Առակներ, իմաստուն պատմություններ

[Ուլուանա]

Անկեղծություն և բնականություն
(ձեն առակ)

Մի անգամ աշակերտը հարցրեց Ուսուցչին.
– Ուսուցիչ, վերջերս ես ու ընկերներս քնարկում էինք անկեղծության ու բնականության թեման, բայց դրա հետևանքով իմ գլխում ամեն ինչ խառնվեց իրար։ Ուսուցիչը ժպտաց.
– Եվ ո՞րն է քո հարցը։ Ի՞նչն է խառնվել քո գլխում։
– Ամենագլխավորը, որը ես չեմ կարողանում հասկանալ, անկեղծության ու բնականության տարբերությունն է։ Իմ կարծիքով, դրանք նույն բանն են։
– Նույն բանը չեն,– ասաց ուսուցիչը,– Անկեղծ մարդը կարող է և բնական լինել, մինչդեռ բնականը միշտ անկեղծ է։
– Ների՛ր, Ուսուցիչ, բայց դեռևս չհասկացա։
– Անկեղծ լինելիս դու չես թաքցնում զգացմունքներդ, մինչդեռ բնական լինելիս դու դրանց մասին չես մտածում։