Հա, լավ, երեխուն մի վախացրեք, ամեն ինչ էդքան վատ չի
ես էսքան տարիների ընթացքում չորս անգամ եմ լոշվել․ առաջինը դպրոցական ժամանակ, որ առաջին անգամ քեռուս տղու ձեռի տոռմուզով հեծոն էր ձեռս ընկել ու չգիտեի ոնց տոռմուզ տայի, դեմս էլ մի 20 մետրանոց փոս էր, ստիպված ինձ կողքի քցեցի
Մյուս երեք անգամը արդեն մեծ տարիքում, որոնցից երկուսում ի սկզբանե գիտեի, որ վտանգավոր բան եմ անում ու կարայի չանեի։ Բայց բոլոր դեպքերում էլ քերծվածքներով պրծել եմ։
Ընդ որում, ես տենց առանձնապես ճարպիկ քշող չեմ, ուղղակի մի քանի պարզ կանոնի եմ հետևում․
* Արագությունդ համապատասխանացրու ասֆալտի որակին ու միշտ նենց արագությամբ քշի, որ վստահ լինես, որ հավասարակշռությունդ պահելու ես ու տեսադաշտում ինչ–որ փոս կամ այլ խոչընդոտ հանդիպելու դեպքում հասցնելու ես տորմուզ տաս կամ շրջանցես։
* Քաղաքում քշելուց միշտ պատկերացրու, որ շուրջդ եղած ցանկացած վարորդ, հեծանվորդ կամ հետիոտն պետենցյալ կարա հանկարծակի որևէ հիմար բան անի․ մեքենան կտրուկ շրջադարձ անի կամ քշի վրեդ, դիմացիդ հեծանվորդը կտրուկ կանգնի կամ դեմդ փակի, հանկարծակի ծառերի տակից հետիոտն թռնի ճամփին և այլն։ Արագությունդ ու զգոնությունդ էնքան պիտի լինի, որ հասցնես արգելակել։
* Լոշվելու ամենատարածված ու վտանգավոր սիտուացիաներից մեկը էն ա, երբ փողոցով քշում ես առաջին գծով ու մեկ էլ եզրին կայանած մեքենայի վարորդը կտրուկ դուռը լայն բացում ա ու դու մտնում ես դռան մեջ։ Կամ դռնից խուսափելով կտրուկ ձախ ես անում ու ընկնում ես սրընթաց անցնող Կամազի տակ։ Սրանից խուսափելու համար միշտ նայում եմ կայանած մեքենաներից ներս՝ համոզվելու համար, որ մեջը մարդ չկա։ Եթե չկա, կողքով հանգիստ քշում եմ, եթե կա, կամ արագության տակ չեմ հասցնի նայել, ապա մի մետր հեռավորություն եմ պահում, բայց դա անում եմ աստիճանաբար, որ հետևիցս ձախից ընթացող մեքենաներն ու հեծանվորդներին հանկարծակիի չբերեմ կտրուկ ձախ անելով։
* Հեծանիվը միշտ երկու ձեռքով եմ բռնում․ ընթացքի մեջ հեռախոս չեմ ստուգում, ջուր չեմ խմում, շնորոկս չեմ դզում և այլն։
Մնացածը զուտ հեծանիվին տիրապետելու հմտություններ են, որ ընթացքում պիտի սովորես։
Էջանիշներ