Վիշապ ջան,իհարկե էս է ամենագլխավոր խնդիրներից մեկը ու էդ շատ վատ է ու պետք է ինչ որ բան անել ու գրել եմ ինչից պետք է սկսել։Վիշապ-ի խոսքերից
Հարցը էնա,որ Բյուրի գրածը չէր համապատասխանում իրականությանը
Վիշապ ջան,իհարկե էս է ամենագլխավոր խնդիրներից մեկը ու էդ շատ վատ է ու պետք է ինչ որ բան անել ու գրել եմ ինչից պետք է սկսել։
Հարցը էնա,որ Բյուրի գրածը չէր համապատասխանում իրականությանը
Ճիշտ ես ասում, կրթական համակարգից է պետք սկսել։ Բայց կրթությունը ավարտածներին էլ դրական պրոպագանդայով կրթելն, օրենքներն ու կարգերը վերամշակելը էլի անհրաժեշտություն է երևի, որովհետև էդ կրթական համակարգը փոխելը վայթե հիմիկվա կրթվածների միջոցով ա արվելու, այսինքն կոմպլեքս խնդիր ա։ Դե մարդիկ էլ երկար-բարակ մտածել կոնվենցիա են մոգոնել, բայց տես մենք ավելի խելոք ու ավելի երկար մտածած մասնագետներ ունենք, որ ասում են էս սաղ էշություն ա, սաղիս գենդեռ են ուզում սարքել․, Սոռոսը մանիակ ա, ուզում ա հայուգենը վերացնի։Վիշապ ջան,իհարկե էս է ամենագլխավոր խնդիրներից մեկը ու էդ շատ վատ է ու պետք է ինչ որ բան անել ու գրել եմ ինչից պետք է սկսել։
Հարցը էնա,որ Բյուրի գրածը չէր համապատասխանում իրականությանը
Si vis pacem, para bellum
StrangeLittleGirl (14.07.2019), Ծլնգ (14.07.2019), Տրիբուն (14.07.2019)
Բանակի մասով. էս թեմայում էլ եմ ասել, նախկինում եմ էլ եմ ասել, որ ոտքով֊ձեռքով կողմ եմ կանանց՝ բանակում ծառայելուն։ Դրանից թե՛ կանայք, թե՛ տղամարդիկ, թե՛ բանակը կշահեն։
Էլի եմ ասում. խնդրի լուծումը սկսվում ա խնդրի առկայությունն ընդունելով։ Եթե մենակ հայ հասարակությունը ընդունի, որ խնդիր կա, որ հասկանա, թե ինչքան շատ բան ա կորցնում կանանց ու տղամարդկանց հավասարության հարցը օրակարգ չմտցնելով, որոշ բաներ իրենք իրենց կլուծվեն, որոշ բաների համար էլ լրացուցիչ քայլեր պետք կլինի ձեռնարկել։
Ու հա՛, Հայաստանում կնոջ առաջ լիքը խոչընդոտներ կան՝ սկսած ընտանիքից, շրջապատից ու հասարակությունից գործադրած ճնշմամբ, պատիժներով, վերջացրած role model֊ների բացակայությամբ ու ստացած դաստիարակությամբ, որ «աղջիկը պիտի սենց լինի»։ Գրողը տանի, Հայաստանում ես չկարողացա ասպիրանտուրա ընդունվել ինչ ա թե աղջիկ եմ։ Իմ աղջիկ ընկերներից շատերը չեն կարողացել, գնացել են դրսում ասպիրանտուրա։ Դու հարցնում ես՝ խանգարող կա՞։ Ահավոր շատ են խանգարող հանգամանքները, հաճախ նույնիսկ ոչ միայն հասարակության նորմերն ու ավանդույթներն են, այլև հենց իրավական համակարգը։
Լիոն, իմ ասածն էլ էդ ա, որ այո՛, դա պիտի զույգերի ընտրությունը լինի, ոչ թե հասարակության ու պետության սահմանած նորմ։ Էսօր Հայաստանում նույնիսկ օրենսդրական կարգավորում չկա, եթե օրինակ զույգերը որոշեցին, որ երեխայի հայրը մի քանի ամսով ֆիզարձակուրդ գնա, երեխային խնամի, իսկ մայրը աշխատի։ Հետևաբար, Հայաստանում զույգերն էս մի ընտրության հնարավորությունը չունեն։Ընենց ես ասում, ոնց որ ոռահան լինելը հեշտ ու լավ բան է...
Ի դեպ, եթե դա զույգերի ընտրությունն է, ի՞նչ խնդիր: Շատ ընտանիքներում հենց այդպես է, կա պարտականությունների բաժանում՝ տղամարդը դրսում ոռահան է լինում և փող է բերում, կինն էլ տան ներսն է պահում՝ երեխա, կենցաղ և այլն: Կարծում եմ վատ չէ, մանավանդ, եթե զույգի համար դա ընդունելի է...
Ասում ես. "Սաղ հարցն էն ա, որ կանանց հեչ պետք չի իրանց համար ոռահան լինել" - ի՞նչ գիտես և արդյո՞ք հիմքեր ունես այդպես խոսել բոլոր կանանց փոխարեն: Շատ կանայք էլ կան, որ, այո, իրենց հենց պետք են իրենց համար ոռահան եղող տղամարդիկ, որ իրենք էլ ապահով ապրեն իրենց տղամարդու թիկունքում: Օրինակ, քեզ պե՞տք չէ նման իրավիճակ, է մի ընտիր այն, քեզ ո՞վ է ստիպում: Բայց արի ընդունիր նաև, որ դու չես կարող միանշանակ գրել, թե սաղ կանանց ինչ է պետք, ինչ պետք չէ, ընդ որում դեռ հարց է, թե տարբեր արժեքային գնահատականների տեսանկյունից ով է ճիշտ ապրում, ով ոչ:
Ինքս այս հարցում բնականաբար իմ կարծիքն ունեմ, բայց չեմ փաթաթում այն մարդկանց վզին, իսկ հաճախ նույնիսկ չեմ էլ արտահայտվում, բայց եկեք բոլոր կարծիքներին կյանքի իրավունք տանք...
Իհարկե դեմ չեմ, որ կլինեն կանայք, ովքեր կուզեն, որ տղամարդիկ հացը բերեն, իրենք տան գործերով զբաղվեն։ Բայց Հայաստանում դա ընտրություն չի, դա պարտադրանք ա, դա կնոջ համար նախասահմանված ճակատագիր ա, որից շատ քչերն են կարողանում դուրս պրծնել ու հիմնականում Հայաստանից հեռանալով։ Ու դեռ շատ կանայք Հայաստանում նաև ֆիզիկական, հոգեբանական ու սեռական բռնության են ենթարկվում, իսկ բռնարարներն անպատիժ ֆռֆռում են։ Էս անտեր կոնվենցիան հենց դրա համար ա, որ կանանց ազատ շունչ քաշելու ու ազատ ընտրության հնարավորություն տրվի։
Չէ, ապեր, Սոռոսը քնում, արթնանում, մտածումա՝ ոնց հայերի կյանքը բարելավի: Ինքը տենց... բարի պապիկա, էլի...
Սկզբունքորեն ես էլ եմ կողմ կանանց ծառայելուն, բայց, բնականաբար, ոչ այն զորանոցային ուղղամիտ տեսքով, որը կա տղամարդկանց պարագայում: Այս առումով ընդունելի է իսրայելական մոդելը:
Հա, բայց կոնվենցիադ վավերացրիր, թե չվավերացրիր, էդ ընդհանուր մտածողության վրա չի ազդի, է, էսա ասածս: Ավելին, ոնց հասկանում եմ էդ կոնվենցիա իր հետ նաև "գենդեռային բոբոներ" կբերի ի դեմս ամեն տեսակի ԼԳՏԲ այլանդակության (էս իմ կարծիքնա, որն իրավունք ունեմ արտահայտելու), ինչն էլ համապատասխան ուժերը ռասկռուտկա կանեն ու կարժեզրկեն քո ասած տեսականորեն լավ գաղափարները: Օրինակ, ասենք, Ստամբուլյան կոնվենցիայի վավերացումից հետո ասենք Հանրապետության հրապարակում գեյ-պառադ լինի - գմփունը դրանից հետո պատկերացնում ե՞ս: Մեկը ես մի գռուզավիկի շոֆեր ծանոթ ունեի դեռևս բանակում, որը երդվում էր իր բոլոր սրբություններով, որ այդ պարագայում ինքը կխոդի իր գռուզավիկն ու ուղիղ կմխրճվի էդ պառադի մեջ՝ "ինչքան շատ ճզմեմ, էնքան լավ" սկզբունքով:Ու հա՛, Հայաստանում կնոջ առաջ լիքը խոչընդոտներ կան՝ սկսած ընտանիքից, շրջապատից ու հասարակությունից գործադրած ճնշմամբ, պատիժներով, վերջացրած role model֊ների բացակայությամբ ու ստացած դաստիարակությամբ, որ «աղջիկը պիտի սենց լինի»։ Գրողը տանի, Հայաստանում ես չկարողացա ասպիրանտուրա ընդունվել ինչ ա թե աղջիկ եմ։ Իմ աղջիկ ընկերներից շատերը չեն կարողացել, գնացել են դրսում ասպիրանտուրա։ Դու հարցնում ես՝ խանգարող կա՞։ Ահավոր շատ են խանգարող հանգամանքները, հաճախ նույնիսկ ոչ միայն հասարակության նորմերն ու ավանդույթներն են, այլև հենց իրավական համակարգը։
Կակ ռազ էդ վերջինը կա, ուղղակի ընդունված չի այն գործադրելԼիոն, իմ ասածն էլ էդ ա, որ այո՛, դա պիտի զույգերի ընտրությունը լինի, ոչ թե հասարակության ու պետության սահմանած նորմ։ Էսօր Հայաստանում նույնիսկ օրենսդրական կարգավորում չկա, եթե օրինակ զույգերը որոշեցին, որ երեխայի հայրը մի քանի ամսով ֆիզարձակուրդ գնա, երեխային խնամի, իսկ մայրը աշխատի։ Հետևաբար, Հայաստանում զույգերն էս մի ընտրության հնարավորությունը չունեն։
ՀՀ աշխատանքային օրենսգրքի
Հոդված 173.
Մինչև երեք տարեկան երեխայի խնամքի համար տրամադրվող արձակուրդը
1. Երեխային փաստացի խնամող ընտանիքի մոր (խորթ մոր), հոր (խորթ հոր) կամ խնամակալի ցանկությամբ տրամադրվում է երեխայի խնամքի արձակուրդ մինչև երեխայի երեք տարեկան դառնալը: Արձակուրդը վերցվում է ամբողջությամբ կամ մաս առ մաս: Նման իրավունք ունեցող աշխատողը այն կարող է ստանալ արտահերթ:
Բա, տե՞ս, նույնիսկ քեզ նման մարդը սենց բաներից տեղյակ չի, տեղյակ չեք, որ մեր օրենսդրությունը ունի նման մեխանիզմներ, ուղղակի դրանք չեն կիրառվում կամ սահմանափակ են կիրառվում: Եկեք դրանք կիրառենք!
Իհարկե, հարգում եմ քո կարծիքը, բայց... ես չէի ասի, որ տենց ծանրա վիճակը: Իրականում Հայաստանում, հաշվի առնելով սոցիալական ծանր դրությունը, տղամարդն ու կինը աշխատում են ուժերի ներածին չափով՝ ըստ էության հավասարապես լուծելով տնտեսական ապահովության խնդիրը ով ինչպես կարողանում է: Մեկը իմ շրջապատում անհամեմատ, նույնիսկ կասեի՝ խիստ հազվադեպ, են դեպքերը, երբ նյութապես ապահոված տղամարդը արգելում է կնոջն աշխատել: Սովորաբար կամ կինը հարմար աշխատանք չի ունենում, կամ երկուսով աշխատում են, կամ էլ, եթե տղամարդը այդ հնարավորությունն ունի, մի թեթև գործ է մոգոնում կնոջ համար, որ նա զուտ միայն զբաղվի: Ասածս ինչ է՝ ամեն ինչ այնքան էլ ծանր տեսք չունի, ինչքան քեզ թվում է:Իհարկե դեմ չեմ, որ կլինեն կանայք, ովքեր կուզեն, որ տղամարդիկ հացը բերեն, իրենք տան գործերով զբաղվեն։ Բայց Հայաստանում դա ընտրություն չի, դա պարտադրանք ա, դա կնոջ համար նախասահմանված ճակատագիր ա, որից շատ քչերն են կարողանում դուրս պրծնել ու հիմնականում Հայաստանից հեռանալով։ Ու դեռ շատ կանայք Հայաստանում նաև ֆիզիկական, հոգեբանական ու սեռական բռնության են ենթարկվում, իսկ բռնարարներն անպատիժ ֆռֆռում են։ Էս անտեր կոնվենցիան հենց դրա համար ա, որ կանանց ազատ շունչ քաշելու ու ազատ ընտրության հնարավորություն տրվի։
Վերջին խմբագրող՝ Lion: 14.07.2019, 01:47:
Համեցեք իմ ֆորում
Միայն արժանապատվություն ունեցողը կարող է գնահատել դա և իր, և ուրիշների մոտ:
Հա, որովհետև կանանց փոքրուց դաստիարակում են, որ իրանց կոչումը մայր դառնալն ա ու տղամարդկանց ծառայելը, որ իրանք թույլ սեռի ներկայացուցիչ են, որ իրանց համար ուսումը հաջող ամուսնանալու միջոց ա։ Ընդհանրապես, Հայաստանում երեք խումբ կանայք կան. նրանք, ովքեր հետևում են ավանդույթներին ու հավատացած են, որ իրանց դերն ու կոչումը տղամարդկանց ծառայելն ա։ Իրանց պետք ա կրթել (ու նաև տղամարդկանց, որ հասկանան տենց չի), նրանք, ովքեր հետևում են ավանդույթներին ու ծառայում տղամարդկանց, բայց ուզում են դուրս պրծնել դրանից։ Իրանց պետք ա օգնել դուրս գալ էդ վիճակից (նախևառաջ օրենսդարական կարգավորումներով), նրանք, ովքեր կոտրել են կարծրատիպերը ու անում են էն, ինչ ուզում են, բայց հազար ձևի հարձակումների, սպառնալիքների ու հայհոյանքների են արժանանում։ Իրանց պետք ա օգնել հարձակվողներին պատժելով (ստեղ էլ արդեն իրավապահ մարմիններն են թերանում, պիտի իրանց գործն անեն, երբ իրանց դիմում են)։
Իսկ ընդհանրապես կանանց չեն սովորեցնում ֆինանսապես անկախ լինել, իսկ տղամարդկանց՝ իրանց սեփական սննդային ու մաքրության կարիքները հոգալ։ Արդյունքում ունենք էն, ինչ ունենք։ Արդյունքում լիքը կանացի պոտենցիալ գնում, կորում ա կուխնիներում։ Իհարկե արական սեռն ունի խնդիրներ, բայց էս պահին արական սեռը Հայաստանում արտոնյալ սեռն ա ներարգանդային կյանքից սկսած. իրանց աբորտ չեն անում, իրանք կարան հանգիստ վերընկնեն բազմոցին դեռ փոքր տարիքից, մինչ իրանց քույրերն ու մայրերը սպասարկում են իրանց, իրանք գործի ընդունվելուց նախընտրելի տարբերակ են, իրանք ավելի հավանական ա, որ պաշտոն կստանան, բարձր աշխատավարձով աշխատանք, ասպիրանտուրա կավարտեն և այլն, և այլն։ Ու քանի դեռ էս ամենը կա, պետք ա խոսել էս բոլորի մասին։
Լիոն ջան, ախր էդ կոնվենցիայի հետ ոչ մի ԼԳԲՏ թեմա չի մտնում Հայաստան (սա առանձին թեմա ա իհարկե, կարծում եմ ԼԳԲՏ անձանց իրավունքներով էլ պետք ա զբաղվել, բայց թողնենք)։ «Գենդեր» բառը ընդամենը նշանակում ա «սոցիալական սեռ»։ Ու ի դեպ, եթե չեմ սխալվում, հորինվել ա sex բառը փոխարինելու համար, որտև վախտին մարդիկ սեքս բառից էին հուշտ ըլնում։ Ստամբուլյան կոնվենցիան Հայաստան գեյ պառադ չի բերում, չկա ոչ մի տենց բան, հանգիստ էղի։
Սպասի սա էլ մեջբերեմ, նոր քննարկենք.Կակ ռազ էդ վերջինը կա, ուղղակի ընդունված չի այն գործադրել
Հոդված 173.
Մինչև երեք տարեկան երեխայի խնամքի համար տրամադրվող արձակուրդը
1. Երեխային փաստացի խնամող ընտանիքի մոր (խորթ մոր), հոր (խորթ հոր) կամ խնամակալի ցանկությամբ տրամադրվում է երեխայի խնամքի արձակուրդ մինչև երեխայի երեք տարեկան դառնալը: Արձակուրդը վերցվում է ամբողջությամբ կամ մաս առ մաս: Նման իրավունք ունեցող աշխատողը այն կարող է ստանալ արտահերթ:
Բա, տե՞ս, նույնիսկ քեզ նման մարդը սենց բաներից տեղյակ չի, տեղյակ չեք, որ մեր օրենսդրությունը ունի նման մեխանիզմներ, ուղղակի դրանք չեն կիրառվում կամ սահմանափակ են կիրառվում: Եկեք դրանք կիրառենք!
Նայի ինչ ա ստացվում. հորը ոչ մի օր չի հասնում (ես չգիտեի, կարծում էի Հայաստանում էլ ա երկու շաբաթ հասնում երեխայի ծնվելուց անմիջապես հետո)։ Հետո, էդ արձակուրդը փաստացիորեն չվճարվող ա (թե՞ էս 140 օրը վճարվում ա մասնակի, դու ինձնից լավ կիմանաս, բայց մինչև երեք տարեկանը չի վճարվում)։ Այսինքն, չկա երկու ծնողների համար նախատեսված արձակուրդ, որ իրանք երկուսով որոշեն՝ ոնց են օգտագործում, չկա տղամարդու համար վճարվող արձակուրդ։ Դե հասարակության ընկալումների, աշխատավարձերի տարբերությունների, մսուրների բացակայության ու մատչելիության ու մնացած տարբեր պատճառներով արդյունքում ունենում ես տանը նստած կնիգ ու ոռահան էղող տղամարդ։Հոդված 172.
Հղիության և ծննդաբերության արձակուրդը
1. Աշխատող կանանց տրամադրվում է հղիության և ծննդաբերության արձակուրդ`
1) 140 օր (70 օր` հղիության, 70 օր` ծննդաբերության).
2) 155 օր (70 օր` հղիության, 85 օր` ծննդաբերության)` բարդ ծննդաբերության դեպքում.
3) 180 օր (70 օր` հղիության, 110 օր` ծննդաբերության)` միաժամանակ մեկից ավելի երեխաներ ունենալու դեպքում:
Այդ արձակուրդը հաշվարկվում է միասին և կնոջը տրամադրվում է ամբողջությամբ: Ժամանակից շուտ ծննդաբերելու դեպքում հղիության արձակուրդի չօգտագործված օրերը գումարվում են ծննդաբերության արձակուրդի օրերին:
Ստեղ արգելելու հարցը չի։ Ես օրինակներ գիտեմ (հենց իմ բերած օրինակում) ամուսինը չի արգելում աշխատել, բայց նաև չի էլ ուզում տնային հոգսերը կիսել, ինչի արդյունքում կինը ստիպված տանն ա մնում։Իհարկե, հարգում եմ քո կարծիքը, բայց... ես չէի ասի, որ տենց ծանրա վիճակը: Իրականում Հայաստանում, հաշվի առնելով սոցիալական ծանր դրությունը, տղամարդն ու կինը աշխատում են ուժերի ներածին չափով՝ ըստ էության հավասարապես լուծելով տնտեսական ապահովության խնդիրը ով ինչպես կարողանում է: Մեկը իմ շրջապատում անհամեմատ, նույնիսկ կասեի՝ խիստ հազվադեպ, են դեպքերը, երբ նյութապես ապահոված տղամարդը արգելում է կնոջն աշխատել: Սովորաբար կամ կինը հարմար աշխատանք չի ունենում, կամ երկուսով աշխատում են, կամ էլ, եթե տղամարդը այդ հնարավորությունն ունի, մի թեթև գործ է մոգոնում կնոջ համար, որ նա զուտ միայն զբաղվի: Ասածս ինչ է՝ ամեն ինչ այնքան էլ ծանր տեսք չունի, ինչքան քեզ թվում է:
Դե նայի, դու ասում ես «մի թեթև գործ մոգոնում կնոջ համար»։ Իսկ կինը գուցե ավելի մեծ պոտենցիալ ունի, ավելի շատ բան կարա անի։ Ինչու՞ չտալ իրան էդ հնարավորությունը։ Բայց տնային գործերն իրա ուսերին լցնելով ու թմբկահարելով իրա մայր կոչումը՝ դու զրկում ես իրան էդ հնարավորությունից։ Ինչու՞ պիտի կինը «թեթև գործ անի», իսկ տղամարդը «ոռահան լինի»։
Նմանատիպ խոսակցության մեջ, հատկապես անծանոթ մարդկանց հետ, իսկ դու ինձ անծանոթ ես, ես մշտապես հետևում եմ կոռեկտության կանոններին, այնպես որ համարում եմ իմ՝ ոչ կոռեկտության և անձնականին անցնենելու մեջ մեղադրանքդ անտեղի և պահանջում եմ հիմնավորել այն:
Դեմս ոչինչ էլ չես դրել, քանի որ ինքս հիանալի գիտեմ այդ ամենը: Մի քանի անգամ էլ ես ասացի, հարց բարձրացրի, որին պատասխան չստացա: Կրկնեմ՝ որևէ մեկը սահմանափակե՞լ է որևէ կնոջ իրավունք հասնել մի որևէ նպատակի՞, լինի դա նախարարի, սահմանադրագետի կամ տրակտորի վարորդի կարգավիճակը, իրավական նման մի որևէ սահմանափակում կա՞: Պատասխանիր այս հարցին՝ կշարունակենք...Իսկ դրանց անունը ոչ թե փաստարկ ա, այլ վիճակագրություն, ինչը մի քանի անգամ արդեն դեմդ դրել են թե նախարարների մոմենտով, թե նույն պատգամավորների, որ բավարար մինիմում ապահովելու համար ԸՕ-ում հատուկ դրույթներ կան։ Ու կան նաև բազում հետազոտություններ, որոնք պարզ ու բացահայտ բնութագրում են, թե կանայք ոնց ու ինչքան հավասար չեն, լինի օրենսդրական բազա, թե չէ։ Սրանից բացի էլ կան բազում անհատական օրինակներ, որոնց նույնպես ցուցադրում են, որ կինը հայաստանում նույն հնարավորությունն ու ազատությունները չունի ինչ տղամարդը։
Ես արդեն ասացի իմ կարծիքը՝ ավելորդ, մեռելածին կոնվենցիա է, որը արդյունքում ոմանց փող աշխատելու հնարավորություն կտա՝ վերջնարդյունքում հասարակության մեջ լարելով, որոշակի հիստերիկ պահեր առաջացնելով:Բայց ամենակարևորը կոնկրետ էս թեմայում կարծես այն է, որ այնքան էլ չենք հասկանում, թե այսպիսի կոնվենցիաներն ինչի համար են։ Այ օրինակ դու ի՞նչ ես կարծում, ինչի համար է այսպիսի կոնվենցիան, որ ի՞նչ անի, կամ ի՞նչ ստեղծի ու տենց։ Այ էս հարցի շուրջ որ պայմանավորվենք, միգուցե մնացած բաներում էլ կարողանանք մի ձև իրար հասկանալու ուղղությամբ քայլ անել։
Հուսանք, հուսանք, բայց ինքս այդքան լավատես չեմ: Երեկ կրկին զրուցեցի ընկերներիցս մեկի հետ, որը սահմանադրագետ է, ինքն էլ ասաց, որ այդ կոնվենցիան խնդիր ունի սահմանադրության հետ, քանի որ, մասնավորապես, ըստ մեր սահմանադրության օրինակ ամուսնությունը հենց կնոջ և տղամարդու միասնություն է, իսկ այդ կոնվենցիան կարծես այլ բան է նախատեսում: Տես, թեական եմ գրում, քանի որ ինքս խորապես չեմ ուսումնասիրել այդ թեման և ուրիշների կարծիքների վրա եմ հիմնվում:
ՉԷ, էդ 172-ը միայն կանանց է վերաբերվում, պարզ է, տղամարդիկ չեն կարող հղիանալ: Դա ընդգրկում է հղիության արձակուրդը՝ գործնականում՝ հղիության 6-7-րդ ամսից սկսած: Դե իրոք, 6-7 ամսական հղի կինը զուտ ֆիզիկապես դժվարանում է նույնիսկ օֆիսային գործ անել:Նայի ինչ ա ստացվում. հորը ոչ մի օր չի հասնում (ես չգիտեի, կարծում էի Հայաստանում էլ ա երկու շաբաթ հասնում երեխայի ծնվելուց անմիջապես հետո)։ Հետո, էդ արձակուրդը փաստացիորեն չվճարվող ա (թե՞ էս 140 օրը վճարվում ա մասնակի, դու ինձնից լավ կիմանաս, բայց մինչև երեք տարեկանը չի վճարվում)։ Այսինքն, չկա երկու ծնողների համար նախատեսված արձակուրդ, որ իրանք երկուսով որոշեն՝ ոնց են օգտագործում, չկա տղամարդու համար վճարվող արձակուրդ։ Դե հասարակության ընկալումների, աշխատավարձերի տարբերությունների, մսուրների բացակայության ու մատչելիության ու մնացած տարբեր պատճառներով արդյունքում ունենում ես տանը նստած կնիգ ու ոռահան էղող տղամարդ։
Հասկացա, Բյուր ջան, էդ կրկին զույգի գործն է: Եթե կինը ուզում է ավելին, թող ամուսնու հետ փոխհամաձայնությամբ ավելիին գնա, վերջում էլ, եթե չի ստացվի, բաժանվի, սա է ասածս - ոչ մի օրենսդրական արգելք դրա համար չկա, էսա ասածս: Ասածս նաև նրանում է, որ շատ կանայք լավ էլ գոհե են այս ամենից, ընդ որում ողջ այս գործընթացը նաև կնոջը մեծարելու տարր ունի իր մեջ՝ տղամարդը չի թողնում, որ կինը տանջվի, դրսի աշխատանքի ստրեսների մեջ հայտնվի: Որևէ մեկի համար գուցե կարևոր չէ մեծարանքի այդ պահը, նա ինքն է ուզում անել ամեն ինչ, թող անի, բայց անձամբ ես շատ կանայք գիտեմ, որոնց հենց այդ մեծարանքի պահը շատ էլ դուր է գալիս՝ այն, որ իրենց տղամարդը պատի պես կանգնած է իրենցից առաջ՝ պաշտպանելով նրանց սթրեսներից և կյանքի դժվարություններից:Ստեղ արգելելու հարցը չի։ Ես օրինակներ գիտեմ (հենց իմ բերած օրինակում) ամուսինը չի արգելում աշխատել, բայց նաև չի էլ ուզում տնային հոգսերը կիսել, ինչի արդյունքում կինը ստիպված տանն ա մնում։
Դե նայի, դու ասում ես «մի թեթև գործ մոգոնում կնոջ համար»։ Իսկ կինը գուցե ավելի մեծ պոտենցիալ ունի, ավելի շատ բան կարա անի։ Ինչու՞ չտալ իրան էդ հնարավորությունը։ Բայց տնային գործերն իրա ուսերին լցնելով ու թմբկահարելով իրա մայր կոչումը՝ դու զրկում ես իրան էդ հնարավորությունից։ Ինչու՞ պիտի կինը «թեթև գործ անի», իսկ տղամարդը «ոռահան լինի»։
Thom-ի վերջին պոստին միանում եմ, ես ել հենց դա եմ ասում:
Վերջին խմբագրող՝ Lion: 14.07.2019, 11:11:
Համեցեք իմ ֆորում
Միայն արժանապատվություն ունեցողը կարող է գնահատել դա և իր, և ուրիշների մոտ:
Յոհան, վա՞տ ես, ի՞նչն եմ սխալվել։ Դրանք բոլորը կան հայ իրականության մեջ ու կան թվերով։ Եթե քո նեղ շրջապատում ամեն ինչ ուրիշ կերպ ա (իսկ ես գիտեմ, որ ուրիշ կերպ չի, Հայաստանի նույնիսկ ամենապռոգրեսիվ կռուգներում լուրջ խնդիր կա գենդերային դիսկրիմնացիայի), դա դեռ չի նշանակում, որ Հայաստանով մեկ կանայք ստորադասված սեռ չեն։ Գրողը տանի, հեչ որ չէ, բռնության ձայնի պատմությունները վկա։ Հենց էդ ա, որ Հայաստանում գենդերային հավասարության առաջին քայլը ընդունելն ա, որ հավասարություն չկա, բայց դա չի լինի, քանի դեռ դու ու քո նման լիքը մարդիկ ջայլամի քաղաքականություն են վարում։Բյուր,սկզբի հատվածում գրածդ ինձ հետաքրքիր չի,քանի որ ես էդ ամենը լավ գիտեմ ու էլի վիճելի հարցեր կան,բայց մեկա էդ հեչ,հիմա ինձ մի հարց է տանջում,դու ընդունու՞մ ես,որ սխալվել ես։
Բյուր ի՞նչ ես խոսում,լուրջ եմ ասում երանի քո շրջապատից ես էլ ունենայի,որ տենց կյանքը թույնա անցնում,բայց էս տիպի իրականությունից կտրվել
Ու ի վերջո, ոնց որ իմ լավ կոլեգաներից մեկն ա ասում, արտոնյալները չեն նկատում իրանց արտոնությունները։ Հայաստանում էս բոլոր խնդիրները հասկանալու համար պետք ա կին լինել, որովհետև տղամարդիկ չեն նկատում, թե ինչքան արտոնյալ են։ Մեկը ես անձամբ ԵՊԲՀ֊ում լիքը դիսկրիմինացիայի եմ ենթարկվել՝ սկսած գնահատականներից (օրինակ, դասախոսներ ունեի, որ տղաներին առանց պատասխանելու բարձր էին դնում, իսկ ես մեջտեղից ճղվում էի նույն գնահատականը ստանալու համար։ Ու էդ դասախոսները չէին էլ թաքցնում, որ ոտերի արանքի օրգանի համար են բարձր դնում։ Թե կուզես լիքը ուրիշ պատմություններ էլ կպատմեմ)։ Գրողը տանի, բժշկական համալսարան ա, պիտի որ մարդիկ մի քիչ պրոգրեսիվ լինեն, բայց չէ։ Ու չասես, թե ինչ֊որ հրաշքով վերջին տասը տարում ինչ֊որ բան փոխվել ա։ Ու ես կարամ սենց էջերով լիքը բաներ պատմեմ, բայց քանի դեռ դու ու քո նման շատերն ասում են իրականությանը չի համապատասխանում, էս խնդիրները չեն լուծվելու, Հայաստանը լիքը պոտենցիալ ա կորցնելու, կանայք էլ շարունակելու են ճնշված մնալ։
Արդեն հիմնավորել էի, բայց որ տենց դժվար ա տեղ հասնում, մի հատ էլ ասեմ․ այս զրույցը կոնվենցիայի ու հասարակական նորմերի, ավանդույթնեիր ու դրանց գենդերային բռնության վրա ազդեցությունների մասին ա, ոչ թե նրա մասին ա թե ես իմ աղջկան ոնց եմ դաստիարակում, կամ դու քո կնոջը ոնց ընտանիքի գլուխ չես համարում, կամ ֆլան-ֆստանը բանակից շուգատ լինում ու տենց։ Ու որ նորմալ ընթացող քննարկման մեջ ասում ես «գնա աղջկադ սենց-նենց դաստիարակի», ցուցադրում ես, որ փաստարկներդ վերջացել են ու անցնում ես անձնականի, որտև դու չպիտի ասես, թե ես աղջկաս ոնց պիտի դաստիարակեմ, ինչպես ես չպիտի ասեմ, թե դու կնոջդ տան որ սենյակում փակես։ Ու եթե դու համարում ես այդ քո անձնականին անցնելը կոռեկտ քննարկման ձև, ապա, ինչ ասեմ, մեր կոռեկտության մասին պատկերացումները իրարից տարբերվում են, ու կփորձեմ հետդ այլևս զրույցի չբռնվել։
Ես չեմ դրել, որտև ես քո հետ քննարկումների մասնակցելով տեսել եմ, որ քեզ «գոլ էլ խփեն պրիզնատ չես գա»։ Այլոք են բերել վիճակագրություն ու հարցրել, էդ ո՞նց ա լինում, որ բնակչության կեսը կին ա, բայց մենակ մի նախարար ա կին, կամ որ պիտի օրենսդրական նորմերով կանանց ներկայությունը խորհրդարանում ապահովենք, կամ որ դպրոցական ծրագրում կանայք չկան․․․ ամեն ինչի վրա կռուտիտ ես լինում։ Ու ես ամեն ինչը իրավական բոլոր սահմանափակումները հանված լինելու պարագայում․ բա ո՞նց ա լինում․․․ ուրեմն էդ օրենսդրական բազադ տուֆտություն ա, ու ոչ մեկին էլ պետք չի, որ խտրականությունները ծլում-ծաղկում ու բուսնում-բարգավաճում են, դրա համար էլ՝ կոնվենցիա, որ կողմերը պարտավորվում են կարծրատիպային դերաբաժանումը վերացնելու ուղղությամբ քայլեր ձեռնարկել (ինչը կարա լինի ինչպես օրենսդրական քայլերով, այնպես և՝ այլ)։Դեմս ոչինչ էլ չես դրել, քանի որ ինքս հիանալի գիտեմ այդ ամենը: Մի քանի անգամ էլ ես ասացի, հարց բարձրացրի, որին պատասխան չստացա: Կրկնեմ՝ որևէ մեկը սահմանափակե՞լ է որևէ կնոջ իրավունք հասնել մի որևէ նպատակի՞, լինի դա նախարարի, սահմանադրագետի կամ տրակտորի վարորդի կարգավիճակը, իրավական նման մի որևէ սահմանափակում կա՞: Պատասխանիր այս հարցին՝ կշարունակենք...
Ըհըն, փաստորեն մոտավորապես էլ գաղափար չունես, թե էս տիպի կոնվենցիաներն ինչի համար են, բայց էկել ստեղ գլուխ ես շինում․․․Ես արդեն ասացի իմ կարծիքը՝ ավելորդ, մեռելածին կոնվենցիա է, որը արդյունքում ոմանց փող աշխատելու հնարավորություն կտա՝ վերջնարդյունքում հասարակության մեջ լարելով, որոշակի հիստերիկ պահեր առաջացնելով:
Ես ինքս չեմ խորացել, բայց սահմանադրագետ ընկերս սենց բան ա ասում, ուրեմն տենց ա որ կա․․․ բլյած, ոնցոր էն սև ու մութ տարիներին մի անեկդոտ կար․ ասում ա՝ սնիկերս կերած կա՞ս, - չէ, բայց հորոխպորս տղու հարևանը տեսել ա, թե ոնց են ուտում․․․ ու սենց էլ քննարկում ենք, էլի, նույն տուֆտա մուտիլովկեքի ու խեղաթյուրումների դեմ անկապ ջրաղացի վրա ջուր ենք լցնում։
Հուսանք, հուսանք, բայց ինքս այդքան լավատես չեմ: Երեկ կրկին զրուցեցի ընկերներիցս մեկի հետ, որը սահմանադրագետ է, ինքն էլ ասաց, որ այդ կոնվենցիան խնդիր ունի սահմանադրության հետ, քանի որ, մասնավորապես, ըստ մեր սահմանադրության օրինակ ամուսնությունը հենց կնոջ և տղամարդու միասնություն է, իսկ այդ կոնվենցիան կարծես այլ բան է նախատեսում: Տես, թեական եմ գրում, քանի որ ինքս խորապես չեմ ուսումնասիրել այդ թեման և ուրիշների կարծիքների վրա եմ հիմնվում:
Լիոն, էդ բոլոր սահմանադրագետ ընկերներդ իրար հետ մի հատ առաջին կուրսեցու չարժեն, ով գոնե կարար մի հատ եվրախորհրդի չմո մամլո հաղորդագրությունը կարդար, որ էդ սաղ գենդեր-տրադիցիոնալ ընտանիքի փլուզում ու մնացած բոլոր տուֆտաբանությունները խեղաթյուրումներ են ու կոնվենցիայում ԳՈՅՈՒԹՅՈՒՆ ՉՈՒՆԵՆ․․․ դե բուն կոնվենցիան կարդալու մասին էլ չեմ էլ ասում էլի, ինչպես մի երկու էջ առաջ ցուցադրեցի, հայաստանի առաջատար սահմանադրագետները դրա ունակությունը պարզապես չունեն (դե ենթադրում ենք, որ մուտիլովշիկ չեն)։
Freeman (14.07.2019), StrangeLittleGirl (14.07.2019), Վիշապ (14.07.2019), Տրիբուն (14.07.2019)
Ուրեմն, Հայաստանում տարեկան մոտ 35.000 երեխայա ծնվում։ Մի հատ հարցրու, թե օրենքի ընդունման օրվանից, 2004 թվից, մինչև հիմա, քանի տղամարդ ա երեխայի խնամքի արձակուրդ վերցրել։Հինգ հոգի՞, տաս հոգի՞, լավ պայթի տրաքի հարյուր հոգի՞։
StrangeLittleGirl (14.07.2019), Վիշապ (14.07.2019)
Բյուր,սկզբի հատվածում գրածդ ինձ հետաքրքիր չի,քանի որ ես էդ ամենը լավ գիտեմ ու էլի վիճելի հարցեր կան,բայց մեկա էդ հեչ,հիմա ինձ մի հարց է տանջում,դու ընդունու՞մ ես,որ սխալվել ես։
Այս պահին թեմայում են 1 հոգի. (0 անդամ և 1 հյուր)
Ձեր իրավունքները բաժնում
Մեջբերել
Էջանիշներ