I
Ամառ, շոգ, աներես արև, բայց Երևանում ․․․ես Փարիզում եմ, այս քաղաքի մասին մարդիկ երազում են, իսկ իմ շատ պետքն էլ չի, ասեմ ինչու . որովհետև ամառ է արդեն հունիս ամիսը, իսկ այստեղ ՝ ամպամած …մտքով իմ Երևանում եմ՝ Արևի քաղաքում :
Շատերը կարծում են, թե Երևանից հեռու լինելը հեշտ է : Մի ժամանակ հեշտ էր իհարկե. գնում էի Երևան, հարազատներիս տեսնում, կարոտս առնում ու վերադառնում իմ Փարիզները, հիմա հարազատներս ցրվել են տարբեր երկրներով , ու մեզ կապում է այնտեղ միայն տատիկը, Մեծ տատիկը․․․
Երբ փոքր էինք , տատիկը մեր ամենասիրելի հերոսն էր, ամեն ինչ հասցնում էր էդ կինը՝ եփել, թափել, լվանալ ․․․վեց թոռ ունի, բոլորիս խնամում էր տատիկը․․․ինչ գժություններ, որ չենք արել, իսկ տատիկը մեզ փրկում էր պատժվելուց : Մի անգամ խնամքով թաքցրեց Ժոժոյի ( անունը Ժիրայր) արմունկի վերքը ․ամառվա շոգին երկարաթև վերնաշապիկ էր հագցրել , բա թե ՝ էրեխեն մրսում է․․․
- Էէէ, Էլի՛զ, արթնացի՛ր, հեռախոսդ է, զանգում են, չթարգեցիր էլի մտքումդ ապրելը
- Ո՞վ ա, մա՛մ
- Աշոտն ա
- Աշ, բարև կորա՛ծ, ո՞նց ես, ի՞նչ ես, էս ու՞ր ես , չկաս սկայպերում
- Բոնժուղ մադմուազել, կորածից եմ լսում, գնա՛ մի տեղ, քեզ չլսեն, ավելի շուտ գունաթափվող դեմքդ չտեսնեն, բան կա ասելու
- Հո բան չի՞ եղել , Ա՛շ
- Գնացի՞ր
- Ըհըն
- Տատիկը լավ չի, շատ վատ ա, գնում ա ․․․
- Ո՞նց գնում ա, ու՞ր ա գնում
- Վայ , դեբիլ Էլիզ
- Դե լավ էլի , Ա՛շ, նոռմալ խոսա՛, այսինքն մեռնում ա՞ տատիկը
- Լեզուս չի պտտվում ասեմ, տենց մի բան․․․մամա, պապա չիմանան․․․արդեն Ժոժոյին զանգել եմ, դու Գայանեին զանգիր ու Սուսոյին, ես Արմանին էլ կասեմ,արձակուրդ վերցրե՛ք ,եկե՛ք Երևան, տատիկի համար տոն սարքենք․․․
- Սիրտն ա՞
- Դանդաղ ա քայլում, հիշողությունը գնում ա, գալիս, լացում ա, ծիծաղում ա
- Գժվում ա՞, Աշ
- -Ի՞նչ ես խոսում․․․
- Դե ,չգիտեմ, դու էլ,ծերունական պսիխոզ են ասում, ինչ
- Հա, տենց մի բան
- Բա ի՞նչ բերեմ
- Ու՞մ
- Քեզ, տատիկին
- Ինձ lucky strike, գիտես էլի
- Պանի՞ր , գինի՞
- Վիսկի,շամպայն,հայերը ոնցոր էդտեղ շատացել են, մի քիչ էլ լավաշ բեր
- Էհ, հումորդ քեզ ուտի,բա տատիկի՞ն
- Տատիկը մեռնում ա․․․բան էլ պետք չի
- Հիմա՛ր․․․
- Լավ,ուրեմն տատիկին էլ օծանելիք,վերջանում ա․․․ Սուսոյին, Գայուշին զանգի՛ր, տես ինչ են ասում, ինձ տեղյակ պահի՛ր,լա՞վ, ավելի շուտ d’accord ?
- D’accord
Դե, ոնցոր պայմանավորվել էինք, զանգեցի Գայուշին,Սուսոյին,երեք օրից Երևանում ենք, մտնում ենք տուն, տեսնենք տատին տուն ա մաքրում, իրեն հատուկ էնտուզիազմով․․․կարծես թե արդեն պարզ է՝ թակարդի մեջ ենք, տատիկը ոչ էլ մեռնում է, մենք էլ պիտի մնանք Երևան, արձակուրդ անցկացնենք քառասունքը տանք ՝կենդանությա օրոք ու էլի գնանք, որտեղից եկել ենք․․․
- Տա՛տ, քեզ համար օծանելիք եմ բերել
- Վայ, ապրես, Էլզա ջան
- էլիզա, տատի՛
- Տենց էլ քո անունը չսովորեցի,էդ էլ մորդ թիթիզությունը, մարդ էլ իր սեփական աղջկա անունը կինոյի մեջի մեռնող աղջկա անունը դնի :Դու հեչ հարցրել ես, բալե՛ս, թե քո անունը ինչի ա Էլիզա․․․
- Չէ, տատի, անուն ա էլի, դու հեչ հարցրել ես,թե քո անունը ինչի ա Որմինզդուխտ
- Կամաց, աղջի՛, ուրիշ տեղ չասես, ինձ Ալվարդ են ասում․․․
Լսվում է Աշոտի ձայնը․
- էրեխեք, ես մեղք չունեմ, տատիկը ասել ա՝ մեռնում եմ, ես էլ հավատացել եմ․․
- Բա,լավ, Ա՛շ,չե՞ս տեսել, որ սենց առույգ ա
- Չէ, Սուս ջան, երեկ անկողնային վիճակում էր, ասում էր ՝ գնում եմ, լացում էր, ծիծաղում էր, ոնցոր Էլիզին պատմել եմ էլի․․․
- Պարզ ա, մենք եկանք, լավացավ․․․այ տատի՛, հո քո գերին չենք, գործ ունենք,չէ՞, գիտես էդ արձակուրդ վերցնելը հեշտ ա՞․․․Կամ Գայուշը, հղի ինքնաթիռ ա նստել, գիտե՞ս ամերիկացի մարդուն համոզելը հեշտ ա՞
- Դուք ամաչեք, դուք, որ մեռնեմ չեք էլ իմանա, ճամպրուկներդ դասավորեք, եկեք հաց ուտելու, ու էլ չհակաճառեք, Սուսո՛, Գայու՛շ, դուք ի՞նչ եք բերել տատիին,դուք նույնիսկ թաղում գնալու փորձ չունեք, էս ճղած ջինսով թաղմանս չգաս,Էլիզ աղջիկ․․․(ջղայնացած նայում է ինձ)
- Ամեն ինչ էլ բերել ենք տատիկ ջան, նույնիսկ կոշիկ էի գնել, որ պատրաստի ունենաս,մի համար մեծ, որ դրախտ գնալուց, ոտքերդ ուռի, չցավացնի էլի ,-Գայուշն ա :․․
Ծիծաղում ենք․․․ինչ լավ է, որ տատիկն այսքան առույգ է, բայց երբ ոգևորվածությունը անցնում է, նայում եմ ու զգում, որ անասելի ծերացել է, առաջվանը չէ, համենայնդեպս ավելի քիչ է խոսում, ավելի շուտ․ ավելի շատ է լռում․․․
'
Մեջբերել
Էջանիշներ