Դու Սահարա անապատում ե՞ս քշում, որ 15 րոպեն մեկ ջուր խմելու կարիք ա լինում։
Երկար ճամփա գնալուց, հատկապես որ շատվորով եք լինում, ոնց էլ չլինի ավելի հաճախ ա թեկուզ մի պահ կանգնելու առիթ լինում, քան ջուր խմելու կարիք եմ ունենում։
Դե հա, էդ անում եմ․ մի քանի վայրկյանով ըստ անհրաժեշտության ուղղություն ցույց տալու համար ձեռը բարձրացնելը խնդիր չի․ ուշադրությունդ չի շեղվում․ բայց ասենք ջուր խմել, հեռախոսի վրա ինչ–որ բան բզբզել և այլն, լիքը մարդ իմ աչքի առաջ տենց բաներ անելու պատճառով ա գյաբռլամիշ եղել։
Ընդհանրապես տարբեր մարդիկ հեծանիվ քշելու տարբեր հմտություններ ունեն ու մեկի համար կարող ա հեծոյի վրա մի ձեռով ղեկ պահել, մյուսով հեռախոսով զանգելը ավելի հեշտ լինի, քան մյուսի համար, բայց նույնիսկ փորձառու հեծո քշողները հաճախ հենց սենց բաների պատճառով են գյաբռ լինում։ 100 անգամ հաջողությամբ անում են, 101–րդ անգամ հավեսով ցբխվում։
Ընդհանրապես հեծանիվից ընկնելու ու ջարդուփշուր լինելու դեպքերի ճնշող մեծամասնությունը լինում ա հենց տվյալ հեծանվորդի կողմից սխալի, անվտանգության կանոն չպահելու արդյունքում։ Հիմա կարաս համարես, որ ձեռ ու ոտ ջարդելը հեծո քշելու պարտադիր մաս ա ու տենց մեկ ու մեջ ջարդելով ապրես, կամ կարաս «ստրախովկի համար» միշտ մի քիչ ավելի զգույշ քշես ու առանց մեկումեջ ջարդուփշուր լինելու հեծոդ քշես
Արշակ-ի խոսքերից
Դու Սահարա անապատում ե՞ս քշում, որ 15 րոպեն մեկ ջուր խմելու կարիք ա լինում։
Մեջբերել
Էջանիշներ