User Tag List

Էջ 5 7-ից ԱռաջինԱռաջին 1234567 ՎերջինըՎերջինը
Ցույց են տրվում 61 համարից մինչև 75 համարի արդյունքները՝ ընդհանուր 102 հատից

Թեմա: Կարդում և քննարկում ենք Ադիչեի «Ամերիկանա» գիրքը

  1. #61
    ավագ մոդեր
    Ուլուանա-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    17.03.2006
    Հասցե
    ԱՄՆ
    Տարիք
    42
    Գրառումներ
    12,712
    Բլոգի գրառումներ
    21
    Mentioned
    30 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Էս քննարկումն ավարտվե՞ց։ Էլ ոչ ոք չի գրում, բացի ինձնից ու Այվիից։

    Մարդ կա՞, որ վերջացրել ա գիրքը, ամփոփեինք մի հատ։ Ես երեկ վերջացրի։ Ընդհանուր ահագին լավն էր։ Ինձ համար էս գրքի հիմնական արժեքը գլխավոր հերոսուհու զգացողություններն ու ընկալումներն էին, տարբեր երևույթների ու իրողությունների համեմատությունները իր հայրենիքում ու Ամերիկայում։ Էդ առումով նաև լիքը հետաքրքիր զուգահեռներ կարելի ա նկատել Հայաստանի ու Նիգերիայի միջև, որը երևի բնորոշ ա զարգացող երկրներին ընդհանուր առմամբ։ Մի քանի օրինակ բերեմ, որոնք հատկապես տպավորվել են։ Մեկը տաքսիստների պահն ա. էն որ հայ տաքսիստները միշտ ասում են, թե ժամանակին Ռուսաստանում եսիմինչ բիզնես ունեին, բան, հո միշտ սենց տաքսի քշող չեն եղել .
    Ifemelu joined the taxi line outside the station. She hoped her driver would not be a Nigerian, because he, once he heard her accent, would either be aggressively eager to tell her that he had a master’s degree, the taxi was a second job, and his daughter was on the dean’s list at Rutgers; or he would drive in sullen silence, giving her change and ignoring her “thank you,” all the time nursing humiliation, that this fellow Nigerian, a small girl at that, who perhaps was a nurse or an accountant or even a doctor, was looking down on him. Nigerian taxi drivers in America were all convinced that they really were not taxi drivers.
    Կամ հին, պատմություն ունեցող շենքերը քանդելու ու տեղը նոր «էլիտար» շենքեր կառուցելու մասը.
    “It looks a little like a courthouse. I’m always fascinated by these old houses and the stories they carry.” He tugged at the thin metal railing of her verandah, as though to check how durable it was, how safe, and she liked that he did that. “Somebody is going to snap it up soon, tear it down, and put up a gleaming block of overpriced luxury flats.”
    “Somebody like you.”
    When I started in real estate, I considered renovating old houses instead of tearing them down, but it didn’t make sense. Nigerians don’t buy houses because they’re old. A renovated two-hundred-year-old mill granary, you know, the kind of thing Europeans like. It doesn’t work here at all. But of course it makes sense because we are Third Worlders and Third Worlders are forward-looking, we like things to be new, because our best is still ahead, while in the West their best is already past and so they have to make a fetish of that past.
    Էս պահին սրանք մտքիս եկան։ Բայց էլի կային, ափսոս, կարդալու պահին չեմ ֆայմել նշել էդ մասերը...
    Վերջին խմբագրող՝ Ուլուանա: 03.09.2016, 05:59:
    Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
    Ռոյ Գուդման

  2. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    ivy (03.09.2016)

  3. #62
    ավագ մոդեր
    Ուլուանա-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    17.03.2006
    Հասցե
    ԱՄՆ
    Տարիք
    42
    Գրառումներ
    12,712
    Բլոգի գրառումներ
    21
    Mentioned
    30 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում ivy-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Ինձ դետալները շատ են դուր գալիս. ընդհանրապես, ես գիրքը կամ պատմությունը չեմ կարդում մենակ գլխավոր սյուժեի համար: Ինձ հենց էդ կողքի դետալներն են տանում, որովհետև կյանքն են ցույց տալիս, մարդկանց:

    Օրինակ՝ Քիմբերլիի ու Լաուրայի մասին նկարագրությունները: Ասենք՝ իրենք հաստատ կարևոր դեմքեր չեն պատմության մեջ, բայց նենց հավեսով եմ կարդում, թե ոնց են մարդիկ ներկայացված:
    Թեկուզ մի պստիկ դրվագ վերցնենք, որ ասում է՝ երկու իրար նման կանայք են, երկուսն էլ՝ դժբախտ, բայց տարբեր ձևերով դժբախտ: Քիմբերլին հույս ունի, որ ուրիշ մարդիկ երջանիկ են, որովհետև դա իրեն թույլ է տալիս հավատալ, որ ինքն էլ կարող է մի օր երջանիկ լինել: Մինչդեռ Լաուրան ուզում է, որ իր շուրջը բոլորը դժբախտ լինեն, որ ինքն իր դժբախտությամբ ոչ ոքից չտարբերվի, քանի որ համոզված է՝ միշտ դժբախտ է մնալու:
    Նենց եմ հավանել էդ կտորը: Թեկուզ ու հիմնական պատմության հետ կապ չունի, բայց ինչ սիրուն է ներկայացնում մարդկանց: Ինձ դա շատ հավես է կարդալը:
    Ես էլ մենակ սյուժեի համար չեմ կարդում, էդ նշածեդ բաներն ինձ համար էլ են արժեքավոր։ Հենց էդ Քիմբերլիի ու Լորայի մասն էլ ինձ էլ ա դուր գալիս, բայց կան ավելի փախած կերպարներ ու դրանց պատմությունները, որոնք ինձ չէին հետաքրքրում հեչ։

    Բլոգի հետ կապված, ինձ վերնագրերն են ահագին անբնական թվում. մի ձև հավատս չի գալիս, որ էդպիսի վերնագրերով բլոգային գրառումներ կլինեին: Բայց դե ինչ իմանաս, ամբողջ բլոգային աշխարհին ծանոթ չեմ. գուցե և էդպես գրողներ էլ կան...
    Հա, դրանք ինձ ավելի շատ դիսերտացիայի վերնագրեր էին հիշեցնում։ Բլոգային գրառումները սովորաբար ավելի հակիրճ ու դիպուկ վերնագրեր են ունենում, էն որ կարդում ես ու միանգամից որսում ա քեզ, ուզում ես գրառումն էլ կարդալ։ Իսկ սրանք տեսնելիս իսկի վերնագիրն ամբողջությամբ կարդալդ չի գալիս, էնքան երկար, մանրամասնած ու ձգձգված են ։
    Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
    Ռոյ Գուդման

  4. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    ivy (03.09.2016)

  5. #63
    այվի ivy-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    01.04.2006
    Գրառումներ
    11,013
    Mentioned
    52 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Uju-ն Ույու եմ կարդում:
    Laura-ն՝ Լաուրա:
    Լրիվ գերմանական վիճակներ
    Դեռ կարդալուց առաջ էլ մտածում էի անգլերենով կարդալ, թե գերմաներենով: Էն էլ թարգմանություններ էդքան էլ չեմ սիրում, դրա համար օրիգինալն ընտրեցի:

    Շուտով ես էլ կվերջացնեմ:
    Գալի նման մենակ քնելուց առաջ եմ կարդում, մեկ-մեկ փորձում եմ տրանսպորտում էլ կարդալ, բայց էդքան էլ լավ չի ստացվում. չեմ կարողանում կենտրորանալ, վախենում եմ կանգառս բաց թողնել

  6. #64
    այվի ivy-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    01.04.2006
    Գրառումներ
    11,013
    Mentioned
    52 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Էրեկ Գաբիի (կոլեգայիս) մոտ իր կլիենտներից մեկն էր, հաճախ եմ տեսնում իրեն. մի շատ հաճելի, սևամորթ տղամարդ է: Հարցրեցի, թե որ երկրից է: Ասեց՝ Նիգերիայից: Ու դրանից հետո կատարվեց էն, ինչ որ պիտի կատարվեր
    Մի կես ժամ հետը Նիգերիայից էինք խոսում ու էս գրքից:
    Նենց հավես էր, ինքն էլ էր ոգևորվել, Գաբին էլ, դե ես էլ

  7. Գրառմանը 3 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    CactuSoul (05.09.2016), Tiger29 (03.09.2016), Ուլուանա (06.09.2016)

  8. #65
    Պատվավոր անդամ
    Գրանցման ամսաթիվ
    04.04.2012
    Գրառումներ
    1,218
    Mentioned
    12 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Դեդլայն չի լինելու? 55%-ը կարդացել եմ ու հիմա օգտվելով էն հանգամանքից, որ շտապելու տեղ չունեմ, ավելի դանդաղ եմ կարդում քան սկզբում:

  9. #66
    Ցինիկ Գալաթեա-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    22.01.2008
    Հասցե
    -
    Գրառումներ
    6,144
    Բլոգի գրառումներ
    12
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Դեդլայն դե չկա, բայց փորձեք հնարավորինս արագ վերջացնել։

    Ինձ մի սպասեք, շատ դանդաղ ա մոտս ստացվում, էս վերջերս շատ եմ հոգնում, ի վիճակի չեմ լինում երկար կարդալ։

    Նաև շնորհակալ կլինեի, եթե մեկդ ստանձնեիք բաժնին հետևելու, նոր գրքեր առաջարկելու, թեմաները բացելու հաճելի պարտականությունը։
    Ես էլ չեմ անելու։

    Կանխավ շնորհակալ եմ

  10. #67
    Պատվավոր անդամ Sambitbaba-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.08.2010
    Գրառումներ
    6,595
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Ուլուանա-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Էդ առումով նաև լիքը հետաքրքիր զուգահեռներ կարելի ա նկատել Հայաստանի ու Նիգերիայի միջև, որը երևի բնորոշ ա զարգացող երկրներին ընդհանուր առմամբ։ Մի քանի օրինակ բերեմ, որոնք հատկապես տպավորվել են։ Մեկը տաքսիստների պահն ա. էն որ հայ տաքսիստները միշտ ասում են, թե ժամանակին Ռուսաստանում եսիմինչ բիզնես ունեին, բան, հո միշտ սենց տաքսի քշող չեն եղել .
    Ցավոք, գիրքը չեմ կարդում, ժամանակ չկա հեչ...
    Բայց, լինելով կոնկրետ հարցին ավելի տեղյակ, քան ձեզանից համարյա յուրաքանչյուրը, կուզենայի, որ դուք էլ, հեղինակի պես, սխալ չմոտենաք հարցին...

    Իհարկե, կա այդ երևույթը: Բայց, կոնկրետ Ամերիկայում` թե այլ երկրներում ինչպես է, չգիտեմ, - տաքսու վարորդի իր նախկին կյանքի մասին տեղեկացնելն ավելի հաճախ ոչ թե գլուխ գովել է, այլ իր կոնկրետ պատճառն ունեցող արդեն սովորական դարձած երևույթ` ուղևոր-վարորդ հարաբերություններում: Ընդ որում այս թեման բնորոշ է յուրաքանչյուր ազգությանը պատկանող վարորդին, և ուրեմն զուգահեռներ էլ նիգերացիների ու հայերի միջև կարելի է տանել միայն այն առումով, որ նրանք երկուսն էլ "զարգացող երկրներից" են...:

    Բանն այն է, որ ամերիկացիները` բնիկ, ավելի ճիշտ, ստաժով ամերիկացիները (ոչ հայաստանցի կամ նիգերացի ամերիկացիները), սովորություն ունեն զրույցի բռնվել փոստատարների ու տաքսու վարորդների հետ: Տարիներ առաջ, երբ մեծ շենքում էի ապրում, այդպիսի շատ հարևաններ ունեի: Սրանցից շատերը` հիմնականում թոշակառուներ, շատ լավ գիտեին մեր փոստատարի գալու ժամը, և այդ ժամին հատուկ հավաքվում էին շենքի ֆոյեում` փոստատարի հետ զրուցելու համար, քանի նա տեղավորում էր փոստը համապատասխան արկղներում: Հաճախ նրանք շատ լավ տեղյակ են փոստատարի անձնական կյանքից, ընտանիքից, կարող են Ծննդյան կամ որևէ այլ տոնի առթիվ ինչ-որ նվեր տալ... Կամ, ասենք, փոստատարի երեխային, որ անցած անգամ հիվանդացել էր, միրգ կամ շոկոլադ ուղարկել և այլն: Վերջերս եղբայրս (փոստատար է) ինձ Մայլզ Դևիսի մի հոյակապ նկար նվիրեց, որն ինքը մի քանի տարի արդեն ունի իր պատին կախած, իսկ ես միշտ նախանձել եմ... Հասցեատերերից մեկը, գիտենալով, որ եղբայրս երաժիշտ է, նվիրել էր նրան...
    Ավելի երիտասարդ սերունդն իր այդ "ծարավը" հագեցնում է տաքսու վարորդների հետ, քանի որ աշխատում է ցերեկները և փոստատարի հետ զրուցելու ժամանակ հավանաբար չունի: Հիմնականում, եթե զբաղված չեն հեռախոսով ինչ-որ զրույցով, անմիջապես խոսակցություն են բացում. ով ես, ինչ ես, որտեղից ես, ինչով ես նախկինում զբաղվել և այլն: Եվ, եթե արդեն առաջին սովորական հարցերը բերել են ինչ-որ հետաքրքիր շարունակության, հաճախ կարող են նույնիսկ չպատասխանել հեռախոսի զանգի կամ ասել, որ հետ կզանգեն և դա` ընդամենն ինչ-որ վարորդի հետ զրույցը շարունակելու համար: Շատ հաճախորդներ այնքան են կապվում կոնկրետ վարորդի հետ, որ վերցնում են նրանց հեռախոսահամարները և հաջորդ անգամ տաքսու անհրաժեշտության դեպքում հենց վարորդին են զանգում...
    Իմիջիայլոց այդպիսի վերաբերմունքը շատ օգտակար է նոր Ամերիկա եկած վարորդների համար, ովքեր այդ սկզբնական շրջանում ահավոր կոմպլեքսավորված են հիմնականում: Բացատրեմ ինչու: Տաքսու վարորդը հիմնականում երիտասարդ չէ այլևս: Տեղափոխվելով նոր երկիր, նա իր հետևում է թողել կյանքը, որին հասցրել էր սովորել` լավ թե վատ, կապ չունի: Շատերն ունեին բարձրագույն կրթություն, երբեմն նույնիսկ ոչ թե մեկ: Հիմա թողել են տուն-տեղ, բարկամներին, ընկերներին, աշխատանքը, հիմնականում չեն տիրապետում լեզվի, չեն ճանաչում քաղաքը... Իսկ ընտանիքին կերակրել, միևնույն է, անհրաժեշտ է... Դե պատկերացրեք, ուղևորը նստում ու սկսում է հարցակոխ անել այդ խեղճին, իսկ սա, կմկմալով. կներեք, չեմ հասկանում, չգիտեմ, քաղաքը լավ չեմ ճանաչում... Հիմնականում բնիկ ամերիկացին դրանից ոչ թե բարկանում, այդ սկսում է ամեն կերպ օգնել ու համոզել վարորդին, որ չնեղսրտի, չամաչի, դեն նետի այդ հիմար կոմպլեքսը, որ վերջիվերջո, ինչ տարբերություն, որ վարորդն այստեղ է երկու ամիս, իսկ ինքը` երկու հարյուր տարի, միևնույն է, մենք բոլորս էլ եկվորներ ենք այստեղ և այլն...
    Ինձ հետ էլ այդ ամենը պատահել է ու ես էլ զգացել եմ այդ ամենը կաշվիս վրա ու սեփական փորձից եմ ասում: Այդ ամենից հիմնականում միայն երախտագիտություն է մնում ուղևորի հանդեպ, իսկ նման զրույցներն էլ տարիների ընթացքում սովորական բան են դառնում վարորդի համար: Դե, եթե վարորդն իր կոտրված անգլերենով սովորում է ուղևորի հետ այդ զրույցներին, պատկերացրեք ուրեմն, թե ինչ մեծ հաճույքով նա կսկսի այդ զույցները վարել մայրենի լեզվով, երբ հայրենակից ուղևոր է պատահում:
    Համոզված եմ, որ եթե տաքսիստն այդ պահին մտածեր, որ իր պատմությունը պետք է լավագույն դեպքում բացի, իսկ ավելի հաճախ` իր հանդեպ արհամարհանք ներշնչի իրեն հայրենակից ուղևորին, նա բերանն անգամ չէր բացի: Որովհետև, ինչպես էլ ուղևորն արձագանքի, դրանից չի փոխվում այն փաստը, որ դա վարորդի կյանքի ցավալի իրականությունն է:

    Հ.Գ. Ներողություն, որ գրառումս այնքան էլ տեղում չէր, բայց հո սրա համար հատուկ թեմա չէի բացելու...
    Մեր ցավն այն է, որ մենք կարծում ենք, որ հոգևոր լինելն ընտրության հարց է, այլ ոչ մեր էությունը: (մի հաղորդատվությունից)
    http://www.akumb.am/showthread.php/60784, http://www.akumb.am/showthread.php/56471
    http://www.akumb.am/showthread.php/61017, http://www.akumb.am/showthread.php/57267

  11. Գրառմանը 7 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    ivy (04.09.2016), Mr. Annoying (07.09.2016), Ruby Rue (04.09.2016), Smokie (09.09.2016), Srtik (05.09.2016), Նիկեա (04.09.2016), Շինարար (04.09.2016)

  12. #68
    այվի ivy-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    01.04.2006
    Գրառումներ
    11,013
    Mentioned
    52 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Sambitbaba-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Բայց, լինելով կոնկրետ հարցին ավելի տեղյակ, քան ձեզանից համարյա յուրաքանչյուրը, կուզենայի, որ դուք էլ, հեղինակի պես, սխալ չմոտենաք հարցին...
    Սամ, քո պատմածները լրիվ ընդունելի են, բայց համաձայն չեմ, որ հեղինակի մոտեցումը սխալ է: Գուցե և շատերը հավեսով խոսում են տաքսիստների հետ, բայց մարդ էլ կա, որ դրա հավեսը հեչ չունի: Օրինակ՝ գրքի հերոսուհին քո ասած ամերիկացիներից չի, որ քաջալերում են օտարազգի տաքսիստներին, այլ ինքն էլ է ուրիշ երկրից եկել ու էդ պահին հեչ հավես չունի նույն երկրից եկած, հայրենակից տաքսիստի հետ խոսելու և նրա պատմությունները լսելու: Ինչ կա դրա մեջ սխալ:

  13. Գրառմանը 2 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Sambitbaba (07.09.2016), Ուլուանա (06.09.2016)

  14. #69
    այվի ivy-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    01.04.2006
    Գրառումներ
    11,013
    Mentioned
    52 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մոտ 75 տոկոս եմ կարդացել, հուսով եմ էս երկու օրը վերջացնել:

    Գլխավոր հերոսուհու կերպարը ինչ հավես բազմաշերտ է: Իսկ գլխավոր հերոսը ոնց որ թե էդքան էլ բազմաշերտ չի, ահագին միագիծ, կանխատեսելի կերպար է, ուղղակի «լավ տղա»:

    Մեկ էլ հետաքրքիր է՝ վերջում էդ երկուսը միասին են լինելու, թե չէ: Ես կուզեի, որ չլինեին, բայց ամբողջ գրքի կառուցվածքը ու միջի մանր-մունր սփոյլերները ցույց են տալիս, որ միասին են լինելու: Ընկերս ասում է՝ չէ, հնարավոր չի էդպես վերջանա, հա, կհանդիպեն, բայց չեն լինի իրար հետ, բայց իմ կարծիքով, հեղինակը ահագին կանխատեսելի ձևով ամեն ինչ դրան է տանում: Հուսով եմ, դրանից չի տուժի վերջը: Տեսնենք:

  15. #70
    ավագ մոդեր
    Ուլուանա-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    17.03.2006
    Հասցե
    ԱՄՆ
    Տարիք
    42
    Գրառումներ
    12,712
    Բլոգի գրառումներ
    21
    Mentioned
    30 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում ivy-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Մեկ էլ հետաքրքիր է՝ վերջում էդ երկուսը միասին են լինելու, թե չէ: Ես կուզեի, որ չլինեին, բայց ամբողջ գրքի կառուցվածքը ու միջի մանր-մունր սփոյլերները ցույց են տալիս, որ միասին են լինելու: Ընկերս ասում է՝ չէ, հնարավոր չի էդպես վերջանա, հա, կհանդիպեն, բայց չեն լինի իրար հետ, բայց իմ կարծիքով, հեղինակը ահագին կանխատեսելի ձևով ամեն ինչ դրան է տանում: Հուսով եմ, դրանից չի տուժի վերջը: Տեսնենք:
    Հետաքրքիր ա, իսկ ինչի՞ չէիր ուզենա, որ վերջում միասին լինեին։ Համարում ես, որ իրար չե՞ն համապատասխանում, թե՞ անիրական կլիներ իրենց միասին լինելը, թե՞ ինչ–որ ուրիշ պատճառով։ Ուղղակի նկատել եմ, որ հիմա մի տեսակ կարծես հարգի չի հեփի էնդը, համատարած հակակրանք կա հեփի էնդերի նկատմամբ. կարծես լուրջ գործերը չեն կարող հեփի էնդ ունենալ, այսինքն՝ հեփի էնդը պրիմիտիվացնում ա, արժեզրկում ա ստեղծագործությունը կամ ֆիլմը։ Չնայած իմ հիշելով՝ դու տենց չէիր խորշում հեփի էնդերից, բայց դե կարող ա մոտեցումդ փոխվել ա ։
    Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
    Ռոյ Գուդման

  16. #71
    այվի ivy-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    01.04.2006
    Գրառումներ
    11,013
    Mentioned
    52 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Իսկ ով ասեց, որ միասին լինելը հեփի էնդ կլիներ

    Նախ, հա, անիրական է թվում, երկրորդ, դա ինձ համար հեփի էնդը չի։

  17. #72
    Պատվավոր անդամ Sambitbaba-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    14.08.2010
    Գրառումներ
    6,595
    Mentioned
    21 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում ivy-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Սամ, քո պատմածները լրիվ ընդունելի են, բայց համաձայն չեմ, որ հեղինակի մոտեցումը սխալ է: Գուցե և շատերը հավեսով խոսում են տաքսիստների հետ, բայց մարդ էլ կա, որ դրա հավեսը հեչ չունի: Օրինակ՝ գրքի հերոսուհին քո ասած ամերիկացիներից չի, որ քաջալերում են օտարազգի տաքսիստներին, այլ ինքն էլ է ուրիշ երկրից եկել ու էդ պահին հեչ հավես չունի նույն երկրից եկած, հայրենակից տաքսիստի հետ խոսելու և նրա պատմությունները լսելու: Ինչ կա դրա մեջ սխալ:
    Ցավոք, գիրքը կարդալ չեմ կարողանա, էդ պատճառով քիթս չեմ ուզում խոթել, Ռիպ ջան... Բայց, հասկանում ես, վատատեղյակ հեղինակի իրականությանն այնքան էլ չհամապատասխանող կարծիքներից էլ` անետեղյակ ընթերցողը կարծիք է կազմում և այդպիսով կեղծ իրականություն է ստեղծում չեղած բանի մասին:
    Մեր ցավն այն է, որ մենք կարծում ենք, որ հոգևոր լինելն ընտրության հարց է, այլ ոչ մեր էությունը: (մի հաղորդատվությունից)
    http://www.akumb.am/showthread.php/60784, http://www.akumb.am/showthread.php/56471
    http://www.akumb.am/showthread.php/61017, http://www.akumb.am/showthread.php/57267

  18. #73
    այվի ivy-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    01.04.2006
    Գրառումներ
    11,013
    Mentioned
    52 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Վերջացրեցի
    Մի քիչ ավելի ուշոտ կամփոփեմ տպավորություններս ու կարծիքս: Երևի սփոյլերի մեջ դնեմ, որ ովքեր չեն կարդացել չտեսնեն:

    Արդեն գրել էի, որ սա առաջին գիրքս էր քինդլով: Մի կողմից շատ հավես էր քինդլով կարդալ, բայց մյուս կողմից գիրքն ընթերցելը շատ ավելի երկար տևեց, քան սովորաբար թղթով կամ կոմպով կարդալիս է լինում. չգիտեմ ինչ բացատրություն տալ դրան:

  19. #74
    ավագ մոդեր
    Ուլուանա-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    17.03.2006
    Հասցե
    ԱՄՆ
    Տարիք
    42
    Գրառումներ
    12,712
    Բլոգի գրառումներ
    21
    Mentioned
    30 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում ivy-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Իսկ ով ասեց, որ միասին լինելը հեփի էնդ կլիներ

    Նախ, հա, անիրական է թվում, երկրորդ, դա ինձ համար հեփի էնդը չի։
    Լավ, արի հեփի էնդի հետ կապված սփոյլեր թեգերում մի քիչ խոսենք .
     •
    • 
     Սեղմել՝ ցույց տալու համար

    Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
    Ռոյ Գուդման

  20. #75
    այվի ivy-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    01.04.2006
    Գրառումներ
    11,013
    Mentioned
    52 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Սկզբից ընդհանուր տպավորություններս գրեմ, հետո կանցնեմ «հեփի էնդ»-ի մասին մտքերիս

    Ընտիր գրված գործ էր, էն իմաստով, որ հեղինակը սկի չէր ալարել՝ ամեն ինչի ու ամեն մեկի մասին բոլոր մանրամասներով, տեղը տեղին գրել էր: Նենց տպավորություն էր, որ ամեն մի նոր, թեկուզ պստլիկ կերպարի համար հեղինակն իրեն պատասխանատու էր զգացել. պիտի անպայման իր մասին պատմեր, իրեն հնարավորինս շոշափելի ու իրական դարձներ: Ինձ էդ շատ դուր եկավ:

    Զգացվում էր, որ հեղինակը մի տոննա ռասսայական դիտարկումներ ունի ու դրանք հնարավորինս ներկայացրել էր գրքում՝ բավական բաց ու համարձակ ձևով, ինչի համար՝ ռեսպեկտ:
    Բայց էդ բոլոր ռասսայական քննարկումներն էնքան խիտ էին, էնքան շատ, որ մի պահ սկսեցին հոգնեցնել: Ոնց որ ով ինչից խոսեր, էդ «սևի ու սպիտակի» թեման պիտի մեջ գար, ոնց որ էս աշխարհում էլ ուրիշ բան չկար խոսելու: Գուցե ամեն ինչ հենց էդպես է, երբ դու ընկել ես Ամերիկա՝ քո լրիվ սև Նիգերիայից, որտեղ դու քեզ ուրիշ գույնի չես ընկալել, որովհետև բոլորն էլ նույնն են: Գուցե ուրիշ երկրում էդ թեման իսկապես դառնում է գլխավոր քեզ համար ու արդեն ամբողջ ուշադրությունդ դրա վրա է սևեռված: Չգիտեմ, գուցե էդպես էլ կա, ու հերոսուհու ռասսայական բլոգն էլ հենց դրա վկայությունն էր, թե ինչքան էր ինքը սևեռված էդ թեմաների վրա:

    Գլխավոր հերոսուհին՝ Իֆեմելուն, էնքան բնական կերպար էր՝ իր բոլոր «տարած» կողմերով, իր ամեն լավ ու վատ գծերով, որ սկսեցի իրեն ակամայից հեղինակի հետ նույնացնել: Մարդ մենակ ինքն իրեն կարող է էդքան ճշգրիտ ու բնական նկարագրել. գուցե բացառություններ կան, բայց դե էս մեկը, կարծում եմ, բացառությունը չի, ու հեղինակը մեծամասամբ իր մասին է պատմում:

    Օբինզը, հակառակ Իֆեմելուի, էդքան ամբողջական չի ստացվել, ու հենց էստեղ էլ զգացվում է էն տարբերությունը, երբ մարդ ինքն իրեն է նկարագրում ու երբ մարդ կերպար է «հնարում»: Նույն էլ վերբարում է Քոզիին՝ Օբինզի կնոջը, որը լրիվ կլիշեոտ, արհեստական կերպար է:
    Էս մեր Օբինզը շատ պուպուշ տղա է: Հետն էլ հանգիստ, հավասարակշռված: Ու էստեղ գալիս է վերջը, որը Օբինզի նախնական կերպարի հետ էդքան էլ չի համընկնում:
    Մնացածն անցանք սփոյլերի տակ
    Քիչ անց կգրեմ:
    Վերջին խմբագրող՝ ivy: 08.09.2016, 11:13:

  21. Գրառմանը 4 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Sambitbaba (09.09.2016), Smokie (09.09.2016), Tiger29 (08.09.2016), Ուլուանա (10.09.2016)

Էջ 5 7-ից ԱռաջինԱռաջին 1234567 ՎերջինըՎերջինը

Թեմայի մասին

Այս թեման նայող անդամներ

Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)

Համանման թեմաներ

  1. Կարդում ու քննարկում ենք Նարինե Աբգարյանի «Զուլալի» հավաքածուն
    Հեղինակ՝ ivy, բաժին` Ընթերցանության ակումբ
    Գրառումներ: 10
    Վերջինը: 25.08.2017, 22:27
  2. Կարդում և քննարկում ենք Մաքարթիի The Road գիրքը
    Հեղինակ՝ Գալաթեա, բաժին` Ընթերցանության ակումբ
    Գրառումներ: 31
    Վերջինը: 29.10.2016, 20:28
  3. Ով ինչպես է կարդում
    Հեղինակ՝ Tigran-57777, բաժին` Գրականություն
    Գրառումներ: 109
    Վերջինը: 30.06.2012, 03:58
  4. Ի՞նչ ենք կարդում
    Հեղինակ՝ Garapost, բաժին` Ժամանակակից հայ գրականություն
    Գրառումներ: 5
    Վերջինը: 07.12.2010, 16:02
  5. Գիրք կարդում եք
    Հեղինակ՝ VisTolog, բաժին` Գրքերի աշխարհ
    Գրառումներ: 1
    Վերջինը: 13.10.2007, 17:34

Էջանիշներ

Էջանիշներ

Ձեր իրավունքները բաժնում

  • Դուք չեք կարող նոր թեմաներ ստեղծել
  • Դուք չեք կարող պատասխանել
  • Դուք չեք կարող կցորդներ տեղադրել
  • Դուք չեք կարող խմբագրել ձեր գրառումները
  •