Նորից արձակ. քվեարկություն ու քննարկումներ

[StrangeLittleGirl]

Համ էլ եթե հեղինակի որոշումն ա սեթինգ ընտրելը, ընթերցողի գործն էլ դրան գնահատական տալն ա: Չես կարա ստիպես, որ ուրիշ ձև մարդիկ ընկալեն: Կոնկրետ էս մեկը ոնց որ ծաղիկներ Էլջերոնի համարի տասնանգամ պարզեցված տեսակը լինի: Սեթինգը հեչ, ինքնատիպությամբ էլ չի փայլոււմ: Ուֆ Բյուր մի խոսացրա էլի:

Բան չունեմ ասելու, ընթերցողի գործն էլ գնահատական տալն ա: Բայց կոնկրետ էս մրցույթի երեք գործերի կերպարների անունների հասցեին բան-ման հնչեց, իսկ իմ կարծիքով՝ երեք գործերում էլ սեթինգը լրիվ արդարացնում ա անունների ընտրությունը:

Էլջերնոնն առանձնապես դուրս չի գալիս, բայց էնտեղ լրիվ ուրիշ խնդիր ա դրված, էս գործի մեջ՝ ուրիշ: Էնտեղ քննադատվում ա բնության դեմ միջամտություն կատարելը, որ ինչքան էլ փորձես մի բան ուղղել, վերջնական արդյունքը մեկ ա նույնն ա: Իսկ էս մրցույթի գործի մեջ քննադատվում ա արևմուտքի կրթական ու առողջապահական համակարգի խնդիրները, ավելի ճիշտ՝ ինչի դա կարա բերի, եթե սենց շարունակվի:

[Micke]

Ժող ջան, եթե կարելի է, մի երկու բան էլ ես ասեմ.

Իմպրեսսիա- Ասելիքն անհասկանալի, նստվածք չթողնող։

Ծովանկար- Տպավորությունն այնպիսին է, ասես հեղինակը գրելուց անմիջապես առաջ Կոելյո է կարդացել ու դրանից ազդված գրել այս «պոստ-մոդեռն» չգիտեմ ինչը։

Օր- Հետաքրքիր էր։ Ախ Թանյա Գևին, ինչի՞ ես խաղում այս տղայի հետ, շատ որ անես, մուտանտ մուկ կդառնա։
Բայց ընդհանուր առմամբ վատը չի։

Առաջին «Ուռագանը»- Էս կարողա՞ Զորոյի ձիու անուննա։ Որովհետև այստեղ նույն հաջողությամբ կարելի էր Զորոյին էլ իր ձիով հանդերձ մասնակից դարձնել իրավիճակին։ Քիսոյի մեր, կարմրացրած գլխով հեր, «Էրգրից դժգոհ տաքսիստ» պառաված քիսո տատի։ Արա լավ էլի, Զորո ջան, ձիուդ ասա քիչ ուռի։

Վերջին թռիչքը- Ասում եմ կարողա՞ էնքան հին եմ, որ սենց սյուռ գործերը չեմ հասկանում։ Էս երբվանի՞ց են սկսել օդապարիկները օդում բացվել, թե՞ ինքը պառաշյուտի հետա։ Մի խոսքով պատճառահետևանքային կապը խոշորացույցով էլ անգամ չի երևում։ «Ջրի պատնեշը ցնցեց ինքնաթիռի անկումը» Հը՞... ով ինձ բացատրի թա դա ի՞նչ է նշանակում, իրան մի աչոկ։
Չե ախպեր, էդ փայտիկից միհատ էլ ինձա պետք, որ սենց բան կարդալուց թքեմ վրեն։

Նորմալ լինելու անտանելի թեթևությունը- լավն էր, խոսք չունեմ։ Մեր արդի հասարակության արտացոլանքն է։ Ամեն ինչը կաղապարելու և ուրիշներից չտարբերվելու վախը, հասարակության գծած սահմանների մեջ անպայման տեղավորվելու մարմաջը շատ հաջող կերպով է ներկայացված։ Հեղինակին շնորհակալություն։

Քլինթ Իստվուդ- Այզեկ Ազիմովի գործերի չափազանց անհաջող պատճենը։ Էս չգիտեմ ինչը ազատ է ամեն տեսակ մտքից ու լոգիկայից։ Ո՞վ, ի՞նչ, որտե՞ղ, ինչու՞... եսի՞մ։ Էս կարգի գործերի համար դեռ գրական ժանրը չի հայտնաբերվել...

Սակայն ներդրած ջանքերի համար շնորհակալություն բոլոր հեղինակներին։

[LisBeth]

Բան չունեմ ասելու, ընթերցողի գործն էլ գնահատական տալն ա: Բայց կոնկրետ էս մրցույթի երեք գործերի կերպարների անունների հասցեին բան-ման հնչեց, իսկ իմ կարծիքով՝ երեք գործերում էլ սեթինգը լրիվ արդարացնում ա անունների ընտրությունը:

Էլջերնոնն առանձնապես դուրս չի գալիս, բայց էնտեղ լրիվ ուրիշ խնդիր ա դրված, էս գործի մեջ՝ ուրիշ: Էնտեղ քննադատվում ա բնության դեմ միջամտություն կատարելը, որ ինչքան էլ փորձես մի բան ուղղել, վերջնական արդյունքը մեկ ա նույնն ա: Իսկ էս մրցույթի գործի մեջ քննադատվում ա արևմուտքի կրթական ու առողջապահական համակարգի խնդիրները, ավելի ճիշտ՝ ինչի դա կարա բերի, եթե սենց շարունակվի:

Ինչի՞ կբերի, հումանիտարը տեխնիկ կդառնա՞, երաժիշտը` ծրագրավորող և այլն: Հա բան չունեմ ասելու, երևի դա իրոք մեծ բան ա, ես չգիտեմ Եվրոպաներում դա ինչքան սուր արտահայտված խնդիր ա, ու ինչքան ա համատարած կամ եզակի, ես չգիտեմ մենակ ծիծաղի ու լացի տևողության վրա դիագնոզ դնելը ինչքանով ա հավանական: Էս ամենը խանգարում են, որ ես պատկերացնեմ թե ինչքան դրամատիկ ու լուրջ բան ա էս ամենը: Ոնց որ մի հատ դեռահաս, որ իրեն աուտսայդեր ա զգում, ուղղակի էս ամենը գրելով ընվզել ա "նորմալության" դեմ:
Իսկ Էլջերոնի հետ համեմատում եմ ոչ թե փոինթը այլ ընդհանուր բնագավառը:

[StrangeLittleGirl]

Ինչի՞ կբերի, հումանիտարը տեխնիկ կդառնա՞, երաժիշտը` ծրագրավորող և այլն: Հա բան չունեմ ասելու, երևի դա իրոք մեծ բան ա, ես չգիտեմ Եվրոպաներում դա ինչքան սուր արտահայտված խնդիր ա, ու ինչքան ա համատարած կամ եզակի, ես չգիտեմ մենակ ծիծաղի ու լացի տևողության վրա դիագնոզ դնելը ինչքանով ա հավանական: Էս ամենը խանգարում են, որ ես պատկերացնեմ թե ինչքան դրամատիկ ու լուրջ բան ա էս ամենը: Ոնց որ մի հատ դեռահաս, որ իրեն աուտսայդեր ա զգում, ուղղակի էս ամենը գրելով ընվզել ա "նորմալության" դեմ:
Իսկ Էլջերոնի հետ համեմատում եմ ոչ թե փոինթը այլ ընդհանուր բնագավառը:

Չէ, հեղինակը ոնց որ թե տանում ա նրան, որ ապագայի աշխարհին ծրագրավորողներից, ուսուցիչներից ու բժիշկներից բացի ուրիշ ոչ ոք պետք չի (համենայնդեպս, էդ երեք մասնագիտություններն են շոշափվում՝ հակադարձվելով ոչ փողաբեր մասնագիտություններին): Ու ոնց որ էնտեղ մենակ ծիծաղ-լաց չէր, բժիշկը զիզի-բիզի թեստեր ա անում Ծիծաղ-լացն ավելի շուտ սկրինինգի ա նման:

[StrangeLittleGirl]

Ժող ջան, եթե կարելի է, մի երկու բան էլ ես ասեմ.

Իմպրեսսիա- Ասելիքն անհասկանալի, նստվածք չթողնող։

Ծովանկար- Տպավորությունն այնպիսին է, ասես հեղինակը գրելուց անմիջապես առաջ Կոելյո է կարդացել ու դրանից ազդված գրել այս «պոստ-մոդեռն» չգիտեմ ինչը։

Օր- Հետաքրքիր էր։ Ախ Թանյա Գևին, ինչի՞ ես խաղում այս տղայի հետ, շատ որ անես, մուտանտ մուկ կդառնա։
Բայց ընդհանուր առմամբ վատը չի։

Առաջին «Ուռագանը»- Էս կարողա՞ Զորոյի ձիու անուննա։ Որովհետև այստեղ նույն հաջողությամբ կարելի էր Զորոյին էլ իր ձիով հանդերձ մասնակից դարձնել իրավիճակին։ Քիսոյի մեր, կարմրացրած գլխով հեր, «Էրգրից դժգոհ տաքսիստ» պառաված քիսո տատի։ Արա լավ էլի, Զորո ջան, ձիուդ ասա քիչ ուռի։

Վերջին թռիչքը- Ասում եմ կարողա՞ էնքան հին եմ, որ սենց սյուռ գործերը չեմ հասկանում։ Էս երբվանի՞ց են սկսել օդապարիկները օդում բացվել, թե՞ ինքը պառաշյուտի հետա։ Մի խոսքով պատճառահետևանքային կապը խոշորացույցով էլ անգամ չի երևում։ «Ջրի պատնեշը ցնցեց ինքնաթիռի անկումը» Հը՞... ով ինձ բացատրի թա դա ի՞նչ է նշանակում, իրան մի աչոկ։
Չե ախպեր, էդ փայտիկից միհատ էլ ինձա պետք, որ սենց բան կարդալուց թքեմ վրեն։

Նորմալ լինելու անտանելի թեթևությունը- լավն էր, խոսք չունեմ։ Մեր արդի հասարակության արտացոլանքն է։ Ամեն ինչը կաղապարելու և ուրիշներից չտարբերվելու վախը, հասարակության գծած սահմանների մեջ անպայման տեղավորվելու մարմաջը շատ հաջող կերպով է ներկայացված։ Հեղինակին շնորհակալություն։

Քլինթ Իստվուդ- Այզեկ Ազիմովի գործերի չափազանց անհաջող պատճենը։ Էս չգիտեմ ինչը ազատ է ամեն տեսակ մտքից ու լոգիկայից։ Ո՞վ, ի՞նչ, որտե՞ղ, ինչու՞... եսի՞մ։ Էս կարգի գործերի համար դեռ գրական ժանրը չի հայտնաբերվել...

Սակայն ներդրած ջանքերի համար շնորհակալություն բոլոր հեղինակներին։

Կարող եք նաև մասնակցել քվեարկությանը

[LisBeth]

Ժող ջան, եթե կարելի է, մի երկու բան էլ ես ասեմ.

Իմպրեսսիա- Ասելիքն անհասկանալի, նստվածք չթողնող։

Ծովանկար- Տպավորությունն այնպիսին է, ասես հեղինակը գրելուց անմիջապես առաջ Կոելյո է կարդացել ու դրանից ազդված գրել այս «պոստ-մոդեռն» չգիտեմ ինչը։

Օր- Հետաքրքիր էր։ Ախ Թանյա Գևին, ինչի՞ ես խաղում այս տղայի հետ, շատ որ անես, մուտանտ մուկ կդառնա։
Բայց ընդհանուր առմամբ վատը չի։

Առաջին «Ուռագանը»- Էս կարողա՞ Զորոյի ձիու անուննա։ Որովհետև այստեղ նույն հաջողությամբ կարելի էր Զորոյին էլ իր ձիով հանդերձ մասնակից դարձնել իրավիճակին։ Քիսոյի մեր, կարմրացրած գլխով հեր, «Էրգրից դժգոհ տաքսիստ» պառաված քիսո տատի։ Արա լավ էլի, Զորո ջան, ձիուդ ասա քիչ ուռի։

Վերջին թռիչքը- Ասում եմ կարողա՞ էնքան հին եմ, որ սենց սյուռ գործերը չեմ հասկանում։ Էս երբվանի՞ց են սկսել օդապարիկները օդում բացվել, թե՞ ինքը պառաշյուտի հետա։ Մի խոսքով պատճառահետևանքային կապը խոշորացույցով էլ անգամ չի երևում։ «Ջրի պատնեշը ցնցեց ինքնաթիռի անկումը» Հը՞... ով ինձ բացատրի թա դա ի՞նչ է նշանակում, իրան մի աչոկ։
Չե ախպեր, էդ փայտիկից միհատ էլ ինձա պետք, որ սենց բան կարդալուց թքեմ վրեն։

Նորմալ լինելու անտանելի թեթևությունը- լավն էր, խոսք չունեմ։ Մեր արդի հասարակության արտացոլանքն է։ Ամեն ինչը կաղապարելու և ուրիշներից չտարբերվելու վախը, հասարակության գծած սահմանների մեջ անպայման տեղավորվելու մարմաջը շատ հաջող կերպով է ներկայացված։ Հեղինակին շնորհակալություն։

Քլինթ Իստվուդ- Այզեկ Ազիմովի գործերի չափազանց անհաջող պատճենը։ Էս չգիտեմ ինչը ազատ է ամեն տեսակ մտքից ու լոգիկայից։ Ո՞վ, ի՞նչ, որտե՞ղ, ինչու՞... եսի՞մ։ Էս կարգի գործերի համար դեռ գրական ժանրը չի հայտնաբերվել...

Սակայն ներդրած ջանքերի համար շնորհակալություն բոլոր հեղինակներին։

Micke եթե էդքան շատ հավանում ես նորմալության թեթևությունը ինչո՞ւ չես քվեարկել դրա օգտին:

[LisBeth]

Չէ, հեղինակը ոնց որ թե տանում ա նրան, որ ապագայի աշխարհին ծրագրավորողներից, ուսուցիչներից ու բժիշկներից բացի ուրիշ ոչ ոք պետք չի (համենայնդեպս, էդ երեք մասնագիտություններն են շոշափվում՝ հակադարձվելով ոչ փողաբեր մասնագիտություններին): Ու ոնց որ էնտեղ մենակ ծիծաղ-լաց չէր, բժիշկը զիզի-բիզի թեստեր ա անում Ծիծաղ-լացն ավելի շուտ սկրինինգի ա նման:

Հումանիտարները պակաս փողաբեր չեն: Օրինակ շատ դեպքերում ծնողները ստիպում են երեխաների զբաղվել երաժշտությամբ, իմ ապրած երկրներում իսկ բժիշկ կամ ուսուցիչ լինելը մի պատիժ ա: Իմ իրականությունը ոչ մի կերպ ներս չի թողնում ալտերնատիվներ, հատկապես էսպիսի: Էդ խնդիրը ուռճեցված ա թվում իմ տեսանկյունից:

[StrangeLittleGirl]

Հումանիտարները պակաս փողաբեր չեն: Օրինակ շատ դեպքերում ծնողները ստիպում են երեխաների զբաղվել երաժշտությամբ, իմ ապրած երկրներում իսկ բժիշկ կամ ուսուցիչ լինելը մի պատիժ ա: Իմ իրականությունը ոչ մի կերպ ներս չի թողնում ալտերնատիվներ, հատկապես էսպիսի: Էդ խնդիրը ուռճեցված ա թվում իմ տեսանկյունից:

Դրա համար եմ ասում՝ սեթինգը կարևոր ա: Սովետի ժամանակ սաղ աղջիկներին ստիպում էին դաշնամուրի գնալ, ու որ հյուր էր գալիս, պարտադիր պիտի «մի բան նվագեր»: Բայց էս ուրիշ սեթինգ ա, ուրիշ աշխարհ ա: Էս ուրիշ աշխարհում ստանդարտը ծրագրավորող լինելն ա, մնացած բաները պիտանի չեն: Բժիշկ լինելը բարդ ա, բայց փողաբեր ա: Ուսուցիչն էլ չգիտեմ ինչու ա էնտեղ, երևի կրթական համակարգին քլնգելու համար, որ ֆիզիկայի դասատուն անգլերենի գիտելիք ա գնահատում, իսկ ընդհանրապես դասատուի գործը ոչ թե բան սովորացնելն ա, այլ ռամկաների մեջ պահելը: Մեկ էլ չեմ կարծում, թե սեթինգը մեր օրերում ա, ավելի շատ ապագայոտ ա էրևում, որտև մեր օրերում դժվար որևէ տեղ տենց չնվագելու, գիրք չկարդալու ու զանազան այլ բաներ չանելու օրենքներ լինեն: Ավելի շատ շոշափվում ա էն հարցը, թե ինչի կբերի, եթե հիմիկվա տենդենցը շարունակվի, ասենք, ԱՄՆ–ում, ոչ թե թե ոնց ա հիմա:

[Mephistopheles]

Մեֆի տեղը ասեք էլի : Հին մրցույթներն էի աչքի անցկացնում նենց խեղդող կարոտ զգացի :
Մեֆ եթե դու սա կարդում ես, ուրեմն իմացի, ես մեռնում եմ արդեն ու մենակ քո գալը ինձ հոգեդարձ կանի:

ստեղ եմ, մի մեռի... ուղղակի փիս զբաղված եմ... հլա ոչ մի բան չեմ կարդացել...

[LisBeth]

Դրա համար եմ ասում՝ սեթինգը կարևոր ա: Սովետի ժամանակ սաղ աղջիկներին ստիպում էին դաշնամուրի գնալ, ու որ հյուր էր գալիս, պարտադիր պիտի «մի բան նվագեր»: Բայց էս ուրիշ սեթինգ ա, ուրիշ աշխարհ ա: Էս ուրիշ աշխարհում ստանդարտը ծրագրավորող լինելն ա, մնացած բաները պիտանի չեն: Բժիշկ լինելը բարդ ա, բայց փողաբեր ա: Ուսուցիչն էլ չգիտեմ ինչու ա էնտեղ, երևի կրթական համակարգին քլնգելու համար, որ ֆիզիկայի դասատուն անգլերենի գիտելիք ա գնահատում, իսկ ընդհանրապես դասատուի գործը ոչ թե բան սովորացնելն ա, այլ ռամկաների մեջ պահելը: Մեկ էլ չեմ կարծում, թե սեթինգը մեր օրերում ա, ավելի շատ ապագայոտ ա էրևում, որտև մեր օրերում դժվար որևէ տեղ տենց չնվագելու, գիրք չկարդալու ու զանազան այլ բաներ չանելու օրենքներ լինեն: Ավելի շատ շոշափվում ա էն հարցը, թե ինչի կբերի, եթե հիմիկվա տենդենցը շարունակվի, ասենք, ԱՄՆ–ում, ոչ թե թե ոնց ա հիմա:

Բյուր ես փորձում եմ ասել որ էդ տենդենցը ոչինչ չի ասում, ոչ մի մտահոգություն չի առաջացնում քանի որ էդ խնդրիը մեր համար նույնքան, հուսամ, ապագա ա որքան ասենք գիրք չկարդալու կամ չնվագելու օրենքները տվյալ ենթադրյալ սեթինգի համար: Ակտուալ չի, չի հուզում.. էլ ոնց ասեմ

[LisBeth]

ստեղ եմ, մի մեռի... ուղղակի փիս զբաղված եմ... հլա ոչ մի բան չեմ կարդացել...

Վայ մինչև դու ազատվես արևն երդիկեն կանցնի... պրծի արի, անհամբերությունից չմոխրանամ:

[Mephistopheles]

Վայ մինչև դու ազատվես արևն երդիկեն կանցնի... պրծի արի, անհամբերությունից չմոխրանամ:

տեմց բաներ մի ասա խնդալըց կմեռնեմ, տեղ չեմ հասնի...

[Micke]

Լիզբեթ ջան, պատասխանեմ սենց` մատի անզգույշ հպում : Եթե հնարավոր լինի ևս մեկ անգամ քվեարկել, կամ իմ այս քվեարկությունն անվավեր համարել, ապա մեծ հաճույքով կքվեարկեմ նորմալության թեթևության օգտին:

[LisBeth]

Դրա համար եմ ասում՝ սեթինգը կարևոր ա: Սովետի ժամանակ սաղ աղջիկներին ստիպում էին դաշնամուրի գնալ, ու որ հյուր էր գալիս, պարտադիր պիտի «մի բան նվագեր»: Բայց էս ուրիշ սեթինգ ա, ուրիշ աշխարհ ա: Էս ուրիշ աշխարհում ստանդարտը ծրագրավորող լինելն ա, մնացած բաները պիտանի չեն: Բժիշկ լինելը բարդ ա, բայց փողաբեր ա: Ուսուցիչն էլ չգիտեմ ինչու ա էնտեղ, երևի կրթական համակարգին քլնգելու համար, որ ֆիզիկայի դասատուն անգլերենի գիտելիք ա գնահատում, իսկ ընդհանրապես դասատուի գործը ոչ թե բան սովորացնելն ա, այլ ռամկաների մեջ պահելը: Մեկ էլ չեմ կարծում, թե սեթինգը մեր օրերում ա, ավելի շատ ապագայոտ ա էրևում, որտև մեր օրերում դժվար որևէ տեղ տենց չնվագելու, գիրք չկարդալու ու զանազան այլ բաներ չանելու օրենքներ լինեն: Ավելի շատ շոշափվում ա էն հարցը, թե ինչի կբերի, եթե հիմիկվա տենդենցը շարունակվի, ասենք, ԱՄՆ–ում, ոչ թե թե ոնց ա հիմա:

Հա, թույլ եմ տալիս նման հնարավորություն, որ էդքան էլ պարզունակ չի ինչքան թվում ա առաջին հայացքից, գուցե հեղինակը իրոք նախատեսել ա էդ խնդրի արծարծումը, բայց գործի արժեքը դրանից չի փոխվում:

[LisBeth]

տեմց բաներ մի ասա խնդալըց կմեռնեմ, տեղ չեմ հասնի...

Ասում եմ որ մեռնես, գնանք քո թագավորություն քեֆ անենք.. դու հո գիտես քեզ տեսնելու համար խոսքեր չեմ խնայի