Էս քննարկումը ինձ թվում է այն դասական դեպքերից է, երբ «ժողովուրդն» ալեկոծված ընդվզում է ընդդեմ համընդհանուր ընդունված նորմերից դուրս մի բանի:
Ինձ թվում է հանրակրթական համակարգի անհրաժեշտությունն ու օգտակարությունը ոչ հիմնավորելու ու ոչ էլ ապացուցելու կարիք ունի, դպրոց (քոլեջ, համալսարան) կոչված կառույցն էլ մարդկության զարգացման անբաժանելի մասն է,
որը կմնա այնքան, քանի դեռ մարդիկս մեր ուղեղների վրա USB պորտեր չենք կարողանում ավելացնել, և հենց ավելացրինք՝ էլ դպրոց ու հոմսքուլինգ չի լինի:
Բայց: Երբեմն, ինչ-ինչ պատճառներից ու համոզմունքներից ելնելով համընդհանուր ընդունված նորմերը չեն աշխատում կոնկրետ սուբյեկտների համար:
Ասենք պատահում են մեկ-երկու հատ չիլի պղպեղ, որ էդքան կծու չեն ինչքան կարելի էր կարծել:
Օրինակ՝ հազվագյուտ երեխաներ կան, որոնք սոցալացվելուց մեկ է չեն սոցալացվում, շփվելու միլիոն հնարավորությունների դեպքում մեկ է թքած ունեն շփվելու վրա, բացարձակ կարիք չունեն մրցակցության, և այնուամենայնիվ ունեն վառ երևակայություն ու կարողանում են երկար ու համբերատար կենտրոնանալ կոնկրետ խնդիրների վրա: Այսինքն դպրոցը էս տիպի երեխաների համար էներգիայի ու ժամանակի վատնում է: Մոտավորապես: Կամ, որոշ հայտնի մարդկանց
ցուցակ կա վիկի-ում:
Հիմա էն, ինչը չենք կարողանում պատկերացնել, դեռ բավարար չի, որ մերժենք, հետևաբար կարծում եմ տնային կրթությունը գոյության իրավունք ունի, ոնց Արշակն ա ասում ու չարժի այն կատեգորիկ մերժել թվարկելով հանրակրթական համակարգի առավելությունները, որոնք մարդկանց գերակշիռ մեծամասնության համար անհերքելի են: Ու ինձ թվում է գեյերի թեմայի հետ ահագին նմանություններ ունի էս թեման, հանդուրժող եղեք :Ճ
ivy-ի խոսքերից
Մեջբերել
De gustibus et coloribus non est disputandum.
Էջանիշներ