ՍանտԱլբոմ

[Smokie]

Հիմա էս նշված ալբոմների իներորդը Սմոքիի առաջարկած ալբոմն ա, թե՞ Սմոքի սանտայի․ ինձ էդ ա հետաքրքիր․ բա էս բոնուսն ու՞մն ա։

Բոնուսն իմն ա Մար ջան, իսկ ինը ալբոմներից մեկը Սանտայինս

[StrangeLittleGirl]

Անցա մնացած ալբոմները լսելուն Էն իսլանդացիների ալբոմը լսել եմ, հիմա էլ Camel-ն եմ լսում: Լրիվ տիպիկ 70-ականների երաժշտություն: Կայֆ ա:
Սմոք, շատ ապրես էս նախագիծը կազմակերպելու համար: Մի այլ կարգի հաճույք եմ ստանում

[StrangeLittleGirl]

Soley - We Sink

Չգիտեմ՝ ոնց ա ստացվել, որ էս ամբողջ ցուցակի արդեն լսածս երեք ալբոմներից մեկը (իմ առաջարկածը հաշված) հենց ինձ ա ընկել, բայց դրա համար մենակ ուրախ եմ, որովհետև վաղուց չէի լսել Սոլեյին, արժեր թարմացնել:

We Sink-ն ունի իսլանդական երաժշտությանը բնորոշ էլեկտրոնային տարրերը, բայց էնքան նուրբ ու ճաշակով ա դա արված, էնքան սիրուն ա իսկական գործիքների հետ զուգորդված, որ չես էլ զգում էդ սինթետիկությունը: Ու դրանով հանդերձ կա նաև իսլանդական երաժշտության մռայլությունը, Սոլեյի մանկական ու տխուր ձայնը, նաև համով իսլանդական առոգանությունն անգլերեն բառերով երգերում:

Տեքստային առումով երգերը շատ մութ ու դաժան են: Էդ բոլորի մասին Սոլեյը երգում ա անտարբեր, ասես առօրյա սովորական բաներից խոսի: Օրինակ էս հատվածը "Smashed Birds" երգից.

And there I took all of your birds
And I smashed them in my pocket, oh
And then I got the feathers off and
I made myself a beautiful dress

Էս ամենից բացի, Սոլեյին սիրում եմ նաև անձնական պատճառներով: Քիչ կան սենց կատարողներ, որոնց երգերը կապված են կյանքիս կոնկրետ իրադարձությունների հետ: Սոլեյը ու կոնկրետ էս ալբոմը միանգամից մի քանի իրադարձության հետ են կապված: Երգչուհուն ճանաչել եմ "Kill the Clown" երգով: Ժամանակին յոգայի դասատուս էր ֆեյսբուքի իրա էջում տեղադրել: Հիշում եմ՝ լսեցի-լսեցի, անցա մնացած գործերին: Մեկ էլ հիշում եմ, որ Հայաստան նոր էի վերադարձել, ու զանազան էմոցիոնալ վայրիվերումներով էի անցնում: Էդ վայրիվերումներից մեկի ժամանակ Դիլիջանում մոտիկ ընկերուհուս տանն ադյալներով փաթաթված հենց "We Sink" ալբոմն էինք լսում: Էս բոլորին էլ ավելացնենք, որ անցյալ տարվա սեպտեմբերին գնացել եմ Սոլեյի համերգին, ու դա իմ կյանքի ամենակարևոր համերգներից էր:

Մի խոսքով, շնորհակալ եմ սանտայիս էս ընտրության համար

[Smokie]

Ուզում էի հենց միանգամից ռեվյու գրել: Բայց չեղավ:

Սսեմ, որ որևէ մեկից ալբոմ նվեր ստանալու բուն հաճույքը մարդ կարող ա զգալ՝ երբ լսի այն ու հավանի բառիս բուն իմաստով: Սանտա ջան չես պատկերացնի ինչքան իմ երգացանկին համապատասխան ու երջանկացնող նորություն ես ինձ նվիրել: Շուտով երկրորդ անգամ կլսեմ՝ նման ալբոմի ռեվյույի համար մի ունկնդրումը ինձ բավական չի: Ու ընդհանրապես վստահ եմ` պարբերաբար անդրադառնալու եմ թե՛ այս ալբոմին, թե՛ բացահայտմանս: Ու վերջինս անպայման ասոցացվելու է հենց քեզ հետ:

[Smokie]

Երրորդ անգամ լսեցի:

Համարյա բոլոր երգերը կամ հավանեցի, կամ նորմալ տպավորություն թողեցիՆ: Ալբոմի հանգիստ ու նույնիսկ կարելի է ասել տխուր նոտայով երգերը կարող են խաղաղեցնել մարդու հոգին: Հանգիստ իր համար վայելում է ու մեկ էլ հանկարծ քնեց: Հը-ըն, ես չեմ քնել: Իսկ աշխույժ, կամ ոչ տխուր երգերն էնպես են կլանում, որ սկսում են ձայնակցել: Լսելուց էլ երբեմն մի թեթեւ հասկանում էի խոսքերը: Արդյունքում բավականին հետաքրքրեցին՝ կարելի է ժամանակ հատկացնել ու լրջորեն ուսումնասիրել:

Ամենաշատը հավանեցի մեջտեղի երգը՝ ուրախ «Into The Dark»-ը: I've gotta find my way to your heart
Իսկ չհավանեցի նախավերջին երգը՝ հակառակ վերեւինիս կոչվում էր «Light»: Միակ սպեցէֆեկտներով գործն էր՝ էլեկտրոնայինախառը, բայց Էնքան էլ չեմ սիրում, երբ աղմուկը շատ է լինում ու կարծես գործիքներից մեկը մյուսին խանգարում է: Նաեւ շաա՜տ երկար էր՝ ի տարրբերություն մյուս նորմալ չափսի երգերի, մոտ տաս րոպե էր տեւում: Uriah Heep-ի «July Morning»-ի վերջում էլ կան լրացուցիչ էֆեկտներ, երգին աղմուկ տվող, բայց օրինակ այդ երգը տհաճ չի ինձ համար:
Վերջին` «I'm Willing» երգը չեմ հիշում երեկ ինչպիսի տպավորություն թողեց, բայց էսօր՝ երկրորդ անգամ լսելուց, շատ մռայլ թվաց: Չսիրեցի: Մի խոսքով վերջին երկուսը միակ չհավանածս երգերն են: Ընդհանրապես «Light»-ի նախորդ «Wer'e All In This Together»-ի վերջաբանը, կարող ՝ էնպիսի տպավորություն թողնել, իբրեւ ալբոմը ավարտվեց ու սրանք bonus track-երն են՝ չնայած էդպես չի իրականում: Երրորդ անգամ արդեն այդ վերջին երկու երգերը բաց թողեցի: Իսկ «Into The Dark»-ը (2 անգամ), մեկ էլ «Catch My Disease»-ը կրկնեցի՝ չնայած կդժվարանայի հաստատել, որ վերջինս ամենահավանածս երկրորդ երգն էր:
Երրորդ ունկնդրումի ժամանակ «Into The Dark»-ին հաջորդող երկու երգերը՝ «No Right Angles»-ը ու «Get Gotten»-ը մյուսների պես դրական ազդեցություն չթողեցին՝ սովորական: Կարծեցի երկրորդ կեսից սկսում ա թուլանալ ու թուլանալ: Սխալվեցի՝ հանգիստ «The Debt Collectors-ը ու աշխույժ «Wer'e All In This Together»-ը​ լավն էին

Երգչի ձայնն էլ էր հաճելի, երիտասարդական, բարի երգեցողություն: Մի պահ James Blunt-ի հետ ասոցացրեցի, բայց ոնց որ Damien Rice-ին ավելի ա նման, մանավանդ «մռայլ» երգերում:

 •

• 

 Սեղմել՝ ցույց տալու համար

Կատարողը-Ben Lee
Հրատարակումը-2005թ. փետրվարի 22
Տեւողությունը-56:54
Երգերի քանակը-14

[StrangeLittleGirl]

Սմոք, ինչ հավես ես գրել: Էս ալբոմն ինձ էլ ա շատ դուր գալիս: We're All In This Together-ն էլ էս ալբոմից իմ ամենասիրած երգն ա: Ժող, մյուսներդ լուռ եք: Էկեք, արտահայտվենք, քննարկենք: Արդեն ցուցակի ալբոմների կեսը լսել եմ, մնաց մյուս կեսը Եթե դուք չգրեք, ես եմ ռիվյուներ գրելու

[Մուշու]

Ես դժվարանում եմ գրել, չնայած ալբոմս արդեն 3 անգամ լսել եմ, Լավ երևի սկսեմ երգիչից՝ Gregory Alan Isakov, շատ հավանեցի ձայնը, ֆոլկ սիրում եմ ու հաճախ եմ լսում: Ալբոմի մասին ավելի ուշ կգրեմ: Ասեմ շնորհակալություն սանտայիս երգչի համար, ինքը հաստատ իրա տեղը կունենա իմ փլեյլիստում:

[StrangeLittleGirl]

Ես դժվարանում եմ գրել, չնայած ալբոմս արդեն 3 անգամ լսել եմ, Լավ երևի սկսեմ երգիչից՝ Gregory Alan Isakov, շատ հավանեցի ձայնը, ֆոլկ սիրում եմ ու հաճախ եմ լսում: Ալբոմի մասին ավելի ուշ կգրեմ: Ասեմ շնորհակալություն սանտայիս երգչի համար, ինքը հաստատ իրա տեղը կունենա իմ փլեյլիստում:

Ահա, սա էլ ա շատ լավ ալբոմ Ինձ համար հաճելի հայտնագործություն էր: Առայժմ էս տասը ալբոմների մեջ որոնք լսել եմ, մենակ մեկը դուրս չի էկել, մնացածը մեկը մեկից ընտիր:

[Smokie]

Ես ի սկզբանե որոշել էի, թե իմինից հետո ո՞ր ալբոմն/երն եմ ուսումնասիրելու: Շուտով դրանց էլ կանդրադառնամ:

[մարիօ]

ես իմը մի քանի անգամ միացնում եմ, երկու րոպեից ավել չեմ ձգում, որ լսեմ, արդեն որերորդ անգամ ուր մնաց գրեմ

[StrangeLittleGirl]

ես իմը մի քանի անգամ միացնում եմ, երկու րոպեից ավել չեմ ձգում, որ լսեմ, արդեն որերորդ անգամ ուր մնաց գրեմ

Գոնե ասա՝ որն ա, քննարկենք, թե ինչու չես կարողանում լսել

[մարիօ]

Գոնե ասա՝ որն ա, քննարկենք, թե ինչու չես կարողանում լսել

Florence And The Machine-ի Lungs-ը` իր bonus-ներով․ ոչ տեսել էի, ոչ լսել իրանց, տրամադրվեմ լսեմ, կգրեմ մանրամասն։

[StrangeLittleGirl]

Florence And The Machine-ի Lungs-ը` իր bonus-ներով․ ոչ տեսել էի, ոչ լսել իրանց, տրամադրվեմ լսեմ, կգրեմ մանրամասն։

Աաաա՜, սաղ ցուցակից առայժմ միակ ալբոմն ա, որ դուրս չի էկել: Բայց դե առայժմ եմ ասում, մի ալբոմ մնաց լսեմ:

[Մուշու]

Sóley իսլանդուհի իրան սիրեցի

[Նիկեա]

ինձ բաժին է ընկել Լիզա Հանիգանի At Swim ալբոմը ու էդ էն դեպքում, երբ վերջերս անընդհատ ուզում էի նորից լսել իրեն:

Ընդհանրապես, իմ կարծիքով Հանիգանը բավականին թերագնահատված արտիստ է:
Իրեն ես բացահայտել եմ Damien Rice-ի շնորհիվ: Սկզբում ահագին տպավորված լսում ու չէի հասկանում թե ինչի ոչ մի տեղում չի հիշատակվում էն քաղցր ձայնով աղջկա անունը, ով ա ինքը ընդհանրապես: Հետո պետք ա պարզեի, որ Damien Rice-ը իրականում խումբ ա, ոչ թե անհատ կատարող: Ինձ դուր չի գալիս, երբ խումբը կոչում են մեներգչի անունով, մի տեսակ շատ է անհատականացնում խմբային աշխատանքը:

Վերադառնանք մեր թեմային: Ես չգիտեի, որ Հանիգանը նոր ալբոմ ունի ու ահագին ուրախացա, երբ տեսա: Հետո կարդացի, որ մի քանի տարի ստեղծագործական ճգնաժամ ա էղել մոտը, համարյա ընդհանրապես չի ստեղծագործել մինչև բոլորովին վերջերս, երբ ծնվել է երգչուհու երրորդ ալբոմը:

Չնայած որ իմ ամենասիրելի ալբոմներից մեկը Հանիգանի "Passenger"-ն ա, էս ալբոմն էլ ահագին հավանել եմ: Նախորդ երկուսից մի տեսակ տարբերվող ու հետաքրքիր էր:
Սանտալբոմի շրջանակներում մնացել ա երկու ալբոմ որ լսեմ: Դրանք էլ լսեմ ու իմ ալբոմի մասին ավելի մանրամասն կգրեմ:

Մի բան էլ ասեմ թեմայից դուրս ու պըրծ. ինչքան էլ Հանիգանն ու Ռայսը լավ կատարողներ, ստեղծագործողները, երաժիշտներ լինեն, ես իրենց միասին ավելի շատ էի սիրում, քան հիմա երբ առանձին են: