Մի հարց բուսակերներին, ովքեր հետևորդ են այդ ուղղությանը՝ բարոյականության սկզբունքներից ելնելով․ խիղճ, բնությանը դեմ չգնալ կամ որևէ ուրիշ բարոյական նորմ։
Ինչու՞ է բնությունը կենդանիներին "թույլ տվել" որպես սնունդ օգտագործել այլ կենդանիների, եթե դա բնությանը դեմ արարք է։ Եվ ինչպե՞ս է մարդու՝ կենդանուն որպես սնունդ օգտագործելը դառնում բնությանը կամ խղճին կամ բարոյականությանը դեմ արարք։
Եթե պատասխանն է՝ թե մարդուն, ի տարբերություն կենդանիների, տրված է բարոյականության զգացողություն, որոնցից է այլ կենդանի արարածներին խղճալը և որպես սնունդ չօգտագործելը, ապա, եթե դա իսկապես խղճալիք է, ինչու՞ է բնությունը կենդանիներին ստեղծել այնպես, որ նրանք "հակաբարոյական" ձևով են լուծում իրենց սննդի հարցը։
Մեջբերել
Էջանիշներ