Տաքսիստապատում

[Հայկօ]

Հայտնի փաստ է. Երևանի տաքսիստները մեկը մեկից ֆանտաստիկ պատմությունների անսպառ աղբյուր են: Տաքսու սալոնում կարելի է գտնել ու իմանալ ամեն ինչ՝ սկսած երկիրը մի շաբաթում դրախտ սարքելու նվիրական բանաձևից, վերջացրած լեզվաբանական գանձ-ուշունցներով՝ այլ վարորդների հասցեին: Ես, օրինակ, սիրում եմ տաքսիստների հետ խոսել: Իսկ դու՞ք: Եկեք էս թեմայում անմահացնենք մեր բոլոր էպիքական արկածները, որ տեղի են ունեցել մի հեռու-հեռավոր գալակտիկայում՝ տաքսու սալոնում:

Սկսեմ էսօրվանից...

[Հայկօ]

«Պատմութիւնք եւ խրատք տաքսիստոյ», գիրք ԺԶ, գլուխ Թ.

- Սովետի վախտ ուրիշ էր, բանվորները ինչքան ուզում՝ ուտում-խմըմ, ուտում-խմըմ, ուտում-խմըմ, ուտում-խմըմ էին (չորս անգամ), վետերոկները լիքն էին բացառապես բանվորներով, ովքեր ուտում-խմըմ էին (հինգերորդ անգամ):

- Պարտիականները չէին ուտում-խմըմ, որտև որ ուտել-խմելուց բռնցնեին, պարտիական տոմսը կկոխեին քամակները, իսկ այ բանվորները սաղ օրը ուտում-խմըմ, ուտում-խմըմ էին (ևս երկու անգամ):

- Իրիկունը սաղ վետերոկները բանվորներ էին, ուտում-խմըմ էին:

- Զիտարյանին գիդե՞ս: Զիտարյանը շատ ուժեղ էր, հա: Ռայոնի կոլխոզի նախագան էր: Հետը էնքա՜ն եմ կերել-խմել (ստեղ դադարեցրի հաշվել):

- Սովետի վախտ ամեն ինչ արդար էր: Ով ինչքան ուզում՝ ուտում-խմըմ էր:

- Ես էլ դե դատաքննչականի սկոռին էի քշըմ, կարգին գորձ էր, աբրանք էի տանում ռայոն, ծախում փող էի աշխատըմ: Բենզինն էլ ձրի՜: Երգիր էր, է: Ցերեկը քշում էի, իրիկունը ուտում-խմըմ էինք:

- Արդար էր, ասում եմ: Երգիր էր, է, երգիր: Մի անգամ Զիտարյանը զանգեց: Ինքը իրա հեռախոսն ուներ, ուր ուզում՝ զանգում էր, կարգին երգիր էր: Ասեց «Հենց հմը արի, Սերոբ, բռնել եմ»:

- Հաշվապահին էր ուտել-խմելուց բռնցրել:

- Սաղ թողի, քշի ռայոն: Հաշվապան բերեց, արդա՜ր, տեղը տեղին՝ սաղ տվեց, մասկվիչի բագաժնիկով մեկ բեռ ու բարխատը լցա՜ծ, լցա՜ծ, վրից էլ մի հատ ծրար: Զիտարյանը ասեց «Սերոբ, էս ծրարն էլ քեզ»:

- Իրեք հարուր ռուբլի փող էր մեջը: Զիտարյանը որ իմանար, չէր տա: Գիդե՞ս էդ ինչ փող էր էն վախտ: Երկու ամիս ուտում-խմըմ էինք, չէր պրծնում:

- Կյանք էր, է, կյանք: Ֆուտբոլիստ Խորենին գիդե՞ս: Հարևանս էր: Մի հատ վետերոկ էին տվել իրան, ասել էին «էսի քեզ, Խորեն», սաղ օրը ըտեղ էինք ուտում-խմըմ:

- Մի անգամ Խորենը Յուրիկի հետ էկավ, ասեց Սերոբ, ի՞նչ կուտես-կխմես: Աշխատողների վրա գոռգռաց, քյաբաբը ինքը խփեց, նստինք էնքա՜ն կերանք-խմինք, էնքա՜ն կերանք-խմինք: Յուրիկին գիդե՞ս:

- Էս երգիր չի:

- Տղես ոստիկանական ակադեմիայում ա սովորում: Կարգին սովորում ա, հա՜, կարող ա ուչաստկովի դառնա: Սաղ քննությունները տվեց-պրծավ: Ընդեղ մի հատ զամի զամի զամ կա, հետը ուտում-խմըմ ես, սաղ քննությունները դասավորում ա:

- Սովետի վախտ ուրիշ էր:

Կարգին կերած-խմած մարդ էր:

[Chuk]

Երկու օր առաջ ՖԲ-ում գրածս բերեմ էստեղ.

- Պապադ Հայաստանում չի՞, - հարցնում է մեր թաղի տաքսիստներից մեկը։
- Հայաստանում է, - պատասխանում եմ։
- Վաղուց չեմ տեսել, դրա համար տենց մտածեցի։
- Դե հիմա, կարող ա ինչ-որ ժամանակ էլ Ձեր ստեղ կանգնելու ու իրա դուրս գալու ժամերը չեն համընկել։
- «Ինչ-որ ժամանակ» չի, - հակաճառում է տաքսիստս, - ուղիղ երկուս ու կես տարի։
- Հա, հենց ուղիղ երկուս ու կես՝ օրերով, - փորձում եմ կատակի տալ։
- Հա, հենց ուղիղ, - հաստատում է։ - Վերջին անգամ իմ ավտոն նստել ա 2014 թվի փետրվարի 8-ին։
Զարմացած նայում եմ։ Չէ, չի կատակում, հումոր չի անում։ Լրիվ լուրջ է։
- Էդ օրագի՞ր եք պահում, գրանցո՞ւմ, թե ով երբ ա նստում, - հարցնում եմ՝ ասածիս չհավատալով։
- Չէ, ուղղակի որ վերջին անգամ իրան տեղ էի տանում, դեռ ճանապարհին էինք, զանգեցին, ասեցին, որ թոռս ծնվել ա։ Առաջին շնորհավորողը պապադ եղավ։
Իսկ դուք թե «Յանդե՜քս տաքսի», «Ջի-ջի՜» տաքսի

[Ռուֆուս]

Մի անգամ մեր շենքի դիմացը կանգնող տաքսիներից մեկը նստեցի, վարորդն ամբողջ ճանապարհին ինձ անձնական բնույթի հարցեր էր տալիս, ես էլ չէի հասկանում ուզածն ինչ ա: Հետո քիչ քիչ սկսեց հաշվետվություն տալ, թե իմ տուն ովքեր են գալիս, ինչքան են մնում, իր կարծիքով ինձ ինչ բարեկամ/ազգական/ընկեր են գալիս, ես երբ եմ տնից սովորաբար դուրս գալիս, երբ եմ գործի գնում, երբ գործի չեմ գնում, երբ եմ քնում, երբ եմ արթնանում և այլն:

Մի խոսքով էդ տաքսիստն իմ մասին ավելի շատ բան գիտեր, քան Գուգլը: Էդ դեպքից հետո մեռնեմ էլ իր տաքսին չեմ նստի:

[yeggarik]

Իսկ ես առաջին անգամ տաքսու շոֆերից իմացա որ մեր համալսարանի պրոռեկտորներից մեկին եվրո Սամո են ասում, որովհետև եվրոյով ա կաշառք ստանում …

Отправлено с моего m2 через Tapatalk

[Chuk]

Հեռախոսիս զանգ ա գալիս, թաղի տաքսիստներից ա:
- Արտակ ջան, - ասում ա, - մի անհամեստ հարց տամ, ոչ մեկը չգիտի, մտածեցի դու կիմանաս, դե կրթված տղա ես: Կոմպոզիտորների միությունը կարո՞ղ ա իմանաս որտեղ ա:

[CactuSoul]

Չալարեցի, facebook֊ից գտա, բերեցի ստեղ․
*

֊ Ամուսնացա՞ծ ես։
֊ Չէ։
֊ Բա ժամանակը չի՞։
֊ Ժամանակն ա, նույնիսկ արդեն անցել ա։
֊ Իսկ ոստիկանի հետ կամուսնանայի՞ր։
Կարկամում եմ։ Ուզում եմ հասկանալ՝ ինչ նպատակով ա հարցնում։
֊ Հը՞, հարցնում եմ՝ ոստիկանի հետ կամուսնանայի՞ր։
֊ Գիտեք, վիրավորում եք, անկեղծ ասած։ Ոչ, իհարկե։
֊ Բայց ինչի՞։ Ինչ֊որ վատ բա՞ն ասեցի։ [խառնվում ա իրար]
֊ Դուք մեր երկրից չե՞ք։
֊ Ի՞նչ։
֊ Հայաստանից չե՞ք։
֊ Հայաստանից եմ։
֊ Բա էլ ի՞նչ եք հարցնում։
֊ Իսկ եթե ստեղ չի աշխատո՞ւմ։
֊ ․․․
֊ Մեր ոստիկանի տարիքն էլ ա անցել արդեն, 31 տարեկան ա։ Տունն ունի, ամեն ինչ ունի։ Մենք էլ թոռ ենք ուզում, բայց չի ամուսնանում։ Ծովափին ա ապրում․․․
֊ Ծովափին ապրելը լավ բան ա։
֊ Բա տեսնո՞ւմ ես։ Ծովափին տունն ունի, ամեն ինչով ապահովված ա․․․ մեր նման ծնողներ ունի․․․
֊ Բայց ոստիկան ա։
֊ Հա, բայց ասում եմ, ստեղ չի աշխատում, Սուխումիում ա։
֊ ․․․
֊ Բան չասեցիր, աղջիկ ջան։
֊ Կներեք, բայց չէ։

#ոստիկանԻՎՍուխումիՈստիկան #տնիցՏեղիցՀեռու #ումԷինքՄիԿտորՀացՏվել
#ձեռքբերովիԿոմպլեքս

[Chuk]

- Չորս թոռ ունեմ, չորսն էլ աղջիկ են, էդ ահավոր երջանկություն ա, - պատմում ա տաքսիստը:
- Իսկ մենք տենց էլ աղջիկ երեխու «համը» չզգացինք, - թեման պահում եմ:
- Մենք էլ էինք տենց, ես էլ, ախպերներս էլ ՄԵՆԱԿ ՏՂԱ երեխա ենք ունեցել, բայց հիմա թոռները բոլորն աղջիկ են ծնվում: Տղես մի աղջիկ ա ունեցել, ԱՂՋԻԿՍ՝ երեք:

[Chuk]

Նույն տաքսիստը ասում ա.
- Երկու թոռներս վիրուս էին ընկել, հիվանդանոց պառկած էին: Հիմա մեծը լավացավ, արդեն տունն ա, պուճուրը դեռ պառկած ա:
- Քանի՞ տարեկան ա մեծը, - հարցնում եմ:
- Տարի, չորս ամսական:
- Բա փո՞քրը, - մի քիչ զարմացած եմ հարցնում:
- Փոքրն էլ, երկվորյակ են: