Լիզ, Մեֆի հետ չաթ անելը խնդրում եմ՝ էս տարածքից դուրս:
Չէ, Բյուր, հենց էդ ա, որ երևում ա, որ Հայաստանն ա, որտև ո՛չ ԱՄՆ–ում, ո՛չ էլ, իմ իմանալով, Եվրոպայում, կրթական համակարգը տենց կաղապարներով սահմանափակված չի, առնվազն ոչ էն աստիճանի, որ ծրագրից դուրս բառեր օգտագործելու համար աշակերտին քննադատեն ու աննորմալ հանեն։ Հակառակը՝ կրեատիվությունն ու անհատականությունը խրախուսվում ա։ Աշակերտի բնութագրերն, իմ իմանալով, Հայաստանի դպրոցներում միշտ էլ եղել են, ուրիշ բան, որ սովորաբար ստանդարտ բաներ են եղել, ու տարբեր եղել են մենակ ոչ նորմալ/վատ պահվածք/առաջադիմություն ունեցող աշակերտների դեպքում, ինչն էլ տվյալ պատմվածքում առկա էր։ Մենակ էդ հոգեբանի պահն էր, որ մի քիչ էնքան էլ չի համապատասխանում հայկական իրականությանը, բայց դե նենց էլ չի, որ չլսված բան ա, չէ՞։ Ամեն դեպքում կան մարդիկ, որ դիմում են հոգեբանների, հատկապես եթե դպրոցում բոլոր դասատուները տենց միաձայն պնդեն, որ էրեխու հետ մի բան էն չի, նորմալ չի ու պետք ա զբաղվել դրանով։ Մի խոսքով՝ ես էդ պատմվածքում Հայաստանի իրականությանը տենց անհամապատասխան իրավիճակներ ու երևույթներ չտեսա, չգիտեմ։
Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
Ռոյ Գուդման
Ուշ եմ նկատել, ափՍոս
Բյուր, սեթինգը ԱՄՆ կամ ՄԹ հազիվ թե լինի
Անգլերենի պահը հատուկ չէր նշվի էդ դեպքում։Ֆիզիկայի ուսուցչին անհանգստացնում էր, որ տղան անգլերեն այնպիսի բառեր է գործածում, որոնք դուրս են աշակերտի իմանալու բառերի շրջանակից:
Ինձ թվում ա ուղղակի անուններ ա, դրել ա հեղինակը, առանց խորանալու դրա մեջ։ Իսկ իրականում ինձ էլ թվաց, որ հայկական իրականության մասին է, ասենք 50 կամ 100 տարի անց։
Ես կարծում եմ, որ հեղինակն էդ ոգեշնչումը ստացել ա Հայաստանում, դե, բնականաբար, զարգացրել ա գաղափարը ու ավելացրել որոշ բաներ, բայց չեմ կարծում, թե ցանկացել ա հատուկ շեշտել ու կոնկրետացնել գործողության վայրը։ Ինձ թվում ա՝ անուններն ուղղակի երևույթը անձնականից դեպի ընդհանրական տանելու նպատակով են ընտրված։
Երջանկությունը ճամփորդելու ձև է, ոչ թե նպատակակետ։
Ռոյ Գուդման
LisBeth (03.06.2016)
Իմպրեսսիա
Դեռ մենակ էս մի աշխատանքի մասին չեմ գրել:
Սկզբի տարբերակում չկար *-ով մեկնաբանությունը, թե ումն է մեջբերված բանաստեղծությունը: Բայց հետո հեղինակը մտածեց, որ էդքան էլ կոռեկտ չի մեջբերում անել՝ առանց գրելու, թե ումն է տեքստը: Ու էդպես որոշեցինք աստղանիշ ներմուծել: Վոլտը դա «սփոյլեր» էր անվանել: Իրականում, չգիտեմ, առանց դրա կնկատվեր արդյո՞ք, որ ստեղծագործությունը Լիլին էր նվիրված կամ եթե անգամ չնկատեին, ինչ կփոխվեր դրանից: Չգիտեմ, գուցե և սփոյլեր էր, գուցե և չէ:
Պատմվածքը լավն էր, իրականի ու երևակայականի ինչ-որ միջանկյալ գոտում էր, սյուռ պատկերներով, հետն էլ մի ձև շատ զգացմունքային:
Բայց իմ ամենահավանած աշխատանքը չէր, դրա համար չքվեարկեցի իր օգտին:
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Էջանիշներ