Ամեն անգամ դեպրեսվելուց ինձ թվում ա, որ էն աշխարհում Մարիան ու իրա մարդը Մենդելի հետ կռիվ են անում ու իրա սաղ հիբրիդների սերմերով էդ խեղճ մարդու գլուխն են ջարդում, որ «չթողեց» ֆիզիկա պարապեի:
Էն խեղճ Մենդելեևին էլ էն օրին են հասցրել, որ մենակ երազում ա երազ տեսնում
Հ.Գ. իսկ ես ինչպես միշտ լավատես մեռնում եմ, մտածում եմ մի օր իրանց կբարիշացնեմ
Վերջին խմբագրող՝ reminilo: 29.12.2016, 05:18:
Կիսամյակը դեռ չսկսած զգում եմ, որ չեմ կարողանա երկար շարունակել:
Մի օր կսպառվեմ ու վերջ:
Բոլոր նյարդային բջիջներս մի մարդու պես քայքայվում են: Չնայած, որ սխալս հասկացա ու ներողություն խնդրեցի, մեկ ա ծիծաղալու վիճակում հայտնվեցի: Մի երևի 70 հոգի: Ամոթ քեզ
Լավ դե անցած լինի: Հիմա էդ հիմարը կմտածի վախեցա դրա համար գրեցի, էլ չգիտի որ եթե սխալս հասկացած չլինեի՝ հեչ պետքս էլ չէր ու ընդհանրապես թքած իրանց նմանների վրա, վախեցող չկա: Էս համակարգը ինձ հեչ դուր չի գալիս: Դրան գումարած տնեցիների ասածները: Մի բան հաստատ գիտեմ, որ իմ անձը չեմ իջացնի: Սենց երկար չի կարա շարունակվի, արագ մտածել ա պետք:
Մոտիվացիայի պակասն էլ մի կողմից
Ու՜ֆ, ու՜ֆ, մեծանում ենք: Շնահավոր լինիչմտածես, մի օր ամեն ինչ քո սրտով կլինի:
Հ.Գ. էս ինչ հետաքրքիր ստացվեց: Հնարավորություն Նոր էջից ամեն ինչ սկսելու ^^
Ասք դասախոսների մասին:
Ջա՜ն: Վերջի անգամ չեմ հիշում՝ երբ եմ էսքան ուրախ եղել: Նախ էն մասին, որ ամենաընտիր մախթանքը. «թող քեզ դաս տան քո երազած դասախոսները»: Ա. շատ լավն ա: Հետաքրքիր ստացվեց, երկու նույն անուններով մարդիկ ու երկուսի հետ էլ մի ուրիշ կապվածություն: Ինչևէ: Անցած կիսամյակ երկուսիս էլ բիոքիմիան նույն դասախոսն էր տալիս: Էս կիսամյակ իրանց մոտ պահպանվել ա, իսկ մեր խմբում՝ փոխվելԱսել ա սաղ խմբերս կարողացա պահեմ, բացի մեր խմբից: Ջաա՜ն
Չնայած ում որ ուզում էի՝ ինքը չէ մերը: Խնդալուն էն ա, որ մի խումբ ցածր էրեխեքին ինքն ա դաս տալու: Ինչի էլի, այ անարդար աշխարհ: Ստիպված պիտի սպասեմ երկու շաբաթը մեկ իրա լեկցիային: Էնքան լավն ա, հրաշք ա:
Գժվելու կին ա: Բա որ սկսում ա խոսալ, ուզում ես գնաս ամուր գրկես
Բա որ ասում ա՝ ինչևէ: Գժվելու հարմոնիա կա մեջը: Նենց հավեսով ա բացատրում, որ երկու շաբաթ էներգան հերիքում ա: Իսկ գործնականի դասախոսը, սաղ էներգիաս խլում էր: Դե, դե հաջող դեպրեսիաներ:
Էն մնացածը. օպեր- էն որ իրա շարֆը, վերևի շորը, երկու մատանիները ու խալաթի մի մասը մանուշակագույն էին արդեն դրական տրամադրեց:
Միկրոբ-լավ խիստն էր, բայց հավես դեմք ա երևում, նենց հանգիստ բացատրում էր, հավեսով: 70 րոպե մարդը խոսեց ու նենց հավես բաներ էր պատմում: Էս էն դեպում, որ կան մարդիկ ում բերանից բառ պոկելը հերոսություն ա:
Հոգեբ- աա՜անիմաստ ոնց էր խնդում, ներվային ոնց որ լիներ: Բայց եսիմ, կարող ա լավնա:
Ասում ա, ինձ հետաքրքրում է՝ ինչու՞ եք ընտրել բժշկի մասնագիտություն: Ոչնչացված էի ինձ զգում: Մեծ մասը նույն բանն ա ասում՝ փոքրուց երազել եմ, դե ծնողներս էլ էին ցանկանում:
Ես ինչ ասեցի՞: Ոչ մի բան: Ասեցի հարցին չեմ պատասխանում, կարճ կոնկրետ: Հավես կար մի ժամ մանրամասնեի, ինչ պարտադիր էր 15 հոգի ավել մարդ իմանային փոքր վախտվա երազաներիս մասին, մեծն էլ՝ չասած: Համ էլ վստահելի մարդկանց են բան ասում, իսկ իրանք ուղղակի խմբեցի են, ում հետ կարաս ուղղակի ծիծաղես, ավել ոչ մի բան:
Բանը, նենց խնդալու էր, որ մարդիկ մինչև իրանց հերթը լուրջ դեմքով նստել ու մտածում են, լավ ինչ ասենք, ոնց գեղեցիկ ձևակերպենք, որ հնչեղ լինի մեր խոսքը
Անցած տարի էս ընթացքում, էլի դասախոսներից մեկը սենց ծանոթանում էր, որ հիշում եմ ինչ եմ ասել
Վերջ: Ֆիզն էլ չեմ ասի:
Մի կերպ փորձեմ գրել: Հույս ունեմ վերջում չեմ ջնջի:
Էսօր, ավելի ճիշտ երեկ՝ երկու բանի մասին էի մտածում: Գրում եմ, հետո կմանրամասնեմ. խմբեցիներցս երկուսի հետ միավորվելու փորձ անելու մասին (բայց եսիմ է, շատ եմ ամեն ինչ իդեալականացնում, իբր չգիտեմ էլի իրանց) մյուսն էլ՝ գյուղի երեխեքին մի ձևի օգուտ տալու մասին: Հա մեկ էլ՝ ազգայինի կանաչ քարտ հանելը:
Երկու տող ջնջվեց:
Կուբիկս անցած ամսվա տասն էր կարծեմ, վերջնականապես հրաժարվեց ինձնից: Բա իհարկե, լավ ձեռքբերում էր՝ էդ զզվելի գնահատականը ու երկու տարվա բարեկամիս հրաժեշտը: Ճիշտ ա, հիմա կարողանում եմ շարժել, բայց մի քիչ արագությամբ եթե անում եմ բոլոր խորանարդները առանձնանում են
Երեք թերթ դեռ ունեմ կարդալու ու եկել քեզ եմ գրում
Հա, ինչ դասերը սկսվել են, քիչ եմ ֆբ մտնում: Ուրբաթ ու շաբաթ եմ հիմնականում ակտիվ: Հինգշաբթի էն ինչ լավ օր էր, ոչ մի բանով չեմ շեղվել: Էսօրվանից մինչ ուրբաթ ինտերնետիս հաջող եմ անելու:
Գնացի: Եթե էսօր արտահեթ մի բան չպատահի, ուրբաթ կվերադառնամ
Ուրբաթ: Եկավ ինչ-որ մեկը: Եկավ նորից իբր արտահայտվի ու էլի հաջող անի, բայց ամեն օր հյուրընկալվի:
Ինչ-որ մեկը ուրախ ա: Իրա մոտ ամեն ինչ շատ վատ ա: Չէ, բայց ընտիր ա: Ինքը անհաջողակի մեկն ա:
Բայց, ի՞նչ բայց: Չգիտեմ: Լավ անցած:
Երբ ա՞ էս լավ օրերը վերջանալու: Մի քիչ էլ դիմացի, բան չմնաց: Ի՞նչ գիտես:
Զզվելի շաբաթ: Հաջող:
Եկա էլի բողոքվեմ:
Նայում եմ իմ տարիքի ու մի հինգ վեց տարի մեծ ջահելներին ու զարմանում եմ կամ նեղվում: Ինչի էլի՞: Ինչի եք մի երկու հատ անմակարդակ համերգների համար ձեզ իջացնում
Մեկ էլ կարողա ես կողակից բառի իմաստը սխալ գիտեմ
Մուշու (07.03.2017)
Էսօր խոսք գնաց ասեցի ես էլ եմ սոցիոֆոբ, ասում ա բա վաղը ոնց ես ելույթ ունենալու:Նենց վախեցած հայացքով էին նայում, ոնց որ հրեշ տեսած լինեի: Ասեցի հաղթահարելու եմ: Տենց էլ անելու եմ: Էս վերջերս էնքան հավեսին ուժ ա վերածնվել մեջ, նենց հավես ունեմ ամեն ինչի հետ, դեմ պայքարելու:
Արդեն 5 ամիս կլինի իրանց կյանք եմ մտել, բայց առաջի անգամ էին էդքան ջրիկ տեսել: Էլ չգիտեն, որ միջոցառումները վերջանան, դեմքս մոռանալու են:
Բայց մի տեսակ սենց լավ ա, քան թե մուննաթ:
Էսօր ինչքան բան եղավ:սաղ ընտիր անցավ, մնաց վաղը:
Չգիտեմ, ես էդքան ուժ կունենամ հոգեբույժ դառնալու: Վախենում եմ:
Բայց գիտեմ մի հատ մեծ բան, որ նեյրոգիտությունը հրաշք բան ա:Ես մի օր իրանով զբաղվելու եմ:
Էսօր դասախոսիս մի քանի լավ բան եմ ասել: Վերջապես համարձակություն եմ հավաքել: Տպավորված էր իմ անշնորհքությունից: Հաջորդը ամփոփում ա լինելու, թող մի քիչ էլ սպասի, կասեմ իրան:
Վերջին խմբագրող՝ reminilo: 13.03.2017, 21:08:
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ