Լռությունը խոսում է

[Sambitbaba]

∫


Թույլ տուր Կյանքին
մնալ
առանց համեմատվելու
և նմանակվելու՝
և այն
անհամեմատելի կդառնա:

Թույլ տուր նրան
լինել:


∫

[Sambitbaba]

ԳԼՈՒԽ 7

ԲՆՈՒԹՅՈՒՆ



∫


Մեր կապը բնության հետ
պայմանավորված է ոչ միայն
մեր ֆիզիկապես
կենդանի լինելով:
Մենք նմանապես
նրա կարիքն ունենք,
որպեսզի կարողանանք
տուն վերադառնալ,
որ դուրս գանք սեփական
մտքի զնդանից:
Մենք կորել ենք մտքերի,
գործերի, հիշողությունների,
սպասումների մեջ:
Կորել ենք աշխարհի
խնդիրների և բարդությունների
խճճված լաբիրինթոսում:

Մենք մոռացել ենք այն,
ինչի մասին դեռ
հիշում են սարերը,
բույսերն ու գազանները:
Մոռացել ենք լինել՝
լինել ինքնին, լինել
այնտեղ, որտեղ կյանքն է, -
Այժմ և Այստեղ:


∫

[Sambitbaba]

∫


Երբ էլ ուշադրություն դարձնես
ինչ-որ բնական բանի վրա,
որը կյանքի է կոչված
անկախ մարդկային կամքի, -
դու լքում ես կոնցեպտուալ
մտածողության զնդանը
և վերականգնում ես Գոյի հետ
քո միասնությունը,
որի մեջ է գտնվում
բնության մեջ ամեն ինչ:

Ուշադրության արժանացնել
քարին, ծառին, գազանին՝
չի նշանակում բոլորովին
նրանց մասին մտածել:
Ընկալել ուղղակի,
գիտակցմամբ ընդգրկել:

Եվ այդ ժամանակ
նրանց էությունից ինչ-որ բան
կփոխանցվի քեզ:
Դու կզգաս, թե որքան
անխռով են նրանք,
որքան խորն են ամփոփված
իրենց գոյության մեջ՝
ամբողջովին միաբան են
նրա հետ, ինչ կա
և ինչպես կա:
Եվ այդ ժամանակ
դու նույնպես կսուզվես
քո ներսը,
դեպի տեղը հանգստի:


∫

[Sambitbaba]

∫


Գտնվելով բնության գրկում,
հարգիր նրան քո համապարփակ
ներկայությամբ:
Դարձիր լուռ:

Դիտիր:

Լսիր:

Դիտիր, թե ինչպես
ամեն կենդանի,
ամեն բույս ամբողջովին
հենց ինքն է, որ կա:
Բոլորովին ոչ ինչպես
իրենց մտավորապես
երկու կես արած մարդիկ:
Բնության բնակիչները
չեն ապրում իրենց
մտավոր "ես"-ի միջնորդությամբ
և այդ պատճառով
կլանված չեն իրենց մասին
սեփական պատկերացման
պաշտպանությամբ ու բարելավմամբ:
Եղնիկը՝ եղնիկ է:
Նարգիզը՝ նարգիզ է:

Բնության մեջ ամեն ինչ
ամբողջական է
ոչ միայն իրենով, այլև
Գոյի հետ միասնությամբ:
Նրա բնակիչները
չեն մեկուսացնում իրենց
գոյատևության ամբողջական կտավից,
վկայակոչելով
իրենց բաժանվածությունը.
"Ահա սա՝ ես եմ,
իսկ սա՝ մնացածը":

Բնությունը դիտելը
քեզ կազատագրի
քո "ես"-ից,
խաղաղությունը և հանգստությունը
հավերժ խախտողից:


∫

[Sambitbaba]

∫


Գիտակցիր
բնության ձայները.
տերևների սոսափյունը քամուց,
անձրևի կաթիլների ընկնելը,
միջատների ճռճռոցը,
այգաբացին
թռչնակի դայլայլն առաջին:
Քեզ ամբողջովին նվիրիր
լսելու գործողությանը:
Ձայների հետևում
կա ավելին.
սրբություն, որը երբեք
մտքով չես ճանաչի:


∫

[Sambitbaba]

∫


Դու չես
քո մարմինը ստեղծողը
և այդ պատճառով
քեզ տրված չէ
կառավարել նրա
գործողությունները:
Այստեղ
գործի է դրված
շատ ավելի հզոր
գիտակցություն,
քան մարդկային միտքն է:
Դա այն գիտակցությունն է,
որը բնության մեջ
ամենի հենարանն է:
Եվ ամենից շատ
նրան մոտ ես դառնում,
գիտակցելով քո ներքին
էներգիայի դաշտը,
զգալով քո մարմնում
գոյության կենդանի
զարկերակը:



∫

[Sambitbaba]

∫


Շան խաղասեր
ուրախալիությունը,
նրա անվերապահ
սերը մարդու հանդեպ
և կյանքի ամեն պահին
կյանքը տոնելու
պատրաստակամությունը
հազվադեպ է հակադրվում
նրա տիրոջ
ներքին վիճակի հետ:
Վերջինս ճնշված է,
տագնապած,
բեռնված խնդիրներով,
մոլորված
սեփական մտքերում
և բացակայում է
միակ իրականությունում
գոյություն ունեցող
տեղի և ժամանակի մեջ՝
Այժմ և Այստեղ:
Զարմանալի է, թե ինչպես,
ապրելով նման մարդու հետ,
շանը հաջողվում է մնալ նորմալ,
չկորցնել խաղասիրությունը:


∫

[Sambitbaba]

∫


Երբ բնությունն ընկալում ես
միայն մտքիդ միջով՝
միայն մտածողությամբ, -
ի վիճակի չես զգալ
նրա կենսականությունը,
նրա էականությունը:
Դու տեսնում ես միայն
նրա կառուցվածքը
և ոչինչ չգիտես
ներքին կյանքի մասին,
նրա սրբազան
գաղտնիքի մասին:
Ընկած եկամտի,
մակերեսային գիտելիքի հետևից,
հետապնդելով ինչ-որ այլ
օգտապաշտական նպատակ,
միտքը բնությանն ապրանքի,
սպառման առարկայի
արժեք է տալիս:
Կուսական անտառը
փայտանյութ է դառնում,
չվող թռչունները՝
գիտական ծրագրի
հետազոտության օբյեկտ,
սարերը՝ հանքահորերով
և հովանցքներով
ներսից կերված տարբեր
հումքերի աղբյուր,
կամ, լավագույն դեպքում,
"խիզախորեն նվաճված
մի նոր բարձրություն":

Ընկալելով բնությունը,
թույլ տուր բացահայտվել
չը-մտածվածության
անտեսանելի տարածությանը,
ոչ-մտքի տարածքին:
Երբ մոտենաս բնությանն
այդ ճանապարհով,
նա կարձագանքի,
մարդկության և մոլորակային
բարեշրջման գործում
կդառնա զինակից:


∫

[Sambitbaba]

∫


Նկատիր,
թե իր լինելության մեջ
որքան անկեղծ,
ամբողջականորեն
ներկա է ծաղիկը,
տես, թե ինչպես է
նա հանձնվել
կյանքին:


∫

[Sambitbaba]

∫


Գոնե մեկ անգամ
լրջորեն նայե՞լ ես
բույսի վրա, որը
տանդ ես աճեցնում:
Թողե՞լ ես վաղուց ծանոթ,
և սակայն խորհրդավոր
այդ արարածին բացել քեզ
գաղտնիքներն իր լինելության:
Զգացե՞լ ես արդյոք,
թե որքան խաղաղ է նա,
թե ինչպես է շրջապատված
հանգստության տարածությամբ:
Այն պահին, երբ գիտակցես
բույսի անդորրի և հանգստության
արտահոսումը, բույսը
ուսուցիչդ կդառնա:


∫

[Sambitbaba]

∫


Զննիր կենդանուն,
ծառին, ծաղկին:
Տես, թե նրանք ինչպես են
հանգստանում Գոյի մեջ:
Հենց ինքը Գոյն են նրանք:
Նրանք միշտ նույնպիսին են,
ինչ կան:
Իրենց բնական արժանապատվությամբ,
մաքրությամբ և բնատուր
առաքինությամբ:
Բայց այդ տեսնելու համար
պետք է դեն նետել մտքի՝
ամեն ինչին անուն տալու
և մտավոր պիտակներ
կախելու սովորությունը:
Նայիր այդ բոլոր
պիտակներից և բացատրություններից վեր՝
և կտեսնես բնության
այն անարտահայտելի տարածքը,
որը մտքով չես ճանաչի
և զգացմունքներով
չես ընկալի:
Այդ ներդաշնակությունն
ու սրբությունն
ընդգրկում է ոչ միայն բնությանը,
այլև քեզ:



∫

[Sambitbaba]

∫


Օդը, որը դու շնչում ես՝
բնությունն է:
Բնությունն է նաև ինքը
շնչառությունը:

Հետևիր շնչառությանդ՝
և գիտակցիր.
դու չես այդ անում:
Դա բնության շնչառությունն է:
Եթե մարդուն անհրաժեշտ լիներ
շնչելը չմոռանալ,
շուտով մարդը շնչահեղձ կլիներ:
Եվ երբ դու փորձում ես
դադարել շնչել,
քեզ այդ չի հաջողվում՝
բնությունը հաղթում է:

Բնության հետ դու վերամիանում ես
ամենաինտիմ և ուժեղ կերպով՝
շնչառությունդ գիտակցելով,
ուշադրությունդ շնչառությանդ վրա
պահելու ունակությամբ:
Դա ապաքինում է,
տալիս է հզոր էներգիա,
գիտակցությանդ մեջ
տեղաշարժ է կատարում.
մտքի և կոցեպտուալ
մտածողության աշխարհից՝
դեպի ոչ-պայմանական գիտակցության
ներքին տարածություն:


∫

[Sambitbaba]

∫


Բնությունը քեզ պետք է
որպես ուսուցիչ՝
որ օգնի քեզ նորից
միասնանալ Լինելության հետ:
Բայց ոչ միայն դու ունես
բնության կարիքը՝
բնությունը նույնպես
քո կարիքն ունի:

Դու անջատ չես բհությունից:
Մենք բոլորս մասն ենք
մի ընդհանուր Կյանքի,
որն իրեն արտահայտել է
Տիեզերքի մարմինների
անհամարության մեջ:
Մարմինների, ամբողջովին
կախված իրարից:
Երբ տեսնում ես սրբությունը,
կամ գեղեցկությունը,
աներևակայելի անդորրությունն,
ինչպես նաև վեհությունը,
որոնց մեջ գոյատևում է
ամեն ծառ կամ ծաղիկ, -
դու դրանք բազմապատկում ես:
Քո տեսնելու շնորհիվ
ու նաև քո գիտակցման,
բնությունը նույնպես սկսում է
ճանաչել իրեն:
Նա սկսում է գիտակցել
սեփական գեղեցկությունն
ու սեփական սրբությունը
միայն քո միջոցով:


∫

[Sambitbaba]

∫


Մեծ, լուռ տարածությունն
ընդգրկում է ողջ
բնությունը:
Եվ քեզ:


∫

[Sambitbaba]

∫


Միայն երբ անխռով ես ներսում՝
մտնում ես հանգստի արքայություն,
որի բնակիչներն են ժայռերը,
բույսերը, կենդանիները:
Միայն երբ դադարում է
աղմուկը մտքի՝
լքելով ավելցուկային
մտքերի հոսքով ստեղծված
սեփական բաժանվածության զնդանը,
նորից միանում ես
բնությանը:

Մտածողությունը՝
կյանքի բարեշրջման
փուլերից մեկն է միայն:
Ծառը, ծաղիկը,
թռչունը, սարը
իրենց գեղեցկության
և սրբության մասին
չգիտեն:
Բնությունը
գոյություն ունի
մտքի հանդեպ առաջնային
լռության և անարատության մեջ:
Այդպես էլ մարդը,
եթե լռել է ներսում,
կարող է անցնել
մտքի այն կողմը:
Գիտելիքի, գիտակցման,
լռության
լրացուցիչ
այդ տարածքը,
մտքից այն կողմ գտնվող:

Բնությունը կարող է
հասցնել քեզ լռությանը:
Դա նրա նվերն է քեզ:

Երբ ունկնդրում ես բնությանը,
նրա հետ միասնանում ես
խաղաղության տարածքում՝
այն համակվում է
քո գիտակցվածությամբ:

Քո միջոցով բնությունը
սկսում է գիտակցել իրեն:
Նա սպասել է քեզ
միլիոնավոր տարիներ:


∫