«Պատմութիւնք եւ խրատք տաքսիստոյ», գիրք ԺԶ, գլուխ Թ.
- Սովետի վախտ ուրիշ էր, բանվորները ինչքան ուզում՝ ուտում-խմըմ, ուտում-խմըմ, ուտում-խմըմ, ուտում-խմըմ էին (չորս անգամ), վետերոկները լիքն էին բացառապես բանվորներով, ովքեր ուտում-խմըմ էին (հինգերորդ անգամ):
- Պարտիականները չէին ուտում-խմըմ, որտև որ ուտել-խմելուց բռնցնեին, պարտիական տոմսը կկոխեին քամակները, իսկ այ բանվորները սաղ օրը ուտում-խմըմ, ուտում-խմըմ էին (ևս երկու անգամ):
- Իրիկունը սաղ վետերոկները բանվորներ էին, ուտում-խմըմ էին:
- Զիտարյանին գիդե՞ս: Զիտարյանը շատ ուժեղ էր, հա: Ռայոնի կոլխոզի նախագան էր: Հետը էնքա՜ն եմ կերել-խմել (ստեղ դադարեցրի հաշվել):
- Սովետի վախտ ամեն ինչ արդար էր: Ով ինչքան ուզում՝ ուտում-խմըմ էր:
- Ես էլ դե դատաքննչականի սկոռին էի քշըմ, կարգին գորձ էր, աբրանք էի տանում ռայոն, ծախում փող էի աշխատըմ: Բենզինն էլ ձրի՜: Երգիր էր, է: Ցերեկը քշում էի, իրիկունը ուտում-խմըմ էինք:
- Արդար էր, ասում եմ: Երգիր էր, է, երգիր: Մի անգամ Զիտարյանը զանգեց: Ինքը իրա հեռախոսն ուներ, ուր ուզում՝ զանգում էր, կարգին երգիր էր: Ասեց «Հենց հմը արի, Սերոբ, բռնել եմ»:
- Հաշվապահին էր ուտել-խմելուց բռնցրել:
- Սաղ թողի, քշի ռայոն: Հաշվապան բերեց, արդա՜ր, տեղը տեղին՝ սաղ տվեց, մասկվիչի բագաժնիկով մեկ բեռ ու բարխատը լցա՜ծ, լցա՜ծ, վրից էլ մի հատ ծրար: Զիտարյանը ասեց «Սերոբ, էս ծրարն էլ քեզ»:
- Իրեք հարուր ռուբլի փող էր մեջը: Զիտարյանը որ իմանար, չէր տա: Գիդե՞ս էդ ինչ փող էր էն վախտ: Երկու ամիս ուտում-խմըմ էինք, չէր պրծնում:
- Կյանք էր, է, կյանք: Ֆուտբոլիստ Խորենին գիդե՞ս: Հարևանս էր: Մի հատ վետերոկ էին տվել իրան, ասել էին «էսի քեզ, Խորեն», սաղ օրը ըտեղ էինք ուտում-խմըմ:
- Մի անգամ Խորենը Յուրիկի հետ էկավ, ասեց Սերոբ, ի՞նչ կուտես-կխմես: Աշխատողների վրա գոռգռաց, քյաբաբը ինքը խփեց, նստինք էնքա՜ն կերանք-խմինք, էնքա՜ն կերանք-խմինք: Յուրիկին գիդե՞ս:
- Էս երգիր չի:
- Տղես ոստիկանական ակադեմիայում ա սովորում: Կարգին սովորում ա, հա՜, կարող ա ուչաստկովի դառնա: Սաղ քննությունները տվեց-պրծավ: Ընդեղ մի հատ զամի զամի զամ կա, հետը ուտում-խմըմ ես, սաղ քննությունները դասավորում ա:
- Սովետի վախտ ուրիշ էր:
Կարգին կերած-խմած մարդ էր:
Էջանիշներ