Harry Potter and the Methods of Rationality/Հարրի Փոթթերն ու ռացիոնալության մեթոդները

[Chuk]

Ես դեռ 7-ում եմ

[Աթեիստ]

Գլուխ 21.

Բնօրինակում բաներ կային, որ զզվացնում էր։ Ասենք որ դասերին ժամանակ ինչին հատուկ ուշադրություն էին դարձնում, էդ գրքի վերջում դա անպայման պետք էր գալու։ Ու շատ մանկական էր, սա ավելի հասուն ա, բայց դե էլի ասեմ, լրիվ հասկանալու համար պետք ա բնօրինակը կարդացած լինես։

[GriFFin]

Գլուխ 21.

Բնօրինակում բաներ կային, որ զզվացնում էր։ Ասենք որ դասերին ժամանակ ինչին հատուկ ուշադրություն էին դարձնում, էդ գրքի վերջում դա անպայման պետք էր գալու։ Ու շատ մանկական էր, սա ավելի հասուն ա, բայց դե էլի ասեմ, լրիվ հասկանալու համար պետք ա բնօրինակը կարդացած լինես։

Աթեիստ, լավ չհասկացա գրածդ։ Գրքի կեսի իմաստը էդ դասերի ընթացքում սովորածն էր Մանկականի պահը՝ գիրքը որոշակի տարիքային խմբի համար ա, նորմալ ա, որ քեզ մանկական կթվա, էդ թերություն չի։

[GriFFin]

Գլուխ 3

Ուրեմն ես նոր սկսեցի կարդալ ու հասկացա ինչի մեջ եմ ներքաշվել՝ 141 գլուխ կա:
The cringe is real. Չդիմացա, որոշեցի գրեմ։
Ես էս տիպի ֆանֆիկներ չսիրեցի, որտև կարդալուց անընդհատ համեմատում եմ ու ջղայնանում [ հեղինակի վրա էլի ]։ Բայց էս ընթացքում կանցնի, երբ սովորեմ, որ ուրիշ բան եմ կարդում։
Մեկ էլ գրողից նենց ամերիկացու vibe եմ զգում, որ էլ ասելու չի։ Մագոնգլին, էդ հպարտ, սրամիտ, յուրահատուկ կնոջը ստիպել ա, որ 10 տարեկանին ինչ որ բան ապացուցի։ Հարիին վունդերկինդ ա դարձրել, տենաս Հերմիոնան ի՞նչ ա էդ դեպքում։ Հասնեմ էդ մասին ու տեսնեմ։

"An admirable loyalty " said Professor McGonagall. Her voice went low "Though it hurts a little to hear you say it like that. Lily and James were friends of mine"

Էս մասը ծանր տարա ու գնահատեցի հեղինակի արարքը։ Էն որ ենթատեքստում ասում ա՝ այ մարդ, ծանր մի տար, էսի քո իմացած գիրքը չի։
Հումորը լավն ա, օրինակ՝ If J. K. Rowling asks you about this story, you know nothing.
Մեկ էլ հեղինակից հավանեցի էն, որ ասում ա կարաք գրեք ձեր կարծիքները համ գրքի համար, համ գլուխների համար։ Հաճելի ա, երբ գրողին իրա ընթերցողների կարծիքը հետաքրքիր ա։ Դեռ էսքանը։

[Chuk]

Հասա 11, դանդաղ եմ առաջ գնում, հիմնականում տրանսպորտում եմ կարդում

Մեկ-մեկ չափից ավելի շատ ա ձգում խոսակցությունները: Ու ընդհանրապես խոսակցությունները չափազանց շատ են: Հետաքրքրքիր մտքեր, դրվագներ ահագին, բայց մի տեսակ շատ ա ծամծմվում, ձգձգվում: Լավն ա իհարկե, մինչև վերջ կկարդամ: Բայց Արշ, օրիգինալը կարդա: Չնայած ահագին հեռու ա օրիգինալից, բայց դե մեկ ա, օրիգինալն ուրիշ ա:

[GriFFin]

Գլուխ 7

Ես... վատ բաներ եմ ասելու: Նախօրոք ներեղություն եմ խնդրում էն մարդկանցից, ովքեր էս գիրքը հավանել են: Բայց ինքը դեռ իմը չի:

Գիտեք ինչի՞ ա նման, էն որ ընկերներով նստած կինո եք նայում, կայֆ, ընտիր կինո ա, ու ինչ որ մեկը ասում ա ՝ աաա, սաղ սուտ ա, իրական կյանքում սենց բան չի կարա լինի: Էն որ ուզում ես բարձով տաս գլխին: Այ, հեղինակը ու գլխավոր հերոսը էդ ընկերն են իմ համար:
Սկզբում ուզում էի ասել, որ ով չի կարդացել օրիգինալը` անպայման կարդա, հիմա մտածում եմ, որ, եթե մարդ հավանել ա էս տարբերակը, ավելի լավ ա չկարդա իսկականը, որտև չի հավանի: Ոնց որ ես էս չեմ հավանում:

Մինչև էս գլուխը ավելի շատ առաջին գրքի՝ Harry Potter and the Philosopher's Stone-ի ֆանֆիկն ա [մեծ մասը]: Ես էդ գիրքը կարդացել եմ 11 տարեկանում ու, երբ խորացած կարդալով հասել էի՝ You are a wizard, Harry! նախադասությանը` գլուխս բարձրացրեցի ու ասեցի՝ No, I am a witch, Hagrid. Լավ, էս կատակով: Գիտեմ, որ շատերը չեն կիսում իմ հիացմունքը էս ու նման գրքերի նկատմամբ, բայց ասածս էն ա, որ ինքը իմ մանկությունից մի հատ մեծ հատված ա: Պլատֆորմ 9 3/4 փնտրող, ուրախ, Քվանտի ճանապարհին Հոգվարդսի նամակաին սպասող շրջանից ա:
Ու էս գիրքը, ոնց որ առել ա, էդ սաղ հարամել: Ո՞նց կարա տաս տարեկանը էսքան խելացի լինի, Minerva McGonagall-ին սենց նվաստացնի ու կատու դարձնելուց հետո ինչ որ կասկածներ ունենա: Էդքանից հետո, բռնի Quidditch-ին դարձնի ստանդարտ եսիմինչ: Բռռ... Լավ, վերադառնանք բուն գրքին:

Չհավանեցի էս մասերը՝
1)

So he made a guess. " Mum, you know that I'm not going to turn into your sister just because I'm lerning magic, right? I'll do any magic you ask for if I can, I mean-or if you want me not to use any magic around the house, I'll do that too, I promise I'll never let magic come between us-"
A tight hug cut off his words. "You have a good heart," his mother whispered into his ear. "A very good heart, my son"

Չհավանելուս պատճառը էն էր, որ սկզբում Petunia-ն ասում ա, որ իմ քուրը հերիք չի սիրուն էր, մի հատ էլ սկսեց կախարդությամբ զբաղվել, իսկ ես գեշ էի բլա բլա բլա, ասում էի ինձ սիրունացրա, ասում էր չէ, չեմ կարա, օրենք ա բլա բլա, ես իրան նախանձում էի բլա բլա: Հետո վերջում ասում ա, որ քուրը իրան արդյունքում օգնում ա ու ինքը սիրունանում ա: Ըհն: Էս շատ նման ա օրիգինալի՝ Petunia-ին ու Lily-ին: Բոլորս էլ գիտենք իրանք ոնց են: Ու էդքանից հետո Հարին ասում ա, որ չի դառնա իրա մամայի նման վատը: Խի՞ ա տենց դարձրած էդ պահը: Լիլին ստեղ էլ ա լավը, Պիտունիան ստեղ էլ ա նախանձ, բայց խի՞ ա Հարին համարում, որ իրա բիոլոգիական մաման վատն ա, եթե ինքը տենց ուժեղ ինտելեկտով ու տրամաբանող երեխա ա: Չգիտեմ, կարողացա բացատրել թե չէ, բայց էս պահը հեչ չհավանեցի:

2)

"Thank you, Professor." It was probably too early to call her Minnie.

3) Չուկի հետ համամտ եմ, դիալոգները երկար են թվում ինձ:

Որ մասերը հավանեցի՝

J.K. Rowling is staring at you. Can you fell her eyes on you? She's reading your mind using her Rowling Rays.

"World domination is such an ugly phrase. I prefer to call it world optimisation"

Հ.Գ. Ես չհասկացա, Հարիի խորթ ախպերը ու՞ր ա: :Դ :Դ

[Chuk]

Հ.Գ. Ես չհասկացա, Հարիի խորթ ախպերը ու՞ր ա: :Դ :Դ

Ստեղ Պետունյան տոտան Դուրսլի հետ չի ամուսնացած, այլ Օքսվորդի համալսարանի ինչ-որ պրոֆեսորի, ով, ենթադրում եմ, իմպոտենտ ա
Հետևաբար խեղճ Դադլիկը տենց էլ չի ծնվել:

[GriFFin]

Ստեղ Պետունյան տոտան Դուրսլի հետ չի ամուսնացած, այլ Օքսվորդի համալսարանի ինչ-որ պրոֆեսորի, ով, ենթադրում եմ, իմպոտենտ ա

Բայց սկզբում գրած էր, որ կա։ Կարող ա սխալ եմ հասկացել։

[Chuk]

Ընդհանրապես մի հատ տենց պահ էլ կա, որ հեղինակը չնայած վերցրել ա Հարրի Փոթթերի հիմքը, բայց ոնց որ ինադու փորձած լինի սաղ փոխել, ոչ թե ուրիշ լույսի ներքո նայել: Կերպարները, իրանց բնութագրերը, իրադարձությունները, սաղ շուռ ա տվել:

[Chuk]

Բայց սկզբում գրած էր, որ կա։ Կարող ա սխալ եմ հասկացել։

Չէ, գրած էր, որ մինչև սիրունանալը Պետունյան հանդիպում էր դռելագործ Դուրսլի հետ, որը միակ մարդն էր, ով իրա նման գեշ աղջկա հետ կհանդիպեր: Ու էդ դռելագործը ասել էր, որ երբ տղա ուեննան, անունը Դադլի են դնելու: Պետունյան էլ նեղսրտել էր, թե էդ ինչ մարդ պիտի լինի, որ ուզի, որ իրա տղայի անունը Դադլի Դուրսլ լինի:

[GriFFin]

Ընդհանրապես մի հատ տենց պահ էլ կա, որ հեղինակը չնայած վերցրել ա Հարրի Փոթթերի հիմքը, բայց ոնց որ ինադու փորձած լինի սաղ փոխել, ոչ թե ուրիշ լույսի ներքո նայել: Կերպարները, իրանց բնութագրերը, իրադարձությունները, սաղ շուռ ա տվել:

Ես, նախկան կարդալս ուրիշ ձև էի պատկերացնում։ Մտածում էի, որ մենակ Հարիի ընկալումն ա փոխած լինելու մենակ։ Բայց էս տարբերակը ավելի լավն ա ըստ իս…չնայած, որ Հարին ու Մալֆոյը ընկերացան

Չէ, գրած էր, որ մինչև սիրունանալը Պետունյան հանդիպում էր դռելագործ Դուրսլի հետ, որը միակ մարդն էր, ով իրա նման գեշ աղջկա հետ կհանդիպեր: Ու էդ դռելագործը ասել էր, որ երբ տղա ուեննան, անունը Դադլի են դնելու: Պետունյան էլ նեղսրտել էր, թե էդ ինչ մարդ պիտի լինի, որ ուզի, որ իրա տղայի անունը Դադլի Դուրսլ լինի:

Հա, ճիշտ ա։ Էդ պահը չէի հասկացել։

[Արշակ]

Հասել եմ 109–րդ գլխին։

Ժողովուրդ ինձ թվում ա պետք ա այնուամենայնիվ HPMOR–ը (Harry Potter and Methods Of Rationality) կարդալ որպես լրիվ ուրիշ ստեղծագործություն, որովհետև չնայած որ Պատմությունը հիմնված ա օրիգինալ Հարրի Փոթթերի կախարդական աշխարհի վրա, նույն անուններով հերոսներ կան ու պատմության հիմնական առանցքը նույնն ա՝ Հարրի Փոթթերը սովորում ա կախարդական դպրոցում ու պայքարում Dark Wizard–ի դեմ, բայց հերոսների մեծ մասը այլ բնույթ ունեն ու իրադարձություններն էլ էն աստիճան տարբեր են, որ ասում են հանգիստ կարելի ա օրիգինալը կարդալ ու հետո սա, կամ էլ հակառակը, ու սփոյլերներ չեն լինի մեկ ա

Մեկ էլ հեղինակից հավանեցի էն, որ ասում ա կարաք գրեք ձեր կարծիքները համ գրքի համար, համ գլուխների համար։ Հաճելի ա, երբ գրողին իրա ընթերցողների կարծիքը հետաքրքիր ա։ Դեռ էսքանը։

Ինքը ոչ միայն հետաքրքրվում ա իր ընթերցողների կարծիքներով այլև ահագին հաշվի ա առել ու վերամշակել ա ստեղծագործությունը ընթերցողների մեկնաբանությունների հիման վրա։ Մասնավորապես․
* ուղղել ա որոշ անճշտություններ որ ընթերցողները նկատել են ստեղծագործության գիտական հատվածներում
* գրքում լիքը գաղտնիքներ ու հանելուկներ կան, որոնք ընթերցողը պիտի գլխի ընկնի կարդալու ընթացքում ու որոշ դեպքերում երբ պարզվել ա, որ եղած հուշումներից ոչ մեկ գլխի չի ընկել, հեղինակը հետո նոր հուշումներ ա ավելացրել կամ հակառակը։
* ընդհանրապես, խճճված սյուժե ունեցող գրեթե ցանկացած ստեղծագործության մեջ plot hole–եր են պատահում ու Յուդկովսկին էս առումով ահագին մանրակրկիտ աշխատել ա, որ հակասություններ չլինեն ու ստեղ էլ հաշվի ա առել ընթերցողների դիտողությունները։

Հա մեկ էլ գրքի մեջ ընդգրկել ա ընթերցողների հրապարակած որոշ ֆանֆիկ հատվածներ

[Աթեիստ]

Արշակ, քանի օրիգինալը չես կարդացել, չես պատկերացնի, ինչքան ես սխալվում ։))

Նենց չի որ հերոսներին լրիվ փոխել ա, ընդամենը մի քիչ զարգացրել ա։ Ասենք Ռոնը ստեղ լրիվ երկրորդական պերսոնաժ ա, որտև ինքն օրիգինալում բացի նրանից, որ Հարրիի ընկերն ա, որ մի արժանիք չուներ գրքի հերոս դառնալու։

Կարճ ասա, առանց օրիգինալը կարդալու ես լրիվ այլ կերպ սա կկարդայի, որպես լրիվ այլ ստեղծագործություն, ու կարող ա էդքան չգրավեր, ինչքան հիմա։

[Արշակ]

Արշակ, քանի օրիգինալը չես կարդացել, չես պատկերացնի, ինչքան ես սխալվում ։))

Նենց չի որ հերոսներին լրիվ փոխել ա, ընդամենը մի քիչ զարգացրել ա։ Ասենք Ռոնը ստեղ լրիվ երկրորդական պերսոնաժ ա, որտև ինքն օրիգինալում բացի նրանից, որ Հարրիի ընկերն ա, որ մի արժանիք չուներ գրքի հերոս դառնալու։

Կարճ ասա, առանց օրիգինալը կարդալու ես լրիվ այլ կերպ սա կկարդայի, որպես լրիվ այլ ստեղծագործություն, ու կարող ա էդքան չգրավեր, ինչքան հիմա։

Աթեիստ ախպեր, չեղավ, կանոնը խախտում ես․ ասա տեսնենք ո՞ր գլխին ես հասել, որ պատկերացնենք կարծիքդ ինչի վրա ա հիմնված

[Արշակ]

Հարիին վունդերկինդ ա դարձրել, տենաս Հերմիոնան ի՞նչ ա էդ դեպքում։ Հասնեմ էդ մասին ու տեսնեմ։

Գիտեք ինչի՞ ա նման, էն որ ընկերներով նստած կինո եք նայում, կայֆ, ընտիր կինո ա, ու ինչ որ մեկը ասում ա ՝ աաա, սաղ սուտ ա, իրական կյանքում սենց բան չի կարա լինի: Էն որ ուզում ես բարձով տաս գլխին: Այ, հեղինակը ու գլխավոր հերոսը էդ ընկերն են իմ համար:
Սկզբում ուզում էի ասել, որ ով չի կարդացել օրիգինալը` անպայման կարդա, հիմա մտածում եմ, որ, եթե մարդ հավանել ա էս տարբերակը, ավելի լավ ա չկարդա իսկականը, որտև չի հավանի: Ոնց որ ես էս չեմ հավանում:

Մինչև էս գլուխը ավելի շատ առաջին գրքի՝ Harry Potter and the Philosopher's Stone-ի ֆանֆիկն ա [մեծ մասը]: Ես էդ գիրքը կարդացել եմ 11 տարեկանում ու, երբ խորացած կարդալով հասել էի՝ You are a wizard, Harry! նախադասությանը` գլուխս բարձրացրեցի ու ասեցի՝ No, I am a witch, Hagrid. Լավ, էս կատակով: Գիտեմ, որ շատերը չեն կիսում իմ հիացմունքը էս ու նման գրքերի նկատմամբ, բայց ասածս էն ա, որ ինքը իմ մանկությունից մի հատ մեծ հատված ա: Պլատֆորմ 9 3/4 փնտրող, ուրախ, Քվանտի ճանապարհին Հոգվարդսի նամակաին սպասող շրջանից ա:
Ու էս գիրքը, ոնց որ առել ա, էդ սաղ հարամել: Ո՞նց կարա տաս տարեկանը էսքան խելացի լինի, Minerva McGonagall-ին սենց նվաստացնի ու կատու դարձնելուց հետո ինչ որ կասկածներ ունենա:

Հարրիի վունդերկինդ լինելը նույնպես սյուժեյի գաղտնիքներից ա, որը գրքի վերջերում ա պարզ դառնում Նենց որ շարունակի կարդալ ‎
Ինձ ահագին դզում ա, որ Հարրին տենց արտասովոր գիտունիկ լինելով հանդերձ, մեծավարի խոսելով հանդերձ, հեղինակը կարողացել ա պահպանի 11 տարեկանին բնորոշ էմոցիոնալ կերպարը։ Չգիտեմ, հաշվի առնելով հանգամանքները ինձ Հարիի կերպարը ահագին ամբողջական ու բնական ա թվում։ Ինձ մի քիչ չափից դուրս էր թվում, որ դպրոցի մյուս երեխեքն էլ են հաճախ շատ մեծավարի խոսում, օրինակ՝ Հերմիոնան ու Մալֆոյը, բայց որ հաշվի ես առնում , որ մագլներից միայն ընտրյալներ էին էդ դպրոց ընդունվում ու Մալֆոյն էլ թե ինչ պապա ունի, երևի թե նորմալ ա