Անհարմար լինելը արդեն այս գաղափարները անհետաքրքիր է դարձնում :Ճ
Առաջինը չեմ կարծում, թե մարմինը կոփելու տեսակետից օգտակար է ու անվնաս (կարծես թե մոտիվացիան՝ վարժանքը իբր ավելի հետաքրքիր ու խրթին դարձնելն է),
լրացուցիչ գերծանրաբեռնվածությունը միշտ չի որ տեղին է, մանավանդ հեծանվի պարագայում, քանի որ հեծանիվ սովորաբար մի քիչ երկար են քշում ոչ թե 10-15 րոպե:
Հետևաբար այս ծանրաբեռնվածոությամբ երկար վարժանքը ոչ թե կամրացնի ձեռքերի կամ սրտի մկանները, այլ հակառակը՝ կհյուծի,
վարժությունը դարձնելով տհաճ ու վտանգավոր:
Երկրորդի գլխավոր նպատակը իբր թե արագություն հավաքելն է: Բայց հեծանվի պարագայում չափից մեծ արագությունը կյանքի համար վտանգավոր է, իսկ սենց քշելը ոնց որ թե
դժվարացնում է կառավարումը, դարձնելով էլ ավելի վտանգավոր: Որպես վարժանք, կատարյալ հիմարություն է հարմարության, մկանների ու մարմնի դիրքի տեսակետից:
Արագության ու ադրենալինի համար կարելի է մոպեդ քշել, որը գոնե շատ էներգիա չի խլում, որ հոգնածության պատճառով կորցնես կառավարումն ու գնաս գրողի ծոցը:
Մի խոսքով կարճ կյանք ունեցող թիթիզություններ են:
Աէրոդինամիկայի ու հարմարության տեսակետից կարող ա շատ ավելի հետաքրքիր են մեջքի վրա պառկած քշվող հեծանիվները (Recumbent Bikes), սրանք
Կալիֆորնիայում ահագին տարածված են՝
Մեկ էլ պատահում են էլիպտիկ հեծանիվներ՝
Կես-հեծանիվներն էլ հավես են թվում, բայց սրանցից «ժիվոյ» չեմ տեսել :Ճ
Մեջբերել
De gustibus et coloribus non est disputandum.
Աթեիստ-ի խոսքերից
Էջանիշներ