Մի քանի արևելյան պրիտչա…
Ամեն ինչ քո ձեռքերում է
Հին ժամանակներում ապրում էր մի Վարպետ` շրջապատված իր աշակերտներով: Նրանցից ամենաընդունակը մի օր մտածեց. «Իկս կա՞ մի այնպիսի հարց, որին մեր Վարպետը չէր կարողանա պատասխանել»: Նա գնաց մի մարգագետին, բռնեց ամենաեղեցիկ թիթեռին ու թաքցրեց նրան իր ձեռքերում: Թիթեռը թաթիկներով կպչում էր նրա ձեռքիրից ու աշակերտին խուտուտ էր տալիս: Ժպտալով նա մոտեցավ Վարպետին ու հարցրեց.
- Ասեք` ինչ թիթեռ է ձեռքերումս: կենդանի՞, թե՞ մեռած:
Նա ամուր սեղմում էր ձեռքերը ու պատրաստ էր ամեն վայրկյան ավելի ուժեղ սեղմել իր ճշմարտության համար:
Առանց աշակերտի ձեռքերին նայելու Վարպետն ասաց.
- Ամեն ինչ քո ձեռքերում է…
Կավի կտորը
Աստված ստեղծեծ մարդուն կավից, ու իր մոտ դեռ չօգտաործված կավի կտոր մնաց.
Նա ասաց.
- Ի՞նչ ստեղծեմ քեզ համար մնացած կավի կտորով:
- Ստեղծի՛ր ինձ համար երջանկություն, - խնդրեց մարդը:
Աստված, ոչինչ չպատասխանելով, մարդու ձեռքի մեջ դրեց չօգտագործված կավի կտորը…
Թիթեռներն ու կրակը
Երեք թիթեռներ, մոտենալով վառվող մոմի, սկսեցին քննարկել կրակի բնույթը: Նրանցից մեկը, մոտենալով կրակին, վերադարձավ ու ասավ.
- Կրակը լույս է տալիս:
Մյուսը ավելի մոտ գնաց կրակին ու այրեց թևը: Վերադառնալով` նա ասաց.
- Կրակն այրում է:
Երրորդը շատ-շատ մոտ գնաց, կրակի մեջ անհետացավ ու չվերադարձավ: Նա իմացավ ան, ինչ ցանկանում էր իմանալ, բայց արդեն չկարողացավ հայտնել դրա մասին մնացածին:
Նա, ով գիտելիք է ստանում, կորցնում է դրա մասին խոսելու հնարավորությունը. դրա համար էլ իմացողը լռում է, իսկ խոսողը չգիտի…
Մեջբերել
Էջանիշներ