Ինչպե՞ս եք վերաբերվում ազգայնականությանը

[Շինարար]

Ժող, ուրեմն ես էստեղ զգացել եմ, որ ես իրականում ամեն դեպքում ազգայնականությունից հեռու չեմ: Ջատագով չեմ, բայց հետևում եմ հիմնականում Հայաստանի լուրերին, ուշք ու միտքս Հայաստանն ա, մեր ներիքն իրավիճակը, մեր արտաքին իրավիճակը, Ղարաբաղը և այլն: Ընդհանրապես, ազգայնականությունը պատերազմի ընկերն ա: Ղարաբաղյան հարցը հենց ազգային ինքնորոշման իրավունքի խնդիր ա: Ֆեյսբուքւոմ ֆրենդներիցս մեկը գրել էր, որ ազգայնականությունը վատ բան ա, ուզեցա ակումբում քննարկենք: Ասենք ինչո՞վ ա վատ որ գաղութացվծ ժողովուրդները մի օր սկսում են պայքարել իրանց ազգային ինքնագիտակցության համար, անկախության համար, ստրուկ չլինելու համար, հասնում են են ինքնագիտակցության, որ մենք եգիպտացի ենք, հայ ենք, չեչեն ենք, ուրկրաինացի ենք ու իրավունք ունենք իննքուրույն տնօրեինելու մեր հարցերը, պահպանելու մեր ազգային մշակույթը, լեզուն, գիրը: Իհարկե վատ ա գաղութարարների համար, որովհետև նրանք սկսում են կորցնել իրանց ազդեցությունը: Բնականաբար, պիտի սկսեն բացասական լույսի ներքո ներկայացնել ազգայնականությունը, բայց հետո դառան ավելի ազգայնական, ասենք՝ ռուսները, անգլիացիք, ֆրանսիացիք: Իմ ռուս ընկերներից մեկը մի օր թե հայկական ազգայնակությունը ագրեսիվ ազգայնականություն չի: Տենց չխորացա, թե ինչ նկատի ունի, բայց մեր՝ փոքր ազգերին բնորոշ ազգային սնապարծության հետ մեկտեղ մենք իմ կարծիքով չունենք որոշ իրոք աչք ծակող երևույթներ, ինչպես դրոշապաշտությունը, հիմնի պաշտամունքը, գերբի պաշտամունքը, ինչը իմ կարծիքով հրաշալի ա: Մեզ մոտ ավելի շատ ավելի առարկայական բաներ են՝ Մասիս սարը, այբուբենը: Շատերը բողոքում են՝ տեսեք ուրիշ ազգերը ամեն օրը դասը սկսում են հիմնով, ֆուտբոլիստները միաձյն երգում են հիմնը, ամեն տանից իրանց դրոշն ա խոյանում, խպր պես, մեզ պետք չի իմ կարծիքո, օրինակ՝ ինչի նման ա, որ ուկրաինացիները փոփ համերգներին ասենք Զեմֆիրայի իրանց դրոշը ծածանելով են գնում: Հասկանում եմ՝ պատերազմ, ազգայնականության վերելք: Բայց մենք լավ ա, որ դա չունենք: Նու վաղուց արդեն իհարկե Արևմուտքում ազգայնականությունը բացասական լույսի ներքո չի լուսաբանվում ու ընկալվում, ասենք երբ անդրադառնում են իրենց նախկին գաղութների ազգային ազատագրական պայքարին, բայց մենք հենց ներկայումս գաղութացված լինելով ըստ էության, չգիտես խի հաճախ հուշտ ենք լինում էս բառից, խի՞

[Տրիբուն]

Ժող, ուրեմն ես էստեղ զգացել եմ, որ ես իրականում ամեն դեպքում ազգայնականությունից հեռու չեմ: Ջատագով չեմ, բայց հետևում եմ հիմնականում Հայաստանի լուրերին, ուշք ու միտքս Հայաստանն ա, մեր ներիքն իրավիճակը, մեր արտաքին իրավիճակը, Ղարաբաղը և այլն:...

Շին, բայց էսի վաբշե ազգայնականություն չի։ Էս սովորական հայրենասիրություն ա, ու մենակ քո մոտ չի տենց։ Ռելաքս ապեր, դու ազգայնական չես։ Ազգայնականություն կլիներ, եթե էս ամենի հետ մեկտեղ դու նաև մտածեիր, որ Հայաստանի լուրերից կարևոր բան աշխարհի երեսին չկա, եթե նույնիսկ մնացյալ աշխարհը անցնում ա ջրի տակ - նու, մոտավորապես տենց։

[Տրիբուն]

․․․ օրինակ՝ ինչի նման ա, որ ուկրաինացիները փոփ համերգներին ասենք Զեմֆիրայի իրանց դրոշը ծածանելով են գնում: Հասկանում եմ՝ պատերազմ, ազգայնականության վերելք: Բայց մենք լավ ա, որ դա չունենք: ․․․

Ուկրաինացիներն էլ ազգայնական չեն, ու գումարած մի քիչ էլ դեբիլոտ են, որպես կանոն, քանի որ շատ հաճախ չգիտեն իրանց դրոշը վերևն ա կապույտ, ներքևը դեղին, թե հակառակը, ու տենց էլ գնում են էտ համերգներին։ Ռուսական պրոպագանդա չի, աչքովս տեսածն եմ ասում։ Գումարած, ամեն պետական շենքի վրա ուկրաինական դրոշի կողքը հիմա ԵՄ դրոշն ա կախած։ Բայց ԵՄ-ն ձեզ ի՞նչ, դու անդամ չեք, որ Ֆրանսիայի պես հավասար կախեք էտ դրոշտ պետականի կողքը։ Հետո ինչ, որ ուզում եք մի օր, հազար տարի հետո, ԵՄ անդամ դառնաք, կամ շատ եք սիրում ԵՄ-ն։ Ես էլ եմ սիրում, բայց խալխի դրոշը քո պետական դրոշի կողքը կախելը չեմ հասկանում։ Նույն հաջողությամբ կարելի ա Ուզբեկստանի դրոշը կախել։

[Ռուֆուս]

Ուկրաինացիներն էլ ազգայնական չեն, ու գումարած մի քիչ էլ դեբիլոտ են, որպես կանոն, քանի որ շատ հաճախ չգիտեն իրանց դրոշը վերևն ա կապույտ, ներքևը դեղին, թե հակառակը, ու տենց էլ գնում են էտ համերգներին։ Ռուսական պրոպագանդա չի, աչքովս տեսածն եմ ասում։ Գումարած, ամեն պետական շենքի վրա ուկրաինական դրոշի կողքը հիմա ԵՄ դրոշն ա կախած։ Բայց ԵՄ-ն ձեզ ի՞նչ, դու անդամ չեք, որ Ֆրանսիայի պես հավասար կախեք էտ դրոշտ պետականի կողքը։ Հետո ինչ, որ ուզում եք մի օր, հազար տարի հետո, ԵՄ անդամ դառնաք, կամ շատ եք սիրում ԵՄ-ն։ Ես էլ եմ սիրում, բայց խալխի դրոշը քո պետական դրոշի կողքը կախելը չեմ հասկանում։ Նույն հաջողությամբ կարելի ա Ուզբեկստանի դրոշը կախել։

Էդ նույն պատմությունը Վրաստանում ա, ամեն տեղ ԵՄ ու ՆԱՏՕ-ի դրոշներ

Sent from my Nexus 6P using Tapatalk

[Շինարար]

Շին, բայց էսի վաբշե ազգայնականություն չի։ Էս սովորական հայրենասիրություն ա, ու մենակ քո մոտ չի տենց։ Ռելաքս ապեր, դու ազգայնական չես։ Ազգայնականություն կլիներ, եթե էս ամենի հետ մեկտեղ դու նաև մտածեիր, որ Հայաստանի լուրերից կարևոր բան աշխարհի երեսին չկա, եթե նույնիսկ մնացյալ աշխարհը անցնում ա ջրի տակ - նու, մոտավորապես տենց։

Ճիշտն ասած ես հայրենասիրություն բառը էդքան լավ չեմ հասկանում, մի քիչ ավելի էմոցիոնալ տերմին ա, մինչդեռ ազգայնակնությունը ընդունված պաշտոնական տերմինն ա մասնագիտական գրականության մեջ նրա, ինչին դու հայրենասիրություն ես անվանում, ասենք՝ վաղուց արդեն երբ մենք քննարկում ենք գաղութատիրական երկրների գաղութներում ազգայնականության վերելքը, իմ դեպքում՝ Եգիպտոս, Արաբական աշխարհ, որևէ բացասական հնչերանգ չենք ներդնում դրա մեջ ու խոսում ենք դրա կարևորության մասին: Անվանիր դա հայրենասիրություն:

[Շինարար]

Ուկրաինացիներն էլ ազգայնական չեն, ու գումարած մի քիչ էլ դեբիլոտ են, որպես կանոն, քանի որ շատ հաճախ չգիտեն իրանց դրոշը վերևն ա կապույտ, ներքևը դեղին, թե հակառակը, ու տենց էլ գնում են էտ համերգներին։ Ռուսական պրոպագանդա չի, աչքովս տեսածն եմ ասում։ Գումարած, ամեն պետական շենքի վրա ուկրաինական դրոշի կողքը հիմա ԵՄ դրոշն ա կախած։ Բայց ԵՄ-ն ձեզ ի՞նչ, դու անդամ չեք, որ Ֆրանսիայի պես հավասար կախեք էտ դրոշտ պետականի կողքը։ Հետո ինչ, որ ուզում եք մի օր, հազար տարի հետո, ԵՄ անդամ դառնաք, կամ շատ եք սիրում ԵՄ-ն։ Ես էլ եմ սիրում, բայց խալխի դրոշը քո պետական դրոշի կողքը կախելը չեմ հասկանում։ Նույն հաջողությամբ կարելի ա Ուզբեկստանի դրոշը կախել։

Էստեղ մի բելառուս ազգայնական, արտագաղթած նախկին իբր ակտիվիստ էր եկել ելույթի, ռուսների հետ էի գնացել էդ զեկուցմանը, էնքան տուֆտեց եվրոպական, արևմտյան, ես սկսեցի հակադարձել, որ համամարդկային արժեքներից ես եթե խոսում, պրիչոմ տուտ եվրոպական կամ արևմտյան արժեքները, արժեքները համամարդկային են, կամ Լուկաշենկոյի դեմ պայքարում բնակչության բելառուս մեծամասնությամբ երկրում ազգայնականությունը լիբերալիզմի համար պայքարում ինչո՞վ ա օգտակար լինելու, ռուսները դե լավ իմանալով իմ վերաբերմունքը Ռուսաստանի հանդեպ շշմել էին, որ իրանց սրտից եմ խոսում: Ոչ մի բանի ծայրահեղությունն էլ լավ չի, բայց չափավոր ազգայնականությունը, հատկապես, ականջը կանչի Նժդեհի, փոքր ազգերի մոտ անհրաժեշտություն ա, եթե պայքարում ես Ղարաբաղի համար, բայց կարա վտանգավոր լինի, եթե դա օգտագործում ես հանրապետականի դեմ պայքարում:

[Շինարար]

Ավելացնեմ, որ իմ էդ հակադարձելու վրա մեծապես ազդեց մեջս թաքնված հայ ազգայնականը: Հետխորհհրդային բռնապետություններից ա խոսում՝ Միջին Ասիական երկրներ, Բելառուս, Ուկրաինա, մասամբ՝ Հայաստան: Ասենք՝ Հայաստանը ու Ուկրաինան ո՞նց կարաս դնես նույն հարթության վրա: Շատ էի ջղայնացել, բայց էդ մասը մեջս պահեցի

[StrangeLittleGirl]

Մի երկու տեղ ազգայնականության սահմանում նայեցի, լավ էլ հայրենասիրության հետ խառնած-մառնած բան էր։

Բայց կարծում եմ՝ կարևոր ա ազգային ինքնորոշումն ու ազգայնականությունն իրարից տարբերակելը։ Ազգային ինքնորոշումը գենդերային, մշակութային, սեռական ու այլ ինքնորոշումների նման մեկ այլ ինքնորոշում ա, որի իրավունքը յուրաքանչյուր մարդ ունի։ Բայց հենց էդ ինքնորոշումը մարդկային լիքը խմբերի դարձնում ա ազգայնականների զոհ։ Նույն Ղարաբաղի հարցը եթե վերցնենք, եթե էնտեղի բնակիչների համար վտանգավոր չլիներ Ադրբեջանի կազմում լինելը, գուցե Ղարաբաղի հարց չլիներ կամ էսքան սուր չլիներ։

Ազգային ինքնորոշումը նաև ենթադրում ա ամաչել/հպարտանալ, երբ քո ինքնորոշման խմբի մեջ մտնողները որևէ վատ/լավ բան են անում։ Ենթադրում ա նաև ձգտել նենց անել, որ քո խմբավորման համար ամեն ինչ լավ լինի։ Բայց շատ ժամանակ դա հասնում ա ծայրահեղության՝ դառնալով ազգայնականություն, վնասելով մեկ այլ ինքնորոշում ունեցողներին։

Ուզում եմ Դանիայի օրինակը բերել։ Էսօր էստեղ ազգայնականները լրիվ ք*քի համը հանում են։ Ասենք, վերջերս էդ ազգայնական կուսակցության անդամներից մեկը հեռուստատեսային դեբատի ժամանակ մի երիտասարդ տղայի, որը Դանիայում ա ծնվել-մեծացել, մաքուր դանիերեն ա խոսում, իրա մայրն էլ քանի սերունդ Դանիայում ա ծնվել-մեծացել, ասում ա՝ դանիացի չես, ինչ ա թե բլոնդ ու կապույտ աչքերով չի, իրա պապան էլ պարսիկ ա։ Ու էդ կուսակցությունը լիքը պոստերներ ու լոզունգներ ա տարածում, թե՝ մեր Դանիան պահպանենք ոչ դանիացիներից։ Բավական վտանգավոր հռետորիկա ունեն, ու դա կարա մի օր ուղղակի ֆաշիզմ դառնա։ Ազգայնականությունը դիմացինի փոխարեն որոշում ա, թե ով ա պատկանում էդ ազգային խմբին, ով՝ չէ, իսկ ազգային ինքնորոշումը որոշում ա մենակ տվյալ անձի համար։

Մյուս կողմից, լիքը դանիացիներ, որոնց սիրտը ցավում ա Դանիայի համար (=հայրենասե՞ր, ազգայնակա՞ն) ուղղակի գետինն են մտնում էս կուսակցության վարքից։ Մի կողմից, աշխարհով մեկ խայտառակ են լինում։ Մյուս կողմից, էս իրանց ուզած Դանիան չի ու իրանց պատկերացրած դանիական արժեքները չեն։ Շատ լավ գիտակցում են, թե ինչ բացասական հետևանքներ կարա ունենա ազգայնականությունը ու ուզում են ինչ-որ բան անել դեմն առնելու համար։

Մի խոսքով, բարձրաձայն մտածում եմ։

[Շինարար]

Բյուր, ազգային ինքնորոշումը ազգայնականության կարևոր բաղադրատարրերից ա: Հայրենասիրություն տերմին չկա, ի՞նչ ա հայրենասիրությունը ախր: Անձամբ ինձ համար հայերնասիրությունը ավելի ծանծաղ, դատարկ բառ ա, ինչպես ասողն ա ժամանակին ասել, անգլիացի ի դեպ, սրիկաների վերջին հանգրվանը, չէ՞, Սեյրան Սարոյանին հիշենք ապրիլյան պատերազմի օրերին, մինչդեռ ազգայնականությունը շատ հստակ ա՝ ազգային գոյության, ազգային ինքնագիտակցության մասին ա, շատ պոզիտիվ նպատակներ ուներ ի սկզբանե, ազատվել օտար լծից, հիշենք՝ հայ ազգայնականության սկզբնավորումը՝ ֆիդայական շարժում, ազգային կուսակցությունների ձևավորում, ի վերջո հայկական հարցի միջազգային քաղաքականության օրակարգ մտնել, բայց ինչպես շատ այլ գաղափարախոսություններ, երբ ծայրահեղանում ա, դառնում ա միակ դոգմա, որի շրջանակում ա սկսում ցանկացած գործություն լուսաբանվել, արդեն դառնում ա ծայրահեղականություն, տվյալ դեպքում՝ ծայրահեղական ազգայնականություն: Սոցիալիզմի հրաշալի գաղափարները երբ դառան սոցիալիստական երկրներում միակ դոգմա, տեսանք ուր մեզ հասցրին: Ես էլ եմ բարձրաձայն մտածում ձեր օգնությամբ:

[StrangeLittleGirl]

Բյուր, ազգային ինքնորոշումը ազգայնականության կարևոր բաղադրատարրերից ա: Հայրենասիրություն տերմին չկա, ի՞նչ ա հայրենասիրությունը ախր: Անձամբ ինձ համար հայերնասիրությունը ավելի ծանծաղ, դատարկ բառ ա, ինչպես ասողն ա ժամանակին ասել, անգլիացի ի դեպ, սրիկաների վերջին հանգրվանը, չէ՞, Սեյրան Սարոյանին հիշենք ապրիլյան պատերազմի օրերին, մինչդեռ ազգայնականությունը շատ հստակ ա՝ ազգային գոյության, ազգային ինքնագիտակցության մասին ա, շատ պոզիտիվ նպատակներ ուներ ի սկզբանե, ազատվել օտար լծից, հիշենք՝ հայ ազգայնականության սկզբնավորումը՝ ֆիդայական շարժում, ազգային կուսակցությունների ձևավորում, ի վերջո հայկական հարցի միջազգային քաղաքականության օրակարգ մտնել, բայց ինչպես շատ այլ գաղափարախոսություններ, երբ ծայրահեղանում ա, դառնում ա միակ դոգմա, որի շրջանակում ա սկսում ցանկացած գործություն լուսաբանվել, արդեն դառնում ա ծայրահեղականություն, տվյալ դեպքում՝ ծայրահեղական ազգայնականություն: Սոցիալիզմի հրաշալի գաղափարները երբ դառան սոցիալիստական երկրներում միակ դոգմա, տեսանք ուր մեզ հասցրին: Ես էլ եմ բարձրաձայն մտածում ձեր օգնությամբ:

Շին, եսի՞մ, ես ֆունդամենտալ տարբեր երևույթներ եմ տեսնում, ոչ թե նույն երևույթի տարբեր դրսևորումները։ Նայի, հայ ազատագրական շարժումը, իռլանդացիների շարժումները, եսինչգիտեմինչ շարժումներ, սրանք սաղ լծից ազատվելու, ինքնապահպանման, գոյության կռվի նման մի բան են։ Բայց ազգայնականությունը ոչ թե ինքնապահպանման ա տանում, այլ ուրիշի ոչնչացման։ Ինչ-որ առումով գուցե նման են երկու երևույթները, որովհետև ինքնապահպանման բնազդն ա երկուսի հիմքում էլ, բայց առաջինի դեպքում կենտրոնացած ա կոնկրետ խմբի բարօրրության, երկրորդի դեպքում՝ կոնկրետ խմբի ոչնչացման։ Ու չգիտես ինչու մեծ մասամբ առաջինը դրսևորվում ա փոքր, ճնշված, հաճախ նաև անկախություն չունեցող ազգերի մոտ, իսկ երկրորդը՝ մեծ ու հզոր։ Առաջինը թույլ ա տալիս մարդիկ որոշեն իրենք ինչ են, իսկ երկրորդը դիմացինի փոխարեն որոշում ա ինքն ինչ ա։

[Շինարար]

Շին, եսի՞մ, ես ֆունդամենտալ տարբեր երևույթներ եմ տեսնում, ոչ թե նույն երևույթի տարբեր դրսևորումները։ Նայի, հայ ազատագրական շարժումը, իռլանդացիների շարժումները, եսինչգիտեմինչ շարժումներ, սրանք սաղ լծից ազատվելու, ինքնապահպանման, գոյության կռվի նման մի բան են։ Բայց ազգայնականությունը ոչ թե ինքնապահպանման ա տանում, այլ ուրիշի ոչնչացման։ Ինչ-որ առումով գուցե նման են երկու երևույթները, որովհետև ինքնապահպանման բնազդն ա երկուսի հիմքում էլ, բայց առաջինի դեպքում կենտրոնացած ա կոնկրետ խմբի բարօրրության, երկրորդի դեպքում՝ կոնկրետ խմբի ոչնչացման։ Ու չգիտես ինչու մեծ մասամբ առաջինը դրսևորվում ա փոքր, ճնշված, հաճախ նաև անկախություն չունեցող ազգերի մոտ, իսկ երկրորդը՝ մեծ ու հզոր։ Առաջինը թույլ ա տալիս մարդիկ որոշեն իրենք ինչ են, իսկ երկրորդը դիմացինի փոխարեն որոշում ա ինքն ինչ ա։

Բյուր, բոլոր լուրջ մասնագիտական աշխատություններում դա բնորոշվում ա որպես ազգայնականություն ու դրա մեջ ոչ մեկ որևէ բացասական երանգ չի դնում: Ուղղակի նացիոնալիզմը բազմաթիվ երանգներ ունի, որոնց մեջ կան նաև ծայրահեղ դրսևորումներ, քո ասած բացասական տարբերակներից ա օրինակ ֆաշիզմը:

[StrangeLittleGirl]

Բյուր, բոլոր լուրջ մասնագիտական աշխատություններում դա բնորոշվում ա որպես ազգայնականություն ու դրա մեջ ոչ մեկ որևէ բացասական երանգ չի դնում: Ուղղակի նացիոնալիզմը բազմաթիվ երանգներ ունի, որոնց մեջ կան նաև ծայրահեղ դրսևորումներ, քո ասած բացասական տարբերակներից ա օրինակ ֆաշիզմը:

Շին, որովհետև բոլոր լուրջ մասնագիտական գրականությունը հենց էդ մեծ պետությունների քիթը ցցած գիտնականներն են գրել, որոնք մեզ նայում են որպես ուսումնասիրության օբյեկտ ու դիտարկում որպես ազգայնականներ, ոչ թե մարդկանց մի խումբ, որն ինքնորոշվելու իրավունք ունի։ Նույն կատալոնացիների մասին իսպանացիներն են ասում ազգայնական, իռլանդացիների ու շոտլանդացիների մասին՝ անգլիացիները, չեչենների մասին՝ ռուսները։ Ու հեշտ ա մարդկանց ինքնորոշման իրավունքն ֆաշիզմի հետ ասոցացվող ազգայնական տերմինի տակ սևացնելը։

[Շինարար]

Շին, որովհետև բոլոր լուրջ մասնագիտական գրականությունը հենց էդ մեծ պետությունների քիթը ցցած գիտնականներն են գրել, որոնք մեզ նայում են որպես ուսումնասիրության օբյեկտ ու դիտարկում որպես ազգայնականներ, ոչ թե մարդկանց մի խումբ, որն ինքնորոշվելու իրավունք ունի։ Նույն կատալոնացիների մասին իսպանացիներն են ասում ազգայնական, իռլանդացիների ու շոտլանդացիների մասին՝ անգլիացիները, չեչենների մասին՝ ռուսները։ Ու հեշտ ա մարդկանց ինքնորոշման իրավունքն ֆաշիզմի հետ ասոցացվող ազգայնական տերմինի տակ սևացնելը։

Բյուր, բայց արի ու տես, որ Արևմուտքում՝ ակադեմիայում, կոնկրետ նշված կոնտեքստում ազգայնականությունը որպես բացասական երևույթ չի ընկալվում: Ասենք՝ մենակ մեր կողմերից եկած մարդիկ են շեշտում՝ ազգայնականություն դրական իմաստով, ոնց որ վերոնշյալ բելառուս ակտիվիստը, էստեղ դրա կարիքը չկա, բոլորն էլ գիտեն, որ ինչի մասին ա խոսքը ու դրանում ոչ մի բացասկաան բան չկա, քանի դա չի վերածվում անհանդուրժողականության, զենոֆոբիայի և այլն, ազգայնականությունը կարա տանի այլատյացության, ոնց որ սոցիալիզմը կարա տանի, կրոնները կարան տանեն՝ քրիոստենեությունը, հինդուիզմը, իսլամը, որոնց բոլորի վառ օրինակներ էլ գիտենք:

[Տրիբուն]

Էդ նույն պատմությունը Վրաստանում ա, ամեն տեղ ԵՄ ու ՆԱՏՕ-ի դրոշներ

Sent from my Nexus 6P using Tapatalk

Մեկ էլ Մոլդովայում ․․․

[Տրիբուն]

Ճիշտն ասած ես հայրենասիրություն բառը էդքան լավ չեմ հասկանում, մի քիչ ավելի էմոցիոնալ տերմին ա, մինչդեռ ազգայնակնությունը ընդունված պաշտոնական տերմինն ա մասնագիտական գրականության մեջ նրա, ինչին դու հայրենասիրություն ես անվանում, ասենք՝ վաղուց արդեն երբ մենք քննարկում ենք գաղութատիրական երկրների գաղութներում ազգայնականության վերելքը, իմ դեպքում՝ Եգիպտոս, Արաբական աշխարհ, որևէ բացասական հնչերանգ չենք ներդնում դրա մեջ ու խոսում ենք դրա կարևորության մասին: Անվանիր դա հայրենասիրություն:

Բայց ինչի՞ ա անսհականալի։ Էտ էն ա, որ հայրենիքդ սիրում ես։

Իսկ ազգայնականությունը, իմ համար, նացիոնալիզմի հոմանիշն ա, որը էս պահին Merriam-Webster-ը որպես առաջին բացատրություն ա սենց ա ներկայացնում։

a feeling that people have of being loyal to and proud of their country often with the belief that it is better and more important than other countries

Ես չեմ կարծում, որ քո մոտ էս երկրորդ բոլդ արած մասը սրվել ա էս վերջերս։ Կամ ո՞վ գիտի, թե բրիտանական բյուրոկրատիայի հետ բախումը ինչ անոմալիաների կարա հանգեցնի։ Իսկ էն ինչը դու ներկայացնում ես Եգիտպոսում, նախկին ԽՍՀՀՄ երկրներում, կամ ընդհանրապես նախկին գաղութներում, երևի ազգային ինքնագիտակցության վերելք ա, ոչ թե ազգայնականության։