Իմ առաջինը հենց Ստելս էդ, էն էլ երկաթից։ Բայց двухподвес, շատ փափուկ էր։
Տղուս էլ ենք Stels վերցրել։ Իրա գնի համար լրիվ նորմալ ա։
Իմ առաջինը հենց Ստելս էդ, էն էլ երկաթից։ Բայց двухподвес, շատ փափուկ էր։
Տղուս էլ ենք Stels վերցրել։ Իրա գնի համար լրիվ նորմալ ա։
artak.amDe gustibus et coloribus non est disputandum.
Իսկ ինչու ոչ, ախր նենց հավեսով հետաքրիր ու ինֆորմատիվ եք խոսում։ Համ էլ նենց չի որ ընտրելուց չեմ առաջնորդվել ստեղի խորհուրդներով։ Օրինակ, դու ասեցիր որ 30կմ կաշով էլ կքշես, բռնենք ասենք խելքիս տեղ եմ արելՎիշապ-ի խոսքերից
Լավ, քանի որ վրես վիճակ չկա, կարճ կապեմ։
Ընտրեցի իրան, հիմնավորապես այն պատճառով, որ հետո իրան վաճառելու մտադրություն չունեմ, սենց հարմար բանը միշտ պետք ա գալու, իսկ հիմիկվաս նպատակներին ինքը լրիվ համապատասխանում ա։
Ոնց նշեցի վերևում թեթև ա ու շատ արագ ծալվում-հավաքվում ա, լիֆտով հանել իջացնելու խնդիր չկա, նույնիսկ չհավաքած վիճակում։ Սվառկեն տեղ-տեղ անճոռնի ա արված, բայց ներկի տակ չի զգացվում շատ։ Նստատեղը շատ հարմար ա։
Հիմա բուն պրոցեսսը։ Ուրեմն առաջին հերթին իրար բարևեցինք գործածությունից դուրս գտնվող ասֆալտի վրա, միանգամից զգացվեց որ դա իրա տեղն ա։ Բայց ինձ ուրիշ բան էր հետաքրքրում, նենց որ քշեցի անտառ։ Ստեղ կանխատեսումներս իրականացան՝ տրորած ճամփեքով կարելի ա քշել, բայց չես կարա երազկոտ հայացքներ ձգես շուրջդ, պետք ա դեմդ նայես։ Ահագին կոնցենտրացիա պահանջող բան ա, բայց ստեղ մի պլյուս կա՝ կառավարումը։ Ինքը էնքան լավն ա, էնքան ներդաշնակ, որ ինձ մեկ մեկ թվում էր, թե ասեղ դեմ տան ծակով կանցնենք։ Բայց ճամփից դուրս հաստատ պետք չի գալ, ակերը բարակ են, ու խրվում են հողերի մեջ։
Մի երկու ժամ քշեցի, եկա տուն։ Նստա մի քիչ, զգացի, որ իմ տեղում չեմ, նորից իջա։ Անձրև էր։ Տոռմուզները փորձարկեցի, խնդիրներ չկան։ Մի ժամի չափ էլ քշեցի, հասկացա որ նախնական տպավորությունս ճիշտ էր, դիրքս էս հեծոյի վրա անընդհատ ակտիվ պետք ա լինի, եթե հարթ տեղերով չեմ քշում, ինչը ահագին սրտովս ա։
Մկանների ու նյարդերի հետ կապված էլ․․․ ալյա Ռոկի Բալբոա թրեյնինգներից քառագլուխներս նենց ֆորմի մեջ են, որ կարամ ժամերով յոթի վրա պեդալ անեմ, ու հետո որտքերս չբռնվեն։ Խոսքի հաջորդ օրն էլ գործից գամ ու գիշերով իջնեմ էլի քշելու։ Ոնց հասկացա անտառից դուրս հիմանականում յոթի վրա էլ քշելու եմ։ Իսկ նյարդերս կարծես հանած ա, բայց ամեն ինչ դեռ առջևում ա
Էսքանը առայժմ, եթե հարցեր լինեն էլի կգամ, կրկին շնորհակալ եմ
SWTS
Լավ էլ ընտրություն ես արել՝ ծալովի ալյումին, Shimano Tourney, V-տոռմուզներ, պարզ ու հեշտ խնամվող կոմպլեկտ, Вike Friday-ից 5-6 անգամ էժան։ Մեկումեջ ծալվող մասերն ու տրանսմիսիան պիտի մաքրես յուղես, հազարից մեկ տոռմուզներն ու շիմանոն նաստրոյկա անես ու էդ ա։ Եթե մի երկու ամսից պոդշիպնիկները չղռղռացին, ուրեմն մալադեց ռուսներ ։Ճ Բարով մաշես, անփորձանք։
Իրական նկարներ դիր ու strava.com-ում գրանցվի ու բարի գալուստ կլուբ։
Si vis pacem, para bellum
Հենց է՞դ գույնի ա․ սիրունն աԻսկ ինչու ոչ, ախր նենց հավեսով հետաքրիր ու ինֆորմատիվ եք խոսում։ Համ էլ նենց չի որ ընտրելուց չեմ առաջնորդվել ստեղի խորհուրդներով։ Օրինակ, դու ասեցիր որ 30կմ կաշով էլ կքշես, բռնենք ասենք խելքիս տեղ եմ արել
Լավ, քանի որ վրես վիճակ չկա, կարճ կապեմ։
Ընտրեցի իրան, հիմնավորապես այն պատճառով, որ հետո իրան վաճառելու մտադրություն չունեմ, սենց հարմար բանը միշտ պետք ա գալու, իսկ հիմիկվաս նպատակներին ինքը լրիվ համապատասխանում ա։
Ոնց նշեցի վերևում թեթև ա ու շատ արագ ծալվում-հավաքվում ա, լիֆտով հանել իջացնելու խնդիր չկա, նույնիսկ չհավաքած վիճակում։ Սվառկեն տեղ-տեղ անճոռնի ա արված, բայց ներկի տակ չի զգացվում շատ։ Նստատեղը շատ հարմար ա։
Հիմա բուն պրոցեսսը։ Ուրեմն առաջին հերթին իրար բարևեցինք գործածությունից դուրս գտնվող ասֆալտի վրա, միանգամից զգացվեց որ դա իրա տեղն ա։ Բայց ինձ ուրիշ բան էր հետաքրքրում, նենց որ քշեցի անտառ։ Ստեղ կանխատեսումներս իրականացան՝ տրորած ճամփեքով կարելի ա քշել, բայց չես կարա երազկոտ հայացքներ ձգես շուրջդ, պետք ա դեմդ նայես։ Ահագին կոնցենտրացիա պահանջող բան ա, բայց ստեղ մի պլյուս կա՝ կառավարումը։ Ինքը էնքան լավն ա, էնքան ներդաշնակ, որ ինձ մեկ մեկ թվում էր, թե ասեղ դեմ տան ծակով կանցնենք։ Բայց ճամփից դուրս հաստատ պետք չի գալ, ակերը բարակ են, ու խրվում են հողերի մեջ։
Մի երկու ժամ քշեցի, եկա տուն։ Նստա մի քիչ, զգացի, որ իմ տեղում չեմ, նորից իջա։ Անձրև էր։ Տոռմուզները փորձարկեցի, խնդիրներ չկան։ Մի ժամի չափ էլ քշեցի, հասկացա որ նախնական տպավորությունս ճիշտ էր, դիրքս էս հեծոյի վրա անընդհատ ակտիվ պետք ա լինի, եթե հարթ տեղերով չեմ քշում, ինչը ահագին սրտովս ա։
Մկանների ու նյարդերի հետ կապված էլ․․․ ալյա Ռոկի Բալբոա թրեյնինգներից քառագլուխներս նենց ֆորմի մեջ են, որ կարամ ժամերով յոթի վրա պեդալ անեմ, ու հետո որտքերս չբռնվեն։ Խոսքի հաջորդ օրն էլ գործից գամ ու գիշերով իջնեմ էլի քշելու։ Ոնց հասկացա անտառից դուրս հիմանականում յոթի վրա էլ քշելու եմ։ Իսկ նյարդերս կարծես հանած ա, բայց ամեն ինչ դեռ առջևում ա
Էսքանը առայժմ, եթե հարցեր լինեն էլի կգամ, կրկին շնորհակալ եմբարով մաշես՝ լավերը մաշես
քաղաքա-բնակարանային պայմաններում սրանից ավելի պրակտիկ բան իսկապես դժվար գտնես։ Համ էլ տրանսպորտի մեջ ա հեշտ տանել՝ քշում ես մետրո, կամ ելկտրիչկայի կանգառ, ծալում հետդ բերում ես ներս, տեղ հասնում հետ բացում ու կյնաքից հաճույք ստանում։
Հուսով եմ միշտ սաղավարտով ես քշում, իսկ մթով՝ լույսերով։ Ավելի կոմֆորտով քշելու համար շորտերի մասին արդեն ասել եմ, բայց հատուկ հեծանվային ձեռնոցներն (փափուկ փադերով) էլ կարող են ահագին քշելու հաճույքի որակը բարձրացնել։ Դե ակնոցներն էլ արդեն ըստ ճաշակի ու կարիքի։ Ու հա, ոնց Վիշապն ասեց՝ բարի գալուստ կլուբ․․․ նկար-մկար մեկ-մեկ գցի հեծանվային արշավներիցդ։
Ապրես։ Չէ, էդ գույնի չի, սևն ա (հիմա ինչ անենք, որ ինձ էլ էդ մաչո գույնն ա դուր գալիսՀենց է՞դ գույնի ա․ սիրունն ա
Հուսով եմ միշտ սաղավարտով ես քշում, իսկ մթով՝ լույսերով։ Ավելի կոմֆորտով քշելու համար շորտերի մասին արդեն ասել եմ, բայց հատուկ հեծանվային ձեռնոցներն (փափուկ փադերով) էլ կարող են ահագին քշելու հաճույքի որակը բարձրացնել։ Դե ակնոցներն էլ արդեն ըստ ճաշակի ու կարիքի։ Ու հա, ոնց Վիշապն ասեց՝ բարի գալուստ կլուբ․․․ նկար-մկար մեկ-մեկ գցի հեծանվային արշավներիցդ։)։ Իսկ էդ գույնը մարմնիս վրա արդեն ունեմ, ինքը պետք ա միակը լինի։
Սաղավարտ դեռ չեմ առել, սպասում եմ խանութները բացվեն, համ էլ մտածում եմ կարո՞ղ ա սաղավարտ առնեմ ու արխային ընկնեմ, ձեռքերս չլվանամ էլ։
Էսօր հասկացա, որ իմ ունեցած շորտերը շատ կարճ են, բայց առանձնակի խնդիր չտեսա դրանում, ակնոցներս էլ դե սթիմպանկ ոճի մեջ՝ անպակաս, տենց գնացի քշելու։ Ինչ խոսք ունեմ ես էդ ունայնությունից, որ պետք ա արտաքինը ներքին ինքնաընկալման հետ համահունչ լինի։
Իսկ ինչ վերաբերվում ա նկար-մկար գցելուն, ախր դուք ավալվա կլուբի անամներդ իրար հերթ չեք տալիս, մի բան էլ ինձ եք քաջալերում
Արշավի սաղ հաճույքն ու անմոռանալի պահերը շարժման մեջ են, երբ որ նկարում ես, մի տեսակ ոնց որ սպանես էդ պահը։ Չես կարա նկարես ավտոբուսի շոֆերներին, որ քեզ լայն ժպտում են ու դու արդեն իրանց սաղին դեմքով գիտես, չես կարա նկարես կադետներին, որ ցանկապատի հետևից փափսալով ու ծիծաղելով քայլերն արագացնում են, մինչ այդ տխուր տրտում ու գլխիկոր․․․ չես կարա նկարես երկու պապիկներին, որ սաղ նեղ ճամփեն զբաղեցրած գնում են, ու քո զանգը լսելու իրանց ունակությունը մոտավորապես էնքան ա, ինչքան քեզ գետնից բարձրացնելու ցանկությունը էս կորոնաօրով, ու կարողությունը՝ կարճատև ներքին պայքարից հետո
Չես կարա նկարես սինթվեյվի հզորությունը, որի տակ սովորական աղբ թափելն ա էպիկ, իսկ մաքսիմալի վրա քշելը լրիվ տիեզերական ա դառնում։ Կամ որ ականջակալներդ հանում ես, որ լսես սպուսկի վրա քամու ոռնոցը։
Կարաս մի հատ լճակի մոտ կանգնես նկարես բադերին, իրենց համար սարքած տնակում ու մարդկանց, որ ճեմում են էդ տեսարանի շուրջը․․․ բայց դա արդեն լրիվ ուրիշ բան ա։
SWTS
boooooooom (30.05.2020), Skeptic (28.05.2020)
Լիզ հեծանիվ քշելու նկարները դրամատուրգիայի հետ կապ չունեն, չնայած կարող ես զարգացնել ու տաղանդդ օգտագործելԱպրես։ Չէ, էդ գույնի չի, սևն ա (հիմա ինչ անենք, որ ինձ էլ էդ մաչո գույնն ա դուր գալիս
Սաղավարտ դեռ չեմ առել, սպասում եմ խանութները բացվեն, համ էլ մտածում եմ կարո՞ղ ա սաղավարտ առնեմ ու արխային ընկնեմ, ձեռքերս չլվանամ էլ։
Էսօր հասկացա, որ իմ ունեցած շորտերը շատ կարճ են, բայց առանձնակի խնդիր չտեսա դրանում, ակնոցներս էլ դե սթիմպանկ ոճի մեջ՝ անպակաս, տենց գնացի քշելու։ Ինչ խոսք ունեմ ես էդ ունայնությունից, որ պետք ա արտաքինը ներքին ինքնաընկալման հետ համահունչ լինի։
Իսկ ինչ վերաբերվում ա նկար-մկար գցելուն, ախր դուք ավալվա կլուբի անամներդ իրար հերթ չեք տալիս, մի բան էլ ինձ եք քաջալերում
Արշավի սաղ հաճույքն ու անմոռանալի պահերը շարժման մեջ են, երբ որ նկարում ես, մի տեսակ ոնց որ սպանես էդ պահը։ Չես կարա նկարես ավտոբուսի շոֆերներին, որ քեզ լայն ժպտում են ու դու արդեն իրանց սաղին դեմքով գիտես, չես կարա նկարես կադետներին, որ ցանկապատի հետևից փափսալով ու ծիծաղելով քայլերն արագացնում են, մինչ այդ տխուր տրտում ու գլխիկոր․․․ չես կարա նկարես երկու պապիկներին, որ սաղ նեղ ճամփեն զբաղեցրած գնում են, ու քո զանգը լսելու իրանց ունակությունը մոտավորապես էնքան ա, ինչքան քեզ գետնից բարձրացնելու ցանկությունը էս կորոնաօրով, ու կարողությունը՝ կարճատև ներքին պայքարից հետո
Չես կարա նկարես սինթվեյվի հզորությունը, որի տակ սովորական աղբ թափելն ա էպիկ, իսկ մաքսիմալի վրա քշելը լրիվ տիեզերական ա դառնում։ Կամ որ ականջակալներդ հանում ես, որ լսես սպուսկի վրա քամու ոռնոցը։
Կարաս մի հատ լճակի մոտ կանգնես նկարես բադերին, իրենց համար սարքած տնակում ու մարդկանց, որ ճեմում են էդ տեսարանի շուրջը․․․ բայց դա արդեն լրիվ ուրիշ բան ա։
Ընդամենը դադարների կամ կանգնած տեսարաններով զմայլվելու ժամանակ կարելի է չխկացնել, առանց շատ զեղումների, թե չէ էմոցիոնալ վերելքի պահին մարդ կարող է սխալվել, իսկ հեծանվի վրա սխալվելը օ՜յ նենց ցավոտ ա մեկ մեկ․․․
Եթե տվյալ պահի ամենահետաքիքիր տեսարանը դեմքդ ա, դա էլ ա խրախուսելի։ Ստրավան էդ ամենինչը հեշտացնում է, ու հաճախ բառերի ու նկարագության կարիք չես ունենում, հետագիծդ ու մի երկու նկար ահագին խոսուն են։
Ասենք սենց․
••Սեղմել՝ ցույց տալու համար
Հ․Գ․ Բայց ոնց ամերկացիներն են ասում՝ safety first, էնպես որ կասկա առ, քշելուց միշտ ուշադիր ու օյաղ եղիր, նկարներն ու մնացած ֆիքստուլություններն էլ ըստ հարմարության։ Ու մի բան մտքիդ մեջ միշտ ունեցիր, հեծանվորդները բաժանվում են երկու խմբի՝ նրանք, որ արդեն լոշվել են, և նրանք, որ դեռ չեն լոշվել ։Ճ
Վերջին խմբագրող՝ Վիշապ: 27.05.2020, 22:38:
Si vis pacem, para bellum
Ինչ լավն ա հեծոդԼիզ հեծանիվ քշելու նկարները դրամատուրգիայի հետ կապ չունեն, չնայած կարող ես զարգացնել ու տաղանդդ օգտագործել
Ընդամենը դադարների կամ կանգնած տեսարաններով զմայլվելու ժամանակ կարելի է չխկացնել, առանց շատ զեղումների, թե չէ էմոցիոնալ վերելքի պահին մարդ կարող է սխալվել, իսկ հեծանվի վրա սխալվելը օ՜յ նենց ցավոտ ա մեկ մեկ․․․
Եթե տվյալ պահի ամենահետաքիքիր տեսարանը դեմքդ ա, դա էլ ա խրախուսելի։ Ստրավան էդ ամենինչը հեշտացնում է, ու հաճախ բառերի ու նկարագության կարիք չես ունենում, հետագիծդ ու մի երկու նկար ահագին խոսուն են։
Ասենք սենց․
••Սեղմել՝ ցույց տալու համար
Հ․Գ․ Բայց ոնց ամերկացիներն են ասում՝ safety first, էնպես որ կասկա առ, քշելուց միշտ ուշադիր ու օյաղ եղիր, նկարներն ու մնացած ֆիքստուլություններն էլ ըստ հարմարության։ Ու մի բան մտքիդ մեջ միշտ ունեցիր, հեծանվորդները բաժանվում են երկու խմբի՝ նրանք, որ արդեն լոշվել են, և նրանք, որ դեռ չեն լոշվել ։Ճ
Նկարն էլ ա լավը, բայց մեջը պատմություն չկա, եթե խոսում էլ ա, բավական սակավախոս ա։ Օրինակ չես կարա ասես էս ի՞նչ տեղ ա, արդեն քշվել նոր ա կանգնե՞լ, թե պատրաստվել ա, որ քշվի։ Ո՞նց ա քշվում, մենա՞կ էիր․․․ լիքը հարցերի տեղ ա թողնում։ Մյուս կողմից էլ, կարաս ենթադրես, էդ պատմությունը։
Հիմա դու ո՞ր խմբի մեջ ես։ Լոշվածներն էլ են տարբեր լինում՝ նրանք ովքեր նստում հեծոն ու քշում են դալշը, ու նրանք ովքեր հեծոյից իջնում ու հետ են դառնում։
SWTS
Ասում ա, հեծանվորդ դառնում են կնքվելով։ Կնքվելը էդ ոսկոր ջարդելն ա։
Varzor (28.05.2020)
Մերսի, բայց սա սկսնակ մակարդակի չմո հեծո ա, ես հիմնականում իմ մյուսն եմ քշում։ Իսկ այ տեղն ու քշվելու սկիզբը, վերջն ու ինչպեսը Strava-ում։Ինչ լավն ա հեծոդ
Նկարն էլ ա լավը, բայց մեջը պատմություն չկա, եթե խոսում էլ ա, բավական սակավախոս ա։ Օրինակ չես կարա ասես էս ի՞նչ տեղ ա, արդեն քշվել նոր ա կանգնե՞լ, թե պատրաստվել ա, որ քշվի։ Ո՞նց ա քշվում, մենա՞կ էիր․․․ լիքը հարցերի տեղ ա թողնում։ Մյուս կողմից էլ, կարաս ենթադրես, էդ պատմությունը։
Հիմա դու ո՞ր խմբի մեջ ես։ Լոշվածներն էլ են տարբեր լինում՝ նրանք ովքեր նստում հեծոն ու քշում են դալշը, ու նրանք ովքեր հեծոյից իջնում ու հետ են դառնում։
Ես բազմակի լոշվածների մեջ եմ։ Մեր մոտ հեծոյից իջնել հետ դառնալ չկա, ասենք մի 20-30 մղոն հեծանիվ բրդելով տուն չես հասնի։
Si vis pacem, para bellum
Ուսս երեք անգամ փորձել եմ ջարդել, չի ստացվել։ Վերջին ընկնելուց կասկես ջարդվեց, գնացի խանութ նորը առնելու, ուրեմն երկու հատ գլխովս եղավ՝ նույն ֆիրմայի ու համարյա նույն տեսքը, մեկը 100 մանեթ, մյուսը՝ 200։ Էս խանութի աշխատողին խնդրեցի մոտենալ, հարցնում եմ, էս յանի ինչի՞ ա մեկը մյուսից երկու անգամ թանկ, ասում ա՝ թանկը հատուկ ամորտիզացիոն սիստեմ ունի, որ ընկնելուց վիզդ ոլորել ջարդելուց պաշտպանում ա։ Կատակով հարցրի, իմ ընկնելուց ուսս ա հիմնական տուժողը, ուսս կարա՞ պաշտպանի, մեկ էլ էս խեղճ տղեն լրջացավ, հանեց հեռախոսով իր ուսի ռենտգենն ա ցույց տալիս՝ մի երեք չորս տեղով երկաթից շտիֆտ են դրել, հետո ուսի կարերն ա ցույց տալիս, ասում ա՝ մի տարի առաջ եմ ընկել, էրեկ առաջին անգամ մի քիչ քշեցի․․․ Տենց․․․ մի քիչ տխրեցի, 200 մանեթնոցն առա դուրս եկա։ Բայց ընենց հարմար հելմետ ա, հեչ չեմ փոշմանել։Ասում ա, հեծանվորդ դառնում են կնքվելով։ Կնքվելը էդ ոսկոր ջարդելն ա։
Si vis pacem, para bellum
Հա, լավ, երեխուն մի վախացրեք, ամեն ինչ էդքան վատ չի
ես էսքան տարիների ընթացքում չորս անգամ եմ լոշվել․ առաջինը դպրոցական ժամանակ, որ առաջին անգամ քեռուս տղու ձեռի տոռմուզով հեծոն էր ձեռս ընկել ու չգիտեի ոնց տոռմուզ տայի, դեմս էլ մի 20 մետրանոց փոս էր, ստիպված ինձ կողքի քցեցի
Ընդ որում, ես տենց առանձնապես ճարպիկ քշող չեմ, ուղղակի մի քանի պարզ կանոնի եմ հետևում․
* Արագությունդ համապատասխանացրու ասֆալտի որակին ու միշտ նենց արագությամբ քշի, որ վստահ լինես, որ հավասարակշռությունդ պահելու ես ու տեսադաշտում ինչ–որ փոս կամ այլ խոչընդոտ հանդիպելու դեպքում հասցնելու ես տորմուզ տաս կամ շրջանցես։
* Քաղաքում քշելուց միշտ պատկերացրու, որ շուրջդ եղած ցանկացած վարորդ, հեծանվորդ կամ հետիոտն պետենցյալ կարա հանկարծակի որևէ հիմար բան անի․ մեքենան կտրուկ շրջադարձ անի կամ քշի վրեդ, դիմացիդ հեծանվորդը կտրուկ կանգնի կամ դեմդ փակի, հանկարծակի ծառերի տակից հետիոտն թռնի ճամփին և այլն։ Արագությունդ ու զգոնությունդ էնքան պիտի լինի, որ հասցնես արգելակել։
* Լոշվելու ամենատարածված ու վտանգավոր սիտուացիաներից մեկը էն ա, երբ փողոցով քշում ես առաջին գծով ու մեկ էլ եզրին կայանած մեքենայի վարորդը կտրուկ դուռը լայն բացում ա ու դու մտնում ես դռան մեջ։ Կամ դռնից խուսափելով կտրուկ ձախ ես անում ու ընկնում ես սրընթաց անցնող Կամազի տակ։ Սրանից խուսափելու համար միշտ նայում եմ կայանած մեքենաներից ներս՝ համոզվելու համար, որ մեջը մարդ չկա։ Եթե չկա, կողքով հանգիստ քշում եմ, եթե կա, կամ արագության տակ չեմ հասցնի նայել, ապա մի մետր հեռավորություն եմ պահում, բայց դա անում եմ աստիճանաբար, որ հետևիցս ձախից ընթացող մեքենաներն ու հեծանվորդներին հանկարծակիի չբերեմ կտրուկ ձախ անելով։
* Հեծանիվը միշտ երկու ձեռքով եմ բռնում․ ընթացքի մեջ հեռախոս չեմ ստուգում, ջուր չեմ խմում, շնորոկս չեմ դզում և այլն։
Մնացածը զուտ հեծանիվին տիրապետելու հմտություններ են, որ ընթացքում պիտի սովորես։
Վերջին խմբագրող՝ Արշակ: 28.05.2020, 10:57:
Добро победило зло, поставило его на колени и зверски убило
Զաթի երթևեկության մեջ ամենաիսկական պատուհասները էդ ղեկը լրիվ բաց թողած հեծանվորդներն են:
Կարա նաև մի 10-20կմ/ժ արագության տակ մեկ էլ սկսի 2 ձեռքով թութուն փաթաթել խոսքի՝ էն որ համ էլ հայացքդ պիտի թութունի վրա պահես...
Տիեզերքում բանականության առկայության ամենավառ ապացույցն այն է, որ ոչ-ոք չի ցանկանում մեզ հետ կապի մեջ մտնել..
վայ քո տունը շինվի... Լիզ ջան, մանրապատումներն ու մնացած անկապ օրագրերը կողքի բաժնում են, ստեղ պեդալ-մեդալ ենք պտտում, սկոռուստների քանակներով ենք չափվում ու մի երկու սին նկար-մկար ենք կիսում մեր քաջագործություններից, ասենք սենց՝ կիրակնօրյա արշավանքիցս․Ապրես։ Չէ, էդ գույնի չի, սևն ա (հիմա ինչ անենք, որ ինձ էլ էդ մաչո գույնն ա դուր գալիս
Սաղավարտ դեռ չեմ առել, սպասում եմ խանութները բացվեն, համ էլ մտածում եմ կարո՞ղ ա սաղավարտ առնեմ ու արխային ընկնեմ, ձեռքերս չլվանամ էլ։
Էսօր հասկացա, որ իմ ունեցած շորտերը շատ կարճ են, բայց առանձնակի խնդիր չտեսա դրանում, ակնոցներս էլ դե սթիմպանկ ոճի մեջ՝ անպակաս, տենց գնացի քշելու։ Ինչ խոսք ունեմ ես էդ ունայնությունից, որ պետք ա արտաքինը ներքին ինքնաընկալման հետ համահունչ լինի։
Իսկ ինչ վերաբերվում ա նկար-մկար գցելուն, ախր դուք ավալվա կլուբի անամներդ իրար հերթ չեք տալիս, մի բան էլ ինձ եք քաջալերում
Արշավի սաղ հաճույքն ու անմոռանալի պահերը շարժման մեջ են, երբ որ նկարում ես, մի տեսակ ոնց որ սպանես էդ պահը։ Չես կարա նկարես ավտոբուսի շոֆերներին, որ քեզ լայն ժպտում են ու դու արդեն իրանց սաղին դեմքով գիտես, չես կարա նկարես կադետներին, որ ցանկապատի հետևից փափսալով ու ծիծաղելով քայլերն արագացնում են, մինչ այդ տխուր տրտում ու գլխիկոր․․․ չես կարա նկարես երկու պապիկներին, որ սաղ նեղ ճամփեն զբաղեցրած գնում են, ու քո զանգը լսելու իրանց ունակությունը մոտավորապես էնքան ա, ինչքան քեզ գետնից բարձրացնելու ցանկությունը էս կորոնաօրով, ու կարողությունը՝ կարճատև ներքին պայքարից հետո
Չես կարա նկարես սինթվեյվի հզորությունը, որի տակ սովորական աղբ թափելն ա էպիկ, իսկ մաքսիմալի վրա քշելը լրիվ տիեզերական ա դառնում։ Կամ որ ականջակալներդ հանում ես, որ լսես սպուսկի վրա քամու ոռնոցը։
Կարաս մի հատ լճակի մոտ կանգնես նկարես բադերին, իրենց համար սարքած տնակում ու մարդկանց, որ ճեմում են էդ տեսարանի շուրջը․․․ բայց դա արդեն լրիվ ուրիշ բան ա։
••Սեղմել՝ ցույց տալու համար
իսկ դու էկել հուզախառն հեծանվա-քշային էռոտիկա ես գրում․․․ մարդ ամաչում էլ ա էս թեմայում սրանից հետո գրի․․․
Հ․Գ․
մի հատ անեկդոտ կա, ասում ա․ ― էն թասի նման սաղավարտները ինչու են հարլի մոտո քշողները հագնում։ ― որ ավարիայից հետո ուղեղները հեշտ մի ամանի մեջ հավաքված լինեն․․․ հիմա թե ուզում ես ուղեղդ մի թասի մեջ հավաքված լինի, բալըմ, սաղավարտ հագի՜, ունես-չունես, մի գլուխ ու ուղեղ ունես․․․ հեծանվային շորտերն էլ փադդինգ են ունենում (այսպես կոչված՝ chamois՝ հնում օգտագործվող զամշի անունից), որ մարդու փափուկ մասերը չփեդանան, նենց որ քո կարճ ու երկար շորտերը դրանց փոխնորդ չեն
boooooooom (30.05.2020), LisBeth (28.05.2020), Վիշապ (28.05.2020)
հա, էդ սաղավարտները MIPS են կոչվում․ մի հատ հաստ foam shell-ի փոխարեն երկու ավելի բարակ շերտեր են, որոնց արանքում սղլիկ շատ բարակ շերտ ա, որ անկման ժամանակ անկյունային մոմենտը կասեցնի՝ մի շերտը մյուսի նկատմամբ շարժվելով մոտ մի 10-12 մմ։ Սրա նման տեխնոլոգիաներ մոտոների սաղավարտներում առանձին ընկերություններ մի 10 տարու չափ օգտագործում էին, բայց հեծանվային սաղավարտների վերջին մի 2 տարում են սկսել մասսայական անցնել, ինչը սաղավարտների գինը համարյա կրկնակի թանկացնում ա։ Բայց ավելի լայն մասսայականությամբ պիտի որ գները մի քիչ էժանացնի։ Մեկը ես ճիշտն ասած սրա շատ մեծ առավելությունը չեմ հասկանում, որտև իսկապես հարվածների մեծ մասը ուսի վրա են գալիս, որից հետո գլուխը տափակ ա գետնով տրվում, դե իսկ լավ սաղավարտների վրայի շերտը սենց թե նենց սղլիկ են սարքում, որ հարվածը սղալով ընդունի։
Դե ու ցանկացած հարվածից հետո սաղավարտը դեն գցել ա պետք, որտև տափակած պենոպլաստն ու միկրոճաքերը մյուս հարվածից կարող ա չփրկեն։ Ես իմ հեծանվային կյանքի ընթացքում մի հատ առանց արտաքին արատների սաղավարտ եմ դեն գցել (փոքր շառավղով շրջադարձի տեղը ասֆալտի վրա հավաքված ավազը ակներիս տակից փախավ), մի անգամ էլ տեսանելի ճաքով (խաչմերուկ արագ անցնելուց փողոցի փոսից չհասցրեցի խուսափեմ՝ օդում սալտո տալով սաղավարտով բորդյուրին իջա)։ Երկու դեպքում էլ քշելով հեռացա վայրից, մենակ չանգռվածքներով։ Թե սաղավարտ չլիներ, երկու դեպքում էլ նվազագույնը ուղեղի ցնցում էր սպասվում։ Հա, երկու անգամ էլ door են արել՝ աջից կայանված դուռը անցնելիս վրես են բացել։ Ես էլ եմ Արշակի նման միշտ ուշադիր կայանված մեքենաների նկատմամբ, բայց մի դեպքում մեքենայի մեջ վարորդը չէր երևում (կասկածում եմ որ կռացած գցած բան էր վերցնում, հետո ռեսկի դուռը բացեց), մյուս դեպքում էլ ահռելի շինարարական բեռնատար մեքենա էր, որ կաբինը հետևից գալուց չէր երևում․ անտերը նենց թափով վրես դուռը բացեց, որ թռա մեքենաների հոսքի մեջ՝ բախտս բերեց էդ գծով եկող մեքենան հասցրեց արգելակել․․․ ու սենց պատահարներից խուսափելը էլ ավելի դժվար ա պեդալներին կպած clipless կոշիկներով։
Մի խոսքով քաղաքային պայմաններում առանց սաղավարտ քշողը կամիկաձե ա
Ես հեծանիվ եմ գնել և օրական 10-12 կմ քշում եմ...: Լողավազանը փակվեց, ի՞նչ անեմ: Շնորհավորեք ինձ
Համեցեք իմ ֆորում
Միայն արժանապատվություն ունեցողը կարող է գնահատել դա և իր, և ուրիշների մոտ:
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ