Իրականում, ես ինքս էլ եմ շատ լավ հասկանում, որ ամեն ինչ ծայրահեղացնում եմ, ես ունեմ նման հակում ամեն բան ընկալել սեւ կամ սպիտակ, դրամատիզացնել: Շատ լավ գիտեմ, որ ընտանիքը աշխատանք է, որ կնոջից չափից դուրս շատ բան եմ պահանջում, բոլորը չէ, որ կարող են էնքան ճկուն լինել, որ շրջանցեն, հարթեն բոլոր կոնֆլիկտային իրավիճակները: Եթե կա կոնֆլիկտ ուրեմն երկու կողմերն էլ պատասխանատու են:
Կնոջ նկատմամբ բռնություն կիրառելը, անկախ ամեն ինչից, հանցագործություն է:
Իսկ ամենակարեւորը՝ ընտանիքի խաղաղության ու համերաշխության ամբողջ պատասխանատվությունը բարդոլով կնոջ ուսերին ես թուլացնում եմ տղամարդկանց: Ամեն ինչ շատ լավ հասկանում եմ:
Էս ամբողջ ծայրահեղացումները դրանք ուղակի կոչ են, ճիչ են, որ կանայք հիմանականում չեն իրականացնում կին մնալու բարձր կոչումը:
Փորձեմ ասելիքս այլ կերպ ձեւակերպել, Կինը չպիտի ընտանիք կազմի որ երջանկանա, սա ամենագլոբալ սխալն է: Ռուսերենով լավ է հնչում: Пока у женщины не состоялся роман с самой собой она никогда не сможет осчастливить мужичну.
Կինը չպետք է փնտրի սերը իրենից դուրս, նա ինքն է սիրո, լույսի ջերմության աղբյուրը: Կինը ինքնաբավ էակ է: Բոլոր խնդիրները սկիզբ են առնում նրանից, երբ կինը սպասում է, որ տղամարդը պիտի իրեն երջանկացնի: Երբ կինը երջանկության աղբյուրը սկսում է փնտրել իրենից դուրս նա զրկվում է կանացիությունից եվ լույսից: Իսկական կինը սիրով կիսում է իր երջանկությունը տղամարդու հետ, այլ ոչ թե ամեն գնով փորձում է երջանկություն պոկել տղամարդուց, երբ նա սկսեց դա անել տղամարդը կարող է վերածվել բռնակալի, չնայած, նորից եմ կրկնում, ես խիստ դատապարտում եմ կոնջ հանդեպ բռնությունը, սա անթույլատրելի է:
Անգամ եթե տղամարդը դավաճանել է, մի սպանեք ձեր ներսի կնոջը, սեր մի մուրացեք, մի սպանեք ձեր ներսի լույսը, գեղեցիկ հեռացեք:
Մեջբերել
Էջանիշներ