Գրական դիմակ N8. Պահապան փիսիկը

[LisBeth]

դուք ինձ բացահայտեցիք

Մենք արդեն գիտենք, որ դու թրոլ ես, երկու անգամ նույն ջուրը չենք մտնի

[StrangeLittleGirl]

Մենք արդեն գիտենք, որ դու թրոլ ես, երկու անգամ նույն ջուրը չենք մտնի

Թրոլ չի, ինքն ա

Sendt fra min E5823 med Tapatalk

[Նիկեա]

Ինքնաբացահայտվել չի կարելի մինչև նոյեմբերի 16-ը։

Մենք արդեն գիտենք, որ դու թրոլ ես, երկու անգամ նույն ջուրը չենք մտնի

Չէ, ես թրոլ չեմ, էլֆ եմ ես։

Թրոլ չի, ինքն ա

Sendt fra min E5823 med Tapatalk

Ճիշտ ա. թրոլ չի, գոբլին ա։

[Յոհաննես]

Փաստորեն էս վերջին հանդիպման ժամանակ ճիշտ էի ասում էլի,որ էս ակումբի երիտասարդ սերնդի մեջ միակ խելքը-գլխին իսանը ես եմ
Հ.Գ Չմտածեք թե աբիժնիկ եմ մնացել էն <<հանդիպումից>> հետո

[ivy]

Դիմակ՝ Ruby Rue և Mr. Annoying

[John]

Փաստորեն էս վերջին հանդիպման ժամանակ ճիշտ էի ասում էլի,որ էս ակումբի երիտասարդ սերնդի մեջ միակ խելքը-գլխին իսանը ես եմ
Հ.Գ Չմտածեք թե աբիժնիկ եմ մնացել էն <<հանդիպումից>> հետո

Հետո էլ զարմանում ես, թե խի՞ են քո նկատմամբ մի տեսակ

[Ruby Rue]

Նախ, մերսի Այվիին պատմվածքը տեղադրելու համար:

Սկսեմ նրանից, որ անընդհատ ուզում էինք սա հրապարակել, բայց անընդհատ ինչ-որ կոմպլեքսներ չէին թողնում: Դրա համար Դիմակը լավ հնարավորություն էր անոնիմ լինելու ու քֆրտոցներ լսելու: Իհարկե, էնքան քֆրտոց չլսեցինք, որքան սպասում էինք, դրա համար սկզբում մենք էինք փորձում լուրջ-լուրջ սադրել:
Իրականում ես էս պատմվածքը շատ եմ սիրում, բայց գրելու պրոցեսն ավելի հավես էր: Մենք որոշել էինք միասին պատմվածք գրել, էդպես գուգլ դոկս բացեցինք, ես սկսեցի գրել, հետո Վարդանն էկավ ու սկսեց իմ նախադասությունները հարամել: Հետո էլ ես իրենը սկսեցի հարամել: Երբ մեզնից մեկն ուզում էր իմաստով բան գրել, մյուսս խախտում էր իր մտքերի ընթացքն ու ինչ-որ պատահական խնդալու բան գրում: Էստեղ ասում էիք, որ մեծ մասը տղեն ա գրել, ավելի քիչ՝ աղջիկը, բայց նենց ա որ մեր գրածները բավականին հավասար են, ու հիմա մեզ էլ ա դժվար հիշել, թե որս որ մասն ենք գրել: Դրա համար էլ՝ պատճառահետևանքային կապն էլ ա հազիվ պահած ու սյուժե չկա:
Իսկ ինչ վերաբերում ա Կոելյոյին ու կլիշեներին. ախր էդ հերոսը, որն ասում ա՝ ես ռազմահայրենասիրական եմ, իմ պես աղջկան էս էն վայել չի, էդ հերոսը նաև Կոելյոյի մասին կարա ասի էն, ինչ ասում են մարդկանց մեծամասնությունը: Ու ինձ շատ զարմանալի էր, որ էդքան մարդ հենց Կոելյոյի պահի վրա ֆիքսվեցին: Իսկ թե վաբշե Մարկես, Կառլսոն, Ալիս ինչի՞ էինք խառնել, սատանան գիտի: Ուղղակի հավես էր, ինչ մտքներիս եկել ա, ճպցրել ենք պատմվածքում:

Առաջին զգուշացման հետ էլ կապված չեմ կարա ասեմ, թե ինչի էինք դրել: Էդ պահին հավես էր թվացել, դրել էինք: Համ էլ ինձ թվում ա դրա շնորհիվ մարդ ավելի թեթև ա նայում սրան: Իսկ որ զգուշացումը չլիներ, կարող ա իմաստ տեսնեիք, խայտառակ լինեինք:

Ինչևէ, շնորհակալություն բոլորիդ կարծիքների համար: Դրանք ավելի լավն էին, քան մենք կպատկերացնեինք:

[Arpine]

Ուպս!