The cake is a lie.
boooooooom (22.05.2020), Jarre (15.05.2020), Quyr Qery (17.05.2020), Sambitbaba (16.05.2020), Ուլուանա (15.05.2020)
Երկու օր առաջ մտքիս մեջ ակումբի ամենաանկեղծ գրառումը արեցի էս բաժնում, բայց չգրեցի, քանի որ բոլորին հասանելիա թեման։
Զուտ մտածելակերպի, աշխարհայացքի առումով չեմ հիշում իմ նենց գրառում, որ հետո կարդամ ու մտածեմ` վայ, էս ի՞նչ եմ գրել, ո՞նց եմ սենց մտածել: Բայց լինում ա, որ գրելաձևն ա մի քիչ տարօրինակ կամ անսովոր թվում, ասենք, որ հիմա արտահայտելու լինեի նույն միտքը, ուրիշ կերպ կձևակերպեի: Կամ լինում ա` ուղղակի համարում եմ, որ չարժեր անել էսինչ գրառումը, հիմա լիներ` չէի անի:
Բայց ընդհանրապես Ակումբն էդ առումով ահագին հետաքրքիր ու հազվագյուտ շտեմարան ա, որտեղ լիքը մարդկանց մտածելակերպի էվոլուցիան կարելի ա ուսումնասիրել: Ուրիշ երևի ոչ մի տեղ էդ ինֆորմացիան տենց ֆիքսված չես գտնի:
Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
Ռոյ Գուդման
boooooooom (22.05.2020), Freeman (18.05.2020), Jarre (15.05.2020), Sambitbaba (16.05.2020), Շինարար (16.05.2020)
1. երջանիկ եմ
2. կարոտել եմ Նաիրուհուն
3. կուզեի ամեն ինչ կյանքումս հենց սենց էլ մնար, մենակ քիչ աշխատեի
4. այ աշխատելուց հոգնել եմ
5. ամառվա շունչը լրիվ վերականգնել ա ինձ
6. չկամ սոցկայքերում (մենակ insta, լուրեր չկան էստեղ), չեմ կարդում ոչ մի լրատվական, ինչ իմանում եմ ակումբից եմ իմանում
7. արդեն մեկ տարի է չեմ ծխում, չնայած ինձ թվում էր դա անհնար է
8. շաբաթը հինգ օր պարտադիր մարզվում եմ՝ կարդիո-ուժային մոտ երկու ժամ
9. ահավոր շատ ուզում եմ բոքսի գնալ, UFC-ի ոչ մի մարտ բաց չեմ թողնում
10. давай поженимся եմ նայում տանը, երբ մենակ եմ լինում, ահավոր թեթև ա ու խնդալու )))))
11. կարոտում եմ տանեցիքիս, նեղվում եմ, որ ուշ-ուշ եմ գնում տեսնելու, լրիվ մոռացել եմ հին ու վատ հարաբերությունները
12. ակումբը տան պես է, բան էլ չլինի անելու, մեկ ա քեզ ստեղ լավ ես զգում
13. զգում եմ, որ տարիքիս հետ պարանոյան շատանում մոտս, կուզեի ազատվել
14. կյանքին էնքան պրագամտիկ եմ նայում, ընդհանրապես չեմ խորանում, թողնեն Marvel ու DC կնայեմ սաղ օրը, Դովլաթով կկարդամ, ժիմ կանեմ, համով բաներ կսարքեմ
15. նոր մարդիկ, նոր տեղեր հեչ սրտովս չեն, թեկուզ ծանոթ, բայց ոչ հաճելի մարդկանց վրա բացարձակ ժամանակ չեմ ծախսում, իմոնք ինձ հերիք են, գտել եմ իմ կոնֆորտ զոնան ու ոնց ասի՝ երջանիկ եմ
16. տուն եմ ուզում ունենալ, դա միակ ցանկությունս է էս պահին, որ անիրական է թվում
17. որ կարողանայի, մի քանի բան կփոխեի անցյալումս, բայց դե կա էն ինչ կա
18. ահավոր քիչ եմ սկսել երգեր լսել, եթե լսում էլ եմ հին երգերի նոր քավըրներն է, կամ թեթև ջազոտ երաժշտությունը:
19. անընդհատ ուզում եմ գնալ նոր տատու անել՝ մեդուզա, բայց ալարում եմ
20. շուն ենք ուզում պահել՝ սեթր կամ դոբերման, դեռ չենք կողմնորոշվում
21. երևի էսքանը, էդքան շատ բան չկա ասելու, ծով եմ ուզում ու արևի տակ պառկել, ցավոք քր. գործ կա ամուսնուս վրա (քաղաքական էշ թեմայով), իսկ առանց իրա չեմ գնա երկրից դուրս:
Վերջին խմբագրող՝ Quyr Qery: 17.05.2020, 05:03:
Maybe that's what hell is, the entire rest of eternity spent in fucking Bruges.
boooooooom (17.05.2020), Freeman (17.05.2020), ivy (17.05.2020), Jarre (17.05.2020), Sambitbaba (17.05.2020), Smokie (14.07.2020), Աթեիստ (17.05.2020), Արշակ (17.05.2020), Բարեկամ (18.05.2020), Գաղթական (17.05.2020), Ծլնգ (18.05.2020), Յոհաննես (17.05.2020), Նաիրուհի (17.05.2020), Նիկեա (17.05.2020), Շինարար (17.05.2020), Ուլուանա (17.05.2020), Տրիբուն (17.05.2020)
Էնքան ուրախանում եմ, երբ տեսնում եմ, որ Ժառը ինչ-որ տեղ շնորհակալություն է դրել...
Ժառ ջան, չգիտեմ ինչու...
Մեր ցավն այն է, որ մենք կարծում ենք, որ հոգևոր լինելն ընտրության հարց է, այլ ոչ մեր էությունը: (մի հաղորդատվությունից)
http://www.akumb.am/showthread.php/60784, http://www.akumb.am/showthread.php/56471
http://www.akumb.am/showthread.php/61017, http://www.akumb.am/showthread.php/57267
Աթեիստ (19.05.2020)
Sambitbaba (19.05.2020), Աթեիստ (19.05.2020)
Մեր ցավն այն է, որ մենք կարծում ենք, որ հոգևոր լինելն ընտրության հարց է, այլ ոչ մեր էությունը: (մի հաղորդատվությունից)
http://www.akumb.am/showthread.php/60784, http://www.akumb.am/showthread.php/56471
http://www.akumb.am/showthread.php/61017, http://www.akumb.am/showthread.php/57267
Jarre (20.05.2020)
Դե որ էս թեման էդքան սիրված ա, իսկ գրողները գրել-վերջացրել են հիմնականում, եկեք մի քիչ ձևափոխենք հարցադրումը։
10 հարց․ իմ առավելությունները, որ ինձ օգնում են կյանքում
10 հարց․ իմ թերությունները, որ ինձ պակասում են կյանքում (այսինքն, բաներ, որ կուզենայինք չպակասեին)
Որ չամաչեք, ես կսկսեմ
Առավելություններ
1․ Լավ եմ բացատրելուց։ Կապ չունի, թե ինչ։
2․ Մարդկանց սիրում եմ։ Իմ նախնական մոտեցումը գրկաբացն ու դրականն ա։
3․ Աշխատասեր եմ։
4․ Չնայած հիմնականում զգայուն եմ, փխրուն կամ փխրվող, նեղվող, անհանգստացող, ընկճվող, բայց իրականում ամուր ներքին-պահուստային վերապրողականություն ունեմ։
5․ Բավական անկախ եմ իմ խնդիրներում և նրանց լուծման մեջ, օգնություն համարյա երբեք չեմ խնդրում։
6․ Արտաքին փոփոխություններին հարմարվող եմ, չունեմ մեծ պահանջներ, բացի մի քանի բազային բաները, որոնցից առաջնային մաքրությունն է։
7․ Ժպտերես եմ, ու դա անկեղծ, ներսից եկող ժպիտ ա (իմ գնահատականը չի)։
8․ Մանկական ինչ-որ բան կա մեջս, որն արտահայտվում ա զարմանալու, փոքր բաներով ուրախանալու, հավեսների ու նման մի քանի ուրիշ հակումներով։
9․ Հիշաչար չեմ։
10․ Կարծում եմ՝ ինչ-որ ճիշտ բան կա իմ արժեքային համակարգի մեջ՝ խորքային առումով։
Թերություններ
1․ Ինքս ինձ չեմ գտել, հասկացել, մի խոսքով՝ ինքս ինձ բոլորովին չեմ ճանաչում, ու հոգնել եմ էդ վիճակից, չգիտեմ՝ կցրվի՞ մի օր էդ խավարը, թե՞ մարդ կա՝ էդպես էլ տգետ ավարտվում ա կյանքը։
2․ Անհամբերությունն իմ հիմնական թշնամին ա։ Առաջ կարծում էի՝ դրսևորվում ա տվյալ բանին չափազանց մեծ կարևորություն տալու պատճառով (ուզում ես հնարավորինս շուտ լուծել), հիմա կարծում եմ՝ վստահության/հավատի պակասից ա (որ կլուծվի առանց հապշտապի ու իրար խառնվելու)։
3․ Թերարժեքության բարդույթներ ունեմ, որի հետևանքով կարող եմ մեծախոսություններ դուրս տալ կամ անհարկի քննադատել ուրիշներին։
4․ Նախաձեռնող չեմ։ Երևի, որովհետև ամբիցիոզ չեմ։
5․ Տառապում եմ «գերազանցիկի» սինդրոմով․ առաջադրանքները պիտի կատարեմ ըստ պահանջի, չունեմ ըմբոստանալու կամ անարխիայի համարձակություն։
6․ Կյանքի առաջադրած իրավիճակներին հարմարվում եմ ու լռվում մեջը։
7․ Քանի որ չեմ ճանաչում ինքս ինձ, պահանջներն ինքս ինձնից բարձր են, ու հետևանքում թերարժեքության բարդույթն է առաջանում, որի հետևանքով էլ ներքուստ դժգոհ եմ ինքս ինձնից ու երկչոտում եմ։
8․ Եթե մի բան կամ մեկը դուրս չեկավ, անհանդուրժող եմ, ու դա չեմ զլանում արտահայտել, իսկ դա վատ է։
9․ Վիճող եմ ու կռվարար (վերևի կետի հետևանքներից), բայց հիմա ավելի քիչ (ինքնակառավարումս ու հանդուրժողականությունը մի քիչ լավացել են)։
10․ Մոռացկոտ եմ (դարձել)։ Բայց որոշ դեպքերի համար սա առավելություն է, և էդ դեպքերի համար չէի ուզենա, որ փոխվեր։
ivy (20.05.2020), Jarre (20.05.2020), One_Way_Ticket (20.05.2020), Sambitbaba (20.05.2020), Արշակ (20.05.2020), Գաղթական (20.05.2020), Շինարար (20.05.2020), Ուլուանա (20.05.2020), Տրիբուն (20.05.2020)
Թիքեթի տասնյակի ոճի գրառումներ եմ ուզում
Սկսեք ձեզնից
Առավելությունները
ա. Համեստ եմ, որքան էլ էսա ևս ինը կետ ինձ գովալու եմ, երբեք չեմ փորձում ինձ ներկայացնել մյուսներից ավելի խելացի, ավելի պրոֆեսիոնալ, չեմ ամաչում հարցնել, սովորել, թեկուզ ինչ-որ բանում ինձնից պակաս փորձառու մեկից: Արդյունքում ինձ նախանձողներ կամ չկան, կամ ես որ չեմ նկատել:
բ. Ամբիցիոզ չեմ, ինչ-որ բան նախաձեռնելիս գլխիս լուսապսակներ չեմ պատկերացնում, մոտեցումս էն ա, որ շատ-շատ ձախողեմ, աշխարհի վերջը չի, արդյունքում հեշտ եմ պատասխանատվության տակ մտնում:
գ. Պատասխանատու եմ, եթե մի բան նախաձեռնեցի, պիտի լավագույնս անեմ, ոչ թե լավագույնը՝ մյուսներից լավ, այլ հենց լավագույնս՝ իմ կարողացածի սահմաններում ամենալավը, դե որովհետև ամբիցիոզ չեմ:
դ. Լավատես եմ, երբեք չեմ մտածում ամենավատ հնարավոր տարբերակի հնարավորության մասին: Էս կորոնայից առաջ ուսանողներս մի օր բողոքեցին, թե միակ դասախոսն ես, որ ասում ա՝ ինչ հեռակա ուսուցում, ինչ բան, էդ հլա ուղղակի քննարկումներ են: Արդյունքում հեշտ ա ապրել:
ե. Հարմարվող եմ՝ նոր միջավայրերում, նոր ընկերախմբերում: Ինձ հետ շատ դժվար ա վիճել լրջորեն: Մի քանի վեճեր հիշում եմ, որ վեճի մեջ եմ ներքաշվել հենց էս տարի, բայց իմ մեղքով չէ, ասենք՝ ինձ տարիներով ճանաչող մարդիկ իրանց-իրանց բորբոքվել, հետս կռվել են իմ ես լինելու պատճառով, իմ մոտեցումը՝ չեք հավանում, մի շփվեք, ես տենց եմ անում, դրա համար ոչ մեկի հետ իրենց ինքը լինելու պատճառով չեմ վիճում:
զ. Ընկերական եմ, արդյունքում ստանում եմ լավ ընկերություն: Էս ղարիբության տարիներին տարբեր երկրներից ծանոթներս ասել են, որ էստեղ իրանց հայրենիքի ընկերության նման ընկերություն չկա և այլն: Ես տարբեր ազգերի իմ ընկերների շնորհիվ շատ դժվար իրավիճակների միջով եմ անցել, որ առանց նրանց անելանելի կլինեին կամ համենայն դեպս հիմա էնտեղ չէի լինի, որտեղ եմ: Բնականաբար ես էլ նույնկերպ եմ վարվում մարդկանց հետ, եթե կարող եմ օգնել, պատրաստ եմ:
է. Հեշտ չի ինձ կոտրելը: Ասենք՝ եթե ինձ թվաց էս ինչ բանը եթե փորձեմ՝ կստացվի, ինչքան ուզում ա կողքից ամեն օր ասեն՝ չես կարող, ես անելու եմ, համենայն դեպս մինչև վերջ փորձելու եմ, եթե ինձ դա պետք ա: Թեզս էստեղ տենց եմ պաշտպանել: Ընկերներիցս ամենալավերից մեկը միշտ ասում ա՝ ես երբեք քո համար չեմ անհանգստանում, որովհետև գիտեմ՝ դու կհաղթահարես ցանկացած իրավիճակ: Նու մի քիչ չափազանցված ա, հեռու թող ինձնից մնա ցանկացած իրավիճակը, բայց լիքը իրավիճակներ, որ մարդկանց կոտրում ա, ինձ համար անընկալելի ա, թե էդտեղ ինչ կա կոտրվելու: Սրան թերություններում էլ կանդրադառնամ:
ը. Ինձ հետ ուրախ ա ու թեթև: Եթե ինձ միջավայրը տրամադրող ա, բոլորի համար շատ ուրախ կանցնի: Արդյունքում՝ մարդիկ ուզում են հետս ժամանակ անցկացնել, մենակ շատ քիչ եմ մնում, էդ էլ եթե ինքս եմ ուզում: Իմ տանը խնջույքների, ընկերական հավաքների ժամանակ, ասենք, երբեք հարցը սեղանի խաղերին կամ նույնիսկ երաժշտությանը ու պարելուն չի հասնում, ասել, խոսալ, կատակել, աղմկել, ծիծաղել: Բայց ուրիշների տանը, քանի որ համեստ եմ, թողնում եմ նախաձեռնությունը տանտերերին:
թ. Շատ համբերատար եմ, ինչը դասավանդելիս շատ ա օգնում: Ասեմ, էս հատկանիշիս հականիշը թերություններում էլ եմ նշելու, դե մարդը հո մենակ սևուսպիտակ չի:
ժ. Չնայած համեստ եմ, բայց ես ինձ դուր եմ գալիս ներքուստ և արտաքուստ, նենց չի, որ հիանում եմ՝ էս ինչ լավն եմ, էս ինչ սիրուն, ավելի շուտ մոտեցումս էս ա՝ համենայն դեպս հաջողված եմ:
Թերությունները
ա. Նեղացկոտ եմ՝ ինձուինձ մեջս նեղանում եմ մարդկանցից ու երբեմն նույնիսկ դադարեցնում շփումս՝ փոխանակ փորձեմ քննարկել, ընդհանուր հայտարարի գալ: Չնայած աշխատում եմ էդ թերությունս շտկելու վրա, բայց հասել եմ նրան, որ էլ չեմ նեղանում, կամ ավելի քիչ եմ նեղանում, դե ինքն էլ տենց մարդ ա, բայց էլի շփումս կարող ա դադարեցնեմ
բ. Քննադատությունը շատ ծանր եմ տանում, դուրդ չեմ գալիս հետս մի շփվի, ինչ մի ինձ դաստիարակում ես, բայց չեմ կռվում, ուղղակի ոնց ասի դադարեցնում եմ շփումս Չէ սուտ եմ ասում, դեռ ոչ մի քննադատողի հետ չեմ դադարեցրել շփումս, առաջարկել եմ իրանք դադարեցնեն, բայց չեն դադարեցրել: Խոսքը Դերվիշի ոտանավորի թարգմանության մասին չի, այլ որ քնննադատում են իմ ես լինելու համար, հատկապես որ էթիկետ են սովորեցնում, ես լոռվա սարերից իջաց չոբան տղա, դուք էլ ձեր էթիկետն էլ Մանավանդ որ ախր ես բավականին քաղաքավարի տղա եմ, տեսեք հենց հիշեցի էդ քննադատությունները էլի սկսեցի ծանր տանել
գ. Դժվար եմ ապրումակցում մարդկանց: Էս էն կոտրվելու թեմայով, որ ասի կանդադառնամ: Ինքս շատ դժվարությունների միջով եմ անցել, հատկապես միջին խավի եվրոպացի կամ մերձավորարևելցի թեկուզ, բայց միջին մտավորական խավի, իմ էստեղ շրջապատի մեծ մասի համեմատ, ու որ էս մարդիկ սկսում են իրանց դժվարություններից խոսալ, չեմ կարողանում հասկանալ: Ու չեմ սիրում, որ հետս սկսում են շատ կիսվել ինչ-որ բաներից, որ չեմ հասկանում, ինչո՞վ կարող եմ օգնել, զուտ ականջ, որ լսի՞, էս մեկը չէ: Գիտեմ՝ մարդիկ տարբեր են, չեմ կարող բոլորին նայել իմ դիտանկյունից ու ասել՝ ոնց ա ես դիմանում եմ, իրանք չէ: Բայց դե ես էլ եմ ուրեմն տարբեր, եթե էնպիսի խնդիր ա, որ ռեալ կարող եմ ինչ-որ բանով օգնել, խնդրեմ, բայց եթե կոնկրետ ականջ ա պետք, որ ամեն օր լսի, իմ ականջը պատրաստ չի:
դ. Սպասել չեմ սիրում: Աշխատանքում եմ համբերատար, բայց աշխատանքից դուրս սպասողական վիճակը տանել չեմ կարողանում՝ սկսած բրիտանացիների սիրելի հերթ կանգնելուց:
ե. Ինձ թվում ա՝ համարձակ չեմ: Լիքը բաներ անում եմ էս բնավորությանս վրայով մեծ ճիգերով անցնելով:
զ. Բավարար ինքնավստահ չեմ: Նորից լիքը ճիգեր են պահանջվում, օգնում ա էն մոտեցումս, որ դե շատ-շատ ձախողեմ: Արդյունքում մեկ էլ տեսնում ես՝ ով հասավ վերևից բացատրում, սովորացնում ա: Ասեցի՝ ինքնավստահ չեմ, չասեցի՝ ուրիշներին ինձնից վեր եմ դասում:
է. Ուղղորդում, ղեկավարություն դժվար եմ հանդուրժում, ու հաճախ ոչնչով չարդարացված եմ մեջս ինձ ու ինձ հակադրվում, պատկերացրեք՝ աշխատող մարդու համար ինչքան դժվար ա, երբ իրան ղեկավարում են, իսկ ինքը դա տանել չի կարող: Ի վերջո ֆրիլանսեր չեմ ցավոք: Բայց հիմա լուծումը գտել եմ, մեկ ա՝ էս աշխատանքում ժամանակավոր եմ, իրականում հո ժամանակավոր չեմ, ես եմ տենց որոշել ինձ ու ինձ ու արդյունքում շատ բանի հետևից չեմ ընկնում: Առայժմ օգնում ա:
թ. Պանիկայի նոպաներ եմ ունենում: Պահի տակ ինձ ու ինձ կարող ա ներշնչեմ ամենահիմար մի դավադրության տեսություն, խառնվեմ իրար և այլն կամ սկսեմ ինչ-որ հարազատ մեկի համար անհանգստանալ, ասենք սաղ օրը ֆեյսբուքում օնլայն չի եղել, մի բան պատահած չլինի՞ Բայց կարճատև նոպաներ են, արագ ինձ հավաքում եմ: Ընդհանրապես էն թերություններդ, որ գիտակցում ես, հեշտ ա կառավարելը, ավելի բարդ ա, երբ չես գիտակցում: Լիքը թերություն կունենամ, որ ես չեմ էլ նկատում, ու քանի որ քննադատություն չեմ սիրում, չեմ էլ ուզում ինձ հուշեն:
ժ. Երևի հենց էդ փաստը, որ ինձ դուր եմ գալիս ու չեմ ուզում առանձնապես փոխվել: Բայց դե անկեղծ մարդ մի ամբողջ կյանք կարա իրան ուտելով իրան տանջելով փոխվի ու կատարելագործվի և այլն, ավելի ճիշտ չի՞ ինքդ քեզ հետ հաշտ ապրես, էս մի կյանքն ա, կեսն էլ, գուցե կեսից շատն էլ անցել ա: Մանավանդ, որ քչից շատից հաջողված եմ Չգիտեմ:
Վերջին խմբագրող՝ Շինարար: 29.05.2020, 06:36:
boooooooom (30.05.2020), Freeman (29.05.2020), ivy (05.06.2020), Jarre (29.05.2020), John (07.06.2020), LisBeth (30.05.2020), Sambitbaba (10.09.2020), Smokie (14.07.2020), Արշակ (29.05.2020), Բարեկամ (29.05.2020), Գաղթական (29.05.2020), Ծլնգ (29.05.2020), Հայկօ (29.05.2020), Նաիրուհի (29.05.2020), Ներսես_AM (01.06.2020), Ուլուանա (29.05.2020), Վիշապ (30.05.2020), Տրիբուն (29.05.2020)
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Էջանիշներ