպի անկյուն, ուր սպասվող հենարանի փոխարեն հայտված դատարկության մեջ կորցրեց հավասարակշռությունն ու ընկավ փտած հատակի։

    Անծանոթ սենյակի կենտրոնում, քարե զոհաբեմը լուսավորող մոմի լույսը դողաց։ Պողոսը՝ ոտքերի տակ զգալով տախտակի չարագույժ ճռնչյունը, քայլեց դեպի զոհաբեմ, վերցրեց մոմի կողքին դրված թավշյա փոքրիկ տուփն ու դեղնած թուղթը, որի վրա զարհուրած հայացքի դեմ լողում էին տառեր։
    - Կարդա՛, - լսեց Մարիշի սղոցող ձայնը։
    Մի ոտքը փափկեց բամբակի նման ու ծալվեց։ Ձեռքը չենթարկվելով մեկնեց տուփը դեպի Մարիշը։ Մյուս ձեռքը ձգվեց, որ բացի այն, երբ զոհաբեմի մոտից, մինչ այդ չերևափցող մեկը կռացավ նրա ականջի մոտ, գանգուր մազերը հպվեցին Պողոսի դեմքին։ Մեղմ արտաբերեց․
    - Ասեցի չէ՞, տուփը չբացե՛լ։
    Վերջին խմբագրող՝ ivy: 21.12.2016, 02:37:

  8. Գրառմանը 3 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Sambitbaba (19.12.2016), Աթեիստ (21.12.2016), Նիկեա (19.12.2016)

  9. #5
    այվի ivy-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    01.04.2006
    Գրառումներ
    11,016
    Mentioned
    52 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Դուետի մասնակից հեղինակների աշխատանքներն են.

    «Լիֆտը և մի տուփ երջանկություն»
    «Սուսոն»


    Խնդրում եմ կարդալ, ընտրել առավել դուր եկած աշխատանքը և քվեարկել դրա օգտին: Չմոռանաք նաև կարծիք թողնել և մասնակցել քննարկումներին: Քվեարկությունը տևելու է երեք օր, որից հետո կբացվեն հեղինակների անունները: Ինքնաբացահայտումն արգելվում է:

    Բացի դուետի մասնակիցներից, ունենք ևս մի հեղինակ, ով ներկայացրել է արտամրցութային աշխատանք՝ «Թովչանք»: Այս ստեղծագործությունը չի դրվում քվեարկության, սակայն բաց է կարծիքների և քննակումների համար:

    Մաղթում եմ բոլորին հաճելի գրական զրույցներ
    Վերջին խմբագրող՝ ivy: 19.12.2016, 13:28:

  10. Գրառմանը 2 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Աթեիստ (20.12.2016), Հայկօ (23.12.2016)

  11. #6
    այվի ivy-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    01.04.2006
    Գրառումներ
    11,016
    Mentioned
    52 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Ե՞վ, ո՞վ կլինի առաջին համարձակը
    Դուետներում ընդամենը երկու աշխատանք է դրվում քվեարկության. պիտի որ դժվար չլինի արագ կարդալն ու կարծիք հայտնել/քվեարկելը:

  12. #7
    այվի ivy-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    01.04.2006
    Գրառումներ
    11,016
    Mentioned
    52 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Ուշացումով՝ ևս մի արտամրցութային աշխատանք (չի մասնակցում քվեարկությանը):

    Անծանոթը

    Այդ ժամին իհարկե և մեքենաներ էին քիչ նկատվում և անցորդներ չէին երևում շրջակայքում: Միայն Արշակն էր քայլում փողոցով, ինչն անգամ իր համար էր անսովոր երևույթ: Հազարից մեկ էր նա գիշերը իրեն զրկում սիրելի տանից ու տաք անկողնուց: Եւ հենց այդ պահին էլ իր գլխում միայն մի միտք էր պտտվում` որքան կարելի է շուտ տուն հասնել:
    Երբ արդեն բավականին մոտ էր, գիշերային լապտերի տակ նկատեց մի հետաքրքիր, բայց անհասկանալի բան` փոքր ինչ ծածկված տերևներով: Ոչ շատ փոքր, բայց ոչ էլ միջին չափի մի տուփ էր` գեղեցիկ նախշազարդված, փոքրիկ բանալին էլ անցքի մեջ տեղադրված: Բացի դրանից կար նաև մի փակած ծրար, որի վրա գրված էր` "Առաջին պատահած անցորդին` 18.12.16. 21:00 Խնդրում եմ առաջին հերթին կարդալ նամակը"
    - Ուղիղ վեց ժամ առա՞ջ: Հետաքրքիր ա: Ու ինչի՞ հենց ես:
    Արշակը քայլերը արագացրեց: Երկու րոպեից արդեն տանն էր: Նստեց բազմոցին ու բացեց ծրարը:
    «Ողջույն բարեկամ: Ինչպես հասկացար, ոչ դու ես ինձ ճանաչում, ոչ էլ ես քեզ: Ես մի երիտասարդ մարդ եմ, ով որոշել է լիովին փոխել թե՛ իր կյանքը, թե՛ ինքն իրեն: Այն ամենն ինչ դու կտեսնես տուփի մեջ, իմ կյանքի ամենամեծ գաղտնիքն է և իմ հեղափոխության գլխավոր մեղավորը: Այդ տուփի մեջ իմ նախորդ կյանքն է` ավելի ճիշտ դրա ամենակարևոր մասերը` փոքր-ինչ անձնական դրվագները: Ձեռքս չգնաց այն նետելու՝ նախընտրեցի տալ ինձ նման մեկին: Բայց քանի որ չէի ուզի, որ ծանոթներիցս որևէ մեկն իմանար այս պատմությունը ու քանի որ չէի կողմնորոշվում թե ու՞մ կարող եմ հանձնել այն և վերջապես կորցնեմ, մոռանամ անցյալս՝ որոշեցի գործել պատահականության սկզբունքով, ինչպես հաճախ եմ արել: Հուսով եմ քեզ այն կօգնի և շատ ուղղություններ ցույց կտա, որպեսզի պետք եղած ժամանակ կանգ առնես սխալվելուց առաջ և հակառակը` առաջ գնաս, հապաղելու փոխարեն: Ես միայն մի խնդրանք ունեմ քեզ: Թող այս ողջ պատմությունը մնա մեր մեջ: Այլևս ոչ ոք չտեսնի սա, չտարածվի տարբեր մարդկանց շուրթերում: Հուսով եմ գաղտնապահ ես և իրոք վստահելի: Հուսով եմ, որ չսխալվեցի այն հանձնելով հենց քեզ:
    Անծանոթ ընկեր»
    Հ.գ. Շատերը երևի հույս ունենային այստեղ գումար գտնելու, որ կբավականացնի իրենց ողջ կյանքի համար: Հա-հա-հա:"

    Արշակը նամակն ավարտելուց հետո մոտ մեկ րոպե լուռ նայում էր դրան: Վերջապես նա վեր թռավ ու բացականչեց:
    - Աստվա՜ծ իմ, ինչի՞ հենց ես: Ուրիշ մարդ չկա՞ր: Ես ե՞րբ եմ հետաքրքրվել ուրիշի անձնականով։ Միշտ ընկերներս են պատմել՝ ինքս քիթս չեմ խոթել: Իսկ հիմա հայտնվում ա ինչ-որ անծանոթ ու․․․ Ախր ինչի՞ հենց ես, հը՞: Եթե անգամ էս նշան ա, որ սկզբունքներիս դեմ գնամ, մեկ ա ես դրան պատրաստ չեմ և չեմ անելու: Ավելի լավ ա էս մնա ուղղակի որպես չբացահայտված գաղտնիք։ Թե չէ էս ամենը լավ բանի չի բերի:
    Հենց այդ պահին հեռախոսը զանգեց: Տիգրանն էր:
    - Ասա:
    - Արշ ո՞նց ես: Ո՞նց ժամանակ անցկացրիք: Լսել եմ ահագին երկար ես էսօր մնացել բարում: Բայց սաղ տուն են հասել, քեզնից ձեն-ձուն չկա: Ինչի՞ չես զանգում` տեղյակ պահում այ մարդ: Էդ քեզանից չի:
    - Լավ եմ Տիկո: Ինձ հանգիստ թող է՛լի` հոգնած եմ, ուզում եմ քնեմ,-նյարդայինացած խոսեց Արշակը, նամակը նետեց հատակին ու ուղղվեց դեպի անկողինը:
    Արթնացավ կեսօրին` դուռը թակում էին:
    - Էէէ դե լավ է՛լի։ Երևի էլի Տիկոն ա:
    Չսխալվեց:
    - Ա՞րշ, քեզ ի՞նչ ա եղել: Տղերքը ասոմ են, որ հենց տուն գնացիր կատաղած չէիր:
    - Տիկ ջան ասեցի ախր՝ հոգնած էի:
    - Բայց էդ քեզ ոչ մի անգամ չի խանգարել, որ մի հատ զանգես՝ խոսաս հետս գոնե մի քանի վայրկյան:
    - Լսի՝ մի մոռացի, որ սրանից առաջ էսքան երկար դրսում չէի եղել:
    - Բայց ախր դժգոհ չէիր:
    - Լավ Տիկ, ի՞նչ ես ուզում հիմա: Բան էր եղավ է՛լի, կներես վա՜յ:
    - Ախր հարցը դրա մեջ չի Արշ: Ես հո գիտեմ, որ դու հենց էնպես չես կոպտի: Ուզում եմ իմանամ ի՞նչ ա եղել:
    - Ոչ մի բան Տիկ ջան: Անցի սենյակ, հես ա կոֆե կդնեմ:
    Քիչ անց Տիգրանը նույնպես մտավ խոհանոց:
    - Ա՞րշ, էս ի՞նչ ա:
    - Վայ...
    Արշակը մի կերպ իրեն զսպեց ու մտքում շարունակեց "Վայ քու, ո՞նց էի մոռացել":
    - Էդ հեչ՝ իմն ա: Նամակ են գրել:
    - Նամա՞կ: Քե՞զ: Ով ա՞ որ:
    - Հեչ Տիկ, անձնական ա:
    - Ի, Ա՞րշ: Էդ երբվանի՞ց ես ինձնից գաղտնիքներ պահում:
    - Լսի, միշտ պետք ա եղել ասեմ՝ ասել եմ: Էս ուղղակի ուրիշ թեմա ա:
    -Տենց բան էլ ա՞ լինում,- քմծիծաղեց Տիգրանը:
    - Հա ախպերս, լինում ա:
    - Հմմ, լավ Արշո ջան, ոնց ուզում ես: Ախր զգում էի, որ մի բան էն չի,- Տիգրանը ծիծաղելով հանձնեց նամակը ընկերոջը:
    Արշակը մի քանի վայրկյան ապշած նայեց ընկերոջը:
    - Տիկ ջան, ուղղակի ասեմ իմանաս՝ էս գաղտնիքը իմը չի: Իրավունք չունեմ քեզ պատմեմ:
    - Հա ախպերս։
    - Դու էն ասա, երեկ ինչի՞ չեկար մեր հետ` "Տրամ չունեմ, գործեր ունեմ, բան": Գայիր, կցրվեիր է՛լի` կսթափվեիր մի հատ:
    - Չէի կարա ապեր, շատ խառն էի:
    - Բայց էսօր հեչ երեկվա նման չես հաաա՜: Էդ լավ ա:
    - Դե հա: Արի չհիշենք:
    Հենց այդ պահին լսվեց թափվող սուրճի թշշոցը...

    ***
    Տարիներ անց՝ նույն օրը, նույն գիշերային ժամին Արշակը նստած էր իր բազմոցին և կարդում էր մեկ ուրիշ նամակ: Տիգրանից էր:
    "Բարև Արշակ: Երևի չէիր սպասում, որ նամակով կկապվեմ հետդ էս դարում: Ինչքան ժամանակ ա ոչ խոսել ենք, ոչ գրվել, ոչ էլ իրար երես տեսել` կարոտել եմ ախպերս: Վերջին անգամ որ գրեցիր ֆեյսբուքով, ասում էիր խնդիրներ ունես, չգիտես ի՞նչ անես, ո՞նց դուրս գաս էդ վիճակից: Ասում ես ամեն ինչ խառնվել ա ու ահավոր բարդ ա: Մի տաս օր անցած կլինի ախպերս՝ կներես չէի համարձակվում պատասխանել։ Հիմա պիտի քեզ մի բան պատմեմ:
    Դու երևի դեռ պահում ես էն տուփն էլ, նամակն էլ: Ու հաստատ չես կարդացել: Հո քեզ նոր չե՞մ ճանաչում, հա-հա-հա՜: Պատկերացնում եմ հիմա ինչ շոկի մեջ ես ախպերս: Ասեմ քեզ` ես հենց էդ օրը ճանաչեցի ձեռագիրս, էլ չեմ խոսում խոսքերի մասին: Էսքան տարի Արշո, էսքա՜ն տարի ես իմացել եմ, որ իմ կյանքի գաղտնիքը քո ձեռքերում ա: Ավելի լավ էր չիմանայի` մտքիցս դուրս չէր գալիս լսի: Իսկ ես ուզում էի մոռանալ անցյալս: Ազնիվ խոսք Արշ, սկի ուշադրություն չէի դարձրել, որ հենց քո տան կողմերում եմ թողել տուփը՝ հետո՛ հիշեցի: Ու հենց էդ գրելուս օրն էլ որոշել էի գալ արտասահաման, բայց ոնց տեսնում եմ իզուր չեն ասում` անցյալից չես փախչի:
    Արշակ, եթե մինչև հիմա չես բացել տուփը, էս նամակից հետո կարող ա ուզես: Հենց հիմա ա դա քեզ պետք ու կարող ա ահագին օգնի: Ճիշտ ա` քոնը ուրիշ պատմություն ա, բայց քեզ հաստատ պետք կգա: Հենց տեսնես տուփի մեջինը, էդ կլինի քո երկրորդ շոկը: Մի բան հաստատ իմացի` ինչ էլ արել եմ, առաջին հերթին լսել եմ սրտիս ձայնը ու ոչ մի բանի, բացարձակապես ոչ մի բանի համար չեմ ափսոսացել ո՛չ էն ժամանակ, ոչ է՛լ հիմա: Ճիշտ եմ ասում ախպերս: Եթե ես որոշել եմ նոր կյանք սկսել` էդ չի նշանակում, որ արածներիս մեջ սխալ բան եմ տեսել: Քեզ էլ մաղթում եմ, որ հարթես սաղ գործերդ ու միշտ իմանաս ե՞րբ, որտե՞ղ ու ո՞նց վարվել: Սաղ լավ կլինի Արշ ջան:
    Տիկո»

    Արշակն իրոք ապշել էր։
    - Ինչի՞ առաջ չէիր ասում այ․․․ Այ ես քո ինչն եմ ասել։ Ախր պարզ չի՞, որ քո՝ հազար տարվա ընկերոջս ու ինձ հետ միշտ սեփական կամքով անկեղծ եղող մարդու գաղտնիքը առանց մտածելու կբացեմ։ Էսքան տարի էդ անտերը տան ամենահեռու ծակում խցկած ա՝ անհասանելի ու անձեռնմխելի։ Ինչի՞ չէիր ասում։
    Արշակը դուրս թռավ սենյակից՝ վերադարձավ դանդաղ, ասես ձեռքերում տուփի փոխարեն ափսեի մեջ ծայրից ծայր լցված ապուր էր։
    - Վերջը մի օր լինելու էր՝ վաղ թե ուշ լինելու էր։ Ինքս էլ չեմ հավատում՝ բայց իսկականից հերիք ա։ Երևի վաղուց էր պետք։
    Նա խոսելով կամաց-կամաց մոտեցավ բազմոցին ու հանկարծ կանգ առավ։
    - Բանալին։ Ու՞ր էի դրել բանալին․․․ Հուսով եմ․․․ հուսով եմ, որ․․․,- այստեղ նա ուղղակի ընկավ բազմոցին և բերանը բաց մնաց մի քանի վայրկյան,-․․․ որ չեմ շպրտել։
    Արշակը ավելի քան մեկ րոպե այդ դիրքով նստած էր աթոռին։ Հանկարծ սկսեց խենթի պես ծիծաղել։
    - Ու՞մ մտքով կանցներ, ու՞մ մտքով կանցներ,- կրկնում էր նա։
    Երբ վերջապես ավարտվեց քրքիջը՝ նայեց հատակին ընկած տուփին։
    - Վերջ բարեկամս։ Վերջ։ Մնաս բարով իմ երկար տարիների հոգեհան։

  13. Գրառմանը 4 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Sambitbaba (19.12.2016), Smokie (20.12.2016), Մուշու (20.12.2016), Նիկեա (20.12.2016)

  14. #8
    Պատվավոր անդամ
    LisBeth-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    15.11.2012
    Գրառումներ
    2,446
    Mentioned
    22 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Թովչանք Չէ մի չէ տիեզերական սարսափ։

    Գնա՞մ կուսությունից զրկեմ քվեարկությունը։ Թե դրանից առավել հաճույք ստացող կա՞։
    SWTS

  15. Գրառմանը 3 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    ivy (19.12.2016), Sambitbaba (19.12.2016), Հայկօ (23.12.2016)

  16. #9
    Պատվավոր անդամ
    LisBeth-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    15.11.2012
    Գրառումներ
    2,446
    Mentioned
    22 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Անծանոթի մեջ մի քիչ նամյոկ ա պակասում թե ինչ կարա լինի տուփի մեջ, սենց շատ վերացական ա էդ
    ամենամեծ գաղտնիքը
    SWTS

  17. #10
    Պատվավոր անդամ
    LisBeth-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    15.11.2012
    Գրառումներ
    2,446
    Mentioned
    22 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Սուսոյի տուփն էլ ջարդուփշուր եղավ, հիմա դա բացվե՞լ էր, թե սյո տակի չէ
    SWTS

  18. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    Հայկօ (23.12.2016)

  19. #11
    Nowhere Man Smokie-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.02.2010
    Հասցե
    Nowhere Լand
    Տարիք
    33
    Գրառումներ
    4,879
    Բլոգի գրառումներ
    1
    Mentioned
    6 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Սուսոն Պարզ էր, արագ ընթերցվող, տխուր նոտաներով, հետաքրքիր ստեղծագործություն էր: Մեղք էր պապը: Դե Սուսոն` տեղն էր իրան, որ էդքան խորամանկություններից հետո մի օր էլ չհամբերեց, վտանգավոր քայլ արեց ու վերջում: Բայց տուփը ափսոս էր, ջարդվելուց հետո չէր էլ երևու՞մ մեջն ինչ էր:
    Հակասական էր, որ անհամբեր Սուսոն երկու օր հետո նոր հայտնվեց, որ տուփը վերցնի: Իսկ օրինակ` թոռների ու պապի հարաբերությունների մասին մանրամասնել կարելի էր վերջինիս նամակում` հեղինակի խոսքն էնտեղ տեղափոխելով

    Լիֆտը Այ քեզ խորհրդավորություն: Հեղինակի գաղտնի ուժ: Մահվան մասին ոչ մի բառ չասեց մինչև վերջ, բայց դրա, կամ ինչ որ ուրիշ վախենալու, կամ վտանգավոր բանի մասին զգացողությունը հենց սկզբից մոտս կար: Լիֆտից վտանգի հոտ առա դեռ մինչև դրա հնության մասին իմանալը: Կարող ա՞ մնար մեջը ու երջանիկ լիներ: Չնայած սենց թե նենց Լիֆտը բացվել էր: Սկզբից էլ կարծում էի պապն ա քնած մյուս սենյայում, հետո սպիտակ մազերն էլ տենց տպավորություն թողեցին, այ հերոսի սիրահար հայացքը կասկած առաջացրեց: Ինչ որ զգացողություն, որ աղջկա մեջ ուրվական եմ տեսնում արդեն կար մինչև վերջին պահը:
    Ապրի հեղինակը: Հարգանքներս իրան, որ կարողացավ էս ամենը ապահովել: Ու լավ էլ նկարագրված էր ամեն ինչ, սիրուն ձեռագիր ունի:

    Քվեարկել եմ Սուսոյի օգտին: Ավելի թեթև էր ու դյուրընթեռնելի: Սյուժեն էլ, պատմությունն էլ էստեղ ավելի շատ էր, քան Լիֆտի մեջ:


    Ի դեպ` հիշում ե՞ք Թումանյանի թարգմանած ճապոնական "Փոքրիկ ձկնորսը", նույն ինքը Ուրաշիման: Էս դուետի բացվելու հենց ամենաառաջին պագից դա ա մտքիս մեջ: Հատկապես Վաղինակ Մանդակունու նկարազարդած, հանրահայտ, մեծ գրքի միջի էն փոքրիկ նկարը, որտեղ խեղճ, հիմարիկ Ուրաշիման բացված տուփի կողքը թուլացած, չոքած էր `սպիտակած մազերով:
    Վերջին խմբագրող՝ Smokie: 20.12.2016, 11:44:
    Երաժշտությունը բավական է կյանքի համար՝ բայց մի ամբողջ կյանքը բավական չէ երաժշտության համար:

    Սերգեյ Ռախմանինով

  20. Գրառմանը 2 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Sambitbaba (20.12.2016), Նիկեա (20.12.2016)

  21. #12
    այվի ivy-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    01.04.2006
    Գրառումներ
    11,016
    Mentioned
    52 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    «Լիֆտ»-ում պատկերները շատ լավն են, շատ իրական, համարյա շոշափելի. մաշկիդ տակ են մտնում:
    Տուփի թեման հետաքրքիր էր բերված: Մի տուփ երջանկություն: Ինչո՞ւ չբացեցիր: Կպայթեինք, եթե բացեի: Երջանկությունի՞ց: Չբացեցիր, ու էս դեպքում էլ պայթեցինք: Մեռանք մենք: Չկանք:
    Լավն էր:

    Մենակ թե ահագին անփույթ էր գրված. ժամանակը չի հերիքե՞լ: Մեկ էլ մոտս էն տպավորությունն էր, որ տարբեր հատվածներ տարբեր ժամանակներում են գրվել. պետք էր մի հատ անցնել վրայով, որ հունցվեն, կպչեն իրար, բայց հեղինակը դա չի արել:

    Ու միևնույն է, շատ լավն էր:
    Վերջին խմբագրող՝ ivy: 20.12.2016, 14:29:

  22. Գրառմանը 6 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    LisBeth (20.12.2016), Mr. Annoying (20.12.2016), Sambitbaba (20.12.2016), Smokie (20.12.2016), Հայկօ (23.12.2016), Նիկեա (20.12.2016)

  23. #13
    Պատվավոր անդամ
    Գրանցման ամսաթիվ
    04.04.2012
    Գրառումներ
    1,218
    Mentioned
    12 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    "Թովչանք"-ում ինչքան շատ էին մակդիրները, սարսափելի շատ ու անկապ բարդացնում էին տեքստը։ Ոնց որ մեր քաղաքագիտության լեկցիաները կարդայի։

  24. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    Հայկօ (23.12.2016)

  25. #14
    Պատվավոր անդամ
    LisBeth-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    15.11.2012
    Գրառումներ
    2,446
    Mentioned
    22 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Նիկեա-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    "Թովչանք"-ում ինչքան շատ էին մակդիրները, սարսափելի շատ ու անկապ բարդացնում էին տեքստը։ Ոնց որ մեր քաղաքագիտության լեկցիաները կարդայի։
    Անկապ չի բարդացնում, լավ էլ կապակցված ա ուղղակի պետք ա տեսնել էդ կապը Այվին որ չգար, Պողոսի վերջը լավ չէր լինի աչքիս։
    SWTS

  26. #15
    Պատվավոր անդամ
    LisBeth-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    15.11.2012
    Գրառումներ
    2,446
    Mentioned
    22 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Այվ հեղինակները իրենց գործի օգտին կարա՞ն քվեարկեն։
    SWTS

Էջ 1 4-ից 1234 ՎերջինըՎերջինը

Թեմայի մասին

Այս թեման նայող անդամներ

Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)

Համանման թեմաներ

  1. Գրական դուետ. Կախել-կախվել
    Հեղինակ՝ ivy, բաժին` Թեմատիկ մրցույթներ
    Գրառումներ: 181
    Վերջինը: 19.02.2017, 19:08
  2. Գրական դուետ. Ճամփա ընկնել
    Հեղինակ՝ ivy, բաժին` Թեմատիկ մրցույթներ
    Գրառումներ: 123
    Վերջինը: 19.01.2017, 23:00
  3. Գրական դուետ. Կոտրե՞լ, թե՞ չկոտրել
    Հեղինակ՝ ivy, բաժին` Թեմատիկ մրցույթներ
    Գրառումներ: 51
    Վերջինը: 13.01.2017, 03:17
  4. Գրական դուետ. Ամաչել 24 ժամում
    Հեղինակ՝ ivy, բաժին` Թեմատիկ մրցույթներ
    Գրառումներ: 34
    Վերջինը: 07.01.2017, 19:13
  5. Գրական դուետ. Փնտրել
    Հեղինակ՝ ivy, բաժին` Թեմատիկ մրցույթներ
    Գրառումներ: 17
    Վերջինը: 26.12.2016, 01:40

Էջանիշներ

Էջանիշներ

Ձեր իրավունքները բաժնում

  • Դուք չեք կարող նոր թեմաներ ստեղծել
  • Դուք չեք կարող պատասխանել
  • Դուք չեք կարող կցորդներ տեղադրել
  • Դուք չեք կարող խմբագրել ձեր գրառումները
  •