Ինձ ընկել էր Ֆրանսուա Օզոնի
Dans le Maison (Տանը) ֆիլմը:
Նախ շնորհակալ եմ սանտայիս նվերի համար, թե չէ էս ֆիլմը ռադարիս մեջ դժվար թե հայտնվեր ու դժվար թե երբևէ սա նայեի:
Նախքան նայելը ռեվյուները նայեցի, բայց տենց էլ չկարողացա պատկերացնել, թե ինչ տեսակի ֆիլմ է:
Ֆիլմը դպրոցի գրականության ուսուցչի ու իր աշակերտներից մեկի մասին է: Ուսուցիչը՝ Ժերմեյնը առաջադրանք է տալիս աշակերտներին, որպեսզի գրեն, թե ինչպես են անցկացրել week-end-ը: Բոլոր շարադրությունների միջից Ժերմեյնին ամենաշատը դուր է Կլոդի գրածը, որտեղ նա նկարագրում է, թե ինչպես է սկսել հարաբերությունները իր դասընկերներից մեկի՝ Ռաֆայի հետ ու ինչ խորամանկություն է արել, որպեսզի Ռաֆան իրեն հրավիրի իրենց տուն: Ռաֆայի տուն մուտք գործելուց հետո սկսում է սարկազմով նկարագրել Ռաֆայի ընտանիքի անդամներին, ծաղրում նրանց քաղքենիական նիստուկացը ու ամենավերջում ավելացնում «շարունակելի»: Ժերմեյնը բավականին տպավորված, որ Կլոդը գրելու ձիրք ունի, Ռաֆային խորհուրդ է տալիս շարունակել գրելը ու էսպես ամբողջ ֆիլմը Կլոդի շարադրություններն են՝ իր հարաբերությունները Ռաֆայի ու նրա ընտանիքի անդամների հետ: Ինչ-որ տեղ արդեն սկսում ես կասկածել, արդյո՞ք Կլոդի գրածները իրականություն են, թե՞ ընդամենը վառ երևակայության արդյունք: Գնալով Կլոդի շարադրությունները (վատ իմաստով) տարօրինակ ու մտահոգիչ են դառնում, բայց փոխարենը ֆիլմի տոնը գնալով զավեշտալի ու կոմիկ է դառնում: Ու ինչ-որ մի պահ է գալիս, երբ Ժերմեյնը կորցնում է կառավարումը Կլոդի վրա, դե մնացածն էլ արդեն դուք նայեք:
Ինձ ֆիլմի վերջը էդքան էլ դուր չեկավ, մի քիչ թույլ էր, բայց ընդհանուր առմամբ ֆիլմը բավականին լավն էր: Եթե թեթև բան եք ուզում նայել, սա նայեք:
Գաղափար չունեմ, թե ով է սանտաս, գրեթե բոլորին կասկածում եմ
Ամեն դեպքում մերսի նվերի համար:
Էջանիշներ