Նորից արձակ. քվեարկություն ու քննարկումներ

[ivy]

Այվ, սփոյլերը Ֆաբիանն էր. դա նկատի ունեի: Ասում է, թե գիրքը ոնց է ավարտվում:

Ախ դա նկատի ունեիր ։) Սխալ էի հասկացել։

[LisBeth]

էդ ինչ-որ տեղ երևո՞ւմ է, թե՞ ենթադրություն է ուղղակի։ Ինչ-որ չեմ նկատել։

Երևում ա, ինքը առաջադեմ չի տենց ա գրած, ինքը երաժշտություն ա սիրում ու տեքստեր ա գեներացնում, այսինքն ստեղծագործում ա... հեչ լավ չին մի քիչ չափազանցված ա, բայց դե էդքան լավ չի որ դասագրքից դուրս նյութեր կարդա ու տերմինոլոգիայով փայլի))

[LisBeth]

Վերջին թռիչք - կխնդրեի մի հատ փայտիկ էլ ինձ նվիրել, որ հարկ եղած դեպքում (իսկ դա տեղի է ունենում շատ հաճախ) ինչ-որ կոնկրետ տեղ թքեմ, այլ ոչ թե աբստրակտ, թքեմ ու վսյո: Անտեղի փիլիսոփայության փոխարեն սյուժետային գիծը կարելի էր սիրուն զարգացնել, մի բան հաստատ կստացվեր:

[boooooooom]

Իմպրեսսիան կարդալուց հետո միանգամից "շնորհակալություն" կոճակը սեղմեցի, թեկուզ վերջը ինձ համար հասկանալի չէր, բայց սկիզբն ու ընթացքը լավն էր:
Հետո Ծովանկարը կարդացի, որից միայն բացասական էմոցիաներ ստացա, թեկուզ շատ սիրուն էր գրված:
Օրը կեսից մի 2 դետալ վառվեց սխեմայիս վրա, իսկ մնացածը` արդեն վառված պլատայով կարդալուց հետո շիլաշփոթ էր: Իսկ Իսթվուդը էդ շիլաշփոթի ամենայուղոտ կտորն էր:
Երբ բոլորը կարդացի մի պահ զգացի, որ միակ իմ խելքի բանը էն "դաժան մուլծիկն" էր, որը առանձնանում էր բոլորից, որը անգամ պարտադիր չէր հասկանալ մանրամասն. մի տեսակ միակ ամբողջականն էր:
Ես քվեարկել եմ Ծովանկարի օգտին (միայն )

[Skeptic]

Մի երկու բան էլ ես գրեմ.
Առաջին «Ուռագանը», Վերջին թռիչքն ու Նորմալ լինելու անտանելի թեթևությունը չտպավորեցին, կներեք հեղինակներ ջան։
Օրը վատիկը չէր, անծանոթ էր ձեռագիրը, բայց քանի որ շատերն ասում են՝ հեղինակը Mr. Annoying-ն ա, ենթադրում եմ՝ ինքն ա, ուղղակի իր նախորդ գործը չեմ հիշում։
Իմպրեսսիայում (հայերենում մի Ս-ո՞վ չպետք ա գրվի) ինձ էլ գրավեցին լինչյան սյուռի մթնոլորտն ու հետաքրքիր նկարագրությունները։ Հեղինակին կռահելը դժվար չի, կարծում եմ, Բհիշման հուշում ա )
Քլինթ Իսթվուդը շատ-շատ լավն էր, ամենահավանածս տարբերակը։ Սայ-ֆայ վեսթեռնը թույն ժանր ա, Firefly-ը վկա, էստեղ նաև կիբեռպանկի տարրեր ու շոպենհաուերյան փիլիսոփայություն նկատեցի։ Ամեն դեպքում, մտածելու տեղիք ա տալիս՝ ոչինչը որպես կատարյալ, ոչ քաոտիկ վիճակ եւ այլն։ Չգիտեմ՝ ով կարա լինի հեղինակը, բայց ապրի ինքը։
Մեկ էլ միանում եմ Ջոնին՝ Ծովանկարի հետ կապված։ Հեղինակ (կարծում եմ՝ Մարի) ջան, վռազ-վռազ քվեարկելուց հետո զգացի, որ էս գործին անարդարացիորեն ձայն չեմ տվել. վիզուալ տեսանկյունից իմ համար ամենաառանձնացողն ու հիշվողն ա։ Սենց մի բան էի պատկերացնում, մի փոքր ավելի մռայլ երանգներով ու մուլտֆիլմային.

[boooooooom]

Ծովանկարում դեպի սպիտակ փարոսը գնացող ինքնասպաններին նմանացրեցի աղանդավորներին կամ կրոնական որևէ այլ երևույթի: Մեկի շորերից մյուսին գուլպա գործելը շատ նման է արդեն "նեևգրավվածներին" թալանելով նորեկներին շահելուն ...

[Micke]

Բուուում ջան, էդ նշածդ աղանդավորական կամ կրոնական կազմակերպությունների մասին անձնական փորձից ելնելով ես ասում, թե ուղղակի լսածովդ?

[boooooooom]

Բուուում ջան, էդ նշածդ աղանդավորական կամ կրոնական կազմակերպությունների մասին անձնական փորձից ելնելով ես ասում, թե ուղղակի լսածովդ?

Լսածով, բայց արի դա էս թեմայում չքննարկեք: Ընդամենը մտքերս էր ու պարտադիր չի որ դրանք ճիշտ ու իրականի վրա հիմնվի:

[Micke]

Օկ. Ոնց ասես: Ուղղակի դա ենքան նուրբ թեմայա ու միանշանակ սև կամ սպիտակ կնքելը` դժվար:

[ivy]

Հիշեցնեմ, որ արդյուքներն ամփոփվելու են էսօրվա ավարտին. մինչև 00:47 կարող եք դեռ քվեարկել:

[Mephistopheles]

Ասեք ում տամ ձենս...

[ivy]

Մեֆ, մի անգամ արդեն քվեարկեցիր՝ առանց կարդալու. հլը չէի էլ տեղադրել բոլոր գործերը, ստիպված ջնջեցինք ամբողջ հարցումը, նորից բացեցինք:
Արի դու դեռ բոլորը կարդա, հետո կերևա

[StrangeLittleGirl]

Բյուր, սեթինգը ԱՄՆ կամ ՄԹ հազիվ թե լինի

Անգլերենի պահը հատուկ չէր նշվի էդ դեպքում։
Ինձ թվում ա ուղղակի անուններ ա, դրել ա հեղինակը, առանց խորանալու դրա մեջ։ Իսկ իրականում ինձ էլ թվաց, որ հայկական իրականության մասին է, ասենք 50 կամ 100 տարի անց։

Հոս, զռռում ա, որ անգլոամերիկյան կրթական համակարգն ա: Իսկ անգլերենի պահն էլ էն ա, որ մայրենի լեզվի գիտելիքները ֆիզիկայով են ստուգում, հարկ չեն համարում առանձին առարկա ունենալ:

[StrangeLittleGirl]

Չէ, Բյուր, հենց էդ ա, որ երևում ա, որ Հայաստանն ա, որտև ո՛չ ԱՄՆ–ում, ո՛չ էլ, իմ իմանալով, Եվրոպայում, կրթական համակարգը տենց կաղապարներով սահմանափակված չի, առնվազն ոչ էն աստիճանի, որ ծրագրից դուրս բառեր օգտագործելու համար աշակերտին քննադատեն ու աննորմալ հանեն։ Հակառակը՝ կրեատիվությունն ու անհատականությունը խրախուսվում ա։ Աշակերտի բնութագրերն, իմ իմանալով, Հայաստանի դպրոցներում միշտ էլ եղել են, ուրիշ բան, որ սովորաբար ստանդարտ բաներ են եղել, ու տարբեր եղել են մենակ ոչ նորմալ/վատ պահվածք/առաջադիմություն ունեցող աշակերտների դեպքում, ինչն էլ տվյալ պատմվածքում առկա էր։ Մենակ էդ հոգեբանի պահն էր, որ մի քիչ էնքան էլ չի համապատասխանում հայկական իրականությանը, բայց դե նենց էլ չի, որ չլսված բան ա, չէ՞։ Ամեն դեպքում կան մարդիկ, որ դիմում են հոգեբանների, հատկապես եթե դպրոցում բոլոր դասատուները տենց միաձայն պնդեն, որ էրեխու հետ մի բան էն չի, նորմալ չի ու պետք ա զբաղվել դրանով։ Մի խոսքով՝ ես էդ պատմվածքում Հայաստանի իրականությանը տենց անհամապատասխան իրավիճակներ ու երևույթներ չտեսա, չգիտեմ։

Ան, դրսերի կրթական համակարգերը գնալով գնում են կաղապարման: Իհարկե դպրոցներում դեռ չէ կամ էնքան էլ տեղյակ չեմ, բայց համալսարաններում լրիվ էդ վիճակն ա: Ոչ մի օրիգինալ միտք չի ծնվում, անընդհատ նույն մտքերն են շրջանառվում: Ու եթե մեկը փորձի որևէ ռիսկային գաղափար առաջ քաշի, միանգամից ասում են` մեկ ա չի ստացվելու: Ու դրա համար շատ նորմալ եմ համարում, որ կարա նույն բանը դպրոց հասնի (չնայած չափած-ձևած դպրոցական էսսեն արդեն դրա վառ օրինակներից ա, ու ոնց որ հեղինակը դա էլ ա թեթևակի շոշափում ստեղ):

[Mephistopheles]

Մեֆ, մի անգամ արդեն քվեարկեցիր՝ առանց կարդալու. հլը չէի էլ տեղադրել բոլոր գործերը, ստիպված ջնջեցինք ամբողջ հարցումը, նորից բացեցինք:
Արի դու դեռ բոլորը կարդա, հետո կերևա

սաղ կարդացել եմ... քվեարկե՞մ...