******
******
Մի տեսակ չգիտեմ ոնց սկսեմ,մի ժամ ա մտածում եմ ինչ անուն տամ օրագրիս,ոնց սկեսեմ,բացեմ թե չէ,բայց որ տեսնում եմ մարդիկ էստեղ ինչ հավեսով են գրում հավեսդ տալիս ա,վերջը որոշեցի առաջին բառը ինչ եկավ մտքիս դա էլ տալու եմ օրագրիս:Էս արդեն երեք օր ա ինչ անընդհատ գրում եմ,որտեղ պատահի,ոնց ու երբ,ու սենց որոշեցի էստեղ գրանցվել:Չնայած,եթե ֆիզիկայիս հարցումը,որ մի լավ չափալաղ տվեց,չլներ էստեղ դժվար էլ թե համարձակություն ունենայի գրանցվել:Խառը ստցվեց,բայց դե ոչինչ...
boooooooom (25.04.2016), Cassiopeia (02.04.2016), Chuk (02.04.2016), John (02.04.2016), kitty (02.04.2016), Mr. Annoying (02.04.2016), Sambitbaba (02.04.2016), Smokie (02.04.2016), Աթեիստ (02.04.2016), Նիկեա (02.04.2016), Տրիբուն (02.04.2016)
Էն որ մարդը մինչև մի որոշ պահ քո համար սովորական մարդ ա եղել,հակակրանք չես ունեցել,ամեն անգամ փորձել ես ընկերներիդ մոտ մի ձևի իրան արդարացնեց,սաղ հոսքի մեջ երևի մենակ իմ համար էր ինքը նոռմալ դասախոս ու որ իրան հավեսով լսում էիր,էրեխեքի մոտ պաշտպանում,յանի լավ ա կարդում,մեկ էլ մի անգամից աչքիցդ ընկնում ա ու սկսում ես զզվել իրանից,իրա աչքերի խորամանկությունը զգում էս,ու զգում ես որ,իրոք Homo չի,ու լավղ են անում էրեխեքը,որ իրանից զզվում են,170 հոգով մի ձենի տված լեկցիան խանգարում են,ու շատ էլ լավ են արել որ իրա դռան կողի ցուցանակի վրայից ,,ամբիոնի վարիչ,,-ի Վ-ն ջնջել են,ու հիմա ինքը,ոչ թե վարիչ ա,այլ Արիչ
Նորից սկսվեց...անտանելի վիճակա,չի ստացվում պարապել,երկու օր ա մնացել սպռոսին,համարյա ոչ մի բան չեմ արել...անհավես վիճակը քիչ էր դրան գումարվեց նաև էսօրվա դեպքը.....................................................................................ինչի ա,որ մի բան ես ուզում ասես,սխալ ես ասում,ճիշտ չես շարադրում,այսինքն նենց ես ուզում ձևակերպել որ մարդկանց չվիրավորես,հակառակն ա ստացվում,սխալ են հասկանում,քո մասին սխալ կարծիք են կազմում քիչ չի մի հատ էլ սկսում են ասել,որ անկեղծ եղի
Mr. Annoying (20.04.2016), Smokie (19.05.2016), Նիկեա (18.05.2016)
Ուրեմն ինչ ա պարզվում, որ ես ունեմ մի հատ անտանելի բնավորության գիծ, երևի ճիշտ կլիներ ասել սովորություն,ինքն ունի իր և դրական, և բացասական կողմերը: Կոչվում ա «քթիմազություն»: Սկզբում իրա հետ ահավոր կայֆ ա հետո, վերջում դառնում ա գլխացավանք: Ուրեմն, երբ ես սկսում եմ մի դաս սովորել նախ պլանավորում եմ [հիմնականում, պատահում ա, որ չէ] ամեն մի նախադասությունը վերլուծել, ու հաճախ էլ էս վիճակն ա մոտս. «վա՜յ,էսինչ հետաքրքիր ա,լավ ասենք բա որ սենց լիներ, ոնց կբացատրվեր» ու գնաաաաա՜ց, հիմա ժամերով ինտերնետում պտի ման գամ, մի քանի հատ վիդեո նայեմ, էլ չասեմ ինչքան անկապ բաներ եմ գրում, որ ուզածս բերի ու իրա պատասխանը իմանամ, սրա վրա կորցնում եմ ամենաքիչը երկու ժամ, էլ չասեմ կարող ա էտ ընթացքում, մտքիս մի ուրիշ բան գա, էտ նույն թեմայի հետ կապված ու նորից, խորանում եմ...Ճիշտ ա հիմնականում առաջացած հարցերիս պատասխանները իմանում եմ, բայց... թանկագին ժամանակս, որ իմ alma mater-ը շատ լավ ա բաշխում [կարևոր պատգամ, շատ քիչ դեպքերում դու կարաս անկապ թափառես, գլուխդ գրքից վեր բարձրացնես, ու մի խոսքով սիրածդ զբաղմունքներով զբաղվես, եթե իհարկե քո խմբի երեխեքի ստվերները քեզ չեն ուղեկցում ու ամեն մի տողը կարդալուց դու իրենց մասին չես հիշում, իրենց ասածները տուն մտնելուց հետո ուղեղումդ չեն փայլատակում, ու մեկ էլ եթե վերևի հարևանդ շատ չաղ չի ու հանգիստ քայլում ա...] անկապ գնում ա, էն ինչը, որ պիտի սովորեի գրքից շատ վատ եմ սովորում, հաճախ ուղղակի կարդում եմ, հաճախ ընդհանրապես չեմ բացում (օր. հիստի դեպքում) ու խնդրեմ արդյունքը... գերազանց սովորողը բռնում ա հարվածայինի ճափան… ու էսպես արդեն չորրորդ հարցումն ավարտեցինք… շատ վատ սովորություն ա, էլ չասեմ խմբիս երեխեքը ինչքան են իրար հետ տուֆտում իմ մասին, հիմնականում հետևիցս, ծանր դեպքերում նաև բացահայտ, հենց իմ առաջ… Ճիշտ չի էս տարբերակը,երբ պիտի անորմալ երևույթս հասկանամ, որ ինչ գրած ա էտ անտեր գրքի մեջ հենց դա պիտի կարդամ[ու լավ]… Պետք ա, էտ մի քանի տողն էլ ուղղակի անգիրով հիշի… Սենց չի կարա շարունակվի, պիտի փոխեմ փայտփորիկային սովորությունս…
Իմ վախերը, կոմպլեքսները մի օր ինձ կործանելու են... ինչի՞ եմ սենց անկապ բաներ գրել ու գրում, ինչի՞ եմ վախենում էս անկապ գրածս հրապարակելուց, ընդհանրապես ինչի՞ եմ վախենում մարդկանց վստահելուց, ինչի՞ եմ ինձ մեկուսացնում
Վերջապես մի դրական գրառումէսօր լավ օր ա երևում, հույսերը 50%-ով մեծացավ: Ու՜խ, ջաաա՜ն
գիտեմ, որ լավ կլինի: Ամեն ինչ իմ սրտով ա լինելու:
ինչ հավես են էս սմայլերը
ամենալվն էս ա
Ոնց եմ սիրում էս պահերը: Էնքան երջանիկ ես, ամեն ինչ շատ լավ ա, ունես անսպառ էներգիա, ուզում ես, աշխատես, աշխատես, բոլոր նպատակներդ իրագործես: Միշտ դրական աչքերով նայի ու ամեն ինչ լավ կլինի: Հանձնվել չկա, ոչ մի դեպքում
Ոնց եմ ափսոսում, որ կեսից հանձնվեցի
<span style="color:#4b0082;">https://m.youtube.com/watch?v=k4Tv7sOLVj0
էս էլ էսօրվա տրամդրությունը
Երկու անչափ գեղեցիկ երաժշտություն, շուտով ես ձեր նոտաները կսովորեմ ու մի ժամանակ ինչ մտածում էի իրականություն կդառնա
1000 դրամով ծախվող տզրուկներ
Չէ դու հաստատ չես ուզում, որ ես այսօրվա ստացածս զանգի ու ընդհանրապես իմ մասին մի քանի բան ասեմ. արդեն երկրորդ անգամ մի քանի րոպեով դուրս եմ գալիս ու ջնջվում է գրածս... Լավ մի հատ բան ասեմ, չերկարացնեմ, մի օր անպայաման կպատմեմ...
Այ մի քանի րոպե առաջվա զգացածներիցս. մի բան ասած, չեմ ասի, բայց զգացի, նույնը ինչ երկու տարի առաջ էս ընթացքում եմ զգացել… մոլուցքի նման մի բան էր դարձել, բայց դու արեցիր, հա այ անտաղանդ դու արեցիր, մինչև վերջ արեցիր ու ապացուցեցիր, որ դու շատ լավ էլ կարաս, որ ինքը քո հարցում սխալվում էր... հիշի Լիդայի գիրքը... հիշի, էլ երբեք չմոռանաս, էն երկու ամիսը, նույն առօրյայով ու հիշի էն հոգեկան մեծ բավարարվածությունը տետրերը տեսնելուց հետո... Սրանք գրեցի, որ հաջորդ անգամ նվնվալուց մտնեմ կարդամ, հիշեմ, թե ինձ ինչ խոսք տվեցի իր խոսքերը լսելուց հետո, որ ես էս տարի ինչ էլ լինի կհասնեմ դրան, որտև ես կարամ...
Հ.Գ հա ու ես էգոիստ եմ, հենց տենց
Օրագիր զիմ
Երբեք չէի պատկերացնի, որ ծուլությունը այս աստիճանի չարիք է: Երևի արժեր մի ամբողջ տարի կորցնել, հասկանալու համար, որ աշխատասիրությունը հանճարեղ բան է
Երբ ունես անթիվ երազանքներ, գաղափարներ, բայց պարզ ու հասարակ բաները չես անում
Շատերի համար տոներն են մոտենում, իսկ իմ համար միևնույն է: Անտարբերությունը աշխատասիրություն-ծուլություն կոմպլեքսի մայրն է
Այսօր հաջողություն կասենք բոլոր ծանոթ-անծանոթներին ու կբացենք մի նոր էջ
Քեզ էլ հաջող օրագիր զիմ
Վերջին խմբագրող՝ reminilo: 21.12.2016, 13:11:
Ամեն անգամ դեպրեսվելուց ինձ թվում ա, որ էն աշխարհում Մարիան ու իրա մարդը Մենդելի հետ կռիվ են անում ու իրա սաղ հիբրիդների սերմերով էդ խեղճ մարդու գլուխն են ջարդում, որ «չթողեց» ֆիզիկա պարապեի:
Էն խեղճ Մենդելեևին էլ էն օրին են հասցրել, որ մենակ երազում ա երազ տեսնում
Հ.Գ. իսկ ես ինչպես միշտ լավատես մեռնում եմ, մտածում եմ մի օր իրանց կբարիշացնեմ
Վերջին խմբագրող՝ reminilo: 29.12.2016, 05:18:
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ