Մի գեներալի բաժին էր ընկել մի կապիտան, ով միշտ հարբած էր։ Կապիտանը շատ լավ
մարդ էր. բոլոր հարբեցողները գրեթե միշտ լավ մարդիկ են` հրաշալի մարդիկ են.
պարզապես նրանք կարճ ճանապարհն են ընտրել: Եվ այսպես՝ գեներալն ասում է
-Դուք լավ մարդ եք, և ես գնահատում եմ ձեզ, բոլորը ձեզ սիրում են, իսկ դուք իզուր
վատնում եք ձեր կյանքը: Եթե դուք կարողանաք չխմել, շուտով գնդապետ կդառնաք:
Կապիտանը ծիծաղում է և ասում.
-Ի՞նչ իմաստ ունի: Չէ՞ որ երբ ես հարբած եմ, ես արդեն գեներալ եմ: Այնպես որ
չարչարանքը չարժե արդյունքին։ Սթափ ես ընդամենը գնդապետ կդառնամ, իսկ երբ
խմած եմ, ես միշտ գեներալ եմ: