Մեջբերում Ռուֆուս-ի խոսքերից Նայել գրառումը
Էս էն եզակի կինոներից էր, որ ֆիլմի վերջում արդեն չէի էլ հիշում, թե սկզբում ինչ էր կատարվում: Նայելուց հետո էլ կատարյալ ամնեզիա էր մոտս, մենակ հիշում եմ, որ վերին աստիճանի զզվելի, գարշելի, քաքոտ ֆիլմ էր ու ափսոս էր ժամանակս, որ ծախսեցի դրա վրա: Պլյուս մեջը Radiohead-ի Creep-ը կար, ինչը Radiohead-ի ամենաչսիրածս երգերից մեկն ա:

Ու կինոն ահավոր վատն ա, նույնիսկ հումորը ոչ թե էն որակյալ բրիտանական հումորն էր, այլ Մարիամի ասած տախտակ ոչ ծիծաղելի հումոր էր:
Չէ ես տենց ծայրահեղ գնահատական չէի տա, բայց մեկ ա էդ ֆիլմի ու հատկապես գլխավոր հերոսի համար ցնդվող մարդկանց չեմ հասկանում մինչև այսօր, մանավանդ որ շատ-շատ են իրենք