Մեջբերում Մուշու-ի խոսքերից Նայել գրառումը
Ինքը ու նախկին կինը նստած խոսում են, դռան զանգը տալիս են, հետո ցույց ա տալիս, որ երկու հոգու հետ քայլում, նստում ա մեքենա: Ես դա ընկալել եմ որպես կամքին հակառակ տանել, բանական մարդը չի գնա մի տեղ, որտեղ միսիան չկատարելու դեպքում կենդանի կդառնա(ինչին ես մինչև վերջ էլ չէի հավատում, կարծում եմ ուղղակի սպանում են ու դիանով սահմանափակվուն)
Ինձ դուր եկավ էն, որ ինքը ամբողջությամբ տարբերվում ա իմ տեսած կինոներից, դուր եկավ երաժշտական լուծումները, դերասանական խաղը, էն որ թվում ա թե ֆիլմը միապաղաղ ա գնում բայց միևնույն ժամանակը բնավ տենց չի: Ահավոր շատ չհավանեցի էն թե իրենք ոնց էին իրենց համար երկրորդ կես գտնում: Ասենք ոնց կարա կարճատեսությունը մարդկանց միավորի, կամ քթի արյունահոսությունը, կամ անսիրտ լինելը(չնայած վերջինը կարա): Եթե մաս-մաս գրեմ, ինչ հավանեցի ինչը չէ, կսատցվի ավելի քիչ ա հավանածս, բայց իմ համար շատ կարևոր ա որ ստանդարտ ֆիլմ չի:
Կամքին հակառակի հարց չի, այլ հասարակության մեջ ընդունված կանոն: Ու էդ շատ կարևոր ա, որ ինքն իրա ոտով ա գնում, որովհետև էդպես ա ընդունված, որ սինգլ մարդը պիտի նոր մեկին գտնի, թե չէ վերջը վատ կլինի:

Իսկ երկրորդ կես գտնելու ձևերը լրիվ արտացոլում ա մեր օրերի դեյթինգ կուլտուրան, որ հանդիպում ու սկսում են հավայի ընդհանրություններ փնտրել: Ֆիլմի գլխավոր թեման հենց մեր օրերի դեյթինգ կուլտուրայի վրա ղժժալն ա: Ու կարճատեսին կարճատեսի հետ միավորելն էլ հենց դրա ծայրահեղ դրսևորումներից ա: Ասենք էն սուտի քթից արյուն բերելն էլ շատ նման ա, թե ոնց են մեր օրերում լիքը տղաներ կամ աղջիկներ սուտի ձևացնում, թե կոնկրետ երաժշտի են լսում կամ կոնկրետ կինո են սիրում, որ դիմացինի դուրը գան:

Նաև ղժժում ա, որ մեր հասարակությունը հավատացած ա, որ վատ ա սինգլ լինելը: Իսկ անտառում էն փախստականների տարածքում էլ ղժժում ա որոշ «տարբերվող» մարդկանց վրա, որոնք համոզված են, որ սինգլ լինելն ա ճիշտ:

Ինձ թվում ա՝ շատ լուրջ ես ընդունել ֆիլմը: