Տրիբուն-ի խոսքերից
Վիկինգերը կոլոնիզացիայով չեն զբաղվել, իրանք ռեյդերներ են եղել։ Մի քանի կտորը, Գրենլանդիա կամ Իսլադիա, հաշիվ չի, քանի որ ընդեղ մարդ չէր ապրում։ Ու էտ իրոք ֆենոմեն ա, որ վիկինգների հետնորդները ի վերջո կառուցել են աշխարհի ամենօրինապահ ու առաջադեմ հասարակությունները։ Իսկ Եվրոպայում «արի սրա թագավորի ախպորը կանչենք, թող մեզ էլ թագավորի» շատ տարածված երևույթ ա եղել։ Էտ գալիս ա ֆեդոլական համակարգի տրադիցիներից։ Դրա համար էլ 20-րդ դարի սկզբին սաղ եվրոպայով մեկ մի քանի թագավորական տուն էր մնացել սաղ թագավորություններ գլխին - սաղ կամ Բուրբոն էին, կամ Հաբսբուրգ էին, կամ էլ դրանց որևէ ճյուղավորում, կամ մոտիկ բարեկամ։ Առաջին համաշխարհայինի սկզբին իրար ուտող երեք թագավորական տները՝ ռուսական ցարուհին, պրուսական թագավորներ ու անգլիական թագավորը, իրար քիփ բարեկամներ էին, հորոխպեր, հորքուր-մորքուրի տեղեք-աղջկեք: Շատ հեռու չգնանք, մենք էլ Արշակունի Տրդատին ենք խնդրել, որ գա մեզ թագավորի, կամ էլ փաթաթել են մեր վզին, կամ էլ որևէ այլ պատճառ։
Կարճ ասած, օրինակներդ տեղին չեն ու հետդ համաձայն չեմ - որպես կանոն ալամ աշխարհում անկախացման պրոցեսն ուղեկցվել ա ու շարունակում ա բռնությամբ։ Քրդերի էսօրվա օրինակը քեզ ղուրբան։
Հիմա դու ուզում ես սրա գաղափարական կոմղը՞ քննարկենք, քննարկենք։
Ես հենց սկզբից էլ էս թեմայի գրել էի, որ պետք սահմանել մի հատ ինչ ի նկատի ունենք ազգայնականություն ասելով, որ աջաբ սանդալ չդառնա։ Էս պահի դրությամբ, էս թեմայում հինգ քննարկողը տերմինը հասկանում են վեց ձևով։ Ազգայնականության իմ ընկալումը, առանց հանրագիտարանային տերմինակոխությանը, շատ մոտ ա Բյուրի ընկալմանը, այսինքն նեգատիվ իմաստ ունի։
Հիմա, դու մուտք ես գործում, ու ասում ես, հոպ, ազգայնականությունը էտ չի, էս ա, ու սենց ա պետք հասկանալ, ու հեչ էլ վատ բան չի, համաձայն եմ, I am with you, էլի։ Բայց, գոնե իմ իմացած աշխարհում, նույնիսկ չափավոր ու շատ իմաստավորված ազգայնականությունը արդյունքում նեգատիվ հետևանքներ ա ունեցել։ Փոքր ազգերի համար սկզբից դիտարկվում ա որպես ինքնապահպանման միջոց, արդյունքում դառնում ա հասարակությանը «մեռնեմ Նժդեհի զորությանը» ու «Արարատը մերն է» թեմաներով զոմբիացում, որ ուշադրությունը շեղեն իրական պրոբլեմներից ու կառավարեն հասարակությանը ոչխաի հետի պես։ Մեծ ազգերի դեպքում, ի վերջո հանգում ա, մենք սաղից լավն ենք ու մնացած մանր մունրները մեր հարիֆներն են, ինչ ուզենք կարանք անենք իրանց հետ։ Հնարավոր ա, որ սրան այլընտրանք չկա - այսինքն քանի կան ազգային տարբերություննները, քանի մարդիկ իրանց ինքնությունը կապում են ազգային պատկանելության հետ, պետք ա համակարպվել, որ ազգայնականությունը կարա նաև բացասական դրսևորումներ ունենա ու պետք ուղղակի կարողանալ կառավարել դրանք։ Ասենք նենց, ոնց դու ես ասում - «եթե մեկը տեղից վեր ա կենում ու իր անունը դնում «Դանիացիների կուսակցություն» ու իրեն բնութագրում որպես էթնոպլուրալիստ նացիոնալիզմի գաղափարակիր, բայց քարոզում էթնիկ սուփրեմասի, ապա պիտի սրան ֆռաս ու ասես՝ տո դու ինչ նացիոնալիստ, դու նացիստ ես, անտիպլուրալիստ ու շարքային գ(յ)ոթ»։
Մեջբերել
Էջանիշներ