Գիտելիք ստանալն ու փոխանցելն ահավոր տարբեր պրոցեսներ են: Գիտելիք կարող են ստանալ բոլորը, փոխանցել էլ բոլորը կարող են, բայց համակարգված գիտելիք կոնկրետ բնագավառներում կարող են տալ մենակ կոնկրետ բնագավառում մանկավարժական կրթություն ունեցողները: Ռիփ, դու հեչ դասավանդել փորձե՞լ ես: Չե՞ս նկատել, թե ինչ բարդ գործ ա: Անգամ մագիստրատուրայի ուսանողներին, որոնց գիտելիքներն իմինից շատ չեն տարբերվում, ամեն ինչ նենց բացատրելը, որ հասկանան, ընկալեն, հաճույք ստանան, ահագին ջանջալ ա: Էդ էն դեպքում, երբ կոնկրետ բնագավառի մասնագետ եմ: Ուր մնաց ամբողջ դպրոցական ծրագիր իր բազմազան առարկաներով ու իմ՝ մանկավարժական հմտությունների բացակայությամբ փորձեմ երեխային փոխանցել:ivy-ի խոսքերից
Դրան գումարած իհարկե ուրիշ գործոններ էլ կան: Երեխան դպրոցում կարողանում ա ծանոթանալ ծնողի տեսակետից տարբերվող տեսակետի հետ, հետևաբար իմանում ա, որ հարցերի մասին ուրիշ կարծիքներ էլ կան: Հիմա եթե ես հոմսքուլ անեի, իմ էրեխուն Պարույր Սևակին ընդհանրապես չէի ներկայացնելու: Իսկ դպրոցում ինքը շանս կունենար իմանալու, որ տենց հայ բանաստեղծ կա, ինքը կորոշեր՝ սիրի, թե չէ:
Մի ուրիշ գործոն ա նաև էն, որ ես դպրոց գնացել եմ ավելի քան 10-20 տարի առաջ, իսկ էդ ընթացքում աշխարհում շատ բան ա փոխվել: Դպրոցների ուսուցիչները, անընդհատ մնալով դասավանդման դաշտում ու տեղյակ լինելով նախարարությունների պահանջներից, դե ոմանք էլ անընդհատ վերապատրաստում անցնելով՝ ավելի պատրաստ են ժամանակակից երեխային փոխանցելու ժամանակակից գիտելիք, քան ես:
Արդեն ասվեց, ես էլ ասեմ: Երեխան ինչքան էլ իմ երեխան լինի իմ գենետիկայից-բանից, մեկ ա, ես իրան հարյուր տոկոսով չեմ իմանալու: Պետք են կողքից ուրիշ մեծահասակներ, որ նկատեն հատկանիշներ, որոնք ես չեմ նկատում:
Ի վերջո, ավելի պակաս կարևոր գործոն ա էն, որ ես լրիվ ուրիշ աշխարհաքաղաքական դիրքում եմ դպրոց գնացել, ուրիշ բաներ եմ անցել դպրոցում: Ասենք, եթե իմ երեխան Դանիայում մեծանա, ես ուղղակի չեմ կարող իրեն Դանիայի պատմություն դասավանդել:
Որպես ավելացում էլ ծնողն առանց էդ էլ հսկայական բեռ ա վերցնում իրա վրա, երբ որոշում ա երեխա մեծացնել/դաստիարակել: Վերցնելով նաև կրթության գործը՝ մեծացնում ա պատասխանատվությունը ու չհաջողելու դեպքում գլխին տալու հավանականությունը:
Ու նորից. ոնց որ Չուկն ա ասում, հոմսքուլինգը կարա ընտրություն լինի որոշ դեպքերում որոշ ընտանիքների ու երեխաների համար, բայց միայն պետության խիստ վերահսկողությամբ: Հաջորդ գրառման մեջ կպատմեմ խոստացածս պատմությունը:
Մեջբերել
Էջանիշներ