Մեջբերում Շինարար-ի խոսքերից Նայել գրառումը
Բյուր, բայց արի ու տես, որ Արևմուտքում՝ ակադեմիայում, կոնկրետ նշված կոնտեքստում ազգայնականությունը որպես բացասական երևույթ չի ընկալվում: Ասենք՝ մենակ մեր կողմերից եկած մարդիկ են շեշտում՝ ազգայնականություն դրական իմաստով, ոնց որ վերոնշյալ բելառուս ակտիվիստը, էստեղ դրա կարիքը չկա, բոլորն էլ գիտեն, որ ինչի մասին ա խոսքը ու դրանում ոչ մի բացասկաան բան չկա, քանի դա չի վերածվում անհանդուրժողականության, զենոֆոբիայի և այլն, ազգայնականությունը կարա տանի այլատյացության, ոնց որ սոցիալիզմը կարա տանի, կրոնները կարան տանեն՝ քրիոստենեությունը, հինդուիզմը, իսլամը, որոնց բոլորի վառ օրինակներ էլ գիտենք:
Ապեր, աչքիս տերմինների խնդիր ա։ Անգլերենում National-ը կարա լինի համ ազգայինը, համ ազգայնականը, համ էլ պետականը։ Դրա համար էլ nationalism-ը կարա հանգիստ շատ նորմալ բաների վերաբերվի։ Մինչդեռ հենց հայերեն ասում ես ազգայնականություն, կամ ռուսերեն национализм, մի անգամից ասոցացնում ենք բացասականի հետ։ Տարբերությունը ռուսերենում ա լավ զգացվում, национализм ու нацизм, որը ծայրահեղ նացիոնալիզմի կամ ֆաշիզմի հոմանիշն ա: Անգլերենում որ ասենք ասում են national anthem, հայերենում պետական կամ ազգային օրհնեգն ա։ Այսինքն, եթե դու էտ ակադեմիական գրականությունը անգլերեն ես կարդում, ուրեմն պիտի ոչ մի բացասական բան էլ չկարդաս։

Կներես սենց լեզվաբականան դասախոսության համար, բայց աչքիս դրանից ա մեջդ խառնվել։