Կինոսանտա 2

[Աթեիստ]

Շատ եմ ուզում նայեմ, բայց ուզելուց առաջ չեմ կարում գնամ։

Sent from my Elephone P8000 using Tapatalk

[StrangeLittleGirl]

Էս ոչ մեկ չի ուզու՞մ կինոները նայի: Մենք Բյուրին բաժին ընկած կինոն ենք նայել, մի բան գրի, քննարկենք:

Կնայեմ էս քանի օրը: Լիքը բան մեջտեղ ընկավ, մի քիչ խառնվեցի, բայց ամենաուշը էս շաբաթ-կիրակի կնայեմ:

[Տրիբուն]

Ես իմ կինոն նայել եմ, բայց դեռ բան չեմ կարա գրեմ, խառն եմ։ Էս քանի օրը կգրեմ։

Էս պահին կարամ ասեմ, որ լավ կինո էր։ Չէի տեսել, ու հավեսով նայել եմ։

[Ռուֆուս]

Ես իմ կինոն նայել եմ, բայց դեռ բան չեմ կարա գրեմ, խառն եմ։ Էս քանի օրը կգրեմ։

Էս պահին կարամ ասեմ, որ լավ կինո էր։ Չէի տեսել, ու հավեսով նայել եմ։

Աաա, էս ինչ հին կինո ա, ես էլ գիտեի Բրեդ Փիթ Անջելինա Ջոլի ախմախությունն էր

Սա հաստատ Աթեիստի վրեժն ա Տրիբունին

Sent from my Nexus 5 using Tapatalk

[Տրիբուն]

Աաա, էս ինչ հին կինո ա, ես էլ գիտեի Բրեդ Փիթ Անջելինա Ջոլի ախմախությունն էր

Սա հաստատ Աթեիստի վրեժն ա Տրիբունին

Sent from my Nexus 5 using Tapatalk

Եթե վրեժ ա, ուրեմն պռավալնի ա, քանի որ դուրս շատ ա եկել։

Սկզբից ես էլ մի պահ շոկի մեջ ընկա, ինձ թված թե էն թազեն ա, որը մի այլ կարգի ախմախություն ա։ Այ էտ իսկական վրեժ կլիներ։

[Աթեիստ]

Ո՞ւր ա թե նախօրոք իմանայինք, թե ում ինչ ա ընկնելու

[Մուշու]

Դեռ ժամանկ կա

Отправлено с моего D6503 через Tapatalk

[մարիօ]

Ես իմը նայել եմ, բայց նենց վատն էլ, չգիտեմ ինչ գրեմ

[Վոլտերա]

Ես իմը նայել եմ, բայց նենց վատն էլ, չգիտեմ ինչ գրեմ

Գոնե ասա որ մեկն էր, Մար

[Տրիբուն]

Զնաչիտ, ես եմ գրում ․․․․ Էս իմ կինոն ա, արդեն գիտեք։

Չէի տեսել։ Իմ ժանրը չի, իմ սպասածը չի կինոյից, բայց նայվեց։ Նախորդ Կինոսանտայի պես, եթե ինձ մնար, կյանքում չէի նայի, բայց իմ սանտայից գոհ եմ։

Ուրմենս, տեր և տիկին Սմիթները մեկ ու մեջ վիճում են, բայց պայման ունեն, որ եթե վիճել են, ուրեմն մինչև չբարիշեն, ննջասենյակից դուրս չեն գալիս։ Տիկին Սմիթը, մի քիչ յազվա խասյաթ ունի, ու բացի էտ պայմանից, մի ղուրուշ այլ պայմաններ էլ կան, որոնցից մեկը էն ա, որ ամիսը մեկ ամուսիններից մեկը կարա հարց տա, որին մյուսը պիտի բացարձակ ճիշտ պատասխան տա։ Վերջը, կինը հարցնում ա եթե հետ գնայիր կամուսնանայի՞ր էլի հետս, թե՝ չէ, որին ամուսինը բնականաբար պատասխանում ա՝ չէ, քանի որ վաբշե չէի ամուսնանա, ու սկսվում են խնդիրները։ Սրան գումարվում ա նաև էն, որ պարզվում ա, որ իրանց ամուսնությունը ինչ-ինչ պատճառներով սկի չի էլ համարմվում օրինական ամուսնություն, ու դավայ ռասվիադանյա ․․․․ բազարներ ․․․․ քամակ խաղացնել ․․ սիրային եռանկյունի ․․ վերջում, ամեն ինչ լավ ա։

Հիմա ․․․ երբ կարդում ես, որ ֆիլմը Հիչքոքին ա, բնականաբար սարսափ ես պատկերացնում, ու ձևավորվում ես համապատասխան ակնկալիքներ։ Բայց էս ֆիլմը էն ֆիլմն ա, որ ակնկալիքներդ քացու տակ ա քցում։ Ֆիլմը, արյան գիտերի փոխարեն, ավարտվում ա կրքոտ համբույրով, որը չես էլ տեսնում, քանի որ 1941 թվին ոչ մեկը կրքոտ համբույր չէր էրկրանավորի ․․․․ Կակոյ, սուկա, ռազաչեռովանի ․․․

Բայց, Հիչքոքը Հիչքոք չէր լինի, եթե լարվածություն չստեղծեր, որը, կներեք արտահայտությանս, կարմիր թելի պես անցնում է ողջ ֆիլմով։ Ուրեմն, Սմիթները սովորություն ունեն, որ ամուսնուն սափրում է կինը։ Երկու թե երեք տեսարան կա, երբ տիկին Սմիթը բրիտվեն ձեռը մոտենում ա պարոն Սմիթին։ Պարոն Սմիթը հեզաբարո սպասում է թրաշին։ Իսկ կինոդիտողը սպասում ա, որ հեսա-հեսա տիկինը կկտրի պարոնի բուգը։ Բայց, նիֆիգա ․․․․

Ամփոփեմ ․․․․․ չեմ փոշմանել, որ նայել եմ, բայց ոչ մեկին խորհուրդ չեմ տա նայել։ Ըստ էության, ոչինչ չասող ֆիլմ։ Իմ համար, ոչինչ չասող ֆիլմը պիտի հագեցած լինի տեսարաններով։ Եթե ոչ էն կա, ոչ էլ էն, ուրմեն ավելի լավ ա ֆուտբոլ նայեմ։

[մարիօ]

Հա, լավ դե գրեմ․ նայեցի Hot Fuzz-ը․ սկզբից ասեմ, որ տպավորված չեմ, ավելին՝ չեմ հավանել։

Էս ֆիլմ էր, ուղղակի հավեսի համար, պարապ լինես,անելիք չունենաս ու ուզես լիցքաթափվել, դնես նայես, ուղղակի ես էդ մարդկանցից չեմ ու շատ ահավոր ա, որ էս ֆիլմը հենց ինձ բաժին հասավ, որովհետև ես ատում եմ կինոյի էս ժանրը։ Մտքերս շատ հակասական ու խառն են, հերթով փորձեմ գրել։
Նախ ֆիլմի մի ոստիկանի մասին է, որը լավագույնն է իր ոլորտում, բայց ղեկավարությունը որոշում է ուղարկել նրան Անգլիայի հեռավոր գյուղերից մեկը խաղաղ ծառայության․ էնտեղ նա սկսում է տարօրինակ բացահայտումներ անել, կարգուկանոն հաստատել գյուղում ու սկսվում է հետաքրքիր արկածների մի ողջ շրջան էս ոստիկանի կյանքում։
Ֆիլմի թերևս ամենակարևոր բաղադրիչը հումորն ա, անգլիական տախտակ հումորները, որոնք անձամբ ինձ բացարձակ չծիծաղեցրին(ես համարյա ոչ մի սարկազմ չեմ հասկանում ու ոչ մի հումոր ինձ համար ծիծաղելի չի), բայց կարծիքներ էի կարդում ֆիլմի մասին, ասում էին լավ հումոր կա։
Հիմա էն, ինչ ինձ դուր չեկավ․
Ես ատում եմ ֆիլմերը, որոնցում կռիվների, մարտերի ու կրակոցների տեսարաններ կան․ էս ֆիլմում մոտավորապես մի տաս րոպե բոլորը կրակում էին բոլորի վրա, աննպատակ, անիմաստ, ով ում պատահի, ով ուր պատահի․ ես ստիպված հանել էի ականջակալս ու սպասում էի, թե երբ պիտի վերջանա էդ խառնաշփոթը, կրակոցների ձայներից գլուխս գնացել էր արդեն։ Համ էլ սենց տեսարաններ նկարելուց լիքը կիքսեր են արվում, էս կինոյում էնքան կիքս կար, թող ու փախի։
Ինձ դուր չի գալիս ֆիլմերում արագ ընթացքը, էն, որ ամեն ինչ ահավոր արագ ա կատարվում ու չես հասնում կադրերի հետևից, մինչև մի բան մարսում ես, մեկ էլ մի նոր բան, արագ-արագ ինչ-որ փոփոխություններ ու նույնը նաև կադրերի մասին՝ աչքերս սկսում են ցավել լարվածությունից ու տենց ընթացքից։
Զզվում եմ, որ ինչ-որ մարդիկ հայտնվում են այլ մի տեղում կամ մի ինչ-որ փորձության առաջ, մեկ էլ, օ հրաշք, հերոսություններ են սկսում անել մեկը մեկի հետևից, իրանք մենակ են մնում էդ ամենի առաջ, բայց մեկ էլ էլի հրաշք՝ հայտնվում ա մեկն ու սկսում օգնել․ տիպիկ դիսնեյյան մեխանիզմ․ չեմ սիրում, որ էս սցենարային լուծումով կինոներ դեռ նկարվում են։
Կիքսեր, կիքսեր, կիքսեր, ամենուր կիքսե՜ր, պլյուս կանխատեսելի ավարտ, որովհետև նման սցենարով կինոները լիքն են, դեռ չսկսված բացահայտումները, համարյա պատկերացում ունես, թե ինչ կլինի վերջում, դրանից նայածդ ավելի ձանձրալի ա դառնում։
Էն, ինչ դուր եկավ․
Դերասանական խաղը լավն էր ու դերասանների ընտրությունն էլ էր շատ հաջող արված․ երևի միակ բանը, որն ինձ դուր եկավ
Գաղափարը լավն էր հաջողակ ու կայացած ոստիկան ստանալու ու օրինակ ծառայեցնելու ֆիլմը դիտողների համար։
Եթե սա կինոսանտայի կինո չլիներ, երբեք, երբեք, կյանքում չէի նայի 3 րոպեից ավել։ Քանի որ գիտեմ սանտաս ով ա, եկեք գուշակություններ չանեմ, բայց եթե չիմանայի երբեք չէի պատկերացնի իրենից էս ֆիլմը ստանալ։ Ամեն դեպքում շնորհակալ եմ, որովհետև էս ժանրի սիրահար չեմ, բայց պետք ա գոնե մի քանի բան նայել, որ իմանամ, թե ինչեր կան աշխարհում։

Հ․Գ Իմ կարծիքը շատ սուբյեկտիվ ա ու ոչ բոլոր դեպքերում արդարացված, այն շատ հաճախ բխում է ֆիլմ հասկացության մասին իմ ունեցած կարծրատիպերից ու ցանկացած ֆիլմից իմ պահանջներից։ Հա․ մեկ էլ նրանից, որ ես համարյա ոչ մի բան չեմ հավանում ու անուններ եմ կպցնում։

[Աթեիստ]

Воспоминания об убийстве (Salinui chueok) - 2003


Կորեական () ֆիլմը , որը պատմում ա 1986-1991 թվականներին սերիական մարդասպանի սպանությունների ու քննիչների կողմից նրա որոնումների մասին։
Ես մի կողմից շատ եմ սիրում կորեական ֆիլմեր, մյուս կողմից չեմ կարում համակերպվեն իրանց՝ էմոցիաներն արտահայտելու ձևի հետ։
Ոնց որ հնդիկներն են սիրում ձեռով ու գլուխ որորելով խոսել, նենց էլ էս կորեացիք շատ են գոռգռում, ու շատ էմոցիաներ նենց են արտահայտում, որ շատ կեղծ ա թվում։
Ասենք նույն բանը հոլիվուդյան ու նույնիսկ հայկական ֆիլմերում կանվանեի վատ խաղ։ Բայց քանի որ իրանց մոր դա նորմայա, դժվար բայց էդ մի բանի հետ համակերպվում եմ։

Ֆիլմի առաջին մասը, երբ մարդասպանին փորձում են գտնել տեղի քննիչները, շատ անհետաքրքիր էր, քանի որ հենց սկզբից ցույց են տալիս, որ նրանք աշխատում են հայկական մեթոդներով՝ մեկին գտնենք, «համոզենք» որ ինքն ա եղել, ընթացքում մենք էլ կհամոզվենք։ Բայց քանի որ փաստերի դեմ բան չես կարող անել, նրանց Սեուլից օգնության է գալիս ավելի փորձառու քննիչը (անունները ոչ մեկինն էլ չեմ հիշում)։ Ու ֆիլմի ընթացքում, բացի բուն հետաքննությունից, հետևում ես նաև հերոսների աճին։ Չեմ բացատրի, բայց դինամիկան շատ լավն էր։

Սյուժեն լավն էր, մինչև վերջ լարված պահեց։ Կորեական լավ ֆիլմերում դերասանները միշտ են լավը ։)
Չեմ ասի, թե էլի կնայեմ, որտև ժամանակ չի լինում, բայց լինելու դեպքում հաստատ կուզեի կրկնել։

Շնորհակալություն առաջարկի համար։

Չեմ էլ փորձի գուշակել, թե ով էր առաջարկել, քանի որ մեծ մասի ճաշակին ծանոթ չեմ։


Դե իսկ մարդասպանը գնացքավարն էր

[StrangeLittleGirl]

Ինքնասպանության պատճառը կարծում եմ բռնաբարությունը չի, այլ Էչեն էդպես ա լուծում իրան բաժին ընկած բախտը: Էդ պսակվելու հարցը չորս քրերից ամեն մեկը տարբեր ձև ա լուծում: Մեկը ստիպում ա, որ սիրածի հետ պսակեն: Մեկը լուռ հնազանդվում ա ինչ իրա հետ կատարվում ա: Մեկն ինքնասպան ա լինում, չորրորդն էլ քիչ ա մնում հնազանդվի, բայց հենց հնարավորությունը ստեղծվում ա չհնազանդվելու, օգտվում ա դրանից:

Իսկ էդ սկզբի դրվագը, որ անհավանական ա թվում տենց միջավայրում, իրականուն հենց ռեժիսորի կյանքից դիվագ ա:

[John]

Ինքնասպանության պատճառը կարծում եմ բռնաբարությունը չի, այլ Էչեն էդպես ա լուծում իրան բաժին ընկած բախտը: Էդ պսակվելու հարցը չորս քրերից ամեն մեկը տարբեր ձև ա լուծում: Մեկը ստիպում ա, որ սիրածի հետ պսակեն: Մեկը լուռ հնազանդվում ա ինչ իրա հետ կատարվում ա: Մեկն ինքնասպան ա լինում, չորրորդն էլ քիչ ա մնում հնազանդվի, բայց հենց հնարավորությունը ստեղծվում ա չհնազանդվելու, օգտվում ա դրանից:

Հիմա փորձի հիմնավորել, թե էս ընդգված մասը, բացի սփոյլ չսիրողներին ներվայնացնելուց էլ ի՞նչ ֆունկցիա ունի։

[StrangeLittleGirl]

Հիմա փորձի հիմնավորել, թե էս ընդգված մասը, բացի սփոյլ չսիրողներին ներվայնացնելուց էլ ի՞նչ ֆունկցիա ունի։

Հոս, ստեղ ոչ մի բան չկա: Ու ընդհանրապես, լավ եմ անում, սփոյլ չսիրողներին ներվայնացնում եմ: Իմ ներվերի վրա էլ ազդում են մարդիկ, որոնք րոպեն մեկ հայտնվում ու ասում են՝ էսինչը սփոյլեցիր, էնինչը սփոյլեցիր: Չես սիրում սփոյլ, տեսնում ես մի կինո ա քննարկվում, որը կարող ա մի օր նայես, մի կարդա դրա մասին քննարկումները: Թե չէ «Մուստանգը հինգ որբացած թուրք աղջիկների մասին կինո ա» նախադասությունն էլ ա սփոյլ: