User Tag List

Էջ 4 10-ից ԱռաջինԱռաջին 12345678 ... ՎերջինըՎերջինը
Ցույց են տրվում 46 համարից մինչև 60 համարի արդյունքները՝ ընդհանուր 150 հատից

Թեմա: Homeschooling. հարցազրույց մի ծնողի հետ

  1. #46
    այվի ivy-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    01.04.2006
    Գրառումներ
    11,013
    Mentioned
    52 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում homeschooling-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Մերոնք ունեն նաև թաղային (մեծ մասամբ դպրոց հաճախող) և հայկական համայնքից (բոլորը դպրոց հաճախող) խաղընկերներ էլ։
    Արդյո՞ք սա նշանակում էր, որ հոմսքուլինգով զբաղվող ուրիշ հայ ընտանիքների հետ կապ չունեք/չեք ճանաչում, թե՞ այնուամենայնիվ ծանոթ եք կրթության այս ձևն ընտրած ուրիշ հայերի հետ:

  2. #47
    Մշտական անդամ
    Գրանցման ամսաթիվ
    20.05.2016
    Գրառումներ
    478
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում homeschooling-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Երկուսն են, տարրական դպրոցի տարիքի։ Մեր հետ տատիկ է ապրում, ու նշվածս մեկուկես օրերը, որ ծնողները իրար հետ աշխատանքի են, ինքն է զբաղվում երեխաներով (եթե երեխաները ծնողներից մեկի կամ տաբեր ծնողների հետ աշխատանքի չեն գալիս այդ օրերից մեկը)։ Այսքանն ենք։ Անձնական մանրուքները իմանալուց բացի ինչ-որ խնդիր/նպատակ հետապնդո՞ւմ էր այդ հարցադրումը։
    Դետալների իմ համար կարևոր են, քանի որ ես էլ 99 տոկոսով անհատական ուսուցման/դաստիրակության մտքի եմ, սակայն պատկերացնում եմ դա ավելի շատ պրոֆեսիոնալի կողմից իրականացվող: Դետալները կօգնեն ապագայում պատկերացում կազմելու դրա համար իմ պիտանելիության մեջ:
    Դասավանդման համար հատուկ հստակ որոշված ժամանակացույց ունե՞ք, թե ըստ նպատակահարմարության եք սկսում դասը: Լինու՞մ է որ դասավանդման պրոցեսը շարունակվի ասենք ճաշի, կամ զբոսանքի ժամանակ:

  3. #48
    Հարցազրույցի համար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.10.2016
    Գրառումներ
    58
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում ivy-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Քանի որ ընդհանուր երեք չափահաս մարդիկ են ներառված կոնկրետ էս դեպքի տնային կրթության մեջ, ապա հետաքրքիր կլիներ իմանալ, թե մյուս երկուսն ինչպես են եկել նույն տեսակետին: Դո՞ւք եք իրենց ծանոթացրել հոմսքուլինգի գաղափարին (ո՞նց են սկզբում ընդունել), թե մեկդ մյուսից անկախ եք եկել դրա անհրաժեշտության գաղափարին:
    Ծանոթացրել եմ ես։ Նոր-նոր էինք ամուսնացել, երբ գրվեցի տնային կրթության ամսագրերից մեկին (որը ցավոք սրտի մի երկու տարի անց վաղաժամ վախճան ունեցավ)։ Ամեն մի թողարկումը որ ժամանում էր, իրար ձեռքից պոկում էինք։ Ես այդ պահին արդեն մի քանի տարի էր ուսումնասիրում էի հոումսքուլինգը, ու շատ հաճախ քննարկում էինք ամսագրի հոդվածները, կիսվում էի իմ կարդացած-սովորածներով։ Ու շատ շուտով բոլորս էլ եկանք այն համոզման, որ եթե կարողանանք անել, դա է մեր երեխաներին կրթելու նախընտրելի տարբերակը։ Բայց ոչ մի ագրեսիվ թերահավատություն չի եղել։ Բայց ունենք ծանոթներ, որ ծնողներից մեկը ուզում է հոումսքուլ անել, բայց մյուսը երկու ոտքով դեմ է ու լսել էլ չի ուզում դրա մասին։ Մի երկու ծանոթ էլ ունենք, որ հումսքուլ են անում, բայց մշտական դպրոցի որոնումների մեջ են, ու ուր էլ գնում են ծանոթանալու, այս կամ այն պատճոռով չեն հավանում։ Այս վերջինների երեխաներին հաստատ չեմ կարծում թե ծնողների ընտրած տնային կրթությունը շատ նպաստավոր է։

    Գալաթեայի հարցի պատասխանից երևաց, որ երեխային/երեխաներին այնումենայնիվ սկզբում դպորց եք տարել, ապա հանել դպրոցից: Իսկ նախորդ պատասխանում ասեցիք, որ դեռ ուսանող տարիներից ոչ մի վայրկյան չեք կասկածել հոմսքուլինգի՝ լավագույն մոդել լինելու մեջ, ու շոկ եք ունեցել, թե այդ մոդելի գոյության հետ մեկտեղ ինչու են երեխաները շարունակում հանրակրթական դպրոց գնալ: Բայց երեխային/երախաներին այնուամենայնիվ սկզբում դպրոց եք տարել: Արդյո՞ք հակասություն չկա սրա մեջ:
    Կա հակասություն։ Մեր ակնթարթային թուլությունից էր, որ մեծս գնաց դպրոց, երբ հասավ հարկադիր դպրության տարիքի։ Նաև որոշ անձնական հարցեր էլ կային, որոնք բարդացնում էին այդ պահին տնային կրթությամբ զբաղվելը։ Բայց արդարանալու տեղ չկա. եթե հնարավոր լիներ ժամանակը հետ տալ, հաստատ չէր գնա դպրոց։ Երևիթե մեր գործած ամենամեծ սխալն էր երեխաների հարցում։ Առաջին օրերից էլ սկսեցին բացասական ազդեցությունները։ Ու առաջին կիսամյակի ավարտին արդեն ակնհայտ էր, որ ձմեռային արձակուրդից հետո դպրոց չի վերադառնալու։ Հումսքուլների մոտ կա deschooling գաղափարը, ըստ որի դպրոցից հանված երեխային առնվազն նույն թվով ամիս ժամանակ է պետք ապասեղմվելուն (decompression), ինչքան որ տարի դպրոց է հաճախել։ Այդ ապադպրության ժամանակաշրջանում երեխային պետք է հանգիստ թողնել, որպեսզի դպրոցի տարիների ընթացքում հալածված սերը գիտելիքների նկատմամբ վերածնունդ ապրի մոտը (սովորաբար ոչ-պաշտոնական խաղային թերապիա են նաև գործի դնում - Non-Directive Play Therapy, NDPT)։ Մեծիս մոտ 3.5 ամիս դպրությունից հետո այդ ապադպրության ժամանակաշրջանը մոտ մեկ ամիս տևեց, մինչև լիովին վերադարձավ նույն զվարթ ու ուսման նկատմամբ ծարավ երեխայի։ Ընդ որում իր համադասարանցիների մոտ ըստ իրենց ծնողների լրիվ նույն փոփոխություններն էին տեղի ունենում, բայց իրենք նախընտրեցին պնդաճակատ շարունակել «ադապտացիան» դպրոցին։ Որոշ երեխաների ու իրենց ծնողների հետ ծանոթությունը շարնակում ենք՝ երեխաները դեռ «ադապտացվում» են։

  4. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    ivy (18.10.2016)

  5. #49
    Պատվավոր անդամ Freeman-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    28.05.2010
    Գրառումներ
    4,142
    Mentioned
    9 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Բա ի՞նչ մեթոդով եք գնահատում երեխայի ստացած գիտելիքները, ասենք տեստ/քննություն/գնահատական եթե տեստ կա, ո՞րտեղից եք էդ տեստերը վերնում, թե՞ ամեն ծնող ինքն ա որոշում որ առարկայից ինչքան գիտելիք պիտի երեխան ունենա։
    The cake is a lie.

  6. #50
    Հարցազրույցի համար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.10.2016
    Գրառումներ
    58
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում ivy-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Արդյո՞ք սա նշանակում էր, որ հոմսքուլինգով զբաղվող ուրիշ հայ ընտանիքների հետ կապ չունեք/չեք ճանաչում, թե՞ այնուամենայնիվ ծանոթ եք կրթության այս ձևն ընտրած ուրիշ հայերի հետ:
    Մեր աշխարհագրական գոտում մի երկու խառնված (ամուսիններից մեկը՝ հայ) ընտանիքների մասին լսել ենք ընդհանուր ծանոթներից, բայց անձնապես չենք ճանաչում։ Մեր մոտի հայ համայնքային կյանքին մասնակցող ուրիշ հոումսքուլինգ անող հայերի չգիտենք։ ԱՄՆ-ում այլուր ապրող մի երկու հոումսքուլինգ անող հայերի գիտեմ հեռակա կարգով, բայց 3րդ սերնդի ամերիկահայեր են՝ լեզունել էլ կորցրած։

  7. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    ivy (18.10.2016)

  8. #51
    Հարցազրույցի համար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.10.2016
    Գրառումներ
    58
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում anslov-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Դետալների իմ համար կարևոր են, քանի որ ես էլ 99 տոկոսով անհատական ուսուցման/դաստիրակության մտքի եմ, սակայն պատկերացնում եմ դա ավելի շատ պրոֆեսիոնալի կողմից իրականացվող: Դետալները կօգնեն ապագայում պատկերացում կազմելու դրա համար իմ պիտանելիության մեջ:
    Պարզ է։ Շնորհակալություն պատասխանելու համար։
    Դասավանդման համար հատուկ հստակ որոշված ժամանակացույց ունե՞ք, թե ըստ նպատակահարմարության եք սկսում դասը: Լինու՞մ է որ դասավանդման պրոցեսը շարունակվի ասենք ճաշի, կամ զբոսանքի ժամանակ:
    «Դասավանդումը» երբեք էլ չի դադարում։ Ոչ, սահմանված գրաֆիկ չունենք, չնայած ինքնըստինքյան որոշակի սովորություններ ձևավորվել են (օրինակ գրավոր աշխատանքները մեծ մասամբ առավոտյան են արվում, ընթերցանությունը սովորաբար կեսօրին է տեղի ունենում, և այլն)։ Մեր մոտեցման ընդհանրացված անվանումը «unschooling» է, չնայած այդ եզրն էլ չեմ սիրում, ինչպես նաև պիտակավորումները։ Որաշակի պարամետրեր ունենք թե տարվա կեսին և վերջում ինչ նվաճումներ ենք սպասում, բայց դրանից զատ բավականին ազատ ձևաչափով ենք շարժվում։ Մի օրինակ բերեմ, որ պարզ լինի մոտեցումը։

    Մեծս հեծանվից ամռանը ընկել՝ ջինսի ծունկը ճղել էր։ Մտածում էինք, որ կկտրեինք, ջինսի շորտեր կսարքեինք, այն էլ ականջի հետև ընկավ։ Մի երկու շաբաթ առաջ այդ ջինսը, ոնց եղավ, մի պուճախից դուրս եկավ։ Ու կտրեցի ծնկից, բայց մեծիս վրա արդեն չէր լինում։ Փոքրս էլ ուզեց այդ կտրած ջինսը փորձել։ Ու վրան շատ լավ նստեց, հետն էլ ծնկից ներքև ոտերի մասերը հագավ որպես թևնոցներ։ Ու այնքան մի սյուռ տեսարան էր, որ առաջարկեցի այդ ջինսի կտորտանքները իր ջինսի երկարամեջք շապիկի հետ իրար կպցնենք, ու այս տարվա Հելոուինի համար steampunk ոճի կոստյում սարքենք։ Երեխաներն էլ թե բա՝ steampunk-ը ինչա՞։ Ու մի քանի օր լրիվ տարված էին այդ գաղափարով, որի ընթացքում հեչի պես մի կես տարվա պատմություն սովորեցին, մի լիքը գեղագրական հաճույք ստացան, ու շոգեքաշարժչի սկզբունքը, առավելություններն ու թերությունները լավ ուսումնասիրեցին։ Հիմա որոշները սրան կանվանեմ հավայի ուսուցում, բայց սրանք են մնայուն գիտելիքները, ոչ թե դպրոցական ծրագրի մեջ հավաքած կցկտուր փաստերի հավաքածուն։

  9. Գրառմանը 6 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    anslov (15.10.2016), Cassiopeia (15.10.2016), John (15.10.2016), Sambitbaba (17.10.2016), Արշակ (21.10.2016), Ուլուանա (15.10.2016)

  10. #52
    Մշտական անդամ
    Գրանցման ամսաթիվ
    20.05.2016
    Գրառումներ
    478
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում homeschooling-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Մեծս հեծանվից ամռանը ընկել՝ ջինսի ծունկը ճղել էր։ Մտածում էինք, որ կկտրեինք, ջինսի շորտեր կսարքեինք, այն էլ ականջի հետև ընկավ։ Մի երկու շաբաթ առաջ այդ ջինսը, ոնց եղավ, մի պուճախից դուրս եկավ։ Ու կտրեցի ծնկից, բայց մեծիս վրա արդեն չէր լինում։ Փոքրս էլ ուզեց այդ կտրած ջինսը փորձել։ Ու վրան շատ լավ նստեց, հետն էլ ծնկից ներքև ոտերի մասերը հագավ որպես թևնոցներ։ Ու այնքան մի սյուռ տեսարան էր, որ առաջարկեցի այդ ջինսի կտորտանքները իր ջինսի երկարամեջք շապիկի հետ իրար կպցնենք, ու այս տարվա Հելոուինի համար steampunk ոճի կոստյում սարքենք։ Երեխաներն էլ թե բա՝ steampunk-ը ինչա՞։ Ու մի քանի օր լրիվ տարված էին այդ գաղափարով, որի ընթացքում հեչի պես մի կես տարվա պատմություն սովորեցին, մի լիքը գեղագրական հաճույք ստացան, ու շոգեքաշարժչի սկզբունքը, առավելություններն ու թերությունները լավ ուսումնասիրեցին։ Հիմա որոշները սրան կանվանեմ հավայի ուսուցում, բայց սրանք են մնայուն գիտելիքները, ոչ թե դպրոցական ծրագրի մեջ հավաքած կցկտուր փաստերի հավաքածուն։
    Սա 100% աշխատող մեթոդ է, ու դպրոցներում շատ անգամ փորձում են ստանալ այսպիսի միջավայր, բայց այն լավ չի աշխատում, քանի որ ուսուչիցը բազմակի անգամներ է արդեն խաղում նույն դերը ու ըստ դրա, միջավարյը գնալով ավելի ու ավելի է արհեստական գեներացվում ու ուսանող երեխան շատ արագ է զգում կեղծը:
    Ըստ դրա, նորավարտ, անփորձ ուսուցչի հետ միշտ շատ ավելի հետաքրքիր է, ինտերակտիվ, քան փորձառու ուսուցչի հետ:
    Իսկ ծնողը այս դեպքում ունի գերակշիռ առավելություն, քանի որ պրակտիկորեն իր համար էլ է ամեն ինչ "առաջին անգամ" :

  11. #53
    Մշտական անդամ
    Գրանցման ամսաթիվ
    20.05.2016
    Գրառումներ
    478
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Կա՞ արդյոք վտանգ, որ ծնողը իր երեխայի համար կդառնա բացարձակ հեղինակություն:
    Քանի որ դա իր լավ կողմերով հանդերձ իր մեջ պարունակում է լուրջ վտանգներ երեխայի հոգեբանական անհատականության վրա: Կոպիտ ասած, Ալեքսանդրի ՄԵծի համար Արիստոտելը բացարձակ հեղինակություն էր ամբողջ կյանքում, ու նա իր ամեն մի որոշումը գոնե մտովի "պաշպանում " էր Արիստոտելի առաջ:
    Արիստոտելի դեպքում ամեն ինչ հիանալի է, քանի որ դրանից Ալեքսանդրը միմիայն օգտվում էր:
    Իսկ "սովորական" ծնողերի դեպքու՞մ: Դա կարող է սահմանափակել միայնակ, անկած, ծնողների պատկերացումներից տարբեր որոշումներ ընդունելու ընդունակությանը, քանի որ երեխան փոքր տարիքից դաստիրակչական նկատառումներով շփվում է միշտ նույն մարդկանց հետ: Չկա ալտերնատիվ պահվածք, մտածելակեպ, իրեն կողմից գոնե տվյալ ժամանակաշրջանում հեղինակություն հանդիսացող մարդկանց կողմից: Ո՞նց եք կոմպեսացնում "ձեր հեղինակություն": Այսպես ասած ուրիշ "հեղինակություններ" օբեկտիվ պակասը:

  12. #54
    Հարցազրույցի համար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.10.2016
    Գրառումներ
    58
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Freeman-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Բա ի՞նչ մեթոդով եք գնահատում երեխայի ստացած գիտելիքները, ասենք տեստ/քննություն/գնահատական եթե տեստ կա, ո՞րտեղից եք էդ տեստերը վերնում, թե՞ ամեն ծնող ինքն ա որոշում որ առարկայից ինչքան գիտելիք պիտի երեխան ունենա։
    ԱՄՆ-ում կրթությունը նահանգների գործն է, ու ամեն մի նահանգ ինքն է ընտրում համակարգը, գործընթացները, վերահսկողության գործիքները, և այլն։ Ու սրա պատճառով ամեն նահանգ իր օրենսդրական հիմքը ունի տնական կրթության վերահսկողության հարցում։ Կան հոումսքուլինգի նկատմամբ խիստ և մեղմ նահանգներ։ Մեր նահանգը համեմատաբար խստերից է, ու ռեգուլյար թղթաբանություն, դասավանդման պլանի հաստատում ու երեխաների գիտելիքների պարբերական գնահատում է պահանջում։ Բայց ծնողները իրավասու են ընտրել գնահատման միջոցներն ու ձևը։ Ու բոլոր հոումսքուլրներն էլ փորձում են նվազագույնը անել այդ հարցում, որպեսզի չստեղծվի ավելի ընդլայնված պահանջներ քաջալրող նախադեպեր։ Ու նվազագույնը՝ տարվա վերջում զեկույց պատրաստելն է, թե երեխան ինչ նվաճումներ է ունեցել անցած տարվա ընթացքում։ Նաև մեր նահանգում այս ամենը վերահսկվում է տեղական (քաղաքային) դպրոցական համակարգի կողմից, ի տարբերություն որոշ այլ նահանգների, որտեղ հոումսքուլրների վերահսկողությունը կատարվում է նահանգային կենտրոնական կրթական կառույցի կողմից։ Ու ստացվում է, որ տեղային դրոցների ղեկավարը պատասխանատու է իր տարածքում բնակվող հոումսքուլրների վերահսկողության համար։ Սրա հետևանքով էլ իրենք փորձում են օրենքով ամրագրված իրենց պահանջները կատարեն՝ թղթաբանության պարագայով։ Բայց ի վերջո բոլորն էլ թքած ունեն այդ մի 3% երեխաները գիտելիք ստանում են թե չէ (դպրոցում քննությունների արդյունքներով հաստատված գիտելիք չստացող երեխաների թիվը մի քանի անգամ գերազանցում է բոլոր տանը կրթվող երեխաների թիվը), մնում է միմիայն բյուրակրատական թղթաբրդոցը։

    Ըստ հոումսքուլինքը կարգավորող օրենսդրության, մեր համանահանգային պահանջը միայն որոշ քանակով ժամերի տրամադրումն է կրթական գործընթացին։ Տեղական կրթական ղեկավարը ունի դասավանդման պլանի հաստատելու կամ ժխտելու իրավունք, բայց չկան ծնողներին որոշակի բաներ դասավանդել ստիպելու իրավական լծակներ։ Այսինքն պրակտիկ տեսանկյունից կարող ես անել ինչ ուզում ես, մենակ թե թղթերդ տեղը-տեղին լինեն։

    Բայց ծնողների գերակշչող մեծամասնությունը տնային կրթությամբ զբաղվում է երեխաներին բարենպաստ կրթական պայմաններ ստեղծելու համար։ Եվ բոլորն ել փորձում են փաստացի նվաճումների հետք ստեղծել (paper trail), որպեսզի ապագայում համալսարաններ դիմելու ընթացքում այս նվաճումները կարողանաս ներկայացնել։ Բայց շատ հոումսքուլրներ ավագ դպրոցի տարիքում արդեն սկսում են համալսարաններում կենտ-ու-հատիկ դասեր վերցնել, ու այս դասերում հաջողությունները ավելի խոսուն են քան թե դպրացում ստացված գնահատականները։

    Իսկ թե կոնկրետ ծնողը ոնց է տեսնում երեխան սովորում է թե չէ. եթե ծնողը անմիջապես մասնակցում է գործընթացին, միշտ էլ տեղյակ է երեխայի գիտելիքների մակարդակին, ու ոչ մի եզրափակիչ քնություն հարկավոր չի։ Դասավանդման մոտեցումներն էլ կարող են տարբեր լինել։ Օրինակ ինձ ավելի մոտիկ է «ետադարձ ուսուցման ծրագրումը» (backward instructional design), որով ուսուցման նյութերի ընտրությունը ու ծրագրումը պայմանավորված է վերջնական սպասվելիք գիտելիքներով։ Այս մեթոդիկայով ապահովվում է նվազագույն սահմանված գիտելիքների ձեռքբերումը, բայց ուսուցման արհեստական սահմանափակում չի կատարվում, և երեխան կարող է շարունակել այդ թեմայով իր ուսումնասիրությունները ինչքան որ կուզի (հանրակրթական դպրոցներում սովորաբար հակառակն է արվում՝ սկզբից ընտրվում են նյութեր, հետո վերջում գիտելիքները ստուգվում են քննություններով)։
    Վերջին խմբագրող՝ homeschooling: 15.10.2016, 13:23:

  13. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    Ուլուանա (15.10.2016)

  14. #55
    Հարցազրույցի համար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.10.2016
    Գրառումներ
    58
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում anslov-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Կա՞ արդյոք վտանգ, որ ծնողը իր երեխայի համար կդառնա բացարձակ հեղինակություն:
    Քանի որ դա իր լավ կողմերով հանդերձ իր մեջ պարունակում է լուրջ վտանգներ երեխայի հոգեբանական անհատականության վրա: Կոպիտ ասած, Ալեքսանդրի ՄԵծի համար Արիստոտելը բացարձակ հեղինակություն էր ամբողջ կյանքում, ու նա իր ամեն մի որոշումը գոնե մտովի "պաշպանում " էր Արիստոտելի առաջ:
    Արիստոտելի դեպքում ամեն ինչ հիանալի է, քանի որ դրանից Ալեքսանդրը միմիայն օգտվում էր:
    Իսկ "սովորական" ծնողերի դեպքու՞մ: Դա կարող է սահմանափակել միայնակ, անկած, ծնողների պատկերացումներից տարբեր որոշումներ ընդունելու ընդունակությանը, քանի որ երեխան փոքր տարիքից դաստիրակչական նկատառումներով շփվում է միշտ նույն մարդկանց հետ: Չկա ալտերնատիվ պահվածք, մտածելակեպ, իրեն կողմից գոնե տվյալ ժամանակաշրջանում հեղինակություն հանդիսացող մարդկանց կողմից: Ո՞նց եք կոմպեսացնում "ձեր հեղինակություն": Այսպես ասած ուրիշ "հեղինակություններ" օբեկտիվ պակասը:
    Համաձայն եմ, որ որոշ ծնողներ կարող են իմացյալ կամ անիմաց գերկոնտրոլի տակ պահեն երեխաներին։ Բայց սրա տոկոսայնությունը պիտի որ չնչին լինի։ Տնային կրթությամբ զբաղվողների դրդապատճառներից է նաև հանրակրթական դպրոցի դոգմատիկ մոտեցումից հեռու մնալը։ Եվ այսպիսի մեյնսթրիմը հարցաքննող ծնողների երեխաներն էլ են մեծանում բոլոր հեղինակությունները հարցման տակ դնելու բնական պահանջով։ Շատ քչերն են երեխաներին ոսուցանում՝ բազուկը մանուշակագույն է, որևհետև ես եմ տենց ասում։ Ու էլի, այսպիսի ծնողների մեծ մասը ամբողջ կյանքի ընթացքում սովորողներից են (lifetime learners), իսկ սովորելը իր անարատ իմաստով ընդգրկում է ամեն ինչի հարցաքննումը, նույնիսկ քո ինտուիցիայի ու ձևավորված աշխարհահայացքի, ինչպես նաև բազում սխալների ու թերի ենթադրությունների միջոցով։ Տանը կրթվող երեխաները մեծանում են տնային քննարկումներով, իրար դիմաց տարբեր մտքերի պաշտպանելու ու հերքելու փորձով, ծնողների բոլոր սխալները նկատելով ու դրանից էլ սովորելով։ Ու շատ-շատ քչերն են, որ իրենց ամբողջ կրթությունը ստանում են ծնողներից տան չորս պատերի ընթացքում։ Միշտ էլ հնարավորություն կա ուրիշներին լսել, ուրիշների հետ քննարկել, մանկավարժների հետ տալ ու առնել։ Ավագ դպրոցի տարիքի տանը կրթվող երեխաների դեբատային ու մոդել ՄԱԿ-ի խմբակներ կան, շատ հոումսքուլրներ փորձնական ուսուցման են մասնակցում (internship) դեռ դպրոցական տարիքում, քանի որ ազատ են դպրոցական ժամանակային սահմանափակումներից։ Ու քանի որ օրվա կեսը չպիտի լինեն նույն տեղը, հոումսքուլրները ավելի շատ են այցելում գրադարաններ, թանգարաններ, մասնակցում հանրային դասախոսությունների և այլն։ Չեմ կարծում թե կա որևէ վտանգ։

    Ու նորից, ոչ ոք չի պատրաստվում երեխուն դնել ու 12 տարի իրար հետևից ուսուցանել. ծնողների դերը նաև նրանում է, որ երեխուն հասցնեն այնպիսի հասունության, որ անցնի ինքնաուղղորդող ուսման ռեժիմի (self-directed learning)։ Ու վայն եկել է այդ ծնողին տարել այդ դեպքում․․․ էլ ինչ ծնողական հեղինակություն, ինչ պոզեր․․․
    Վերջին խմբագրող՝ homeschooling: 15.10.2016, 13:46:

  15. Գրառմանը 5 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    anslov (15.10.2016), John (15.10.2016), Արշակ (21.10.2016), Գաղթական (15.10.2016), Ուլուանա (15.10.2016)

  16. #56
    Հարցազրույցի համար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.10.2016
    Գրառումներ
    58
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Ես գնամ, մի երկու օրից նորից կգամ։ Թե նոր հարցեր կլինեն, սիրով կպատասխանեմ։

  17. #57
    Մշտական անդամ
    Գրանցման ամսաթիվ
    20.05.2016
    Գրառումներ
    478
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում homeschooling-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Ու նորից, ոչ ոք չի պատրաստվում երեխուն դնել ու 12 տարի իրար հետևից ուսուցանել. ծնողների դերը նաև նրանում է, որ երեխուն հասցնեն այնպիսի հասունության, որ անցնի ինքնաուղղորդող ուսման ռեժիմի (self-directed learning)։
    Այ սա հիանալի է: Մինիմալ հիմքային բազայի վրա սովորել, թե ինչպես նպատակային Սովորել:
    Իմանալ տարանջատել օգտակարը - "աղմուկից":

  18. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    Արշակ (21.10.2016)

  19. #58
    Անմոռուկ
    Գաղթական-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    19.06.2007
    Հասցե
    Լեռնաղբյուր
    Գրառումներ
    5,264
    Mentioned
    27 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Շատերը դպրոցում ունեցել են ֆավորիտ և ոչ այնքան սիրելի առարկաներ:
    Դուք պատմեցիք Ձեր ծանոթի մասին, որը տանել չէր կարողանում մաթեմատիկան:
    Օրինակս վերաբերում է այնպիսի առարկաներին, որոնք «տանելի» են, բայց ոչ այնքան հետաքրքիր ծնողի տեսանկյունից:

    կպատմե՞ք խնդրեմ, թե ինչպես է հնարավոր երեխայի մոտ հետաքրքրություն առաջացնել մի բանի նկատմամբ, ինչին ինքդ առանձնակի էնտուզիազմով չես վերաբերվել/վերաբերվում..


    Մեջբերում homeschooling-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Բայց իրավական կողմից ճիշտ պատասխանը կլինի. հոումքոլեջի/հոումհամալսարանի գաղափարը գոյություն չունի, որևհետև բարձրագույն կրթությունը հարկադիր չի՝ ի տարբերություն տարրական-միջին-ավագ կրթությանը։
    Գոյություն ունի օնլայն բարձրակարգ ուսում երևույթը:
    Մարդիկ իրենց տանը օնլայն կրթություն են ստանում, վերջում քննություն հանձնում ու ստանում դիպլոմ, որը ակրեդիտացիա անցած է և ճանաչում է վայելում ))
    հիմնական ուսումն անցնում է օնլայն և միայն հատուկենտ մասնագիտական/լաբորատոր առարկաների համար է անհրաժեշտ մեկումեջ այցելել համալսարան
    Տիեզերքում բանականության առկայության ամենավառ ապացույցն այն է, որ ոչ-ոք չի ցանկանում մեզ հետ կապի մեջ մտնել..

  20. #59
    Պատվավոր անդամ Tiger29-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    11.07.2007
    Գրառումներ
    500
    Mentioned
    3 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Լասլո և Կլարա Պոլգարները իրենց աղջիկներին էս ձևով են կրթել: Հայրը` ինքնուրույն, շախմատ է պարապել 3 քույրերի հետ:

    Սոֆիա Պոլգարը` գրոսմայստեր է, տղաների միջազգային վարպետ, աշխարհի պատանեկան մրցաշարերի մրցանակակիր` տղաների մեջ: Ամուսնացել է, հիմա չի երևում ասպարեզում:

    Ժուժա Պոլգարը` առաջին կին գրոսմայստերներից է` տղամարդկանց մեջ: Կանանց 1996-1999թթ-ի աշխարհի չեմպիոնուհին: Հիմա ԱՄՆ-ի համալսարաններից մեկի դասախոս է, կամ ինչ-որ բարձր պաշտոնի է:

    Հուդիթ Պոլգարը բացառիկ երևույթ է շախմատի մեջ: Աղջիկների մեջ ընդհանրապես չի ցանկացել խաղալ: 25 տարի անընդմեջ եղել է ռեկորդակիր` ամենաբարձր վարկանիշը կանանց մեջ: Բարձր վարկանիշով տղամարդկանց մեջ մտել է լավագույն տասնյակ (Հիմիկվա աշխարհի չեմպիոնուհին լավագույն 100-ի մեջ չի մտնում) Հաղթել է շատ աշխարհի չեմպիոնների: Հիմա Հունգարիայի տղամարդկանց ուժեղ հավաքականի մարզիչն է և ավագը:

    Յուրաքանչյուրը տիրապետում է 3-6 օտար լեզվի:

    Հղում 1

    Հղում 2

    Հղում 3

    Հղում 4

    Հղում 5

  21. Գրառմանը 2 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    John (16.10.2016), Արշակ (21.10.2016)

  22. #60
    Հարցազրույցի համար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.10.2016
    Գրառումներ
    58
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Գաղթական-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Շատերը դպրոցում ունեցել են ֆավորիտ և ոչ այնքան սիրելի առարկաներ:
    Դուք պատմեցիք Ձեր ծանոթի մասին, որը տանել չէր կարողանում մաթեմատիկան:
    Օրինակս վերաբերում է այնպիսի առարկաներին, որոնք «տանելի» են, բայց ոչ այնքան հետաքրքիր ծնողի տեսանկյունից:

    կպատմե՞ք խնդրեմ, թե ինչպես է հնարավոր երեխայի մոտ հետաքրքրություն առաջացնել մի բանի նկատմամբ, ինչին ինքդ առանձնակի էնտուզիազմով չես վերաբերվել/վերաբերվում..
    Կարծում եմ այստեղ առաջնային խնդիրը ոչ թե երեխայի մոտ հետաքրքրություն առաջացնելն է, այլ այդ էնտուզիազմի պակասի պատճառները։ Տնային կրթության մեջ շատ կարևոր է ծնողների օրինակելի վերաբերմունքը ուսման և գիտելիքների նկատմամբ։ Ու եթե ծնողը էնտուզիազմով չի վերաբերվում որևէ բանի, որևհետև, ասենք թե, վատ ուսուցիչ է ունեցել ժամանակին, ապա այդ երևույթը պետք է վերլուծել ու հաղթահարել, երեխային էլ այդ փորձի վրա ցույց տալ, որ վատ ուսուցչի զոհ դառնալով ինքդ քեզ ես վնասում։ Ես անկեղծորեն չեմ հասկանում թե ոնց կարող է ինչ-որ գիտելիք լինել «տանելի» ու «ոչ այնքան հետաքրքիր»։ Ուրիշ հարց է, որ վատ փորձ ենք ունեցել այդ ոլորտի հետ, բայց դե պետք է տարանջատել բուն գիտելիքը մատուցման ձևի խնդիրներից։ Օրինակ, իմ համոզմամբ, պատմության դասավանդման մեթոդիկան սովետակա և հետ-սովետական ժամանակաշրջանում կրիմինալ աստիճանի անհեթեթ էր։ Ու նենց չէր որ չէի կարողանում սովորել, բայց դե համարում էի ժամանակի կոպիտ վատնում այդ սովորելը։ Հետո տարիներ անց ինքս լուրջ սկսեցի հետաքրքրվել պատմությամբ, ու խորապես սիրահարվեցի այդ բնագավառին, ոչ միայն որպես գիտելիքների ճյուղ, այլ նաև որպես հետազոտությունների հարուստ դաշտ ընձեռնող ոլորտ։

    Այս տրամաբանությամբ գտնում եմ, որ տնային կրթությամբ զբաղվող ծնողը նախ պետք է ինքնավերլուծություն անի, ապա կրկին փորձի այդ առարկայի նկատմամբ իր մոտ հետաքրքրության կայծը ստեղծել, ու նոր տեսանկյունից այդ առարկայով զբաղվել երեխայի հետ։ Ի վերջո տնային կրթության կողմնակի ազդանքներից (side effect) մեկը այն է, որ ծնողներն էլ են հագեցնում իրենց ուսման ու գիտելիքների նկատմամբ ծարավը։ Սա նաև նախորդ հարցի պատասխանս էլ է ընդլայնում ծնողական հեղինակության մասին. շատ հաճախ է լինում, երբ երեխայի մոտ այնպիսի հարց է առաջանում, որ անկեղծորեն լավագույն պատասխանը կարող է և չիմանաս, ու ես լրիվ առողջ եմ համարում այդ դեպքում ասել. «երևիթե այսպես է, բայց արի իրար հետ գտնենք ճիշտ պատասխանը, ի՞նչ ես կարծում, որտեղից կարող ենք դա անել», ինչը նաև մոդելավորում է երեխայի համար գիտելիքների ինքնուրույն ձեռք բերման գործընթացը ու տանում համապատասխան հմտությունների զարգացման։ Համեմատեք սա ձեր իմաացած ուսուցիչների մոտեցմանը այսպիսի իրավիճակին. շատ ու շատ քիչ հանրակրթական ուսուցիչներ ունեն այդ ինքնավստահությունն ու բնածին մանկավարժական ձիրքը, որպեսզի անկաշկանդ ամբողջ դասարանի դիմաց խոստովանեն, թե որևէ հարցի պատասխանը չգիտեն, ու կարողանան դրանով հեղինակությունը չկորցնել աշակերտների դիմաց։ Ու սովորաբար ուսուցիչները անհեթեթություններ են դուրս տալիս, երեխաների գիտելիքներն էլ լրիվ խեղաթյուրում։

    Գոյություն ունի օնլայն բարձրակարգ ուսում երևույթը:
    Մարդիկ իրենց տանը օնլայն կրթություն են ստանում, վերջում քննություն հանձնում ու ստանում դիպլոմ, որը ակրեդիտացիա անցած է և ճանաչում է վայելում ))
    հիմնական ուսումն անցնում է օնլայն և միայն հատուկենտ մասնագիտական/լաբորատոր առարկաների համար է անհրաժեշտ մեկումեջ այցելել համալսարան
    Չնայած որոշ ծնողներ երեխաներին դպրոցից հանում են հոումսքուլինգի անվան տակ, որ առցանց դպրոցում կրթվեն, ես ինքս այսպիսի մոտեցումը չէի համար տնային կրթություն, քանի որ կրթական գործընթացի մի էական մասը միևնույն է տանը տեղի չի ունենում (այլ վիրտուլ աշխարհում), ծնողների մասնակցությունն էլ նվազագույն է։ Նույն ինստիտուցիոնալիզացված կրթությունն է այլ մատուցման հարթակով։ Սա, իհարկե, չի նշանակում, որ որոշ երեխաների համար այս ձևը ավելի նպաստավոր չէ քան ֆիզիկապես դպրոց հաճախելը։
    Վերջին խմբագրող՝ homeschooling: 16.10.2016, 05:46:

  23. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    Գաղթական (16.10.2016)

Էջ 4 10-ից ԱռաջինԱռաջին 12345678 ... ՎերջինըՎերջինը

Թեմայի մասին

Այս թեման նայող անդամներ

Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)

Համանման թեմաներ

  1. Գրառումներ: 215
    Վերջինը: 17.02.2020, 05:05
  2. Հարցազրույց Tig-ի հետ
    Հեղինակ՝ E-la Via, բաժին` Հարցազրույցներ
    Գրառումներ: 62
    Վերջինը: 16.10.2011, 17:18
  3. Հարցազրույց
    Հեղինակ՝ VisTolog, բաժին` Անձնական օրագրեր
    Գրառումներ: 51
    Վերջինը: 14.09.2011, 17:38
  4. Հարցազրույց *e}|{uka*–ի հետ
    Հեղինակ՝ Ուլուանա, բաժին` Հարցազրույցներ
    Գրառումներ: 64
    Վերջինը: 16.03.2009, 11:33
  5. Հարցազրույց moj -ի հետ
    Հեղինակ՝ Արամ, բաժին` Հարցազրույցներ
    Գրառումներ: 14
    Վերջինը: 10.09.2007, 09:13

Էջանիշներ

Էջանիշներ

Ձեր իրավունքները բաժնում

  • Դուք չեք կարող նոր թեմաներ ստեղծել
  • Դուք չեք կարող պատասխանել
  • Դուք չեք կարող կցորդներ տեղադրել
  • Դուք չեք կարող խմբագրել ձեր գրառումները
  •