User Tag List

Էջ 6 8-ից ԱռաջինԱռաջին ... 2345678 ՎերջինըՎերջինը
Ցույց են տրվում 76 համարից մինչև 90 համարի արդյունքները՝ ընդհանուր 109 հատից

Թեմա: Մայրության հակառակ կողմը

  1. #76
    ավագ մոդեր
    Ուլուանա-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    17.03.2006
    Հասցե
    ԱՄՆ
    Տարիք
    42
    Գրառումներ
    12,713
    Բլոգի գրառումներ
    21
    Mentioned
    30 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Apsara-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Ուլուանային խոսք եմ տվել հետ գալ էս բաժին, մեկ ա քննադատւմ են, մանավանդ տղամարդիկ, մանավանդ չամուսնացած, մանավանդ էդ պահը <թեթև> վիրավորական ա, բայց անցած լինի։
    Եվս մի թեմա, որ ինձ համար ակտւալ ա․ երեխաների վաղ զարգացում՝։ Օրինակ ես երեխաներին ոչ մմի խմբակ չեմ տարել, ոչ մի հատուկ զարգացման կենտրոն չեմ տարել և տանում։ Էս առումով էլ մտերիմներիս կողմից քարկոծվում եմ, որ երեխեքս հետ են մնացել․ բայց ումից, ինչից, ասեք խնդրեմ։ Ինձ համար երեխայի զարգացումը ըստ իր արագության ա գնում։ Եթե մեծ տղայիս թվերը դեռ 2 տարեկանից են հետաքրքրել և նա ինքը հարցեր տալով սովորել ա 4 տարեկանում բոլոր թվերը կարդալ՝ տասնավոր, հարյուրավոր հազարավոր, և ավելի մեծ։ Ապա աղջիկս 5 տարեկան ա, բայց դեռ թվերը մինչև տասը իրար ա խառնում, լավ չի ճանաչում։ Մեծ տղայիս գիմնաստիկայի դպրոց տարա, նրան դուր եկավ, ուրախ զվարթ գնում-գալիս ա, իսկ երբ աղջկաս տարա, նա 1,5 ժամ կանգնեց պատի տակ ու ոչինչի չմասնակցեց, կողքինների խորհուրդով պիտի լացելով տանեի, բայց ես չտարա և էլի քննադատություն։ Փոքրս 3 տարեկան ա, հազիվ ա սկսել խոսել, հաշվել սովորեց, մի քանի բանաստեղծություն սովորեց, բայց գույները դեռ մտքովս չէր անցել սովորացնեմ, ու մեկ էլ հոպ ու ըտեղ էլ կպան։
    Հիմա ես համեմատած մյուս մայրիկների շատ պասիվ եմ երեխաների վաղ զարգացման գործի մեջ, տարբերությունը արտաքին աշխարհի մասին գիտելիքների իմացության շատ մեծ իմ ու ցանկացած այլ երեխաների միջև, իմոնք նույնիսկ մանկամիտ ու հարիֆ են մյուս երեխաների կողքին։ Սենց բաներ։
    Վարդ, ես էնքան էլ լավ չեմ հասկանում, օրինակ, էս գրառմանդ դրդապատճառը կամ նպատակը։ Ասածս չի նշանակում, թե գրառումդ անիմաստ ա կամ լավը չի կամ նման բաներ։ Չէ, բոլորովին։ Քո գրառումները, հատկապես էս թեմայով, միշտ էլ հետաքրքիր են, նույնիսկ եթե երբեմն էլ համաձայն չլինեմ։ Ուղղակի առնվազն ինձ համար էնքան էլ պարզ չի՝ գրել ես ուղղակի լիցքաթափվելու համա՞ր՝ որպես օրագրային գրառում, թե՞ կարծիքներ կամ խորհուրդներ լսելու։ Այ, օրինակ, որ ասում ես՝ քննադատում են էս կամ էն բաների համար, դե, պարզ ա, որ ոչ ոքի էլ դուր չի գալիս, երբ իրան քննադատում են, բայց անկախ դուր գալ–չգալուց՝ ամեն մարդ գոնե ինքը գիտի, չէ՞, իրեն մեղավոր զգու՞մ ա, իսկապես համարու՞մ ա, որ սխալ ա անում տվյալ բաները, ու որ ուղղակի պետք չի, սխալ ա տենց քննադատելը, փնովելը կամ քթներն ուրիշի ընտանիք խոթելը և այլն, գուցե համարում ես, որ նույն բանը կարելի ա այլ ձևով ասել կամ հասկացնել։ Ինձ տվյալ դեպքում հետաքրքրում ա, թե դու ինքդ ոնց ես վերաբերվում քո ներկայացրած իրավիճակներին, քո մոտեցմանը, քո պահվածքին։ Քեզ մեղավոր զգու՞մ ես նշածդ բաների կամ դրանցից որոշների համար, թե՞ համարում ես, որ տենց ճիշտ ա ու մեղավոր զգալու բան չունես։

    Ի դեպ, վաղ զարգացման հետևանքների մասին մի հոդված էի հանդիպել, հղումը դնեմ, թող կարդացողները կարծիքներ գրեն։

    "Когда раннее развитие приводит к отставанию"
    Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
    Ռոյ Գուդման

  2. #77
    ավագ մոդեր
    Ուլուանա-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    17.03.2006
    Հասցե
    ԱՄՆ
    Տարիք
    42
    Գրառումներ
    12,713
    Բլոգի գրառումներ
    21
    Mentioned
    30 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում anslov-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Ես չհասկացա, թե ինչ եք ուզում, որ մայրերը իրենց անձնական խնդիրների մասին անկեղծ պատմեն օտար մարդկանց:
    Ո՞րն է էա ամենի ռացիոնալ մասը, և ո՞րը հոգեբանական իդացիոնալը:
    Ոչ թե օտար մարդկանց, այլ միմյանց։ Չնայած, որ խորանանք, իրականում օտար մարդկանց պատմելը հաճախ շատ ավելի հեշտ ա, քան ծանոթներին։ Ռացիոնալ ու իռացիոնալ չեմ ուզում առանձնացնել. իմաստն էն է, որ մարդիկ զգան, որ իրենք մենակ չեն, ու էն դժվարությունները, որոնց միջով իրենք անցնում են, ուրիշներն էլ են անցնում, նաև փորձի փոխանակություն անեն, եթե պետք է, իրար հոգեպես սատարեն, երբեմն խորհուրդներ հարցնեն կամ տան, եթե հարմար գտնեն։ Հիմնական նպատակը, որ ես դրել եմ թեման բացելիս, հատկապես վիրտուալ միջավայրերում (օրինակ՝ Ֆեյսբուքում, բայց ոչ միայն) համապատասխան լուսանկարների ու ստատուսների/գրառումների միջոցով ստեղծված անհոգ, ուրախ–զվարթ ու նախանձելիորեն անպրոբլեմ մամայություն ու կատարյալ օրինակելի երեխաներ ունենալու միֆը գոնե մի քիչ ցրելն է։
    Սովորաբար էն մարդիկ, ովքեր հասարակական հարթակներից անկեղծորեն, ոչ հեքիաթային-առասպելաբանորեն պատմում են իրենց անձնական խնդիրների մասին, տպավորություն են թողնում այնպիսի մարդկանց, ովքեր բարձրաձայն ասում են իրենց խնդրի մասին, որ ազատվեն դա լուծելու պարտականությունից: Նախ և առաջ սեփական խղճի առաջ:
    / Ես չեմ կարծում, որ թեմայի հեղինակը ունի անսպիսի մոտեցում ու հավանաբար էն բացառությունից է, ում մոտ էսպես բարձրաձայն խոսալը հավանաբար ունի լրիվ այլ իմաստ : /
    Ճիշտն ասած՝ ես չեմ կարծում, թե նման անկեղծ ձևով իրենց անձնական խնդիրների մասին պատմելը նշանակում է, որ դրանով փորձում են ազատվել էդ խնդիրները լուծելու պատասխանատվությունից։ Ինչպես արդեն նշեցի, պատմելը կարող է ունենալ մի քանի նպատակ՝ լիցքաթափվել, դիմացինից, տվյալ դեպքում՝ ընթերցողներից, ստանալ հոգեբանական սատարում, որը հեչ պարտադիր չի, որ ազատի պատասխանատվությունից ու մարդու խիղճը քնեցնի, միայն թե իրեն ավելի լավ զգա։ Ի վերջո, կարելի է մարդուն ասել կամ ինչ–որ կերպ հասկացնել իր սխալը՝ միաժամանակ օգնելով, որ ուղղի այն։ Ու դա միանգամայն հնարավոր է անել՝ ցույց տալով, որ ինքը մենակ չի էդ խնդրով, շատերն ունեն նույն խնդիրը կամ դժվարությունը, բայց ամեն դեպքում պետք է փորձել այն հաղթահարել։
    Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
    Ռոյ Գուդման

  3. Գրառմանը 2 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    StrangeLittleGirl (17.05.2017), Աթեիստ (17.05.2017)

  4. #78
    Պատվավոր անդամ
    StrangeLittleGirl-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    18.03.2006
    Հասցե
    Լապլանդիա
    Գրառումներ
    24,576
    Բլոգի գրառումներ
    18
    Mentioned
    41 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Ապսարայի գրառումը կարդալիս էս պոստը հիշեցի։ Իսկականից ինչքան շատ պահանջներ կան ժամանակակից ծնողների վրա։ Ու իմ կարծիքով, դրանց մեծ մասն անիմաստ են։

  5. #79
    Պատվավոր անդամ
    Գրանցման ամսաթիվ
    06.05.2010
    Գրառումներ
    2,711
    Mentioned
    13 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Շատ լավ հոդված ա երեխաների վաղ զարգացման մասին։

    Когда мне говорят: «Я своего сына в два года начал учить читать», я отвечаю: «Ну и дурак!»

  6. #80
    Պատվավոր անդամ
    StrangeLittleGirl-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    18.03.2006
    Հասցե
    Լապլանդիա
    Գրառումներ
    24,576
    Բլոգի գրառումներ
    18
    Mentioned
    41 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Ընդհանուր հոդվածը լավն ա, բայց․
    И если у ребенка плохие гены, то тут ничего не поделаешь. Но даже если гены хорошие, то этого все равно недостаточно.
    Վա՞տ ա էս կնիկը։ Գենի լավ ու վատը ո՞րն ա։

  7. #81
    հարս վնեզակոնա Apsara-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    15.05.2007
    Հասցե
    իմ մեջ
    Տարիք
    38
    Գրառումներ
    1,992
    Բլոգի գրառումներ
    27
    Mentioned
    1 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում anslov-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Նախադպրոցական տարիքում երեխաներին "խմբակներ" տանելու իմաստը միայն այլ երեխաների հետ շփումն է ու համատեղ ինչ որ գործողություն կատարելը, որի արդյունքը կարող են իրենք տեսնել ու սովորել օգնել իր կողքինին /"թույլին"/: Եթե երեխան զրկված է այլ երեխաների /ոչ իր քույր ու եղբայր/ հետ ամենօրյա խաղային շփումներից:

    "Մրցակցային" մոտեցումենրը ոչ մի լավ բանի չեն բերում: Դրանք դաստիրակում են "վիներ-լուզեր" տիպի հոգեպես դժբախտ մարդիկ: Անկախ նրանից- "վիներ" են թե "լուզեր":
    Էս առումով ինչքան երեխան "հարիֆ" մեծանա, էնքան պոտենցիալ կունենա երջանիկ, բարի, համբերատար. հոգատար երեխա-մարդ լինելու մնացած կյանում: Երջանիկ մարդ, ինչը բարիք է հենց իր համար և նաև իր շրջապատի համար:

    Մորից ավելի լավ ոչ մեկ չի կարող հասկանալ թե ինչ է պետք իր փոքրիկի երջանկությանը:
    Կողքից կարելի է լսել, զուտ որպես ինֆորմացիա: Բայց ոչ երբեք որպես դիրետկիվ:
    Անսլով ջան, իսկ ինչ անել, եթե երեխան իրեն ահավոր դժբախտ է զգում նոր թեկուզ և հասակակիցների շրջապատում և հաճույքոբ խաղում և շփվում է միայն իր հին ծանոթների հետ։ Երբ աղջկաս մանկապարտեզ դադարեցի տանել, բոլորը վստահ պնդում էին, որ շատ վատ բան եմ արել, իսկ ես համզված էի, որ շատ լավ բան եմ անում, որովհետև երեխան դժբախտ էր այնտեղ և այդ վիճակը բավականին երկար էր ՝ 1,5 տարի։ Աղջիկս անծանոթների հետ նույնիսկ չի խոսում, մինչև մի քանի անգամ չհանդիպի և չհամոզվի որ սույն անձը իր բարեկամն է և ոչ հակառակը։
    “То, что вы не можете выразить – это Любовь.
    То, что вы не можете отвергнуть/не признать – это Красота.
    То, чего вы не можете избежать – это Истина”.
    ~ Шри Шри

  8. Գրառմանը 2 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Smokie (31.05.2017), Մուշու (21.05.2017)

  9. #82
    հարս վնեզակոնա Apsara-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    15.05.2007
    Հասցե
    իմ մեջ
    Տարիք
    38
    Գրառումներ
    1,992
    Բլոգի գրառումներ
    27
    Mentioned
    1 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Ուլուանա-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Վարդ, ես էնքան էլ լավ չեմ հասկանում, օրինակ, էս գրառմանդ դրդապատճառը կամ նպատակը։ Ասածս չի նշանակում, թե գրառումդ անիմաստ ա կամ լավը չի կամ նման բաներ։ Չէ, բոլորովին։ Քո գրառումները, հատկապես էս թեմայով, միշտ էլ հետաքրքիր են, նույնիսկ եթե երբեմն էլ համաձայն չլինեմ։ Ուղղակի առնվազն ինձ համար էնքան էլ պարզ չի՝ գրել ես ուղղակի լիցքաթափվելու համա՞ր՝ որպես օրագրային գրառում, թե՞ կարծիքներ կամ խորհուրդներ լսելու։ Այ, օրինակ, որ ասում ես՝ քննադատում են էս կամ էն բաների համար, դե, պարզ ա, որ ոչ ոքի էլ դուր չի գալիս, երբ իրան քննադատում են, բայց անկախ դուր գալ–չգալուց՝ ամեն մարդ գոնե ինքը գիտի, չէ՞, իրեն մեղավոր զգու՞մ ա, իսկապես համարու՞մ ա, որ սխալ ա անում տվյալ բաները, ու որ ուղղակի պետք չի, սխալ ա տենց քննադատելը, փնովելը կամ քթներն ուրիշի ընտանիք խոթելը և այլն, գուցե համարում ես, որ նույն բանը կարելի ա այլ ձևով ասել կամ հասկացնել։ Ինձ տվյալ դեպքում հետաքրքրում ա, թե դու ինքդ ոնց ես վերաբերվում քո ներկայացրած իրավիճակներին, քո մոտեցմանը, քո պահվածքին։ Քեզ մեղավոր զգու՞մ ես նշածդ բաների կամ դրանցից որոշների համար, թե՞ համարում ես, որ տենց ճիշտ ա ու մեղավոր զգալու բան չունես։

    Ի դեպ, վաղ զարգացման հետևանքների մասին մի հոդված էի հանդիպել, հղումը դնեմ, թող կարդացողները կարծիքներ գրեն։

    "Когда раннее развитие приводит к отставанию"
    Էս հոդվածը կարդացել եմ ու հավանել;
    Գրառումս գուցե վատ է ստացվել, բայց դժվար ա արտահայտվել պատշաճ կերպով, երբ երկար ժամանակ չես գրում ոչ մի տեղ։ Ինչպես միշտ արտահայտվել եմ 100%
    անկեղծ, առանց ետին մտքերի, առանց վատ նպատակների․ էս անգամ էլ սենց ստացվեց։ Ուզում էի լսել մյուս ծնողների-ակումբցիների կարծիքը իրենց երեխաների վաղ զարգացման մասին։ Իմ շրջապատում միայն ես եմ <աբորիգեն> երեխեք մեծացնում։ Եթե մեղավորության զգացում չունենայի կամ չկասկածեի հարցը չէի բարձրացնի։
    “То, что вы не можете выразить – это Любовь.
    То, что вы не можете отвергнуть/не признать – это Красота.
    То, чего вы не можете избежать – это Истина”.
    ~ Шри Шри

  10. #83
    Պատվավոր անդամ
    StrangeLittleGirl-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    18.03.2006
    Հասցե
    Լապլանդիա
    Գրառումներ
    24,576
    Բլոգի գրառումներ
    18
    Mentioned
    41 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Apsara-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Էս հոդվածը կարդացել եմ ու հավանել;
    Գրառումս գուցե վատ է ստացվել, բայց դժվար ա արտահայտվել պատշաճ կերպով, երբ երկար ժամանակ չես գրում ոչ մի տեղ։ Ինչպես միշտ արտահայտվել եմ 100%
    անկեղծ, առանց ետին մտքերի, առանց վատ նպատակների․ էս անգամ էլ սենց ստացվեց։ Ուզում էի լսել մյուս ծնողների-ակումբցիների կարծիքը իրենց երեխաների վաղ զարգացման մասին։ Իմ շրջապատում միայն ես եմ <աբորիգեն> երեխեք մեծացնում։ Եթե մեղավորության զգացում չունենայի կամ չկասկածեի հարցը չէի բարձրացնի։
    Վարդ, կարելի՞ ա թեև որպես ոչ ծնող, բայց գոնե ուղեղի զարգացումից մի քիչ հասկացող մեկը մի երկու բան ասեմ էս թեմայով։

    Ուրեմն անկեղծ ասած չգիտեմ՝ էդ զարգմացման կենտրոնները երեխաների ինչն են զարգացնում, որովհետև առողջ երեխան իրա բնական վիճակում սենց թե նենց զարգանում ա, ու որևէ արհեստական միջամտության կարիք չկա։ Ուղղակի պետք ա չխոչընդոտել էդ բնական զարգացումը ու հետևել, որ իրան վնաս չտա։ Ասենք, երկու տարեկան երեխային մեջտեղից ճղվես, չես կարող գրիչ բռնել սովորեցնել, որովհետև մոտորիկան զարգացած չի։ Ամեն ինչն իր ժամանակն ունի։

    Ընդհանրապես, ինձ հաճախ շատերը հարցնում են լեզվի մասին։ Ասենք, քանի՞ տարեկանից ա ճիշտ երեխային օտար լեզու սովորացնելը։ Գիտեմ, որ էդ զարգացման կենտրոններում իբր օտար լեզու էլ են սովորացնում։ Ու միշտ իմ պատասխանից զարմանում են, որ ասում եմ՝ ընդհանրապես պետք չի, թողեք, թող մայրենին սովորի։ Երեխան մինչև հինգ-տասը տարեկան մայրենի լեզուն ա յուրացնում։ Ու եթե սխալ-մխալ օտար լեզվով միջամտություն լինի, մայրենի լեզվի զարգացումը կխոչընդոտվի։ Իսկ ո՞նց խթանել մայրենի լեզվի զարգացումը։ Ընդամենը պետք ա խոսել երեխայի հետ, ուրիշ ոչ մի բան անել պետք չի։

    Չգիտեմ, բոլորն ուզում են, որ իրենց էրեխեքը հանճարներ լինեն ու փոքր տարիքից ուղեղները բռնաբարում են։ Կարծում եմ՝ ավելի ճիշտ ա էրեխեքին թողնելը, որ մանկություն ունենան։ Դպրոցն ուղեղը տեղը տեղին կբռնաբարի։

  11. Գրառմանը 8 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Apsara (21.05.2017), Cassiopeia (18.05.2017), Smokie (31.05.2017), Արէա (18.05.2017), Դեղին մուկիկ (18.05.2017), մարդագայլուկ (19.05.2017), Նաիրուհի (19.05.2017), Ուլուանա (19.05.2017)

  12. #84
    Մշտական անդամ
    Գրանցման ամսաթիվ
    20.05.2016
    Գրառումներ
    478
    Mentioned
    0 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Apsara-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Անսլով ջան, իսկ ինչ անել, եթե երեխան իրեն ահավոր դժբախտ է զգում նոր թեկուզ և հասակակիցների շրջապատում և հաճույքոբ խաղում և շփվում է միայն իր հին ծանոթների հետ։ Երբ աղջկաս մանկապարտեզ դադարեցի տանել, բոլորը վստահ պնդում էին, որ շատ վատ բան եմ արել, իսկ ես համզված էի, որ շատ լավ բան եմ անում, որովհետև երեխան դժբախտ էր այնտեղ և այդ վիճակը բավականին երկար էր ՝ 1,5 տարի։ Աղջիկս անծանոթների հետ նույնիսկ չի խոսում, մինչև մի քանի անգամ չհանդիպի և չհամոզվի որ սույն անձը իր բարեկամն է և ոչ հակառակը։
    Ինչ որ անում ես, հաստատ ճիշտ ես անում: Մայրական ինտուիցիան երբեք չի կարող սխալվել:

    Իսկ աղջկանիցտ էլ հիանալի մենեջեր կստացվի: Մարդկանց առաջին հայացքից վստահելու առումով: Ավելի ճիշտ Չ-վաստահելու առումով

  13. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    Apsara (21.05.2017)

  14. #85
    ավագ մոդեր
    Ուլուանա-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    17.03.2006
    Հասցե
    ԱՄՆ
    Տարիք
    42
    Գրառումներ
    12,713
    Բլոգի գրառումներ
    21
    Mentioned
    30 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Apsara-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Էս հոդվածը կարդացել եմ ու հավանել;
    Գրառումս գուցե վատ է ստացվել, բայց դժվար ա արտահայտվել պատշաճ կերպով, երբ երկար ժամանակ չես գրում ոչ մի տեղ։ Ինչպես միշտ արտահայտվել եմ 100%
    անկեղծ, առանց ետին մտքերի, առանց վատ նպատակների․ էս անգամ էլ սենց ստացվեց։ Ուզում էի լսել մյուս ծնողների-ակումբցիների կարծիքը իրենց երեխաների վաղ զարգացման մասին։ Իմ շրջապատում միայն ես եմ <աբորիգեն> երեխեք մեծացնում։ Եթե մեղավորության զգացում չունենայի կամ չկասկածեի հարցը չէի բարձրացնի։
    Վարդ ջան, անկեղծությանդ չեմ էլ կասկածել, գրառումդ էլ, ինչպես արդեն ասեցի, ոչ թե վատ ա ստացվել, այլ ուղղակի ակնկալիքներդ էնքան էլ պարզ չէին, հիմա որ ասեցիր, արդեն պարզ ա։

    Ես՝ որպես ծնող, իմ երեխաների մասին ասեմ։ Մենք էլ տենց վաղ զարգացման կենտրոններ–բաներ չենք տարել։ Արեգին (6.5 տարեկան) վերջին երկու տարում երկու կիսամյակ բասկետբոլի ենք տարել, երկու կիսամյակ էլ թենիսի, երևի մի քիչ էլ կշարունակի թենիսը, ու միասին կկողմնորոշվենք՝ արժե էլի շարունակել, թե չէ։ Հետագայում նախատեսում ենք ուրիշ խմբակներ էլ տանել, համենայնդեպս, սպորտի՝ անպայման, մի հատ էլ երևի արվեստի ոլորտի ինչ–որ խմբակ, հատկապես որ ինքն էդ ուղղությամբ հակումներ ու հետաքրքրություն ունի։ Կարծում եմ՝ էս տարիքում՝ մոտավորապես 5-6 տարեկանից, գոնե մի խմբակ հաճախել արժե, բայց, իհարկե, անպայման երեխայի ցանկությունը, հետաքրքրությունները հաշվի առնելով. զոռով ոչ մի տեղ տանել չարժե, չնայած էստեղ էլ բացառություններ կարող են լինել։ Ինձ թվում ա՝ ցանկացած երեխայի համար էլ կարելի ա գտնել նենց խմբակ, որին հետաքրքրությամբ կգնա։ Իսկ եթե ոչ մի տեղ չի ուզում գնալ, ուրեմն երևի հաղորդակցման խնդիր ունի, որն իր հերթին աչքաթող անել չարժե, որովհետև նույն հաջողությամբ վաղը դպրոց չի ուզենա գնալ և այլն։ Հո չե՞ս կարող թողնել, որ մենակ իրա ուզած տեղերը գնա ու իրա ուզած բաներն անի, որոնք հեշտ են ու դժվարություններ հաղթահարել չեն պահանջում։

    Ճիշտն ասած՝ էստեղ էլ շատ երեխաներ առնվազն երկու խմբակի են հաճախում, հաճախ՝ երեք և ավելի, բայց ես, օրինակ, սխալ եմ համարում երեխաներին էդքան ծանրաբեռնելը։ Մի տեսակ մրցակցության պես բան ոնց որ լինի ծնողների միջև, թե ում երեխան ավելի շատ խմբակների կհաճախի, ավելի զարգացած կլինի և այլն։ Բայց էդքան խմբակների տանելու դեպքում հաստատ էդ էրեխեքը խաղալու, մանկությունը վայելելու ժամանակ բառացիորեն չեն ունենում։ Ես պատկերացնում եմ, որ եթե, օրինակ, երեք խմբակ հաճախեր, համարյա ամեն օր մենակ դաս ու էդ խմբակը պիտի լիներ, որովհետև որ օրը խմբակ ա գնում, հազիվ հասցնում ա դասերն անել մենակ։ Ուղղակի մեր դեպքում, բացի դպրոցի դասերից, նաև հայերեն կարդալ, գրել կա, կարդալն ամեն օր, գրելը՝ մենակ ուրբաթ, շաբաթ, կիրակի։ Դա երևի կարելի ա խմբակի տեղ անցկացնել՝ հաշվի առնելով, որ կանոնավոր կերպով որոշակի ժամանակ ա խլում։

    Բայց իմ օրինակն էլ բերեմ, որը պիտի որ մտածելու տեղիք տա։ Ես առաջին դասարանից մինչև յոթերորդ դասարանը պարի եմ գնացել, երրորդ դասարանից մինչև իններորդ դասարանը՝ դաշնամուրի, այսինքն՝ երաժշտական դպրոց։ Երկուսն էլ շաբաթը երկու անգամ էին, այսինքն՝ դպրոցական տասը տարիներից հինգի ընթացքում ես ամեն շաբաթվա չորս օրը կամ պարի դաս ունեի, կամ երաժշտության, մնացած չորս տարիների ընթացքում էլ՝ համապատասխանաբար շաբաթվա երկու օրը։ Այսինքն՝ մենակ տասներորդ դասարանում դրանցից ոչ մեկը չի եղել, բայց դե տասում էլ երկու առարկայի մասնավոր պարապմունքներ են եղել։ Մի խոսքով՝ կարելի ա ասել՝ «ծանր» մանկություն եմ ունեցել ։ Ու, ի դեպ, առնվազն իմ շրջապատում էդ թվերին շատ հազվագյուտ երեխաներ էին մեկից ավել խմբակի հաճախում, իսկ երեխաների մեծամասնությունն ընդհանրապես ոչ մի խմբակի չէր հաճախում։ Մեր թվերին դեռ տենց մրցակցային վիճակներ չկային, խմբակների չգնալը լրիվ նորմալ էր համարվում, ու ոչ ոք թարս չէր նայում կամ քննադատում որևէ խմբակ չհաճախող երեխայի ծնողին։ Ասեմ, որ պարի միշտ գնացել եմ մեծագույն հաճույքով, էն աստիճանի, որ մամաս, երբ ուզում էր ինձ ինչ–որ բանով սպառնալ, ասում էր՝ քեզ պարից կհանեմ։ Սիրում էի ու հաճույքով էի գնում նաև էն պատճառով, որ տանը պարապելու բան չկար. գնում, պարում, գալիս էիր, ճիշտ ա, նոր շարժումները, պարերը երբեմն կարող էին մի քիչ բարդ լինել, մինչև տիրապետեիր, բայց ամեն դեպքում հեշտ էր, կարելի ա ասել՝ աշխատանք չպահանջող խմբակ էր։ Իսկ երաժշտական դպրոցը լրիվ այլ պատմություն էր։ Ես, իհարկե, երաժշտական դպրոց ընդունվել եմ իմ ցանկությամբ (չնայած խոստովանեմ, որ մամաս ինձնից մի քիչ ավելի շատ էր ուզում, որ ես դաշնամուրի գնայի ), բայց, այ, էնտեղ սովորելը, մեղմ ասած, խաղուպար չէր. լիքը արտադասարանական աշխատանք էր պահանջում, իսկ ես ծույլ մեռնում էի, դրա համար էլ հենց առաջին դասարանից արդեն չէի ուզում գնալ, ու եթե մամաս իմ ցանկությանը նայեր, կարող ա երկրորդ դասարան արդեն չգնայի, ավարտելու մասին խոսք էլ չէր լինի։ Ուղղակի տվյալ դեպքում հարցն էն էր, որ իրականում ես համ սիրում էի նվագել, երաժշտության ու էնտեղ սովորած ամեն ինչի նկատմամբ էլ հետաքրքրություն ունեի, համ էլ ընդունակություններս էին շատ լավ, բայց քանի որ պիտի չարչարվեի, պարապեի ամեն օր կամ գոնե շաբաթը մեկ–երկու օր (դասատուները համարում էին, որ իդեալականը ամեն օր պարապելն ա, բայց դե ես ուր, ամեն օր պարապելն՝ ուր. մենակ դասի նախորդ օրն էի պարապում, էն էլ շատ քիչ, ու ամբողջ ծանրությունն ընկնում էր քննությունից առաջ եղած մի քանի օրվա վրա, մի խոսքով՝ ահավոր սթրես)։ Հիմա շատերը կհամարեն, որ պետք չէր ինձ տանջել, զոռով ուղարկել երաժշտական դպրոց, բայց անձամբ ես շատ գոհ եմ, որ մամաս կուլ չի գնացել իմ «ցանկությանը» ու չի հանել ինձ երաժշտականից, ինչն, ի դեպ, իմ ծանոթներից շատ–շատերի հետ ա պատահել. ընդունվել են հավեսով, բայց կեսից թողել։ Մամաս էլ էր դրա միջով անցել ու իր ծնողներին մեղադրում էր, որ չեն ստիպել, որ շարունակի։ Ինձ էլ ասում էր՝ որ քեզ հիմա հանեմ, դու էլ հետո ինձ ես մեղադրելու, ասելու ես՝ ես փոքր էի, չէի հասկանում, դու ինչի՞ չհամառեցիր, որ շարունակեմ գնալ։ Ու ես իր հետ համաձայն եմ։ Այ, ուրիշ բան, եթե երեխան համապատասխան ընդունակություններ չունի և/կամ հետաքրքրված չի տվյալ ոլորտով, բայց ծնողը ստիպում է ու տարիներ շարունակ տանջելով ուղարկում։ Հետո դա նաև կամքի ուժ ա դաստիարակում, օգնում ավելի լավ կազմակերպել ժամանակը, դե, ստացած գիտելիքների մասին էլ չեմ ասում։ Ես, օրինակ, չեմ կարող ասել, թե դրա պատճառով մանկությունս փչացել ա, կամ ինձ դժբախտ եմ զգացել դրանից։ Ես տարբեր առիթներով ասել եմ, որ իմ մանկությունը շատ առումներով չեմ սիրում, բայց նշածներս, ինչքան էլ տարօրինակ թվա, դեր չունեն էդ չսիրելուս մեջ։ Նույնիսկ հակառակը։

    Փոքր տղաս ինն ամսական ա, դեռ ոչ մի զարգացման կենտրոն չենք տարել, առաջիկա մի երկու տարում չենք էլ նախատեսում ։ Ի դեպ, Հայաստանում չգիտեմ՝ որ տարիքից են տենց տեղեր տանում, բայց էստեղ մի քանի ամսականների համար նախատեսված խմբակներ–բաներ էլ կան ։
    Վերջին խմբագրող՝ Ուլուանա: 19.05.2017, 07:47:
    Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
    Ռոյ Գուդման

  15. Գրառմանը 2 հոգի շնորհակալություն են հայտնել.

    Apsara (21.05.2017), Tiger29 (19.05.2017)

  16. #86
    հարս վնեզակոնա Apsara-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    15.05.2007
    Հասցե
    իմ մեջ
    Տարիք
    38
    Գրառումներ
    1,992
    Բլոգի գրառումներ
    27
    Mentioned
    1 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Վատ մամա լինելու նոր մեղադրանք եմ ստացել այսօր Դավիթի հետ պարապող թերապիստներից մեկից։ Ողջ էությունս կռիվ ա անում ընդունված նորմերի դեմ, բայց ուժս չի հերիքում նորմալ բանավիճել և տեսակետս բացատրել և հիմնավորել։ Փորձեմ էստեղ խնդիրը նկարագրել և հաճույքով լսել ակումբցիների ադեկվատ կարծիքները, ինձ շատ-շատ օգնում ա էստեղի խորհուրդները։ Ուրեմն Դավիթը արդեն 3,5 տարեկան ա ու իր մոտ շատ ուժեղ արտահայտվում ա այս տարիքի կրիզիսը, երբ սեփական ԵՍ ն ա հիմնում իր մեջ ու պարզ ա հակադրվում ա ամենիքն, անում ա ասածի հակառակը, եթե շատ են զոռում կարող են հասցնել հիստերիայի։ Սրա հետ մեկտեղ ես սովորել եմ Դավիթից ստանալ ուզածս սիրո, խաթրի, բացատրությունների միջոցով։ Հիմա էս թերապիստը ասում ա, Դաիթը շատ ա փոխվել վերջին 2 շաբաթը, ինձ չի լսում, ուզում աիրա ուզածը անի, լացում ա, պառկում ա հատակին ու հիստերիաներ ա անում։
    Պարապմունքը տևում ա 30 րոպե, ես ներսում չեմ լինում, որովհետև Անին հետսա լինում, իրենք էլ չեն թողնում շատվորով ներսում նստել։ Այսօր Անիի հետ չէի, նաև վերջին պարապմունքն էր, որոշեցի ներսում լինեմ ու երբ տեսա թերապիստը չի կարողանում Դավիթին համոզի աստիճանները բարձրանա, որոշեցի խառնվել։ Իր ուզած խաղալիքը դրեցի վերևը ու Դավիթը բարձրացվ, քանի որ ձախ ձեռքում արդեն ինչ-որ բան կար ուզած-չուզած աջով բռնեց խաղալիքը և տարավ ներքևում տուփի մեջ դրեց, այդպես մի քանի անգամ։ Հաջորդ վարժությունը դիքի նման տեղ ա պիտի բարձրանա իջնի, դե որոշեցի <չխանգարել>, նստեցի։ Հիմա էս տղան համոզել ա բարձրացել ա, բայց չի կարողանում համոզի որ իջնի, իմ տղան ուզում ա թռնի, ոչ մեկն է զիճում ոչ մյուսը ումինչև էնքան որ Դավիթի մոտ հիստերիա սկսեց։ Այ էստեղ էլ սկսեցի խոսել և պարզվեց, որ ես սխալ եմ ու իմ տղայի համար վատ ա լինելու, եթե ինքը մենակ իր ցանկությաբ ա կատարում վարժանքները ու եթե ուրիշ բան ա ուզում ես թողնում եմ ու հետո նորից բերում հետ իմ ուզած վարժությանը։ Ասումա՝ որ հիմա իրան չկոտրես քեզ չենթարկվի հետո լավ չի լինի։ Ես էլ ասացի, որ նայում եմ շուրջս ու երբ տեսնում եմ առանց սեփական կարծիքի, անհամարձակ, մի տեսակ կոտրված մարդկանց, մտածում եմ, որ հենց էս ժամանակ էլ ծնողը ջարդել ա երեխային, չեմ ուզում Դավիթը առողջ ոտք ու ձեռք ունենա, բայց հիվանդ հոգեբանություն, ավելի լավ ա հաշմանդամի սայլակում լինի, բայց համարձակ, ինքնավստահ, ժպտերես, ռիսկով։ Էս տղան շուռ եկավ ու թողեց գնաց։
    Հիմա գուցե իսկապես սխալ եմ մտածում, համենայնդեպս էլի լացացրեցին, չէ ես ինքս լացեցի, հիմնականում տենց եմ ռեակցիա տալիս։
    “То, что вы не можете выразить – это Любовь.
    То, что вы не можете отвергнуть/не признать – это Красота.
    То, чего вы не можете избежать – это Истина”.
    ~ Шри Шри

  17. #87
    Լիարժեք անդամ Դեղին մուկիկ-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    06.03.2017
    Գրառումներ
    99
    Mentioned
    2 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Շատ ուշադրություն մի՛ դարձրեք կողքի՝ այդպես կոչված մասնագետների ասածներին: Ճիշտ եք, երեխային հեչ էլ պետք չի կոտրել, մանավանդ այդ տարիքում, երբ անձի ձևավորման սկզբնական փուլերում է գտնվում, դա շատ ծանր հետևանքներ կունենա: Ամենակարևորը երեխային տրվող սերն է, եթե նա զգա այդ սերը ու հասկանա՝ ինչ են իրենից ուզում ու ինչի համար, ամեն ինչ էլ կանի ոնց պետք է: Ստիպելու դեպքում կա՛մ հակառակվելու է, կա՛մ դառնալու մեխանիկորեն ենթարկվող:
    Համոզված եմ՝ դուք շատ լավ մայր եք:

  18. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    Apsara (23.06.2017)

  19. #88
    Պապա x3 Աթեիստ-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    26.05.2007
    Հասցե
    Հայաստան
    Տարիք
    45
    Գրառումներ
    8,706
    Mentioned
    49 Post(s)
    Tagged
    1 Thread(s)
    Վարդ ջան, ինձ թվում ա դու, որպես Հայաստանում ծնված ու մեծացած մարդ, արդեն պիտի սովորած լինեիր դրան։
    Իհարկե, մի քիչ սխալ ա, որ երեխաների հետ զբաղվող մասնագետը էդքան բանը չի հասկանում, բայց դե սպասելի ա։ Մանավանդ, որ հաշվի ենք առնում բժշկականի օրեցօր ընկնող ռեյտինգը։
    artak.am De gustibus et coloribus non est disputandum.

  20. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    Apsara (23.06.2017)

  21. #89
    հարս վնեզակոնա Apsara-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    15.05.2007
    Հասցե
    իմ մեջ
    Տարիք
    38
    Գրառումներ
    1,992
    Բլոգի գրառումներ
    27
    Mentioned
    1 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Աթեիստ-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Վարդ ջան, ինձ թվում ա դու, որպես Հայաստանում ծնված ու մեծացած մարդ, արդեն պիտի սովորած լինեիր դրան։
    Իհարկե, մի քիչ սխալ ա, որ երեխաների հետ զբաղվող մասնագետը էդքան բանը չի հասկանում, բայց դե սպասելի ա։ Մանավանդ, որ հաշվի ենք առնում բժշկականի օրեցօր ընկնող ռեյտինգը։
    Արտ, անկապմարդկանցից չեմ նեղվում, բայց մասնագետից նեղվեցի։ Ասում եմ հեչ մանկական հոգեբանություն կարդացել եք, տարիքային առանձնահատկությունների մասին խաբար եք։ Ձեն չհանեց․․․․
    “То, что вы не можете выразить – это Любовь.
    То, что вы не можете отвергнуть/не признать – это Красота.
    То, чего вы не можете избежать – это Истина”.
    ~ Шри Шри

  22. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    Աթեիստ (24.06.2017)

  23. #90
    Պատվավոր անդամ
    StrangeLittleGirl-ի ավատար
    Գրանցման ամսաթիվ
    18.03.2006
    Հասցե
    Լապլանդիա
    Գրառումներ
    24,576
    Բլոգի գրառումներ
    18
    Mentioned
    41 Post(s)
    Tagged
    0 Thread(s)
    Մեջբերում Apsara-ի խոսքերից Նայել գրառումը
    Արտ, անկապմարդկանցից չեմ նեղվում, բայց մասնագետից նեղվեցի։ Ասում եմ հեչ մանկական հոգեբանություն կարդացել եք, տարիքային առանձնահատկությունների մասին խաբար եք։ Ձեն չհանեց․․․․
    Վարդ, մի բան հիշի․ Հայաստանում մանկական հոգեբանություն, հոգեբուժություն ու այլ մոտ դիսցիպլինաներ քարե դարում են մնացել։ Հիշի ու արհամարհի։

  24. Գրառմանը 1 հոգի շնորհակալություն է հայտնել.

    Աթեիստ (24.06.2017)

Էջ 6 8-ից ԱռաջինԱռաջին ... 2345678 ՎերջինըՎերջինը

Թեմայի մասին

Այս թեման նայող անդամներ

Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)

Համանման թեմաներ

  1. Ի՞նչն է ձեզ գրավում հակառակ սեռի մեջ
    Հեղինակ՝ Freddie, բաժին` Սեր, զգացմունքներ, ռոմանտիկա
    Գրառումներ: 466
    Վերջինը: 09.07.2016, 05:30
  2. Ի՞նչն է ձեզ վանում հակառակ սեռի մեջ
    Հեղինակ՝ Rhayader, բաժին` Սեր, զգացմունքներ, ռոմանտիկա
    Գրառումներ: 567
    Վերջինը: 06.07.2016, 22:12
  3. Դրամահավաքների հակառակ կողմը
    Հեղինակ՝ Ruby Rue, բաժին` Մարդ և շրջակա միջավայր
    Գրառումներ: 20
    Վերջինը: 16.08.2015, 22:20
  4. Արձակ. Մայրության տոնը
    Հեղինակ՝ Lusntag Lusine, բաժին` Ստեղծագործողի անկյուն
    Գրառումներ: 0
    Վերջինը: 03.11.2013, 10:16
  5. Հոդված. Ավետման և մայրության ու գեղեցկության տոն
    Հեղինակ՝ Monk, բաժին` Հոդվածներ, նյութեր
    Գրառումներ: 2
    Վերջինը: 09.04.2010, 15:28

Էջանիշներ

Էջանիշներ

Ձեր իրավունքները բաժնում

  • Դուք չեք կարող նոր թեմաներ ստեղծել
  • Դուք չեք կարող պատասխանել
  • Դուք չեք կարող կցորդներ տեղադրել
  • Դուք չեք կարող խմբագրել ձեր գրառումները
  •