Խորիմաստ առակ է… Յուրաքանչյուր ոք պետք է կարողանա դաս քաղել կյանքից, հարգանքով մոտենալ ամեն ինչի, քանզի կյանքը բումերանգ է ու ամեն լավություն անպայման հետ է վերադառնում, ինչպես նաև յուրաքանչյուր վատ խոսք ու արարք:
Խորիմաստ առակ է… Յուրաքանչյուր ոք պետք է կարողանա դաս քաղել կյանքից, հարգանքով մոտենալ ամեն ինչի, քանզի կյանքը բումերանգ է ու ամեն լավություն անպայման հետ է վերադառնում, ինչպես նաև յուրաքանչյուր վատ խոսք ու արարք:
Լավ առակա, անձամբ ես միշտ աշխատում եմ առաջինը չվիրավորել ոչ մեկի, դա մեկ-մեկ հնարավորա չստացվի, երբ մարդկանց մոտ քաղքենիություն կամ կեղծավորություն, կամ չափից շատտ ավելի մեծամտություն եմ նկատում, նեռվայնանում եմ, փառք աստծու ստեղ քիչ կան տենց մարդիկ![]()
Առակս ի՞նչ կցուցանե:
«Մի մարդ որոշում է տեղափոխվել ուրիշ տուն: Հավաքում է ունեցած չունեցածն ու սկսում բարձել ուղտին: Բարձում է...բարձում է....Խեղճ ուղտը կամաց-կամաց կքում է ծանրությունից: Ոտքերը հազիվ են դիմանում ուժերից վեր բեռին: Երբ մարդն ամեն ինչ արդեն բարձած վերջացրած է լինում, մեկ էլ հանկարծ հիշում է մի բմբուլե գրիչ, որը մի ժամանակ իր ընկերներն էին նվիրել ծննդյան առթիվ: Ետ է դառնում բերում այս բմբուլը ու հենց դնում է բարձած ուղտի վրա, խեղճ կենդանին էլ չդիմանալով ծանրությանը՝ ընկնում է ու սատկում:
–Էհհհ...,–ասում է նրա տերը,–այս ծույլ կենդանին մի բմբուլ անգամ տանել չկարողացավ»:
Արևածագ (18.04.2012)
Մի տատիկ հարցնում է երիտասարդի.
- Այս ճանապարհը տաճար կտանե:
-Ոչ տատի ջան:
-Ապա ինչու են այն կառուցել:
Freeman (24.06.2010)
Իրոք շատ լավ առակ էր: Չպետք է վիրավորել դիմացինին, ինչ էլ որ լինի: Վերքից հետո միշտ էլ սպի է մնում: Ես իմ կյանքում, երբեք ոչ ոքի անտեղի չեմ վիրավորել ու գիտեմ, որ երբեք էլ չեմ վիրավորի: Ասեմ նաև, որ առակները լրիվ կյանքից վերցված փոքրիկ իրականություն են:
Մի լացի նրա համար, որ դա վերջացել է, այլ ժպտա` որ դա եղել է:
Փիլիսոփաներից մեկը մի աղջիկ ուներ: Նրա ձեռքը խնդրեցին երկու տղա` մեկը` հարուստ, մյուսը` աղքատ: Փիլիսոփան աղջկան տվեց աղքատին: Երբ նրան հարցրին, թե ինչու, նա պատասխանեց.
-Հարուստ փեսացուն հիմար է, և ես վախենում եմ, որ նա շուտով կաղքատանա: Աղքատ փեսացուն խելոք է, և ես հույս ունեմ, որ նա ժամանակին կհարստանա:
Քա′յլ առաջ, անունն է քո Զինվոր,
Եվ սա է կյանքը նոր, ապրի′ր այն արժանի:
Քա′յլ առաջ, անունն է քո Զինվոր,
Քո ձեռքերում այսօր Երկիրն է հայրենի:
Gayl (27.01.2010)
Տեսնելով Սոկրատին արմտիքով սնվելիս, մեկն ասաց.
-Եթե ծառայեիր մեր տիրակալին, ապա երբեք չէիր հասնի այնպիսի վիճակի, որ արմտիքով սնվեիր:
-Իսկ եթե դու գոհանայիր արմտիքով, ապա չէիր ծառայի քո տիրակալին,- պատասխանեց փիլիսոփան:
Քա′յլ առաջ, անունն է քո Զինվոր,
Եվ սա է կյանքը նոր, ապրի′ր այն արժանի:
Քա′յլ առաջ, անունն է քո Զինվոր,
Քո ձեռքերում այսօր Երկիրն է հայրենի:
Gayl (27.01.2010), Sambitbaba (04.07.2014)
Վրթանես Փափազյանի «Խելոք աքաղաղները» համ առակ է, համ էլ իմաստուն պատմվածք։
Քանի որ այդքան էլ կարճ չի, Վիքիդարանում եմ դրել: Խորհուրդ կտայի կարդալ: Սա էլ հղումը՝
http://hy.wikisource.org/wiki/%D4%BD...B6%D5%A5%D6%80
Վերջին խմբագրող՝ Ուլուանա: 13.04.2008, 04:25:
Մի շահ իր տղային պատվիրել է.
-Երբ շահ դառնաս` չավելացնես զինվորներիդ աշխատավարձը, որպեսզի չնվազեն նրանց ծառայողական ձգտումները այն պատճառով, որ նրանք քո կարիքը չեն ունենա: Բայց և մի հասցրու աղքատության նրանց, որպեսզի քեզ չատեն: Յուրաքանչյուրին տուր այնքան, որքան նրան պատշաճ է ստանալ: Գործիր այնպես, որ քեզ վրա ունեցած նրանց հույսը միշտ աճի, իսկ նրանց տալիք քո ընծաները չավելանան:
Պարսկական
Քա′յլ առաջ, անունն է քո Զինվոր,
Եվ սա է կյանքը նոր, ապրի′ր այն արժանի:
Քա′յլ առաջ, անունն է քո Զինվոր,
Քո ձեռքերում այսօր Երկիրն է հայրենի:
Ես էլ պատմեմ իմ սիրած առակներից մեկը:
Մի մարդ յոթ զավակ է ունենում, յոթն էլ՝ կռվարար, անբարիշտ, իրար հետ յոլա չեն գնում: Մի օր հայրը կանչում է բոլորին ու ասում.
- Տեսնո՞ւմ եք այս ավելը: Ձեզնից ո՞վ կարող է այն ձեռքով կոտրել:
Ու տալիս է նրանց մի հաստ ավել: Տղաներից ամեն մեկը փորձում է, չարչարվում է, բայց ոչինչ չի ստացվում. ցախավելը շատ ամուր է լինում:
Այդ ժամանակ հայրը բացում է ավելի կապը, ու միջի ցախերը տալիս տղաներին՝ ասելով.
- Իսկ այսպես առանձին կարո՞ղ եք կոտրել:
Զավակները հեշտությամբ կոտրտում են ավելի ցախերը:
Ու հայրն ասում է նրանց.
- Նայեք, որդիներս, դուք էլ այս ավելի նման եք. քանի դեռ միասին եք, ամուր եք, ու ոչ ոք ձեզ չի կարող կոտրել, իսկ երբ առանձին եք, ամեն մեկդ մի ցախ եք՝ հեշտ ջարդվող:
Կարծում եմ՝ այս առակը շատ կսազեր քաղաքականության բաժնին:
Երկու ուղտ անապատում փուշ են ուտում։ նրանց կողքով անցնում է մողեսն ու տեսնում է, որ ուղտերից մեկն իր դիմացի փշից ի փոքր հարված տալիս է մյուսին, մյուսն էլ ի պատասխան իր փշից է հյուրասիրում ընկերոջը։ Դե մողեսը զարմացած հարցնում է.
-ԻՆչու եք իրար հյուրասիրում, երկուսիդ մոտ էլ փուշ է չէ՞, ինչո՞ւ եք իրար հյուրասիրում, դե փուշը փուշ է էլի։
-Այո,- ասում է ուղտերց մեկը, - փուշը փուշ է, բայց "մարիֆաթն" անուշ է![]()
Gayl (27.01.2010)
Նախանձ իշխանները- Վարդան Այգեկցի
Պալատական երկու իշխան իրար ատում էին:Թագավորը նրանց փորձելու համար ասաց.
- Խնդրեք ինձնից ինչ կամենաք, բայց իմացեք մեկիդ խնդրածի դիմաց մյուսիդ կրկնակին կտամ:
Մեծ իշխանը մտածեց.
« Եթե ես մի քաղաք ուզեմ, կտա, բայց ընկերոջս երկուսը կհասնի:Սիրտս կպայթի»:
-Թագավոր,- դիմեց նա,- քեզանից խնդրում եմ, որ իմ աչքը հանես:
Թագավորը հրամայեց հանել նրա աչքը:
Պարզ է, որ նախանձը նույնիսկ իր թշնամին է:
Gayl (27.01.2010)
Այս առակը մի ուշագնաց ժամանակակից տարբերակ ունի:
Մի մարդ յոթ զավակ է ունենում, յոթն էլ՝ կռվարար, անբարիշտ, իրար հետ յոլա չեն գնում: Մի օր հայրը կանչում է բոլորին ու ասում.
- Տեսնո՞ւմ եք այս ավելը: Ձեզնից ո՞վ կարող է այն ձեռքով կոտրել:
Ու տալիս է նրանց մի հաստ ավել: Տղաներից մեկը փորձում է
ու միանգամից հեշտությամբ կոտրում է ավելը:
Հայրը գլուխը հուսահատված տանում-բերում.
- Դե գնա էս եզերին բան սովորեցրու...
Sambitbaba (04.07.2014)
Վարդան Այգեկցի
Մի չար ու նենգ թագավոր է լինում, մի այրի կին էլ, որ տուժել էր նրանից, ամեն օր գնում է եկեղեցի, աղոթում նրա երկար կյանքի համար։
հարցնում են, ի՞նչ լավություն է քեզ արել, որ աղոթում ես նրա համար։
- Նրա հայրը չար ու դաժան էր, ես անիծեցի, մեռավ։ Որդին ավելի անիրավ դուրս եկավ, աղոթում եմ սրան երկար կյանք, քանզի ժառանգն էլ ավելի վատն է լինելու։
Կեցցե G.W. Bush!!
Մուր_Համլետ (17.11.2010)
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Էջանիշներ