Իմ մոտ նենց տպավորություն ա, որ էդ սեռաքաղցը իմ մոտ միշտ եղել ա, կա ու չեմ պատկերացնում, որ մի օր չի լինի (սեռական ակտից հետո, մոտ 1 ժամ սեռաքաղց չի լինում, էդ էն միակ ժամանակահատվածն ա, երբ ես կարող եմ հակառակ սեռի հետ, առանց հետին մտքերի, մաքուր, զուլալ, իսկակակն ընկերություն անել. մնացած ժամանակ կներեք, բայց...): Ավելին, ինձ թվում ա, որ բոլորի մոտ էլ դա կա, ուղղակի մարդիկ փորձում են դա թաքցնել, մթոմ դա իրենց չի հետաքրքրում, իրենք հեչ էլ "խուժան" չեն: Մեկ մեկ մտածում եմ, տենաս, որ էդ ակտը բարևելու պես հասարակ բան լիներ, ու մարդիկ էլ տկլոր ֆռֆռաին, կարո՞ղա մարդը էլ չքաղցեր ու սկսեր ուրիշ բաների նկատմամբ նույն ձև "տառապել" (ասենք ուտելու): Բայց երևի կյանքը անհետաքրքիր կլիներ առանց տարբեր "քաղցերի":
Չէ, չմտածեք, թե ես կնոջս հետ խնդիրներ ունեմ, ամեն ինչ օքեյ ա. բայց մեկ-մեկ մի քանի հատ կին ունենալու մտքեր են առաջանում, բայց շեղում եմ ինձ, գիտակցում եմ, որ էդքանին դեռ պահել ա պետք, որ կարողա մնացած հետաքրքրությունների համար էլ ժամանակ չմնա, իսկ կյանքում էնքան հետաքրքիր զբաղմունքներ կան, որ եթե ես ամբողջ ժամանակը սեռաքաղցիս նվիրեմ, ահագին բան կզոհաբերեմ: Բայց պետք չի
Հ.Գ. Կներեք. միամիտ պայթեցի:
boooooooom-ի խոսքերից
Իմ մոտ նենց տպավորություն ա, որ էդ սեռաքաղցը իմ մոտ միշտ եղել ա, կա ու չեմ պատկերացնում, որ մի օր չի լինի (սեռական ակտից հետո, մոտ 1 ժամ սեռաքաղց չի լինում, էդ էն միակ ժամանակահատվածն ա, երբ ես կարող եմ հակառակ սեռի հետ, առանց հետին մտքերի, մաքուր, զուլալ, իսկակակն ընկերություն անել. մնացած ժամանակ կներեք, բայց...): Ավելին, ինձ թվում ա, որ բոլորի մոտ էլ դա կա, ուղղակի մարդիկ փորձում են դա թաքցնել, մթոմ դա իրենց չի հետաքրքրում, իրենք հեչ էլ "խուժան" չեն: Մեկ մեկ մտածում եմ, տենաս, որ էդ ակտը բարևելու պես հասարակ բան լիներ, ու մարդիկ էլ տկլոր ֆռֆռաին, կարո՞ղա մարդը էլ չքաղցեր ու սկսեր ուրիշ բաների նկատմամբ նույն ձև "տառապել" (ասենք ուտելու): Բայց երևի կյանքը անհետաքրքիր կլիներ առանց տարբեր "քաղցերի":
Մեջբերել
Էջանիշներ