Գրական դուետ. Տուփը չբացել

[StrangeLittleGirl]

Վայ, արդեն տուփը բացեցի՞ք։ ։)) Չհասցրի արտամրցութայինները կարդալ։

[Smokie]

Նիկի ջան շնորհավոոոո՜ր: Վախացրիր այ դեմք:
John եղբայր ապրես դու:
LisBeth ջան, քեզ էլ եմ շատ շնորհակալ:
Smokie ամոթ քեզ Ո՞վ էր քեզ թույլ տվել коронный фраз-ս գողանալ ու ընդհանրապես իմ ոճով գրել

Ուլուանա, խոսքեր չունեմ ուղղակի высший класс внимания

[John]

Բարի լույս ձեզ
Այվի ջան, շնորհակալ եմ շատ, որ հնարավորություն ստեղծեցիր ժանգոտած ուղեղս գործի դնելու։ Հազար տարի կլներ չէի ստեղծագործել ))
Նիկ ջան, շնորհավոր։ Հաշվի առնելով, թե ինչ խառն էիր էդ քանի օրը՝ նորմալ ա, որ գրածդ էլ էր տենց խառը

Էդ որ ասում եք կանխատեսելի էր՝ չլնի՞ գուշակել էիք, որ չի բացվելու տուփը
Ժող, ի՞նչ վթար ))) մի մեքենան հասցրեց արգելակի, մյուսն էլ հասցրեց շրջանցի, էլ դրա ի՞նչն ա վթար։

Կարծում եմ՝ մրցույթի պայմանները շատ էին խիստ։ Տուփի վրա սյուժե կառուցելն իրատեսական է, բայց երբ էդ տուփը չի բացվելու՝ էդ արդեն ինձ գոնե սահմանափակում էր ու լարվածություն ստեղծում։ Հենց դրանից էլ էկավ տենց հապճեպ ավարտը։ Որտև իրոք կրակն էի ընկել էդ տուփի ձեռը։ Ի սկզբանե գրել էի նույն մոտիվներով, բայց Գուգոյի մասին։ Ու վերնագրել «Քերիչ Գուգոն»։ Վերջն էլ իհարկե այլ կերպ էի նախատեսել, բայց պակաս անհաջող չէր՝ քան էս մեկը։

Շնորհակալ եմ բոլորիցդ, հավես էր )

[Smokie]

Եւ իհարկե անչափ շնորհակալ եմ Այվիից կազմակերպելու, միջնորդելու ու օգնելու համար: Պաչ քեզ Այվի ջան, անհարմարությունների համար էլ կներես:

[Smokie]

Անծանոթը

Ոնց տեսնում եմ խառըխըշտիկ էր գրել հեղինակը: Էնպես էր, որ մեկ-մեկ կարող ա ստիպեր հետ գնալ, որոշ դրվագների վրայով էլի անցնել: Օրինակ՝ Տիկոյի այցելության ժամանակ մի քիչ շոշափվում ա իր կերպարը, որն ավելի ակնհայտ ու պարզ ա դառնում հետագայում: Զրույցում էլ ա փորձել ինչ որ իմաստ փոխանցի, որ հետագայում հիշեցնի իր մասին՝ բայց դա էլ իհարկե մոտը չի ստացվել: Դե պարզ ա՝ ուրիշին կրկնօրինակելու փորձերը մարդկանց մոտ սովորաբար ձախողվում են: Նույնիսկ եթե անտաղանդը անտաղանդին կրկնօրինակի, էլի լեզու չեն գտնի՝ ավելի վատ կլինի:
Ոնց հասկացա էդ Արշակի համար շատ հեշտ էր մոռանալ ուրիշի գաղտնիքի մասին, եթե աչքից հեռու պահի տուփը, որ էդ պատմնությունը իրա համար մոռացված անցյալ կդառնա, ոնց անծանոթն էր ուզում անցյալում թողնել իր գաղտնիքը: Բայց եթե իր առաջ գաղտնիքը բացի էն մարդը, ով սովորաբար անկեղծորեն ամեն ինչ պատմում էր, շատ ավելի թեթև կնայի երևույթին: Ու իր համար նշանակություն չուներ, որ անծանոթը թույլ էր տվել, բա որ հանկարծ մի օր չդիմանա՝ լեզվից դուրս թռցնի՞, իսկ ընկերոջ գաղտնիքը ավելի հեշտությամբ կկարողանա պահել: Իմ ուղեղով երբևէ նման անսուրդին մոտ բաներ կանցնե՞ին այ հեղինակ-կրկնօրինակ:

[Quyr Qery]

Դուք էլ ասում էիք ես եմ, ես եմ
Նիկուշ, պաչ քեզ։
Բայց մեկ ա Սուսոն էի հավանել։

[LisBeth]

Դուք էլ ասում էիք ես եմ, ես եմ
Նիկուշ, պաչ քեզ։
Բայց մեկ ա Սուսոն էի հավանել։

Հա, բայց դու էլ ընդունեցիր, որ նման էր քեզ

[LisBeth]

Թովչանքը միակ աշխատանքն էր, որ ժամանակին եմ ստացել` մինչև վերջնաժամկետի ավարտը։
Հեղինակ, էն վերջում ե՞ս էի Պողոսին տուփը բացելուց հետ պահողը ։)) Հետո կասես ։)
Որ հարցնեք` ինչի մասին էր էս գործը, պատասխան չեմ գտնի, բայց ինձ դուր եկավ։ Պատկերները լավն են, ամբողջ շարադրանքը ոնց որ զգայական մակարդակի վրա լինի։ Լավ կարդացվեց։

Որ հարցնեք՝ ինչի մասին էր էս գործը․․․
Ուրեմն Պողոսի /կարար և Պետրոս լիներ, բան չէր փոխվի, դիցուկ կերպար ա, պրոտոտիպ չունի/ ու իրա վախերի մասին, ոչ իսկական հորոր, ավելի շուտ էդ ոճը իմ՝ որպես հեղինակի, սարկազմն էր կերպարի հանդեպ։ Ինքը ապրում էր կնոջ հետ ու գեղեցկությունից բացի ուրիշ ոչինչ չէր տեսնում նրա մեջ, չկարողանալով ինքն իրեն բացատրել նրա "հզոր" ազդեցությունը իր վրա, հետևեց պատմական օրինակին։
Տարօինակ սենյակը այլաբանություն ա, դա իրանց հարաբերությունների մյուս մակարդակն ա, ոնց որ Պողոսն էր պատկերացնում, տուփը դե մի ծնկին իջնելուց ու Մարիշին դեմ տալուց պետք ա պարզ լիներ ինչ ա իր մեջ պարունակում, թղթի վրա էլ իր կարճատև արտասանելիքն էր գրված։ Մնացածը մանր մունր հղումներ, որոնց իհարկե պարտադիր չէր ծանոթ լինել, որ հասկանալ իմաստը, ու լիքը զգացմունք

Հա, Այվ, դու էիր

[Նաիրուհի]

_____________________________________________________________________________________________________________
* Շուկայի հիմնական մուտքը փակվում է 18։00, դրանից հետո ներս մտնելն արգելված է։ Դուրս գալու համար օգտագործվում է պահեստային ելքը, որտեղից ներս մտնելն անհնար է․ մուտքը հսկվում է անվտանգության աշխատակիցների կողմից։

Այ էս մասից վստահ էի, որ Ջոնը կամ Բումն են գրել: Բումը գիտի էս ծանոթագրությունը, իսկ եթե ինքը չէր, մենակ Ջոնը կարող էր դա հատուկ նշել: Ինքը ինձնից բեթար սենց մանրուքների հարցում քթի մազ է:

[Հայկօ]

Կներեք, ժող, բայց ոչ մեկն էլ առանձնապես չհավանեցի: Կքվեարկեի «Լիֆտի» օգտին, եթե գոնե վերջին նախադասությունը չլիներ: Մենք չենք մեռել, էլի, ես եմ մեռել, սիրելիս, իսկ դու ցնդել ես: Էն «դուռը ծեծեցի, չբացեց, ստիպված իմ բանալիով բացեցի-մտա» պահը լավն էր: Բայց դե էդ պայթել-բան, էդ էլ էր ավելորդ: Կարելի էր տուփի համար ուրիշ կիրառություն գտնել: «Սուսոն» բան չասեց. շատ հավես էր գրած, շատ անկապ պրծավ: Չնայած, եսիմ, կարող ա՝ ճիշտն էլ դա էր: «Թովչանքը», համաձայն եմ, ածականախեղդ էր արած: «Անծանոթն» էլ դե լրիվ անհավատալի էր: Ողջույններս:

[John]

Պետրոս պապի գրած նամակն ամբողջությամբ էի ներառել սկզբում։ Այնտեղ նա մանրամասն պատմում էր, թե ինչքան կարևոր ա տուփի պարունակությունն ու ինչքան մեծ պատիվ ա վստահվել Սուսոյին՝ տուփը իրեն կտակելով։ Հետո, եթե չլիներ տուփը բացելու արգելքը՝ Սուսոն կգնար, կգտներ համապատասխան մարդուն, կվերցներ բանալին, կբացեր ու մեջը կգտներ շատ անկարևոր մի բան․ ասենք Պետրոսի նախնիների տոհմածառը։ Կամ, կարող էր գտնել քարտեզ, թե Պետրոսի Տատը որտեղ է թաքցրել իրենց ոսկեղենը։ Ու մի հատ սիրուն նախադասությամբ ավարտել, ասենք թե ոնց էդ պահին Սուսոյի արյունը եռաց ու ինքը ժպտաց, գիտակցելով, որ իր կյանքի ամենամեծ արկածն է առջևում։

Սմոք ջան, էն երկու օր համբերելու պահն էլ՝ հատուկ նշել եմ․ Պետրոս պապի թաղման օրն էր գնացել, որ հարազատները զբաղված լինեին, ավելի քիչ հավանական լիներ, որ կհետևեն իրեն ու կհայտնաբերեն

[Հայկօ]

Ի դեպ՝ նկատեցի, որ չորսդ էլ կենտրոնացել էիք հենց տուփի պարունակության ու տուփը չբացելու վրա: Այնինչ՝ կարելի էր ուղղակի տուփ օգտագործել՝ առանց խորանալու, որ դրա մեջ բան կար, բայց չպետք ա բացվեր և այլն: Ասենք՝ մեկը ձեռքի տակ ընկած առաջին տուփը դնում ա գետնին, կանգնում ա վրան, որ լամպը փոխի, ոտքը սահում ա, աստիճաներից ընկնում ա ու վիզը ջարդում: Մյուսը ձայնի վրա վազելով գալիս ա, կպնում ա նույն տուփին, գլորվում ա ու էլի ջարդում ա վիզը: Հետո իրենց տանում-թաղում են, իսկ տուփը մնում ա ու սպասում, թե երբ ա էդ լամպը էլի փչանալու, պրծ :

[John]

Ի դեպ՝ նկատեցի, որ չորսդ էլ կենտրոնացել էիք հենց տուփի պարունակության ու տուփը չբացելու վրա: Այնինչ՝ կարելի էր ուղղակի տուփ օգտագործել՝ առանց խորանալու, որ դրա մեջ բան կար, բայց չպետք ա բացվեր և այլն: Ասենք՝ մեկը ձեռքի տակ ընկած առաջին տուփը դնում ա գետնին, կանգնում ա վրան, որ լամպը փոխի, ոտքը սահում ա, աստիճաներից ընկնում ա ու վիզը ջարդում: Մյուսը ձայնի վրա վազելով գալիս ա, կպնում ա նույն տուփին, գլորվում ա ու էլի ջարդում ա վիզը: Հետո իրենց տանում-թաղում են, իսկ տուփը մնում ա ու սպասում, թե երբ ա էդ լամպը էլի փչանալու, պրծ :

Պոտենցիալ հաղթող գործ կլիներ, ինչ խոսք )) բայց քո ասածը ավելի «արկղոտ» ա, քան «տուփոտ»
Ու համ էլ սենց պահ կար՝

Գրել արձակ ստեղծագործություն, որում գործողությունների ու սյուժեի առանցքում մի տուփ է: Ինչ տուփ է, ինչու է պատմվածքում, ովքեր են կերպարները, ինչ ժանրի մեջ է պատմվածքը և մնացած ամեն ինչը որոշում են հեղինակները: Միայն մի պայման կա. պատմության մեջ տուփը չի բացվելու:

Ես սա բառացի եմ ընկալել ու աշխատել եմ չշեղվել էդ առանցքից։ Եթե էդ հավայի տուփ էր, ու կամայական այլ տուփ կարող էր լինել իր փոխարեն՝ չէր ստացվի, որ գործողությունների ու սյուժեի առանցքում տուփն է։ Ես տենց եմ պատկերացրել)

[Ծլնգ]

Կներեք, ժող, բայց ոչ մեկն էլ առանձնապես չհավանեցի: Կքվեարկեի «Լիֆտի» օգտին, եթե գոնե վերջին նախադասությունը չլիներ: Մենք չենք մեռել, էլի, ես եմ մեռել, սիրելիս, իսկ դու ցնդել ես: Էն «դուռը ծեծեցի, չբացեց, ստիպված իմ բանալիով բացեցի-մտա» պահը լավն էր: Բայց դե էդ պայթել-բան, էդ էլ էր ավելորդ: Կարելի էր տուփի համար ուրիշ կիրառություն գտնել: «Սուսոն» բան չասեց. շատ հավես էր գրած, շատ անկապ պրծավ: Չնայած, եսիմ, կարող ա՝ ճիշտն էլ դա էր: «Թովչանքը», համաձայն եմ, ածականախեղդ էր արած: «Անծանոթն» էլ դե լրիվ անհավատալի էր: Ողջույններս:

սա մի լավ մուլտիկ հիշեցրեց, չգիտեմ ինչու

[Հայկօ]

Իմ մտքում հենց սկզբից մենակ էս տուփն էր.