Տրիբուն-ի խոսքերից
Արշ ջան, կներես, մնացածը չեմ կարդում, քանի որ մեկնարկային դրույթդ սխալ ա։ Ի միջի այլոց, մեր էս homeschooling ընկերն էլ ա էս փաստարկը բերում։
Ուրեմնս, կրությունը մարդու ֆունդամենտալ իրավունքներից մեկն ա։ Թողնել էտ լրիվ ծնողի հայեցողությանը, նշանակում ա նաև թողնել, որ ասենք կրոնական ֆանատիկ ծնողը որոշի որ իրա երեխեն մենակ Աստվածաշունչ կամ Ղուրան պիտի կարդա, մի անգրագետ չոբան կորոշի, որ իրա երեխուն վաբշե գրել-կարդալ պետք չի, ու պետք ա հոմսքուլինգ անել, որ մենակ լավ ոչխար խուզել սովորի, մի խիստ մեր ակումբցիների սիրած ինտրովերտ գլխանց որոշի, որ իրա երեխեն էլ ա ինտրովերտ, ու պիտի տնից դուրս չգա, մարդու բարև չտա, մենակ նաուշնիկներն ականջներին հեծանիվ քշի, որ մեկը օգնություն կանչի, չլսի, կամ հետևից մեքենան սիգնալ տա, էլի չլսի, քցեն տակը, մեռնի ․․․
Դպրոցը, մենակ մաթեմ ու հայոց սովորացնելու տեղ չի։ Էտ տեղ ա, որը մարդուն նաև սովորեցնում ա ինտեգրվել հասարակությանը։ Ու վաբշե մինչև դպրոցը, նաև մանկապարտեզը։ Էտ մարդուն ցույց ա տալիս, որ ինքը մենակ չի, որ էս աշխարհը մենա իրա, իրա մամայի-պապայի, փիսոյի ու փլեյսթեյշնի մասին չի։ Դպրոցը հասարական վայր ա, իսկ մարդը, տնից-տեղից հեռու, հասարական էակ ա, ու ինքը եթե հասարակությունից ակնկալիքներ ունի, ուրեմն պիտի նաև նպաստի էտ հասարակության զարգացմանն ու կայացմանը։ Դպրոցում երեխեն տեսնում ա իրա նմաններին, իրանց հետ մրցակցության մեջ ա մտնում, կրթվում ա որպես կոլեկտիվի անդամ։ Հիմա չասեք կոմինիզմի դասեր եմ տալիս - աշխարհքիս լավագույն հասարակությունները էսօր նրանք են, որտեղ կոլեկտիվ օգտակարությունն ավելի կարևոր ա, քան անհատականը։
Ես չեմ բացառում, ավելի շուտ համոզված եմ, որ դպրոցական կրթությունը կարա թերություններ ունենա։ Բայց դպրոց կոչվածը, այսինքն էն վայրը որտեղ մարդը առաջին անգամ իրա նմանների հետ սկսում ա իրան շրջապատող աշխարհի մասին գիտելիքներ ձեռք բերել, քաղաքակրթության մեծագույն ձեռքբերումներից ա։ Ու գլուխը պատին ա տվել էն մարդը, որը մեզ, հանրակրթական դպրոց գնացածներիս կարա մեղադրի կաղապարված լինելու կամ դոգմատիկ պատկերացումներ ունենալու մեջ։ Թող ընկնի ձեռս, հակակաղապարեմ մինչև բոլոր դոգմատիկ հիմքերը։
Էջանիշներ