@Thom ջան,արի ստեղ մի երկու բան գրի իմանանք ով ես
@Thom ջան,արի ստեղ մի երկու բան գրի իմանանք ով ես
boooooooom (28.03.2019), Thom (28.03.2019)
30 կետը շատ ա թվում, բայց փորձեմ․․․
1․ 22 տարեկան եմ, ծնվել ու մեծացել եմ Երևանում, դեռ ապրում եմ նույն տեղում։
2․ Երեխա ժամանակ (գլուխ գովալ չլինի) շատ խելացի եմ եղել։ 3 տարեկանում մաթեմատիկական հաշվարկներ էի անում 4անիշ թվերի հետ, 5-ում կարդում էի դրսում հանդիպող ցանկացած գրություն, իսկ հետո անգիր գիտեի աշխարհի 100+ երկրների դրոշները, մայրաքաղաքները ու աշխարհագրական դիրքը։ Մանկապարտեզում ինձ առանձնացնում էին ամբողջ խմբից, դե որ մյուս երեխեքն էլ մեկ մեկ պատասխանեն պարզ մաթեմատիկական հարցերի։ Իմ հետ ոչ մեկ չէր զբաղվել, ամբողջը՝ ինքնուրույն։
3․ Դպրոցում էլ միշտ աչքի եմ ընկել, եղել եմ դասատուների սիրելին։ Էս ու 2-րդ կետի պատճառով բոլոր շրջապատողները մեծ սպասելիքներ են ունեցել ինձնից։ Շատ եմ լսել գովերգի խոսքեր ու ենթադրում եմ, որ էտ հետո բացասական ազդեցություն ա ունեցել իմ վրա։ Ընդհանրապես, վերջերս պարզել եմ, որ մանկությունս էտքան էլ լավ ազդեցություն չի ունեցել իմ ձևավորման վրա։
4․ Մինչև վերջերս բավական մեծամիտ էի (նախորդ կետերի արդյու՞նք), համարյա բոլորին վերևից էի նայում, բայց հիմա աշխատում եմ իմ վրա ու շատ եմ փոխվել, անճանաչելիորեն։ Դե ինչ անեմ, սխալ են դաստիարակել
5. 13-14 տարեկանում սկսեցի հետաքրքրվել կյանքով, մարդկանց դերով, կրոնով, ծնունդ-մահ թեմաներով և այլն։ Մի քիչ մտածելուց ու քչփորելուց հետո գալիս եմ էն եզրահանգման, որ կրոնները իրենց փաստարկներով իմ համար համոզիչ չեն, դառնում եմ աթեիստ։ Մինչև հիմա, էտ մտքին եմ ու հիմա արդեն շատ ավելի վստահ, հասուն տեսակետով։
6․ Լավ, եթե աթեիստ դարձա, պետք էր էս կյանքում ինչ-որ նպատակ, ուղենիշ գտնել։ Իմ համար էս կյանքում իմաստը կյանքից, քեզնից առավելագույն հաճույք ստանալն ա, երջանիկ լինելը։ Ո՞նց։ Դժվար հարց ա։ Միանշանակ հիմա չեմ կարա պատասխանեմ։ Բայց պետք ա վայելել էս կյանքը ու գնահատել էն, ինչ ունես։ Ի միջի այլոց, տանել չեմ կարում էն աթեիստներին, որոնց բերանից կրոնի հետ կապված նախադասություններ ավելի շատ են դուրս գալիս, քան 10 հավատացյալինը իրար գումարած։ Եթե մի բանի գոյությունը հերքում ես, դրանից խոսալու իմաստ չկա։
7․ Պերֆեկցիոնիստ եմ։ Չէ, պերֆեկցիոնիստ էի․ ինքնադաստիարակումը էս գծի վրա էլ ա ազդում։ Պերֆեկցիոնիզմը հակասում ա 6-րդ կետին։ Իսկ մենք պետք ա գնահատենք էն, ինչ ունենք, իսկ մեր ունեցածը կատարյալ դժվար լինի։
8․ Առաջ շատ էի մտածում կայանալու, լավ անուն հանելու, հարստանալու ու հայտնի լինելու մասին։ Ոնց որ թե ամեն ինչ լրիվ ուրիշ ձև ա գնում։ Ավելի լավ, դրանք մարդուն երջանկություն չեն էլ բերում։ Էտ ուղղակի մարդկանց սպասելիքների ազդեցությունն էր իմ վրա ու ես դրանցից ազատվել եմ։
9․ Երբեք շատ շփվող չեմ եղել։ Մի ձեռքի մատերիս օգնությամբ կհաշվեմ ինձ մոտիկ մարդկանց։ Առաջ small talk էլ տանել չէի կարողանում, հիմա նույնիսկ սկսում ա դուրս գալ։ Թեթևություն կա դրա մեջ։
10․ Սիրում եմ ու գնահատում եմ մենակությունը։ Կարծում եմ, որ յուրաքանչյուր մարդ պետք ա ունակ լինի ինքն իր հետ հիանալի ժամանակ անցկացնելու ու չձանձրանալու։
11․ Ես աշխարհի բոլոր մարդկանց մեջ ամենավատ պարողն եմ։ Ես երբեք չեմ կարողացել պարել ու երբեք էլ չեմ պարի։ Չի ստացվում ու վերջ։
12․ Երազում եմ Հայաստանից գնալու ու եվրոպական ինչ-որ երկրում բնակություն հաստատելու մասին։ Հայաստանում լիքը պլյուսներ կան, բայց էս միջավայրը իմը չի, ես ինձ տանը չեմ զգում։ Աշխատում եմ էս ուղղությամբ ու շուտով իրականություն կդառնա։
13․ Կյանքում գերագույն արժեքը ինձ համար ազատությունն ա։ Ազատությունն ու ընտրության հնարավորությունը յուրաքանչյուր մարդու իրավունքն են ու մեծագույն պարգևը։
14․Երազում եմ ճանապարհորդելու մասին։ Մի օր գժվելու եմ, վերցնեմ ինչ-որ մեքենա ու իմ խելքի մի աղջկա հետ գնալու եմ տարբեր երկրներով։ Իդեալական կլիներ ամբողջ Եվրոպան ոտնատակ տալը։ Ինչքա՜ն հիշողություններ ու պատմելու բան կունենար մարդ էս անելուց հետո։ Չէ, պետք ա չվախենալ ու անպայման անել։ Գրելուց մենակ արդեն հաճույք եմ ստանում էս մտքից։
15․ Մարդկային հարաբերություններում շատ եմ գնահատում պատասխանատվությունը։ Ցանկացած հարաբերություն առաջ ա բերում պատասխանատվություն, օրինակ սիրածդ մարդու չխաբելու, կարծիքը հարգելու և այլն։ Հա, իմ համար ցանկացած աննշան սուտ լուրջ հարված ա հարաբերություններում։ Վստահությունը կորում ա, իսկ թե ընկերական, թե այլ հարաբերություններում ես ոչինչ չեմ պատկերացնում առանց վստահության։
16․ Սիրում եմ մարդկանց հետ շփվել առանձին-առանձին, երբ դուք երկուսով եք ու միմյանց ուշադրության կենտրոնում։
17․ Միշտ երազել եմ կյանքի ամեն մի հաջորդ օրվա համար քնելուց առաջ ընտրել տարեթիվ ու տեղ ու առավոտյան զարթնել նշված տեղում։ Օրինակ, մի օր՝ Հռոմ մ․թ․ա 47թ․, հետո՝ Նյու Յորք 1960թ․։
18․ Երաժշտության մասին․ սիրում եմ լավ երաժշտություն։ Հարաբերական ա, բայց դե։ Դասական էլ եմ լսում, բայց ավելի շատ ռոք։ Pink Floyd, Nirvana, The Beatles, Queen ու էտպես շարունակ։ Չնայած էս խմբերից ոչ մեկին մի քանի ամիս ա չեմ լսել ՈՒղղակի երգեր կան, որ կյանքի ինչ-որ շրջանում պիտի լսես կամ չլսես։
19․ Արտաքնապես հայի նման չեմ ու էտ ինձ դուր ա գալիս։ Նոր միջավայրում հայտնվելուց հաճախ են հարցնում, թե ինչ ծագում ունեմ։ Ինձ մի ձևի լավ եմ զգում ու քմծիծաղով պատասխանում, որ այնուամենայնիվ մենակ հայկական արյուն ա հոսում երակներովս։
20․ Սիրահարված եղել եմ 3 անգամ։ Առաջինը մանկապարտեզում էր։ Էս վերջերս տեսա․ գրողը տանի, էտ ինչ գեշ էր։ Երկրորդը դպրոցում էր, մեր դասարանից։ Սիրուն էր, բայց դե հիմա կյանքում վրեն չէի նայի, մենակ հո տեսքը չի։ Երրորդը ex-ս էր։ Երկար հարաբերությունների մեջ էինք ու մի օր հանկարծակի ամեն ինչ վերջացավ։ Շատ սիրուն չէր, բայց լավ աղջիկ էր։ Բայց դե երկուսիս ուղեղն էլ ջուր էր։ Ի՜նչ հարաբերություններ։ Իրան մեկ մեկ հլը հիշում եմ։
21․ Ատում եմ, որ ex-ի հետ ոչ մի նորմալ հարաբերություն չի պահպանվել։ Ասենք, մարդուն քեզ էտքան մոտիկ թողես, էտքան էմոցիոնալ առումով նվիրվես, ու ինչ ա թե դուք էլ ձեր կյանքը իրար հետ չեք պատկերացնում, ոչ մի նորմալ շփման ի վիճակի չլինեք։ Բայց դե, կյանքը ստիպում ա, բան չեմ կարա փոխեմ ու չեմ էլ ուզում։
22․ Կյանքում իմ համար ամենավատ բանը երևի էն ա, որ քեզանից ոչինչ կախված չի ու դու չես կարող ոչ մի ձև փոխել/շտել իրավիճակը։
23․ Ինձ թվում ա, որ իմ մոտ կա синдром отложенной жизни։ Շատ վատ բան ա։
24․ Վերջին երկու տարիները բավականին դժվար են եղել իմ համար, հիմա ոնց որ ուշքի գամ էտ ամեն ինչից ու անցում կատարեմ դեպի նոր փուլ։ Ու ինչքա՜ն ա մարդուն փոխում կյանքը։
25․ Կախվածություն ունեմ ինտերնետից։
26․ Ակումբի մասին իմացել եմ պատահական։ Միջազգային ֆորումներում էի նստած, բայց պասիվ վիճակով, կարդում էի ուղղակի ու շատ լիքը ինֆո ստանում։ Մտածեցի, որ ոնց էլ չլինի, հայկական մի բան էլ կլինի ու գտա։ Ահագին երկար ժամանակ չէի գրանցվում, ու լուռ հետևում էի։
27․ Նոր եմ Ակումբում ու ստեղ ինձ ոչ մեկ չի ճանաչում, բայց հասցրել եմ սիրել Ակումբը։ Լավն եք բոլորդ ու բոլորիցդ էլ դրական էներգիա ա գալիս։ Շատ եմ ուզում, որ Ակումբը ակտիվանա ու էնքան գրառումներ լինեն, որ մենակ մտնես թեմատիկները հասցնես մի կերպ կարդաս։ Ու էտ ժամանակ Ակումբը էլ փսիխոդելիկ ազդեցությունների չի ենթարկվի (@ivy ջան, ականջդ կանչի)։
28․ Ուզում եմ ապագայում կողքս նենց մարդ լինի, որի կողքը ես մենակ չզգամ ինձ։ Ձևական հարաբերությունները տանել չեմ կարում, ամուսնանալ ամուսնանալու համար և այլն։ Եթե հոգեպես ես ինձ մենակ զգամ, ուրեմն էտ դեպքում ես կնախընտրեմ ազատությունս։
29․ Եթե ամփոփեմ, էս 22 տարում ես միանշանակ ավելի շատ բան պետք ա արած լինեի, քան արել եմ ու ավելիին պետք ա հասնեի, քան հասել եմ։
30․ Իմ մոտ էլ, ոնց որ ցանկացած մարդու մոտ, լիքը պրոբլեմներ կան։ Բայց ես երջանիկ եմ։
Վերջին խմբագրող՝ Thom: 28.03.2019, 03:32:
Adam (28.03.2019), Alphaone (28.03.2019), boooooooom (28.03.2019), CactuSoul (28.03.2019), Cassiopeia (28.03.2019), ivy (28.03.2019), Jarre (08.04.2019), John (28.03.2019), LisBeth (01.04.2019), Progart (10.04.2019), Ruby Rue (28.03.2019), Sambitbaba (02.04.2019), Skeptic (28.03.2019), Smokie (30.03.2019), StrangeLittleGirl (28.03.2019), Tiger29 (28.03.2019), Աթեիստ (28.03.2019), Բարեկամ (28.03.2019), Գաղթական (28.03.2019), Հարդ (28.03.2019), Յոհաննես (28.03.2019), Նաիրուհի (28.03.2019), Նիկեա (01.04.2019), Շինարար (28.03.2019), Ուլուանա (31.03.2019), Տրիբուն (28.03.2019)
Էս թեմայում ֆռֆռում էի, տեսա, որ իմ անունը մի հարյուր տարի առաջ նշել են ու ես ինչպես միշտ մոռացել եմ արձագանքել։ Ու քանի որ հիմա ինչ-որ բան գրելու հավես ունեմ, որոշեցի մի քիչ ուշացած էս թեմայում գրառում անել։
1. Կյանքիս ընթացքում 5 երկրում եմ ապրել ու լրիվ կորցրել եմ «տանը լինելու» կամ ինչ-որ տեղ պատկանելու զգացողությունը։ Հիմա վերջապես փորձում եմ ինչ-որ մի տեղ արմատներ գցել։
2. Շատ ուժեղ կապվածություն ունեմ Թոլքինի գրքերի հետ։ «Մատանիների տիրակալը» առաջին անգամ հայտնաբերել եմ լրիվ պատահաբար՝ 10 տարեկանում ու դրանից հետո հարյուրավոր անգամներ անընդհատ կարդացել եմ ու դեռ կարդում եմ այն, ներառյալ «Սիլմարիլիոնը» ու «Հոբիթը»։ Միևնույն ժամանակ ընդանհրապես չեմ սիրում ուրիշների հետ Թոլքինի գրքերը քննարկել կամ դրանք ինչ-որ ձև մեկնաբանել, չեմ սիրում երբ ինձ Թոլքինի ֆանատ են անվանում, որովհետև ինձ համար իր ստեղծած աշխարհը ոչ թե ուղղակի ինչ-որ ֆենթեզի գրքի հորինված աշխարհ է, այլ անձնական տարածքի պես մի բան, որը քննարկման կամ մեկնաբանման ենթակա չէ։
3. Ինձ երջանիկ լինելու համար էնքան քիչ բան է պետք, ասենք սիրուն գույներով արևածագ, անկապ թափառել կամ հեծանիվ քշել, ընկերոջս հետ մեր խոհարարական գրքից նոր ռեցեպտ փորձարկել, հետո մեզնից գոհ փռվել բազմոցին ու կինո նայել և այլն։
4. Գրեթե երկու ամիս է ընկերոջս հետ եմ ապրում, նենց ուրախ ա կյանքը։
5. Շատ զգայուն եմ գունային կամ համային համադրությունների նկատմամբ։ Եթե կարծում եմ, որ ուտելիքի մեջ ինչ-որ համեր իրար հետ չեն բռնում, կարող ա դրանից նույնիսկ սրտխառնոց զգամ։
6. Մի տարի առաջ մոտս աուտիզմ են ախտորոշել։ Ախտորոշման նպատակը ինքս ինձ ավելի լավ ճանաչելն էր։ Երբեք դրանով ինչ-որ բաներ չեմ արդարացնում։
7. Վերջերս անընդհատ կարիերայիս մասին եմ մտածում ու դեռ չեմ կողմնորոշվում, թե ինչ եմ ուզում անել։ Մի կողմից մտածում եմ PhD անել, որովհետև գիտությամբ զբաղվելն ինձ մեծագույն հաճույք ա պատճառում (բայց ակադեմիական աշխարհը ոչ այդքան), մյուս կողմից էլ ծրագրավորում եմ սովորում ու մտածում եմ տեղափոխվել IT աշխարհ։ Լավագույն տարբերակը երևի կլինի էս երկուսի համադրությունը։
8. Նոր բաներ սովորելուց մի այլ կարգի հաճույք եմ ստանում։ Իմ կարծիքով չկա որևէ բան, որ մարդ չկարողանա սովորել։ Դրա համար ինձ ահավոր հանգիստ եմ զգում․ եթե ինձնից պահանջեն գիտելիք, որը չունեմ, հանգիստ կարող եմ այն ձեռք բերել։
9. Անընդհատ լիքը մտքեր ու իդեաներ ունեմ գլխումս, բայց շատ դժվարությամբ եմ մոտիվացվում ու որևէ բան անում։ Օրինակ, արդեն մի երեք-չորս տարի է մտածում եմ բլոգ գրելու մասին, կողքից էլ լիքը բզում են, բայց էդպես էլ մատը մատին չեմ խփում։ Բայց ուժեղ մոտիվացված լինելու դեպքում էլ շատ կարճ ժամանակում ընտիր արդյունքներ կարող եմ ստանալ։ Որ սենց նայում եմ, իմ հաջողությունների մեծ մասը պահի տակ շատ ուժեղ մոտիվացված լինելու արդյունք են։
10. Կարծես թե իմ ապագան Նիդեռլանդներում է ձևավորվում։ Տարօրինակ է, որովհետև երբևէ նույնիսկ մտքովս չի անցել, որ կարող է հենց էս երկրում ապրեմ։ Մյուս ամսվանից հոլանդերենի դասերի եմ գնալու ու անհամբեր սպասում եմ։
11. Հասարակության ճնշումները/ստանդարտները ինձ վրա բացարձակ չեն ազդում։ Բոլոր դեպքերում անում եմ էն ինչ ուզում եմ ու ինչ ճիշտ եմ գտնում։
12. Վերջին երկու տարում ոնց որ մի քանի կյանք ապրած լինեմ։ Ինքս ինձ երկու տարի առաջ գրեթե չեմ հիշում/պատկերացնում/ճանաչում։
13. Առավոտները ամենապրոդուկտիվն եմ ու օրվա ընթացքում պրոդուկտիվությունս գնալով ընկնում է։
14. Սարսափելի մոնոգամ եմ։ Մի մարդու հետ հարաբերություններից մեծագույն հաճույք եմ ստանում ու երբեք չեմ ձանձրանում, նույնիսկ եթե էդ մարդու հետ 1000 տարի ապրեմ։
15. Փոքր ժամանակ լիքը գրում էի ու երազում էի մի օր գիրք գրել։ 15 տարեկանից ընդանհրապես չեմ գրել ու չգիտեմ էլ, թե էդ գրելու անհագ ցանկությունը հանկարծ ուր անհետացավ։
16. Չեմ սիրում որևէ խմբի պատկանել կամ երբ ինձ որպես խմբի մաս են դիտարկում։
17. Ամենաշատն ինձ նեղող ու քննադատող մարդը հենց ես եմ։
18. Ճանապարհորդել ահավոր շատ եմ սիրում, բայց մի այլ կարգի նեռվայնանում եմ խելագար տուրիստի նման մի տեսարժան վայրից մյուսը վազելուց։
19. Ինձ համար հանգստի ամենալավ ձևը տանը լինելն ու բազմոցին փռվելն ա։ Ընդանհրապես շատ եմ սիրում ինքս ինձ հետ ժամանակ անցկացնել։
20. Գլխումս սովորաբար եքա քաոս ա ու լիքը ժամանակ ա պետք լինում բոլոր մտքերս ու զգացմունքներս/զգացողություններս տեսակավորելու ու դրանցից գլուխ հանելու համար։ Ինձ թվում ա ես ինձ ամենաերջանիկը զգում եմ էն ժամանակ, երբ էդ քաոսը հանդարտվում ա ու սկսում եմ ավելի պարզ տեսնել։
21. Ինձ համարում եմ բուսակեր, չնայած մեկ-մեկ հավի միս եմ ուտում (եթե մաքսիմալ արհեստական վիճակում ա ու իրա իսկական համը չի զգացվում)։ Վերջին 13-14 տարվա ընթացքում որևէ ուրիշ տեսակի մսի չեմ կպել ու ոչ էլ ցանկություն եմ ունեցել։ Պատճառը կարծում եմ համն ու հոտն են, մսի համից ու հոտից վատանում եմ։
22. Որոշել եմ երեխաներ չունենալ։ Բացարձակ մայրական բնազդներ չունեմ ու ոչ էլ հասկանում եմ երեխաներ ունենալու իմաստը։
23. Իմ կյանքը սովորաբար լիքն ա տարբեր տեսակի անորոշություններով, բայց անկախ ամեն ինչից մտքումս ունեմ էն հիմնական ուղղությունը, որով ուզում եմ որ իմ կյանքն ընթանա։
24. Շատ եմ կարևորում ընկերական կապերս, բայց նաև կարծում եմ, որ բավականաչափ ժամանակ/էներգիա չեմ ներդնում դրանք ամրացնելու համար։
25. Անտանելի ինտրովերտ եմ, չնայած մոտ մարդկանց հետ կարող եմ ահագին բացվել ու «էքստրավերտանալ»։
26. Ընդանհրապես ալկոհոլ չեմ օգտագործում ու ոչ էլ ցանկություն ունեմ։
27. Ես ունեմ էսպես կոչված ձայնային/հոտային շատ ուժեղ հիշողություն։ Ասենք շատ փոքր, ուրիշների համար գրեթե աննկատելի հոտեր կարող են ինձ մոտ շատ ուժեղ հիշողություններ առաջացնել ինչ-որ կոնկրետ պահի մասին, նույնիսկ եթե էդ պահը իրենից եսիմ ինչ չի ներկայացնում։ Կամ ինչ-որ երգ լսելիս կարող եմ լրիվ վերապրել/պատկերացնել էն պահը, որն ապրում էի վերջին անգամ էդ երգը լսելիս։
28. Ընկերոջս ընտանիքը անգլերեն չգիտի, ես էլ՝ հոլանդերեն/ֆրիզերեն։ Իր ծնողներին շատ եմ սիրում ու առաջին անգամ եմ մաշկիս վրա զգում, թե ինչքան ահավոր է հաղոդակցվել չկարողանալը։
29. Շատ եմ կարևորում որոշակի արժեքներ ունենալը ու կյանքում դրանցով առաջնորդվելը։
30. Սարսափելի նրբանկատ եմ ու շատ ուշադիր եմ, որ երբեք մարդուն չհարցնեմ/չասեմ բաներ, որոնք կարող են նույնիսկ թեթևակի վիրավորել նրան։
“My God - it's full of stars!”
Adam (28.03.2019), Alphaone (28.03.2019), boooooooom (28.03.2019), CactuSoul (29.03.2019), Cassiopeia (28.03.2019), Freeman (28.03.2019), ivy (28.03.2019), Jarre (08.04.2019), LisBeth (01.04.2019), Progart (28.03.2019), Sambitbaba (02.04.2019), Smokie (30.03.2019), StrangeLittleGirl (28.03.2019), Բարեկամ (28.03.2019), Հայկօ (12.04.2019), Յոհաննես (28.03.2019), Նաիրուհի (30.03.2019), Նիկեա (01.04.2019), Շինարար (28.03.2019), Ուլուանա (31.03.2019), Տրիբուն (28.03.2019)
Կուզենայի Progart-ի փաստերը կարդալ էստեղ:
Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
Ռոյ Գուդման
@Thom-ի երեսուն փաստի տարեգրային ձևաչափը հետաքրքիր միտք առաջացրեց պատմելու նույն ձևով, բայց կոնկրետ մի թեմայի շրջանակում։
1. Երբ շատ փոքր էի, հարցին, թե ինչ եմ ուզում դառնալ, պատասխանում էի՝ բժիշկ։ Չգիտեմ ինչու։ Երևի շատ էի սիրում բժշկի խաղալիքներ ունենալ։ Մի անգամ Նոր տարուն ստացել էի այդպիսի խաղալիքների մի տուփ (այն ժամանակվա աչքերով հրաշք էր թվում), ու դրանից հետո ամեն Նոր տարուն նույն խաղալիքի մասին էի երազում (տուփի պարունակությունը տարվա ընթացքում կորչում էր մաս-մաս):
2. Երբ մի քիչ մեծացա, ամենահավես ու ցանկալի մասնագիտությունն ինձ համար ուսուցիչն էր, բայց հարցին, թե ինչ եմ ուզում դառնալ, ավանդաբար պատասխանում էի բժիշկ։
3. Մեծացա ևս մի երկու տարով, ուսուցչության հավեսները բոցավառվում էին է՛լ ավելի վառ լիցքերով, բայց լեզուս չէր պտտվում հարցին տալ ուղիղ պատասխանը։ Թեև չէի խաբում․ ուսուցիչ դառնալ ես չէի ուզում (համարում էի, ինչ մեղքս թաքցնեմ, սեփական պոտենցիալի կարգավիճակից ցածր՝ համեմատ ժամանակի ուսուցչական կարգավիճակի), միայն թաքուն երազում էի դրա հավեսների մասին։
4. Միջին դասարաններում հստակ գիտեի, թե ինչ եմ ուզում դառնալ․ լրագրող։ Տատիկս ասում էր՝ ի՛նչ մասնագիտություն ա որ լրագրողը, անինքնասերի գործ, միկրաֆոնը ձեռիդ վազում ես սրա-նրա հետևից (ու դեմոնստրատիվ-հեգնական ցույց էր տալիս, թե ոնց են փորձում միկրոֆոնը խցկել սրա-նրա բերանը)։
5. Ուսուցչությունը շարունակում էր մնալ հավեսներիս անդավաճան տեղում, բայց անխոս բացառվում էր որպես ընտրություն, համենայնդեպս՝ իմ կողմից։
6. Լրագրողը նույնպես գրավիչ էր, բայց վախենալու մի քիչ ։ Բանը նրանումն է, որ երբ ես ինձ մի-փոքր վատ էի զգում ֆիզիկապես, թուլանում էի, ընկճվում, անտրամադիր էի ամեն ինչի հանդեպ ու ֆիզիկապես անունակ, և այդ պահերին ինձ միայն մի բան էր անհանգստացնում․ բա որ մի կարևոր ռեպորտաժի ժամանակ ինձ վատ զգամ, ո՞նց եմ ավարտին հասցնելու։
7. Բարձր դասարաններում մի գաղտնիք ունեի․ սպասում էի, որ բոլորը տնից գնան, հանում էի մանկությանց խաղալիքներից մի քանի կիսակոտրված տիկնիկներ ու քրչոտած փափուկ խաղալիքներ, շարում էի բազմոցին՝ զույգ-զույգ, ու սկսում դաս տալ։ Մատյաններ ունեի ինքնաշեն, տետրակներ, դաս էի հարցնում, հանդեսներ էի կազմակերպում, բայց հատկապես սիրում էի գնահատել ու գնահատականը դնել մատյանում։
8. Վերջին դասարանում բարձրացավ «ուր գնալ սովորելու» հարցը։ Արդեն տարին համարյա կիսվել էր, իսկ ես դեռ չէի կողմնորոշվում, մինչդեռ պետք էր պարապել դասախոսի մոտ, ինչ էլ որ ընտրեի։
9. Հայրս ուզում էր, որ ես բժիշկ դառնամ։ Մտածում էր, որ լավ բժիշկ կլինեմ, քանի որ բարեխիղճ եմ և մանրակրկիտ աշխատող։
10. Գնացի քիմիա և կենսաբանություն պարապելու։ Քիմիայի դասախոսի վրայից տոլմայի ուժեղ հոտ էր գալիս, րոպեն մեկ գնում էր խոհանոց, չրըխկ-թրըխկ, վերադառնում էր՝ շարունակելով կիսատ խոսքը հիմքերի ու ալկալիների մասին, լեզվով ճպացնելով ինչ-որ մնացորդներ ատամների վրայից։ Կենսաբանությունը մեծ խումբ էր Օրբելու վրա գտնվող մի կիսափուլ խրճիթում, ուր ահռելի, օվալաձև սեղանի մի ծայրից մյուսը չէր հասկացվում, թե ինչ էր կատարվում։ Երկու առարկաներն էլ վաղուց էին սկսել պարապմունքները խմբերի հետ, ես ինձ այդ ամենից դուրս էի զգում, ինձ բանի տեղ դնող էլ չկար։
11. Տանը մի կուշտ լացեցի, թե էլ չեմ ուզում գնալ քիմիայի ու կենսաբանության պարապմունքների, ու որ ես բժշկի մասնագիտության հետ շատ քիչ կապ ունեմ, առավելևս, որ նայել չեմ կարողանում, երբ մարդու մատը ծակում են, անգամ սեփականը։
12. Քիմիայի [դպրոցական] ահուսարսափ դասատուիս չասացի, որ բժշկական չեմ դիմելու, որովհետև տեղում կաթվածահար կլիներ․ նախ, այնպես էր ստացվել, որ քիմիայից լավ էի գլուխ հանում ու դարձել էի իր սիրելին, բայց ամենակարևորը՝ քիմիայից կարևոր բան աշխարհում չի եղել, չկա ու չի կարող լինել (սա կարծես սինդրոմ է քիմիայի դասատուների մոտ առհասարակ), ու ես քանի գլխանի եմ, որ ընդունելության քննություններին քիմիա չհանձնեմ։
13. Սրտիս ուզածը, ճիշտն ասած, լրագրությունն էր, ու թեև հայրս համարում էր, որ լրագրությունը մասնագիտություն չէ, այլ գրելու մեջ մասնագիտացում ինչ-որ ոլորտի հետ կապված, որոշեցինք փորձել ժուռնալիստիկայի ճանապարհը։ Բայց մի մեծ «բայց» կար․ բանավոր քննություններից վախենում էի ինչպես անխիղճ-անխնա հրեշից, որը հանգիստ, ցանկացած պահի կարող է տալ մի հարց, որի պատասխանը չիմանաս, հատկապես հիշելիք հումանիտար նյութի անվերջ-անհատակ ծավալի դեպքում ։
14. Սա երևի կյանքիս այն քիչ կետերից (փաստերից) մեկն է, որտեղ, կարծում եմ, սխալվել եմ։ Չգիտես որտեղից հայրս գտավ լեզու-գրականության պարապող մի դասախոս՝ պատկառելի տարիքի տղամարդ էր, խստադեմ, անժպիտ, աններում ու սակավախոս։ Առաջին մեր հանդիպմանը, որն իր բնակարանում էր (արևելյան պալատական ոճի ինտերիեր ու գույներ, ինքն էլ՝ բազմած գահանիստ մի բազկաթոռի), մի քանի հարց տվեց գրական ինչ-որ դեպքից ու հարցրեց, թե ինչ եմ կարծում, ինչու է այդպես։ Շփոթված ինչ-որ բաներ ասացի։ Ասաց՝ տրամաբանություն կա, բայց ուժեղ չէ։ Ապա մի թուղթ տվեց ու ասաց, որ հիմա ինձ հայերեն բառեր է թելադրելու, պիտի անսխալ գրեմ։ Ուրախացա․ ձև չէր մի սխալ անեի։ Թելադրեց մոտ 60 բառ, որոնցից որոշները առաջին անգամ էի լսում, արեցի 11 սխալ։ Նստած էի գլխահակ, ասաց՝ մինչև հիմա ամենաքիչ սխալը 8-ն ա եղել, ու ինձ վերցրեց։ Հաջորդ պարապմունքի համար, որ միանալու էի խմբին ու ահագին հետ էի, հանձնարարեց անգիր անել - չորրորդ դասարանի քերականության դասագիրքն ամբողջությամբ, Նալբանդյանի «Ազատություն» երկարաշունչ բանաստեղծությունը անգիր, Նալբանդյանի կենսագրությունն ինչ-որ հատորյակներից սովորել, իր մասին ասույթները անգիր, Աբովյանի կենսագրությունը ջրի մես իմանալ, Վերք Հայաստանին համարյա անգիր, որովհետև, ասաց, հարցնելու ա՝ էսինչ բանից հետո էնինչն ինչ ասաց։ Եկա տուն՝ մինչև հոգուս խորքը դեպրեսված ու հաստատ որոշմամբ, որ սա ես շարունակել ի վիճակի չեմ։ Տվածներից հասցրի միայն Վերք Հայաստանին դանդաղ ու մտապահելով կարդալ, Նալբանդյանի կենսագրությունը, ու Ազատությունից մի քանի տուն՝ անգիր։ Ռիսկ չէի անում տանը միանգամից ասել, որ էլ չեմ գնալու։ Պարապմունքի ժամանակ, մինչ պատմում էի, ինչ գիտեի, լսում էր խոժոռ, մեկ էլ ընդհատեց ու դիմեց մյուսներին՝ այ սենց ա պատասխանել, սահուն ու անկաշկանդ։ Սա իմ վերջին պարապմունքն էր, որովհետև դրան հաջորդեց լացիս երկրորդ սերիան՝ էս ծավալը յուրացնելն իմ ուժերից վեր է, անփող ու անտեր, հաստատ կկտրեն։ Կարծում եմ՝ սխալվեցի, իսկ նա ամեն տարի լինում էր ոչ ավել, ոչ պակաս՝ հանձնաժողովի նախագահ։
15. Հաջորդ օրը, ձմեռային մի ցուրտ օր, էլեկտրական տաքացուցիչի մոտ կուչ եկած, լուռ տանջվում էի՝ ինչ է լինելու իմ ապագան, ինչ մասնագիտություն ընտրել։ Կա՛մ փակուղի էր, կա՛մ իմ հետ կապ չուներ։
Շարունակելի
boooooooom (12.04.2019), Smokie (12.04.2019), Յոհաննես (12.04.2019), Նիկեա (12.04.2019)
34.անտրամ եմ
Quyr Qery (30.01.2020)
Էս թեման որ հիշեցրիք, մտա, սկզբից կարդալով գնացի, բոլորը չէ, բայց ահագին կարդացի, հավես էր: Էն հազվագյուտ թեմաներից ա, որտեղ անհետաքրքիր գրառումներ համարյա չկան: Մի խոսքով` լիարժեք ըմբոշխնեցի : Յուրօրինակ ինքնակենսագրականների ընտրանի ա մի տեսակ : Հավես կլիներ, եթե ակտիվանար: Մարդ չկա՞, որ իր մասին փաստեր ունի գրելու: Գրեք, կարդանք, էլի:
Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
Ռոյ Գուդման
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Էջանիշներ