Ի դեպ՝ հա, ենթադրվում էր, որ Հայդին իսկական ա:
Ի դեպ՝ հա, ենթադրվում էր, որ Հայդին իսկական ա:
DIXIcarpe noctem
ivy (19.09.2016)
Ես պարզ մարդ եմ, որտեղ տաքսա եմ տեսնում, լայքում եմ
Իսկ եթե լուրջ, ահավոր շատ դուրս եկավ: Նաև նոստալգիկ էր, ինչ-որ տեղ Իտալիայի իմ կոլեգաներին հիշեցրեց, ոչ թե կոնկրետ ինչ-որ մեկին, այլ ընդհանուր, հավաքական ձևով: Էնտեղ էլ էին բոլոր աշխատողները 40+ ու ամենաջահելը ես էի, ու մարդիկ կային, ովքեր էդտեղ 20 տարուց ավել աշխատում էին, բայց իրենց գործը մենակ սկան ու քսերոքս անելն էր ու ինչ-որ ֆայլեր դասավորելը, բայց էդ տարիների ընթացքում լրիվ հարմարվել էին էդ իրավիճակի հետ ու իրենց քթի ծայրից էն կողմ ուրիշ ոչ մի բան չէին տեսնում: Ու երբ ես էնտեղ հայտնվեցի, ոնց որ էկզոտիկ կենդանի լինեի իրենց համար, մանավանդ առաջին ամիսը շեֆս ինձ տանում էր բոլորի հետ ծանոթացնում, բոլորն իրար էին խառնվում, հարցեր բան տալիս, ոգևորվում, որ իրենց անհայտ ինչ-որ երկրից ինչ-որ մեկը եկել հասել ա իրենց քնած օֆիս աշխատելու ու դեռ մի բան էլ գոհ ա աշխատանքից:
I may be paranoid but no android!
ivy (19.09.2016)
Իսկ ես դեպրեսիայի մեջ ընկա, որտև Հայդիի մեջ ինձ տեսա
Քայլ առ քայլ՝ դարից դար
Խենթ եմ
Ուլուանա (25.09.2016)
ivy (19.09.2016), Sambitbaba (20.09.2016)
Ես էլ մի քիչ ինձ տեսա, բայց դեպրեսիայի մեջ ընկնելու միտք չունեմ ։ Օրինակ՝ էն ցուցակների մասը լրիվ ես էի, մեկ էլ հեռախոսի պահը, որ ասում ա՝ Հայդիի հեռախոսը մենակ զանգելու ու էսէմէսի համար էր. նրա հեռախոսը ուրիշ բան ոչ կարող էր, ոչ էլ իր տերը դրա կարիքն ուներ. բառացիորեն իմ ու իմ հեռախոսի մասին ա ։
Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
Ռոյ Գուդման
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Էջանիշներ