Նայի, խոսքը մենակ «տիկնայք և պարոնայք» դիմելաձևի մասին չի: Մի քանի օրինակ թեմայում բերել եմ, էստեղ ամփոփեմ.Sagittarius-ի խոսքերից
1. Մի ֆեմինիստ թվիթում ա, թե կանայք աբորտի իրավունք ունեն: Տրանսգենդեր կանայք ջղայնանում, բողոքի ալիք են բարձրացնում, որ պետք ա լինի «արգանդ ունեցող կանայք», ոչ թե կանայք ընդհանրապես, որովհետև դա արհամարհում ա տրանսգենդեր կանանց: Փաստորեն, պահանջ ու ինչ-որ տեղ պարտադրանք ա կանանց բաժանելու արգանդ ունեցողների և չունեցողների և որևէ բանի մասին խոսելիս անպայման նշել, թե որ ենթախմբի մասին ա խոսքը
2. Մեր ամբիոնի նոր աշխատողն առաջին օրերին խառնվել էր իրար: Չգիտեմ՝ ինչ էր ասել, ոնց էր դիմել դիմացինին, բայց մենակ էն գիտեմ, որ իմ անունը հարցնելուց հետո հարցրեց կին եմ, թե չէ, որովհետև արդեն մի քանի անգամ իրա «սխալը բռնացրել են»
3. Նոր դերանունների ներմուծումը: Շվեդերենում գենդեր-չեզոք դերանուն կա, անգլերենում էլ they-ն ա գործածվում: Սկզբունքորեն ես սրան դեմ չեմ, որտև կյանքներս հեշտացնում ա, բայց դե էլի օրինակ ա, թե ոնց ա ինչ-որ բան պարտադրվում (ի դեպ, էս դերանունները նաև ֆեմինիստների պարտադրածներն են):
Լիոն, մեր հալալ-զուլալ հայկական Արեգնազան հեքիաթը կարդացե՞լ ես:Այ որ հարցը տենց տայիր, հարգելի Տրիբուն, պատասխանը միանգամից կստանայիր - բարեբախտաբար առայժմ ոչ գործից եմ ուշացել, ոչ էլ հեքիաթ եմ կարդացել, էն էլ, Աստված չանի, երեխաներիս մանկական գրքերում, բարեբախտաբար, ու շատ ուրախ եմ դրա համար: Փառք Աստծո, առայժմ մեր երկիրն այդքան "առաջադեմ" չէ: Այս առումով, իհարկե, գոհ եմ, բայց, եղբայր, խնդիրը, առանց շումերական արձանագրություններ մեջբերելու, նրանում է, որ նման վիճակ կա արևմտյան զարգացած երկրներում, մենք քննարկում ենք հենց այդ իրավիճակը` բնականաբար կարծիքներ հայտնելով, թե կուզենայինք մեզ մոտ նման բան լիներ, թե ոչ: Առայժմ, կրկնում եմ, բարեբախտաբար այդ վիճակը չկա ու մեկը ես, չէի ցանկանա, որ լիներ: Ինչու? Վերևում մանրամասն ասացի
Մեջբերել
Էջանիշներ