∫
Մտքերը,
հուզումները,
զգայական ապրումները՝
ամենն, ինչ ընկալում ես, -
կազմում են կյանքիդ
բովանդակությունը:
"Իմ կյանքը"՝
ահա այն,
ինչից դու քաղում ես
սեփական "ես"-իդ իմաստը,
և "իմ կյանքը"՝
բովանդակությունն է
նրա, ինչին հավատում ես:
Եվ անընդհատ արհամարհում ես
ամենաակնհայտ փաստը.
խորին "Ես Եմ"-ը
չունի ընդհանուր ոչինչ
նրա հետ, ինչ տեղի է ունեցել
և տեղի է ունենում
քո կյանքում,
չունի ընդհանուր ոչինչ
նրա բովանդակության հետ:
"Ես Եմ"-ը հավերժ
միասին է Ներկայի հետ:
Մանկության և ծերության մեջ,
առողջության և հիվանդության մեջ,
հաջողության և ձախողման մեջ
"Ես Եմ"-ը՝
տարածությունը Ներկայի, -
անփոփոխ է մնում
իր ամենախոր մակարդակի մեջ:
Նրանք, ովքեր շփոթում են նրան
բովանդակության հետ,
տեղի ունեցածի հետ,
հավերժական Ներկան
զգում են միայն մասամբ,
տեսանելի, ընկալելի
իրադարձությունների
միջնորդությամբ:
Նրանց գոյության
նախասկզբնականությունը
շղարշված է կյանքի
իրադարձություններով,
հոսքով մտածողության,
օբյեկտների բազմակիությամբ,
և երևույթներով աշխարհի:
Ներկան մթագնվում է
ժամանակով:
Եվ այդ ժամանակ
դու մոռանում ես
Ամենայն Գոյի մեջ
քո արմատավորվածությունը,
ինչպես նաև աստվածային
քո իրականությունը:
Կորցնում ես քեզ
աշխարհում:
Ի հայտ են գալիս մոլորություն,
անհաշվետու զայրույթ,
թախիծ, ընկճվածություն,
առաջին հայացքից
անբացատրելի կոնֆլիկտներ
ուրիշ մարդկանց հետ:
Իսկ չէ՞ որ շատ հեշտ է
գիտենալ տան ճանապարհը
և հիշել ճշմարտությունը.
Ես իմ մտքերը չեմ,
իմ ապրումները չեմ,
իմ ընկալումը
և անցյալի փորձը չեմ:
Ես այն չեմ, ինչ իմ կյանքում
տեղի է ունենում:
Ես՝ ինքը Կյանքն Եմ:
Ես՝ Տարածությունն Եմ,
որտեղ
տեղի է ունենում
ամեն ինչ:
Ես Գիտակցությունն Եմ:
Ես Ներկա Պահն Եմ:
Ես Եմ:
∫
Էջանիշներ