Հեծանիվ

[LisBeth]

Այ ցավդ տանեմ, հենա Լիզբեթը իր հեծոն առել ու օրերով ընկել ա Մոսկվայի սարերը, չես տեսնու՞մ։

Վիշ ստեղ առանձնապես սարեր չկան։ Մեկի տեղը արել եմ, էնօրը ուզում էի քշեմ, էն էլ պարզվեց փրայվըթ ա /թե սարի փրայվըթը որն ա/, փակ էր ճամփեն։ Բայց ես դեռ կգտնեմ իրա վրա բարձրանալու ձևը ու գագաթին մի հատ փուռ կխփեմ։ Վերջապես կուտեմ ին երազած փռի կարտոլը, չնայած որ իրա մեջ կալցիում չկա

[Արշակ]

Քշելիս ջուր խմելը մեծ փորձանք չի, բայց եթե վստահ չես, կանգնի, օքեյ։ Ջրազրկված քշելը առնվազն տհաճ ա, ինձ հետ պատահել ա, տնից դուրս եմ եկել ջուրս մոռանալով։ Ստեղ ամեն քայլափոխի պուլպուլակներ ու բուդկաներ չկան, ոնց ասենք՝ Հայաստանում։
Մի հատ ուրիշ պահ էլ կա ջուր խմելու հետ կապված՝ չափից շատ ջուր խմելն էլ օքեյ չի, երկու հատ պրոբլեմ ա առաջացնում՝ 1․ Չիշիկ ես ունենում ։Ճ, 2․ Աղազրկվում ես։
Չիշիկը պահելը լավ բան չի, պետք զուգարան կամ «ծառի տակ» ման գալ, իսկ երկրորդից մարդ կարող է ռեալ մեռնել… Դե մի երկու ժամ քշելուց դժվար թե լուրջ աղազրկում լինի, խոսքը վերաբերում է երկար endurance ռեյսերին, ասենք 100կմ-անոց, որ առատ քրտում ու ջուր ես խմում առանց աղը վերականգնելու։ Դրա համար սպորտսմենները ջրի հետ էլեկտրոլիտներ են ավելացնում, որ չմեռնեն։ Ես էլ եմ մեկումեջ աղային փոշի ավելացնում ջրիս, տարբերությունը զգում եմ երկար քշելիս, կան նաև էներգետիկ ժելեներ էլեկտրոլիտներով, երկար քշելու համար հարմար բան են:

Ապեր, ինձ թվում ա էս մեր մոտեցումների մեջ մշակութային տարբերությունը կա․ քո հեծո քշելու պիկը հիմա ա՝ Ամերիկայում, մերօրյա fitness obsession–ի ժամանակներում, էն որ էլեկտրոլիտներով ժելեներ ես խմում ու fitness tracker-ով պուլսդ ու արյանդ մեջ թթվածնի քանակը միլիմետրերով տոչնի թվի վրա պահելով 100 կմ–անոց endurance race–եր ես անում, իսկ իմ հեծոյի պիկը եղել ա 8 տարի առաջ, «չոբանավարի» հայոց սարերում ես կյանքում endurance race չեմ արել. ինձ ուղղակի հեծանվորդ ըներներիցս մեկը կարող ա գար ասեր․ «դավայ շաբաթ–կիրակի քշենք Նորավանք, վրանով գիշերը մնանք, հետ գանք. գնալ գալով՝ 250կմ», ես էլ բա՝ կմեռնենք է՜, սաղ սար ու դիք ա ճամփեն․․․ դե լավ գնացինք։ Ու տենց վրան–քնապարկը մեջքներիս խփում ընկնում էինք սար ու ձոր, գիշերը կրակի շուրջ լռվցնում, հաջորդ օրը տրաքած հետ քշում․ իմ էլեկտրոլիտը շշիս մեջի մեղրաջուրն էր, աղի փոշին՝ արանքներում պանր–վարունգով բրդուճը։ Քո ասածը կարող ա շատ ավելի պրոֆեսիոնալ մոտեցում ա՝ բան չունեմ ասելու․ ինչ մեղքս թաքցնեմ․ ես էլ հիմա ձեռիս ֆիթնես թրեքեր ունեմ, ջիմում workout–ից հետո գրամներով սպիտակուցներն էլ հաշվում եմ․ դարն ա էդպիսին Ուղղակի ես վերջին տարիներին լրջով հեծանվարշավներ առանձնապես չեմ գնում, հիմնականում քաղաքի մեջ եմ քշում, շատ–շատ շաբաթ կիրակի քաղքին մոտիկ անտառները գնամ կամ Հայաստանում արձակուրդ գալուց մեր հեծանվորդ սաստավի ժոսղովուրդը համոզեն մի տեղ տանեն։ Նենց որ էդ քո էլեկտրոլիտներից առանձնապես խաբար չեմ

[Վիշապ]

Մնում էր խորհուրդ տայիր տուտուզը փոխել

Կարելի էր, բայց ես ռացիոնալ խորհուրդներ եմ սիրում:

[Վիշապ]

...Նենց որ էդ քո էլեկտրոլիտներից առանձնապես խաբար չեմ

Թեթև տար, շատ բան չես կորցրել։ Ես էլ ինչ զիբիլ ասես լցնում էի ջանս, մինչև քշել սովորեցի։ Մի 100կմ-ի վրա եթե ուշքդ գնում ա, աղ ա պետք ուտել, եթե ձեռի տակ ավելի բարդ բաներ չկան ։Ճ

[Վիշապ]

Վիշ ստեղ առանձնապես սարեր չկան։ Մեկի տեղը արել եմ, էնօրը ուզում էի քշեմ, էն էլ պարզվեց փրայվըթ ա /թե սարի փրայվըթը որն ա/, փակ էր ճամփեն։ Բայց ես դեռ կգտնեմ իրա վրա բարձրանալու ձևը ու գագաթին մի հատ փուռ կխփեմ։ Վերջապես կուտեմ ին երազած փռի կարտոլը, չնայած որ իրա մեջ կալցիում չկա

Լիզ, էդ հեծոյովդ դու դժվար փռի կառտոլ ուտես, էն էլ Մոսկվայի փրայվիթ «սարերում» ։Ճ Դու դոնաթներով ու պաղպաղակով յոլա գնա, ջանիկ։ Բայց փորձի աղի կարամելով պաղպաղակ ու տես ինչ լազաթ ա տալիս երկար քշելուց հետո։

[Արշակ]

Նենց տպավորություն ա, որ դուք ավելի շատ սիրում եք գրել֊կարդալ հեծանիվի մասին, քան թե քշել
Իսկ ձեր տուտուզը չի ցավու՞մ հեծանիվ քշելուց։ Իմը տենց էլ չսովորեց նստարանիս, մի 60 կմ քշելուց հետո, ուշք ու միտքս դառնում ա հետույքի ցավը ու թե երբ եմ հասնելու տուն, որ լոշվեմ մի տեղ, հեծանիվի նստարանից հեռու։

Պատճառներից մեկը կարա լինի նստարանի լայնության քո կազմվածքին չհամապատասխանելը։ Լուրջ հեծանվի խանութներում հատուկ նստատեղիդ ոսկորների միջև հեռավորությունը չափելու համար նախատեսված memory foam–ով աթոռներ կան․ վրեն նստում ես, առաջացած փոսերի հեռավորությունն են չափում ու ըստ դրա նստարանդ ընտրում ես։ Պիտի նստարանիդ ամենալայն մասի լայնությունը առնվազն 1սմ–ով լայն լինի, քան նստատեղիդ ոսկորների հեռավորությունն ա։ Եթե ոսկորներդ ավելի հեռու են իրարից, քան նստարանի լայնությունն ա, ապա ծանրությունդ ընկնում ա ոսկորների արանքի փափուկ հյուսվածքների վրա ու շատ շուտ սկսում ա մզցնել։ պիտի նենց լինի, որ նստատեղի էդ ցից ոսկորների վրա հենվի ծանրությունդ։
Էդ հատուկ աթոռի փոխարեն տնային պայմաններում կարաս տանը փափուկ ծածկույթով բայց հարթ աթոռ գտնես, վրեն ֆոլգա փռես ու նստես վրեն բայց նենց, որ մի քիչ պպզածոտ նստես, որ նստատեղիդ ոսկորները ցցված լինեն․ դրա համար կամ աթոռը պիտի ցածր լինի, կամ ոտներիդ տակ մի բան պիտի դնես։ նստելուց հետո վեր ես կենում, ֆոլգայի վրա ոսկորներիդ տեղով երկու հատ փոսեր են լինելու։ էդ փոսերից յուրաքանչյուրի մեջտեղի կետը նշում ես, ու կետերի միջև հեռավորությունը չափում։ Հեծոյիդ նստարանը պիտի դրանից առնվազն 1սմ լայն լինի։ Եթե միջինից ավելի հեռու են իրարից ոսկորներդ, ապա կանացի նստատեղ փորձի ման գաս․ դրանք սովորաբար ավելի լայն են լինում‎։

[LisBeth]

Լիզ, էդ հեծոյովդ դու դժվար փռի կառտոլ ուտես, էն էլ Մոսկվայի փրայվիթ «սարերում» ։Ճ Դու դոնաթներով ու պաղպաղակով յոլա գնա, ջանիկ։ Բայց փորձի աղի կարամելով պաղպաղակ ու տես ինչ լազաթ ա տալիս երկար քշելուց հետո։

էդ դեռ կտեսնենք մեկ էլ կխնդրեի ինձ ջանիկ չասել, տանել չեմ կարողանում։

[Վիշապ]

Պատճառներից մեկը կարա լինի նստարանի լայնության քո կազմվածքին չհամապատասխանելը։ Լուրջ հեծանվի խանութներում հատուկ նստատեղիդ ոսկորների միջև հեռավորությունը չափելու համար նախատեսված memory foam–ով աթոռներ կան․ վրեն նստում ես, առաջացած փոսերի հեռավորությունն են չափում ու ըստ դրա նստարանդ ընտրում ես։ Պիտի նստարանիդ ամենալայն մասի լայնությունը առնվազն 1սմ–ով լայն լինի, քան նստատեղիդ ոսկորների հեռավորությունն ա։ Եթե ոսկորներդ ավելի հեռու են իրարից, քան նստարանի լայնությունն ա, ապա ծանրությունդ ընկնում ա ոսկորների արանքի փափուկ հյուսվածքների վրա ու շատ շուտ սկսում ա մզցնել։ պիտի նենց լինի, որ նստատեղի էդ ցից ոսկորների վրա հենվի ծանրությունդ։
Էդ հատուկ աթոռի փոխարեն տնային պայմաններում կարաս տանը փափուկ ծածկույթով բայց հարթ աթոռ գտնես, վրեն ֆոլգա փռես ու նստես վրեն բայց նենց, որ մի քիչ պպզածոտ նստես, որ նստատեղիդ ոսկորները ցցված լինեն․ դրա համար կամ աթոռը պիտի ցածր լինի, կամ ոտներիդ տակ մի բան պիտի դնես։ նստելուց հետո վեր ես կենում, ֆոլգայի վրա ոսկորներիդ տեղով երկու հատ փոսեր են լինելու։ էդ փոսերից յուրաքանչյուրի մեջտեղի կետը նշում ես, ու կետերի միջև հեռավորությունը չափում։ Հեծոյիդ նստարանը պիտի դրանից առնվազն 1սմ լայն լինի։ Եթե միջինից ավելի հեռու են իրարից ոսկորներդ, ապա կանացի նստատեղ փորձի ման գաս․ դրանք սովորաբար ավելի լայն են լինում‎։

Յութուբում լիքը վիդեոներ կան տուտուզը չափելու, մեկը մեկից ինովեյթիվ :Ճ
Ասենք սա՝

 •

• 

 Սեղմել՝ ցույց տալու համար

Բայց դե ճիշտ չափով նստարան ունենալը շատ քիչ ա, էժան նստարանների մեծ մասը երկար քշելու հարմար չեն, կանացի էլ խորհուրդ չեմ տա, անատոմիան տարբեր ա ու մենակ ոսկորների չափով չի։
Մի քիչ թանկոտ նստարան կարելի է նայել, եթե հեծանիվը դրան արժանի ա ։Ճ Երևանում Specialised-ի ներկայացուցիչ կար Լենինգրադյանի վրա (DLB?), լիքը վարյանտներ ունեյին։
Ճիշտ նստարանը պիտի ընտրվի հեծանվի տիպից, քշելու ձևից ու տեղանքից ու այո, տուտուզի չափից
ՈՒ հեծանիվն ա պետք նայել, ինչ է, ըստ դրա որոշել թե որտեղ ա ամենամեծ պրոբլեմը, ու վիբրացիաները ոնց կարելի է ավելի էֆեկտիվ քչացնել։ Հեծանվի չափից, ղեկի ու նստարանի դիրքերից էլ ահագին փոխվում է կոմֆորտը։

[Վիշապ]

էդ դեռ կտեսնենք մեկ էլ կխնդրեի ինձ ջանիկ չասել, տանել չեմ կարողանում։

Էդ շախի գցելու համար չգրեցի։ Բայց որ շատ ես ուզում, ճիշտ փռի կառտոլը աթարով պիտի անես, դու հիմա պիտի նաև Մոսկվայի գոմերով էլ ման գաս, փաստորեն։

Հ․Գ․ Լավ ե՞ս, ուսիդ ցավն անցա՞վ։

[Ծլնգ]

Փաստորեն մոռացել եք` կար նաև Салют, Десна, Школьник. ХВЗ-ների տարբեր տեսակներ էր լինում, մեր լեզվով ասած՝ սովորական ու "սպարտիվնի", ։ Էն դրածս նկարինը հենց սովորականն էր՝ ամբողջական կոմպլեկտացիայով (ոչ գործարանային)։
Վիշապը ճիշտա հիշում, որ Արլյոնոկների վերջին սերունդը (80-ականների արտադրանքը) սարսափելի անորակ էր։ Համ էլ չէր ճարվում ու թանկ էր։ Բայց լավ էլ սարքրտում էինք՝ կարգին "հեձանիֆ" էր դառնում

աաաաաաաա․․․ հա, հիշեցի, մի ծանոթ աղջիկ ծալվող Десна ուներ, լրիվ էկզոտիկ հեծանիվ էր․․․ ХВЗ-ը դե դրածդ Украина (Урал)-ն էր, սպորտայինները մենակ տելեվիզըր ով էինք տեսնում՝ օլիմպիադայից օլիմպիադա մնացածից տեղյակ չեմ եղել․ մեր մայլում չկային։

[Lion]

սխալ փոխելիս ցեպը ո՞նց են կտրում... կուվալդո՞վ էիր փոխում

Ապեր, դիքի վրա փոխեցի, պեդալներին զոռ տվեցի, կտրեց - ես 130 կգ եմ...

Եթե նույն ռեժիմով ես քշում, ուրեմն դիքերն ու սպուսկերը լրիվ նույն արագությամբ ես քշում, ու եթե իսկապես տենց ա, իմա՞ստը։ Դիք հելնելիս սկոռուստ գցելու իմաստը էն ա, որ նույն պեդալային արագությամբ ավելի դանդաղ գնաս, որ նագրուզկադ կտրուկ չավելանա... նույնը ինչ ներքին այրման շարժիչով մեքենայի մեջ, որ դիք հելնելուց արագությունը գցում ես, սկոռուստն էլ իջացնում, որ շարժիչի նույն օպտիմալ պտտվելու հաճախականությամբ շարունակես գնալ, ոչ թե դքից արագությունդ իջնի՝ շարժիչի պտտվելու հաճախականության հետ մեկտեղ, բայց նագրուզկեն ավելանա շարժիչդ էլ չքաշի ու հանգի։ Մոտավորապես նույն ձևի էլ հեծանիվդ պիտի քշես. սկոռուստները նենց հարթ փոխես, որ նագրուզկադ չավելանա... ասենք ոնցոր մեքենայի մեջ աչքերը փակ նստատծ ուղևորը ընդհանրապես չզգա, թե երբ են սկոռուստ փոխում։

Հլը որ ամեն դեպքում փորձում եմ սկոռոստ քիչ փոխել...

Խելքը գլխին նորմալ ցեպով ու նորմալ կարգավորած հեծանվի վրա շատ կատաստրոֆիկ հանգամանքների դեպքում մաքսիմում կարող է ու պարտավոր է դիռեյլրի կախոցը ջարդվել։ Եզրակացություն՝ Լիոնը կամ պլաստմասսայից, կամ փեդից հեծանիվ ա առել, կամ էլ Տորք Անգեղն ա ։Ճ

Ապեր, չէ, երկաթից, նորմալ հեծո է, 60 հազար էլ փող էի տվել - երևի իմ 130 կգ-ով դիքի վրա զոռ տվեցի, դրանից եղավ...

Ապ, 3+7 փոխանցում ունենալու պարագայում, կախված առջևի փոխանցիչի տեսակից, պետք չի օգտագործել 3-1 և 1-7 կոմբինացիաները, մանավանդ եթե փոխանցիչները կարգաբերած չեն: Բայց նույնիսկ էդ պարագայում շղթան վրայից գցում է, բայց կտրելը շատհազվադեպ երևույթ է։ Հաստատ կոնստրուկտիվ կարգաբերման հարց կա։
Խանութից ոնց առել ես, էդ կարգաբերումներո՞վ է։

Ապեր, Առինջ մոլից եմ առել, ռեալ կտրեց...

Նենց տպավորություն ա, որ դուք ավելի շատ սիրում եք գրել֊կարդալ հեծանիվի մասին, քան թե քշել
Իսկ ձեր տուտուզը չի ցավու՞մ հեծանիվ քշելուց։ Իմը տենց էլ չսովորեց նստարանիս, մի 60 կմ քշելուց հետո, ուշք ու միտքս դառնում ա հետույքի ցավը ու թե երբ եմ հասնելու տուն, որ լոշվեմ մի տեղ, հեծանիվի նստարանից հեռու։

Ախխխ... ցավոտ տեղիս մի կպի Ցելի պայքար ունեցա այդ ոլորտում, նստարան փոխեցի, մի քիչ օգնեց, բայց ոչ լրիվ, քիչ էր մնում նստատեղս փոխեի, էն էլ պարզվեց՝ պինդ կպած է մարմնիս, ստիպված... մի հարմար փոքրիկ բարձ եմ դրել - մի քիչ գեղո է, բայց ոչինչ, զատո օրական 16 կմ քշելիս գրեթե չի ցավեցնում...

[Աթեիստ]

Ապեր, չէ, երկաթից, նորմալ հեծո է, 60 հազար էլ փող էի տվել - երևի իմ 130 կգ-ով դիքի վրա զոռ տվեցի, դրանից եղավ...

Ապեր, Առինջ մոլից եմ առել, ռեալ կտրեց...

Էս նշածս մասում նորմալ ա, որ երկաթին 60.000 ես տվել, բայց դա նորմալ հեծո անվանելը սխալ ա ։)
Հայաստանում 150.000-ից պակաս եթե նորմալ հեծո ճարես, ուրեմն լավ կպցրել ես։
Իսկ 100.000ճից ներքև պարզապես չի լինում նորմալ բան։
Լրիվ չինական, արագ փչացող բաներ են։

[Skeptic]

[փոքրիկ նախապատմություն]Մի տարի առաջ յարիս գողացան։ Մենակ сверхразум-ը կարար գիշերը հեծանիվը թողներ վելոպարկինգում, առավոտյան նույն տեղում ու նույն վիճակով տեսնելու ակնկալիքով։ Ինչևէ, մի տարի սուգ պահելուց հետո որոշեցի, որ նորից ամուսնանալու ժամանակս ա[/փոքրիկ նախապատմություն]

Երեք շաբաթ առաջ նորն առա, էս անգամ լեռնային, որովհետև քաղաքում հիմնականում մայթերով եմ քշում, ականջակալներով, ձայնը միշտ մաքսիմալից 1-2 նիշ պակաս, ու Երևանում բորդյուրներ կան, որոնք ստեղծվել են հաշմանդամ մարդկանց ու ծերերին տանջելու, ձեռքի հետ էլ քաղաքային հեծանիվների անիվներն ութաձև դարձնելու համար։ Որոշեցի բյուջետային տարբերակ ընտրել, որ եթե գողանան, մի քիչ թեթև տանեմ (էստեղ ոնց որ էդպիսի միտք էր հնչել)։ Բայց քշում էի հերիք չի մենակ Կենտրոնում կամ Հրազդանի կիրճում, դեռ մի բան էլ՝ ոչ ամեն օր։ Ու ջանս ցեց էր ընկել, որ քաղաքից դուրս փորձարկեմ իրան։ Մի քանի անգամ Արտակի, Վերայի, Վարդանի, Հովսեփի ու այլ ակումբցիների հետ (կներեք՝ ում մոռացա, հիմնական կազմն իրենք էին )) քշել եմ քաղաքից դուրս, բայց նախորդ հեծանվով։ Էսօր առավոտյան ճամփա ընկա վերջը։ Շատ երկար չեմ մտածել, թե ուր․ երբ դեռ Ֆեյսբուքներից չէի արտագաղթել, Ռուֆուսի մի գրառում էի տեսել, որում կիսվել էր Հատիսի լանջերին արված սիրուն ֆոտոներով։
Կենդանաբանական այգու ճանապարհով դանդաղ բարձրանալու ընթացքում խճուղային հեծանվով մի պապիկ Ուսեյն Բոլթի արագությամբ վազանցեց ինձ՝ ընթացքում բարևելով։ Ավանի մայրուղու հակառակ կողմով էլ հայր ու որդի էին իջնում, հսկա հայրը՝ ֆեթբայքով, երեխան՝ փոոոքր, բայց երկանիվ հեծանվով։ Հեծանվորդների՝ իրար բարևելը հավես ա, comradery-ի պես բան ա։ Հիմնականում 2-3 կամ 1-3 արագությամբ էի քշում։ «Որորի վերելքից» վախենում էի, որովհետև մանկական հիշողություններիցս մեկն էն պահն էր, երբ Աբովյանի ՊԱԶիկը էդտեղով բարձրանալու ընթացքում խափանվեց, սկսեց հետ գլորվել, ու որոշ մարդիկ պանիկայի մեջ բղավում էին։ Լավ էր՝ վարորդը կարողացավ ժամանակին արգելակել։ Հա, շեղվեցի ոնց որ։ 1-1 արագությամբ շատ հեշտ բարձրացա, բայց վերևում գազազած շների մինի-ոհմակ էր սպասում ինձ, իսկ ես պաշտպանվելու ոչ մի միջոց չունեի։ Էս լեվելն էլ բարեհաջող հաղթահարելուց հետո ահագին հեշտ էր ճանապարհը։ Ու տրամադրություն ստեղծով երգեր էին գնում ռադիոյի էփփով, ասենք՝ սա։ Բայց խինդն ու ուրախությունը սկսվեցին գ․ Կոտայք - Կապուտան հատվածի երկրորդ կեսին 1-1-ը չէր փրկում արդեն, սաունդթրեքն էլ ոնց որ ինադու փոխվեց։ Մի տեղացի տղա ասեց, որ համարյա ուղիղ անկյունով վերելք ա սպասվում, դրա համար Կապուտան հասնելուց ու ջրի պաշարները վերալիցքավորելուց հետո հետ դարձա։ Մի երկու ֆոտո արեցի Գեղամա լեռների (դե լավ, բլուրների) լանջերին, չֆայմեցի հեծանիվս էլ ներառել կադրի մեջ, որ էստեղ դնեմ: Մի խաչմերուկ կա, որով եկել էի ու մի քիչ մտածելուց հետո նույն ձևով էլ շրջադարձ արեցի։ Ահագին քշելուց հետո հետ դարձա ու մյուս շրջադարձով գնացի․ Աբովյանի Էլար գյուղի միջով ա անցնում էդ ճանապարհը, պապիս հետ ահագին քայլել էմ էդ կողմերով 5-6 տարեկանում, սխալ կլիներ առիթը բաց թողնել։ Ուրեմն, Աբովյանով քշում եմ իմ համար, մեկ էլ դիմացից մի հեծանվորդ ա գալիս․ Ռուֆո՜ւսը Հետաքրքիր զուգադիպություն էր։ Պարզվեց, որ էդ ուղիղ անկյամբ վերելքը հենց մինչև Կապուտան հատվածում էր, որն անցել էի, իսկ դեպի Հատիս համեմատ հեշտ էր լինելու։ Բայց առաջին կիսարշավի համար սա էլ էր հերիք, համ էլ ծնկներս իրանց զգում էին էնպես, ինչպես մաֆիայի պարտքը ժամանակին չտալու հետևանքով կզգային որոշակի ժամանակ, որոշակի տեղում: Լավ օր էր։

Շնորհակալություն TL;DR-ի չարժանացնելու, ներողություն լիրիկական զեղումների համար

[LisBeth]

Էդ շախի գցելու համար չգրեցի։ Բայց որ շատ ես ուզում, ճիշտ փռի կառտոլը աթարով պիտի անես, դու հիմա պիտի նաև Մոսկվայի գոմերով էլ ման գաս, փաստորեն։

Հ․Գ․ Լավ ե՞ս, ուսիդ ցավն անցա՞վ։

Հեսա գնում եմ աթար ման գալու, առանց դրա ի՞նչ փուռ։

Դեռ ցավազրկողների վրա եմ, թիկունքում էլ խռթոց եմ զգում շարժելուց, էլ չասեմ որ ոչ մի փուշ ափ, փլենք և այլ ուժային վարժություններ։ Բայց դե կանցնի, մի մտածի

[Վիշապ]

...
Դեռ ցավազրկողների վրա եմ, թիկունքում էլ խռթոց եմ զգում շարժելուց, էլ չասեմ որ ոչ մի փուշ ափ, փլենք և այլ ուժային վարժություններ։ Բայց դե կանցնի, մի մտածի

Լիզ հուսով եմ տենց չես քշում, դադար տուր։ Ուսի ցավը երկար կարող ա տևի, սորրի: Ցավազրկողներին շատ զոռ չտաս: Քեզ հանգիստ տուր ու նորմալ սնվի: